van de DVD “When In Rome 2007”  (Virgin, 2008)
Live-opname van een concert uit de 2007-tournee. De eerste in 11 jaar tijd van de band en 15 jaar na de laatste tournee met Phil Collins, die in 2007 dus weer meedeed

Van "Fields Of Fire" (EMI, 1986)
Corey Hart, geboren in Canada en opgevoed in Montreal, Spanje, Mexico en Florida, was een kind-ster, die al in zijn tienerjaren optrad voor en met wereld-sterren als Tom Jones, Erec Clapton, Billy Joel en Paul Anka. Op 20 jarige leeftijd verscheen zijn debuut, welke een groot succes werd. De platen daarna deden het steeds iets minder goed. “Fields Of Fire” was zijn derde plaat en daarop klinkt hij behoorlijk serieus en gevoelig, ergens tussen Sting en Rick Springfield. Het door Phil Chapman geproduceerde album heeft een mooie, soms bijna symfonische begeleiding, met fraai saxofoonwerk en vloeiende gitaarpartijen. Het in elkaar overlopende duo “Jimmy Rae”/”Blind Faith” is wat dat betreft een mooi slotakkoord. Na 1998 is er overigens geen nieuw plaatwerk meer van Hart verschenen; hij schrijft nog wel muziek, onder andere voor zijn vrouw Julie Masse en... Celine Dion.

Van het album “Alone Together” (Rock Serwis, 2007)
De naam van band komt uit het latijn en betekent 'iemand of een menselijk wezen' en maakt een bruggetje naar Cyprian Kamil Norwid, een groot Pools dichter. De band is opgericht in 1991 onder de naam Deep River en pas in 1995 veranderde de naam in Quidam. Toen fluitiste Ewa Smarzyska de band versterkte, werd een nieuwe koers ingezet; de rock werd verfijnder en en meer romantisch en deed denken aan bands als Camel, King Crimson, Genesis, Pink Floyd en Renaissance.
De Poolse bands Quidam en After maken dit voorjaar saampjes een kleine tour door Europa. Uiteraard wordt 'progland bij uitstek' Nederland ook aangedaan. De tour noemen de heren de 'Hideout Tourgether 2009'. Je moet er maar opkomen...

van de DVD “Ending themes” (Inside Out, 2009)
Het heeft erg lang geduurd maar eindelijk (na ruim 2 jaar wachten!) is hier dan de tweede officiële Pain of Salvation-DVD! En het is niet zomaar een DVD-setje, nee het zijn 2 schijven, met op de eerste een uitgebreide documentaire over de tour uit 2005 na het album “Be” en op de tweede schijf het complete optreden dat de band gaf in ons eigenste Paradiso op 2 Maart 2007. Pain of Salvation is een progressieve metal band uit Zweden die wordt aangevoerd door zanger/gitarist/songschrijver/alleskunner Daniel Gildenlow. Het zevende album “Scarsick” kwam uit in 2007 en deze DVD is een verslag van de tour van die plaat en de tour daarvoor, uit 2005.

Van "OK Computer - Collector's Edition (2CD + DVD)"
Deze week verschijnen van de eerste drie Radiohead-albums, "Pablo Honey", "The Bends" en "OK Computer" speciale 'Collector's Editions'. Een doosje met drie schijfjes. Op de eerste schijf het gewone album, op de tweede alle single-b-kanten en wat radio-live-opnamen. Op de DVD de videoclips die bij het album horen en TV-live-opnamen. Nu bevat de DVD bij "OK Computer" nu net het minste materiaal (de groep ging immers niet op tournee na de plaat, maar pas enkele jaren later). Er staat alleen een Jools Holland-sessie van drie songs op. Hierbij dient wel aangetekend dat het aantal live-tracks op de DVD's bij "Pablo Honey" en "The Bends" weliswaar fors is, maar dat ook het gehele Astoria-optreden van 1994 over deze twee schijven is verdeeld, terwijl dat ook als één geheel op DVD verkrijgbaar is. Op "The Bends"-DVD staat verder een complete Twee Meter Sessie.

Van “Exodus” (Unicorn, 2008)
Canadese symfoband rond Guy LeBlanc, voormalig Camel-toetsenist. Aan Camel-gitarist Andy Latimer is trouwens een song op deze plaat opgedragen (“40 Years”) en van Camel verschijnen binnenkort een remaster en twee Deluxe Editions.

Van het album “The Blurred Crusade” (Arista, 1982)
The Church is een Australische rockband, opgericht in Canberra in 1980. In eerste instantie werd de groep onder de new wave-beweging geschaard en ook de neo-psychedelische sound van midden jaren '80. In de loop van de bandcarrière ging de muziek meer naar progressieve rock neigen, met plaats voor lange instrumentale jams en complex gitaarsamenspel. Grootste hit van de groep is zondermeer “Under The Milky Way”uit 1988. Wij gaan echter terug naar het tweede album, uit 1982: “The Blurred Crusade”. Stilistisch complexer dan het debuut en een meer consistent en volwassen album. In het najaar van 1982 nam de groep wat extra songs op die bedoeld waren om een eventuele wereldwijde versie van het album wat toegankelijker te laten zijn. Dit werd een geharrewar met platenmaatschappijen, met als resultaat dat de songs los als EP werden uitgebracht.Die EP werd snel een collector's item tot aan de rerelease op CD in 2001.

Van het album “Just like gravity” ( Gold Circle , 2001) 
Het legendarische trio Crosby, Stills & Nash treedt maandag 6 Juli 2009 op in de Heineken Music Hall.  Het singer/songwriter-trio begint in 1969 met samenwerken, als zij tijdens een feestje samen a capella “Helplessly Hoping” zingen. De aanwezigen waren zo enthousiast dat ze als groep verder gingen. Tijdens hun eerste officiële optreden samen juichen meer van 500.000 Woodstock-bezoekers het drietal uitzinnig toe. Nu, veertig jaar na dato, komt CSN met een nieuwe creatieve uitspatting. Het trio duikt met duizendpoot Rick Rubin – producer van o.a. Red Hot Chili Peppers en Johnny Cash – de studio in om een coverplaat op te nemen.

Van het album “All That You Can't Leave Behind” ( Island , 2000)
Op maandag 20 juli en dinsdag 21 juli 2009 geeft U2 twee concerten in de Amsterdam ArenA. De concerten zijn onderdeel van de “360 Degrees”-tournee. U2 geeft deze concerten naar aanleiding van hun 12e studioalbum “No Line On The Horizon”. Dit album behaalde al de nummer 1 positie in Nederland, Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland, België, Finland, Japan en Tsjechië. Traditiegetrouw neemt U2 een aantal verschillende support acts mee waaronder Glasvegas, Elbow, Kaiser Chiefs, Snow Patrol en Black Eyed Peas. Welke voorprogramma's naar Nederland komen is nog niet bekend.

Van het album “Katy Lied” (MCA, 1975)
Steely Dan komt op donderdag 25 juni 2009 naar de Heineken Music Hall in het kader van de "Left Bank Holiday Tour 2009". De muziek van Steely Dan laat zich het beste omschrijven als tijdloos. Op intelligente wijze worden jazz, rock-'n-roll, funk, rhythm-and-blues, pop en alles wat daar tussenin zit vermengd. Dit maakt de sound van Steely Dan er één die niet snel zal vervelen. En dat kunnen de bezoekers van het North Sea Jazz Festival van twee jaar geleden beamen. Dit succesvolle optreden was de laatste keer dat de Amerikaanse popgroep in Nederland op het podium stond.
Virtuozen Walter Becker en Donald Fagen beleven hun hoogtepunt in de jaren ’70. Na solo de muziekwereld te hebben veroverd vormen zij in 1993 een nieuw Steely Dan. Het eerste studioalbum in 20 jaar, ‘Two Against Nature’, uit 2000, werd enthousiast onthaald en onderscheiden met maar liefst vier Grammy’s.

Van het album “Sheet Music” (1974/Snapper, 2000)
Het album “Sheet Music” viert dit jaar zijn 35-jarig jubileum.
10CC is een Britse rockgroep die voornamelijk in de jaren ' 70 populair was. De groep werd in 1972 in Manchester gevormd en bestond uit Eric Stewart (zang en gitaar), Lol Creme (zang, gitaar en keyboard), Graham Gouldman (bas) en Kevin Godley (drums). Het verhaal gaat dat de groep haar naam ontleende aan de hoeveelheid sperma die de gemiddelde man kwijtraakt per zaadlozing. In werkelijkheid echter werd de naam gegeven door producer Jonathan King, die een droom had over een wereldbekende band met die naam. Overigens komt bij de zaadlozing gemiddeld slechts 3cc sperma vrij. Afgelopen donderdag nog in het Hengelose Rabotheater, 30 maart in het Muziekkwartier in Enschede.

van Revelation (Frontiers, 2008)
Op woensdag 17 juni aanstaande geeft de Amerikaanse rockband Journey een concert in de Heineken Music Hall. Niet eerder gaf Journey een eigen show van die grootte in Nederland, maar de band heeft bewezen daar, na onder andere twee overweldigende optredens op het Arrow Rock Festival, helemaal klaar voor te zijn. De voorverkoop voor het concert van Journey & Guests is gisteren, zaterdag 7 maart gestart.

Van het debuutalbum “The Sun Also Rises” (The Laser's Edge, 2004)
Progpower Europe (2,3 en 4 oktober in JC Sjiwa in Baarlo) heeft onlangs drie nieuwe bands toegevoegd aan het festivalschema. Allereerst de Nederlandse band Knight Area, een stevige progband die al twee albums op zijn naam heeft staan en die reeds op diverse festivals heeft gespeeld, waaronder het prestigieuze Amerikaanse NEARfest. Later in het jaar komt de band met zijn derde (nog iets steviger) album. Ten tweede is daar de vrij onbekende Poolse band Vanity. En als derde heeft de organisatie een van de beste Australische nieuwkomers in het progmetal genre gecontracteerd, te weten Chaos Divine.

Van “Camino Del Aquila”  (Musea, 1980)
Zoveel Spaanse prog is er eigenlijk niet volgens mij maar dit titelstuk van hun tweede album uit 1980 is zeker niet te versmaden. Dromerige passages worden afgewisseld met lekker vlotte delen vol Spaans temperament... Een vleugje Spaanse zon in deze grijze tijden:-)

Van het album “Stand Up” (Angular Records, 1997)
Van de Britse groep Final Conflict verschijnt op 5 april de eerste live-DVD uit de bandgeschiedenis: “Another Moment In Time". Net als zoveel prog-DVD's de laatste tijd is hij opgenomen in Polen.

Van de DVD "Where Opposites Meet" (Alpha Centauri, 2009)
"De band Sky is opgericht in 1979 door John Williams, samen met Herbie Flowers (toen nog bandlid van Blue Mink), toetsenist Francis Monkman (toen in Curved Air), drummer Tristan Fry en de Australische gitarist Kevin Peek. Sky maakte een succesvolle mix van klassieke muziek met rockinvloeden. De band bestaat niet meer, maar er is nu wel een DVD met live-opnamen uit 1980 uitgekomen, opgenomen in Berlijn. Sky was een enorm verkoopsucces in de jaren '80. Hun eerste album verdiende een platinum plaat in het Verenigd Koninkrijk." (nieuwsbericht Progwereld) Dit is een Camel-achtige instrumental, met o.a. een lekkere gitaarsolo van Kevin Peek, die het stuk (een compositie van de Spaanse componist Antonio Ruiz Pipó) ook arrangeerde.

van “Nostalgia” (MMP, 2009)
Alweer het vierde album van deze Poolse uit Collage voortgeomen band. Net als voorgaande albums is het geluid duidelijk herkenbaar: het borduurt voort op het geluid van Collage. Dus vaak vol energie en passie. Het thema van de plaat ligt in de relationele sfeer wat soms een bijtend karakter geeft.

Van "For The Boatman" (Space Jam / Suburban, 2008)
Zwolse spacerockband met symfo-trekjes, wat zich o.a. uit in veelvuldig mellotron(-sound-)gebruik. "Naast wat elementen uit de (stoner)rock en een paar momenten die óf aan Motorpsycho óf aan Anathema doen denken (beiden in een wat rustiger bui), is de CD voorzien van de nodige spacegeluiden en –samples, en overgoten met psychedelica. Voeg daar nog wat invloeden uit de progrock en fraaie meerstemmigheid aan toe en je hebt een sfeervol groeiplaatje van eigen bodem om te koesteren." (Willem Jongeneelen, Oor)

Van "Live In Hollywood" (Umbrello, 2009)
Na het onverwachte succes van “Book Of The Dead” wilde Ken Jaquess zijn K²-project live gestalte geven. Hiertoe werd de overleden zanger Shaun Guerin opgevolgd door Josh Gleason, evenals Guerin afkomstig uit een Genesis-tribute band en wel The Waiting Room. De rol van Allan Holdsworth werd op het podium ingenomen door Jaquess' collega in Atlantis, Karl Johnson. Zonder violiste Yvette Devereaux, maar met Spock's Beard-toetsenist Ryo Okumoto en drummer Doug Sanborn speelde de band begin 2006 nagenoeg de gehele plaat. De gekozen, in elkaar overlopende nummers zijn echter van Atlantis' “Pray For Rain” respectievelijk Okumoto's “Coming Through”, terwijl Spock's Beards “Beware Of Darkness” als toegift gespeeld werd. Instrumentaal staat het concept als een huis, maar evenals op de CD moet ook je ook live wat aan de niet voor de hand liggende zangmelodieën wennen, gezongen door Gleason wiens stem wel wat heeft van die van de zanger van Neuschwanstein.

Van "Shiver" (Compact Organization, 1983 / LTM/The Compact Organization, 1997/2007)
De jonge Zweedse vertalingsstudente Virna Lindt bedacht begin jaren '80 een concept waarin de soundtracks van Hitchcock en JamesBond samengingen met muziek uit tv-series uit de jaren zestig,surfmuziek, musique concrete van Boulez en John Cage, waarbij alles in een levendige synthi-popsaus werd gemixt. Lindt speelt op haar debuut “Shiver” een soort dubbelagent, daarbij meer pratend dan zingend. Het resultaat werd een bescheiden cult-hit, die te plaatsen is tussen acts als Yello, Art Of Noise. Naast de gebruikelijke synthesizers werden echter ook 'echte' instrumenten en een orkest ingezet om de hierboven omschreven muziek geloofwaardig over te laten komen. Lindt zou in 1985 ook nog de LP “Play/Record” opnemen. Shiver werd in 1997 geheel gerestaureerd, waarbij de volgorde van de tracks wijzigde en nummers werden toegevoegd. In 2007 werd deze gerestaureerde versie opnieuw uitgebracht.

van “Looking Backward” (Think Tank, 2007)
Mooi vormgegeven overzicht van de beginperiode van deze band met daarin remasters van de eerste drie (en beste?) albums van deze band rond toetsenist Eric Norlander met gitarist Mark McCrite en stick speler Don Schiff. Naast de originele albums is ook een CD te vinden met in 2007 gemaakte heropnamen van voornamelijk nummers van het eerste album, die dan ook gelijke een stuk beter klinken. Daarnaast bevat de box-set een DVD met opnamen van de sessie en een zeer interessant interview met Emmett Chapman, de uitvinder van de Stick.

Van het album “Don't Fear The Reaper - The Best Of Blue Öyster Cult” ( Columbia , 2005)
Helaas is de datum van het concert van de Amerikaanse hardrock groep Blue Öyster Cult in De Boerderij in Zoetermeer gewijzigd wegens een opgegooid tourschema. De nieuwe datum is zaterdag 5 september. Kaarten met de oude datum (4 april) blijven geldig voor de nieuwe datum. Blue Öyster Cult is opgericht in 1967 en werd een van de bekendste en belangrijkste hardrock formaties uit midden jaren '70 en '80. Het debuutalbum verscheen begin jaren '70, maar de echte doorbraak kwam in 1976 met het album “Agents of Fortune”. Niet veel later werd er getourd met Black Sabbath tijdens de “Black & Blue”-tour. In de jaren '90 waren er vele line-up wijzigingen, maar veroverde wél een nieuwe generatie hardrockfans toen Metallica een cover van de Blue Öyster Cult klassieker  “Astronomy” uitbracht.

Van de dubbelaar “The Human Equation” (Inside Out, 2004)
Deze week kwam de officiële aankondiging van Lucassen's nieuwe project getiteld 'Guilt Machine'.
Wie bemensen Guilt Machine? Dat zijn:
Arjen Lucassen : instrumenten, achtergrondzang
Jasper Steverlinck (Arid) : zang
Chris Maitland (ex-Porcupine Tree) : drums
Lori Linstruth (ex-Stream of Passion) : gitaren
Zoals Ayreon-fans kunnen verwachten van Lucassen, varieert de muziek van Guilt Machine van donker en stevig tot atmosferisch en melancholisch. Echter, Guilt Machine introduceert nu enkele nieuwe kenmerken met name op het gebied van de vocalen. Was het zo in voorgaande projecten dat Lucassen een scala aan vocalisten inhuurde, nu laat hij de zang over aan een persoon en dat is Jasper Steverlinck. Het project Guilt Machine levert ook een andere drummer op, te weten Chris Maitland, bekend van onder andere Porcupine Tree. Tot slot heeft Lori Linstruth (ex-Stream of Passion) alle teksten voor het album geschreven en verzorgt zij ook nog eens alle leadgitaren.
Lucassen laat nog in het midden wanneer het album verschijnt, maar hij komt wel binnenkort met samples op zijn website.

Op de officiële Ultravox-site (http://www.ultravox.org.uk) is te lezen dat de vier leden van de succesvolle jaren '80-line-up voor het eerst sinds Live Aid 1985 weer gaan optreden. Het gaat om Warren Cann, Chris Cross, Billy Currie en natuurlijk Midge Ure. De tot nu toe geplande concerten vinden allemaal plaats in Groot Brittanië. De show op 30 april in Londen wordt gefilmd voor een live-DVD.

Van het album “The Art Of Live (Metal-Is/Sanctuary, 2004) (oorspr. van het album “Empire”)
De groep uit Seattle heeft een nieuwe gitarist: Parker Lundgren. Hij was al de gitarist bij Queensrÿche-zanger Geoff Tate's band, hij vervangt nu Mike Stone. De release-datum van Queensÿches nieuwe album "American Soldier" is gepland op 31 maart 2009. Het is een episch concept album, in grote lijnen de oorlog zoals die beleefd word in de ogen van soldaten. Zanger Geoff Tate baseerde zijn teksten op vele interviews die hij afnam van veteranen, die in gevochten hebben in diverse oorlogen (Tweede Wereldoorlog, Vietnam, Irak, Somalië). Op 16 april begint Queensrÿche's tour (voorals nog alleen nog maar in de USA) De show bestaat uit 3 suites, met natuurlijk de nummers van “American Soldier” en daarnaast suites gewijd aan “Rage For Order” en “Empire”.

Van "Tardigrade" (Progrock Records, 2008)
De critici van iO Pages, tijdschrift over progressieve rockmuziek, kozen dit album tot het beste van 2008. "Een perfecte mix van invloeden van Genesis, IQ, Änglagard, Yes en Gentle Giant bieden deze Zweden een zeer smakelijke symfoschotel. Niet vernieuwend, maar wel ontzettend lekker!" (Rob Hanemaaijer, eindredacteur IO Pages) Vooral de Yes-invloed ligt er overigens dik bovenop, met name in de Howe-achtige scherpe gitaarpartijen.

Van "Draw" (Food, 2001)
Enigszins symfonisch gearrangeerd progressief singer/songwriternummer van het enige album van de Brit Matthew Jay die in september 2003 op 25-jarige leeftijd overleed na een val uit een appartement op zeven hoog. Hij wordt dan wel vergeleken met Elliott Smith en Nick Drake, maar deelde absoluut niet de depressieve aard van die twee. Er waren ook aanwijzingen dat er nog iemand aanwezig was in het bewuste appartement. De politie heeft dan ook flink wat onderzoekstijd in deze raadselachtige val gestoken, maar dat heeft niets opgeleverd.

Van "Reise" (Strange Ways / Kirkelig, 2007)
Bremnes is een Noorse zangeres die zich beweegt op het grensvlak van moderne folk en progressieve pop. Ze heeft Engelstalig werk uitgebracht, maar haar meeste platen zijn in haar moedertaal. En zoals het een echte folk-artieste betaamt heeft ze ook een familieplaat gemaakt met haar broer en zus. Ook maakte ze een album met Ketil Bjørnstad. Van dat album, "Losrivelse", komt dit "Skrik" ("Schreeuw"): misschien daarom niet toevallig het meest progressieve nummer op dit live-album. Neemt niet weg dat Kari sowieso een prachtige live-band heeft, met vooral een zich in de picture spelende gitarist en drummer, die de songs meer 'drive' en spanning geven dan de studioversies.