Xymphonia is sponsored by

HERUITGAVE
Flame Dream – Full Moon
– Nocturnal Flight
Van “Out In The Dark” (Vertigo, 1981 / eigen beheer, 2025)

Het schijnt dat onder kenners van de Zwitserse proggeschiedenis Flame Dream als een van de toppers geldt. Ons was deze groep tot nu toe ontgaan. Toen ons onlangs berichten bereikten over de eerste officiële heruitgave van het derde Flame Dream-album “Out In The Dark”, bemerkten we pas dat de groep vorig jaar al een spiksplinternieuw album uitbracht. Wat blijkt? Tussen 1978 en 1986 verschenen er 6 albums. Er werd zó vaak gevraagd naar heruitgaves daarvan dat de leden in 2022 de koppen weer bij elkaar staken. Ze gingen echter van enthousiasme weer samen musiceren zodat er eerder nieuw plaatwerk verscheen, “Silent Transition”, dan heruitgaves! We zullen vast nog wel eens aandacht besteden aan “Silent Transition”, maar vanavond is het eerst de beurt aan genoemd “Out In The Dark”. Op dit album horen we de volle klank van de synthesizers van rond 1980, zoals we die kennen van bijv. Genesis uit diezelfde tijd. Muzikaal zijn er ook Genesis-trekjes, maar ook regelmatig hoor je een Yes-invloed (ex-Yes-toetsenist Patrick Moraz, ook een Zwitser, wordt trouwens nog bedankt in het boekje). We moesten door de structuur van de composities en de uitvoering nog het meest denken aan een band die óók door beiden beïnvloed is: England. Er is nog iets opmerkelijks: de Zwitserse basisbezetting ontbeert een gitarist: de vele lagen keyboards van Roland Ruckstuhl eisen vaak de hoofdrol op, hoewel zanger Peter Wolf hier en daar kort de saxofoon ter hand neemt. Maar dan... een paar keer op “Out Of The Dark” doemen als een duveltje uit een doosje schitterende legato-gespeelde gitaarlijnen in onvervalste Allan Holdsworth-stijl op, vertolkt door de Californische gitarist Dale Hauskins. De passages waarin hij te horen is krijgen daardoor mede door de gebruikte synths de vibe van het debuut van UK. Wat ons betreft is dit de kers op de taart. Hij is nog steeds trots op zijn bijdragen, zo blijkt uit zijn posts in de Flame Dream-groep op Facebook, maar hij is niet betrokken bij “Silent Transition”. Voor de mix en productie van “Out In The Dark” werd een beroep gedaan op de o.a. van diverse Steve Hackett-albums bekende John Acock. De driedelige 'epic' “Strange Meeting” is zeker een hoogtepunt, maar om ten volle te genieten van de beperkte bijdragen van Hauskins, hebben wij de openende nummers “Full Moon” en “Nocturnal Flight” uitgekozen. Op de nieuwe website laat de groep weten geen plannen voor live-optredens te hebben, maar wél voor de heruitgave van de rest van de Flame Dream-discografie.
Websites:
https://flamedreammusic.com/
https://www.facebook.com/groups/50092213229/ (FB-groep) .

NIEUW
Beat - Man With An Open Heart (live)
- Waiting Man (live)
Van “Neon Heat Disease: Live In Los Angeles” (InsideOut / Sony Music, 2025)

Met King Crimson weet je nooit of er nog weer nieuw bloed door de aderen gaat stromen en welke vorm de karmozijnen koning dan gaat aan nemen. In 2023 kwam het bericht dat Adrian Belew graag weer eens aan de slag wilde met de muziek uit zijn eerste periode met de band, de jaren tachtig. Met de zegen van opper-Crimson Robert Fripp (die zelfs de nieuwe bandnaam bedacht) zocht Belew een bezetting bij elkaar die eer zou doen aan het werk uit deze zogenaamde “Discipline”-periode, toen de groep middels het drieluik “Discipline”, “Beat” en “Three Of A Perfect Pair” duidelijk een nieuw geluid liet horen. Natuurlijk is originele bassist Tony Levin weer van de partij en daarmee de enige verbindende factor met de laatste King Crimson bezetting die tot 4 jaar geleden actief was. Als drummer werd een gekend fan gevraagd, die als Tool-lid al gezamenlijke tour-ervaringen had: Danny Carey. Maar wie laat je de gitaarpartijen spelen? Niemand minder dan Steve Vai bood zich aan! Met een c.v. dat zich meer laat lezen als een handleiding, was het nog wel spannend hoe Vai dit zou inkleuren. De fans konden gerust zijn, want na de eerste shows waren er alleen maar laaiend enthousiaste berichten. De band klinkt scherp en actueel en doet eer aan het materiaal. Vai beweegt zich rond de originele partijen van Fripp, maar geeft er toch ook zeker een eigen draai aan. Natuurlijk kan hij leunen op rotsen in de branding Levin en Belew, die het werk kunnen dromen en zijn spel kleurt goed met dat van Belew. Bij Carey is het toch een iets ander verhaal: hij zet een nét iets steviger basis neer dan Bruford destijds deed. Er gaan geruchten dat er in 2026 nog wat shows in Europa volgen, maar daar zal het dan ook wel bij blijven: het is toch een gelegenheidsproject te noemen. Nu is er is gelukkig een live-document van de tour verschenen. De live plaat laat zo goed als alle muziek uit de “Discipline”-periode horen, inclusief minder bekende albumtracks als “Model Man”, “Dig Me” en “Industry”. Het is dan ook lastig om er hoogtepunten uit te halen maar we hebben vanavond gekozen voor “Man With An Open Heart” en “Waiting Man”. Zeer interessant is ook de versie van “Industry”, maar dat tien minuten durende nummer zullen we bewaren voor een andere keer.
Websites:
https://beat-tour.com/
https://www.facebook.com/BEATtourofficial .

(OP)NIEUW
Agropelter – Levitator
Van "The Book Of Hours" (The Laser's Edge, 2025)

Agropelter is een project van de Noorse multi-instrumentalist Kay Olsen. Deze relatieve nieuwkomer kreeg voor het debuutalbum "The Book Of Hours" de medewerking van onder anderen Mattias Olsson op onder meer Mellotron en Jonas Reingold op fretloze bas, terwijl Jacob Holm-Lupo zorg droeg voor de mix en mastering. Mede op basis van die medewerkenden en ook op basis van de spectaculaire, Salvador Dali-achtige hoes waren we bij eerste beluistering enigszins 'underwhelmed', maar de plaat bleef zich aan ons opdringen. De vele subtiliteiten in de arrangementen, waarin buiten veel klassiek toetsenspel (naast Mellotron ook ARP, Hammond en kerkorgel) er kleurrijke accenten worden aangebracht met fluit, fagot, cello en genoemde fretloze bas, openbaren zich dan ook pas na meerdere beluistering. En intussen zijn we helemaal 'om'! Twee maanden geleden lieten we de tweede helft horen van het meerdelige titelnummer, vanavond “Levitator”. Dat klinkt bij vlagen alsof Jean Michel Jarre zich eind jaren zeventig liet ondersteunen door een full-blown progband en op andere momenten als een outtake van het debuut van The Alan Parsons Project. Bovendien blijkt hier dat Olsen naast een sterk toetsenbespeler ook een fijne gitarist is.
Websites:
https://agropeltermusic.com/
(let op: de Facebook- en YouTube-link in de footer voeren naar pagina's van Shopify, niet van Agropelter)
https://lasersedge.bandcamp.com/album/the-book-of-hours https://www.facebook.com/people/Agropelter/61576646708271/
.

NIEUW (JAZZROCK)
Nankai Trio - No Control
Van "Antarctica" (A=Tonal Music Labels, 2025)

In Nankai Trio bundelen drie virtuozen hun krachten. Bassist Masatoshi Mizuno, voorheen indrukmakend in de jazzrockformatie Fragile, is met 71 jaar de veteraan van het gezelschap. Hij heeft zich omringd met de laattwintigers drumwonder Senri Kawaguchi (solo, Kiyo, sessiewerk) en Dezolve-gitarist Shoya Kitagawa. Eerder dit jaar debuteerde het drietal met "Antarctica". Hierop wordt drie kwartier lang technisch hoogstaande muziek gebracht, variërend van hyperactieve jazzrock met latintrekjes, de van Dezolve bekende kleurrijke fusion en Pat Metheny-getinte melodieuze jazz. Kawaguchi is daarbij in feite aan één lange frivole drumsolo bezig, waarin ze met ritmische structuren uit de nu-jazz en via haar drumkit gegenereerde elektronische effecten constant imponeert. Net als bij Dezolve strooit Kitagawa met aan Scott Henderson schatplichtige, syncopische accenten, splijtende solo’s en acrobatische, Jeff Beckiaanse uitspattingen. En waarom jazzrockfreaks Mizuno de Japanse Gary Willis noemen is, na beluistering van de acht gemiddeld vijf minuten klokkende tracks, volkomen helder. Een van die stukken, "Kisame", is trouwens een nieuw opgenomen versie van een nummer dat prijkt op "Unconscious Behaviour", de in 2011 verschenen zwanenzang van Fragile. Van "Antarctica" draaien we het met aan ska verwante ritmische injecties verlevendigde "No Control".
Websites:
https://soundcloud.com/nankaitrio
https://www.youtube.com/@atonal_music_labels
https://www.facebook.com/people/Atonal-Official-Online-Store/61573920069152/
https://www.facebook.com/mizunomethod/
https://www.facebook.com/senridrums .

HERUITGAVE
Hawkwind - Wind Of Change
- Wind Of Change (alternate version)
Van "Hall Of The Mountain Grill" (United Artists Records, 1974 / Atomhenge/Cherry Red Records, 2025)

"Hall Of The Mountain Grill" wordt beschouwd als Hawkwinds meest symfonische album. Dit wordt vooral op het conto geschreven van de uit High Tide en Third Ear Band overgekomen Simon House, die de spacerocksound verlevendigde met viool-, Mellotron- en pianobijdragen. De in 1974 verschenen plaat, waarvan de titel verwijst naar een favoriet Londens restaurant en een knipoog is naar "In The Hall Of The Mountain King" uit Griegs eerste "Peer Gynt Suite", werd onlangs helder geremasterd en uitgebreid. Onder de zeven bonustracks bevinden zich diverse singleversies, die qua lengte en mix beduidend afwijken van de albumtracks. Dat geldt nog sterker voor het al in 1973 in de studio vastgelegde, door Stephen W. Tayler gemixte "You’d Better Believe It". Hawkwind had destijds namelijk het plan om de plaat, vergelijkbaar met Pink Floyds "Ummagumma", te vullen met studio- en livemateriaal. Uiteindelijk werden echter alleen van dit nummer en "Paradox" in de studio opgesmukte concertregistraties gebruikt. Van het orkestrale "Wind Of Change" is verder een alternatieve versie toegevoegd, waarop de magistrale, aan King Crimson herinnerende Mellotron-strijkers zijn verdwenen ten faveure van een slepende gitaarsolo. Naast de enkel-CD- en dubbel-LP-editie is er ook een 7-CD/2-Blu-ray-boxset, met veel concertwerk en het album plus een complete show uit 1974 in 5.1 meerkanaalsgeluid. Om het symfonische aspect van "Hall Of The Mountain Grill" te benadrukken hebben we van de heruitgave het meest Mellotron-bevattende stuk uitgekozen, het genoemde "Wind Of Change", gevolgd door de alternatieve versie.
Websites:
https://www.hawkwind.com/
https://www.facebook.com/HawkwindHQ
https://www.facebook.com/groups/HAWKWINDOFFICIAL (FB-groep) .

NIEUW
Barclay James Harvest (John Lees') - Heard It All Before
- Relativity Part 1 (Through The Dust)
Van "Relativity" (Esoteric Antenna, 2025)

Het zal bij luisteraars bekend zijn dat Barclay James Harvest zich eind jaren 90 na het laatste studio-album “River Of Dreams”, splitste in twee versies: John Lees' Barclay James Harvest, geformeerd rondom de zanger/gitarist en Barclay James Harvest featuring Les Holroyd rondom de zanger/bassist. De John Lees-versie had ook de originele toetsenist Woolly Wolstenholme in de gelederen en gezamenlijk focusten zij zich bij optredens vaak op het muzikale verleden uit de jaren 70, waardoor progliefhebbers zeker aan hun trekken kwamen. Wolstenholme overleed echter in 2010 en tot grote verrassing kwam er vervolgens in 2013 toch nieuw plaatwerk van Lees' band, in de vorm van het zeer aangename "North". De jaren daarna volgden de nodige live-releases waaronder het in 2024 verschenen album "Philharmonic! The Orchestral Concert". 12 jaar na "North" is er nu een opvolger. Dit "Relativity" bevat net als op de voorganger songs die allemaal het gezamenlijk product van de gehele huidige band zijn en muzikaal geen drastische wijzigingen laten horen. Nog steeds begeeft de Britse band zich op het scheidsvlak van melodieuze poprock en progrock, wat er bij de BJH-fans in zal gaan als koek. Er wordt uitgebreid de tijd genomen – het album is bijna 78 minuten lang - en dat zou verkeerd hebben kunnen uitpakken als die songs niet boeiend zouden zijn maar dat zit op "Relativity", op één enkele uitzondering na, gewoon wel goed. Verandering ten opzichte van het verleden is, dat John Lees veel minder leadvocalen op zich neemt en het merendeel overlaat aan bassist Craig Fletcher, waarbij hij overigens wel samen met toetsenist Jez Smith een duit in het vocale zakje doet middels achtergrondzang. De openings- en tevens titeltrack van het album heeft bijna een episch tintje en een sound die net zo gloedvol klinkt als het recentere werk van Nick Magnus. “Heard It All Before” heeft een drive die wel iets weg heeft van The Alan Parsons Project en verhaalt op overtuigende wijze over een vrouw die voor zichzelf kiest. Kev Whitehead levert hier fijn drumwerk, dat ook nog eens open en naturel is opgenomen. Het album is gemixt door Stephen W. Tayler die voor de deluxe editie ook een 5.1 Surround-versie maakte die op Blu-ray is meegeleverd. Die editie bevat naast de reguliere CD trouwens een extra CD met live-opnames uit 2009, nog met wijlen Wolstenholme. Naast deze deluxe editie is er een enkele CD-versie alsook een dubbel-LP te verkrijgen.
Websites:
https://www.barclayjamesharvest.com/
https://www.facebook.com/jlbjh .

ARTIEST VAN DE MAAND
Latimer, Andrew – Home
– The Beating Heart
– Winds Of Change
– Before The Storm
Van “War Stories” (eigen beheer via Bandcamp, 2025)

Dat we bij Xymphonia groot fan zijn van Camel en het werk van Andrew Latimer is geen geheim. Daarom zetten we de man, die ondanks veel problemen met zijn gezondheid inmiddels 76 jaar is, in november in de spotlights. Geen Album van de Maand dus, maar een Artiest van de Maand! In 1971 formeerde hij met Pete Bardens, Andy Ward en Doug Ferguson de band Camel. Vanaf 1981 was hij als enige over van die bezetting en bestierde hij almaar wisselende bezettingen van “The Mighty Beast”. Helaas kon in 2023 de beoogde come-back tour geen doorgang vinden en werd het stil rond de gitarist/zanger/componist. Maar afgelopen augustus kwam er, zeer verrassend, een teken van leven en verscheen er ineens een ‘nieuw’ nummer van Latimer op Bandcamp. Schijnbaar heeft de Camel-frontman dit platform ontdekt en besloten om in de archieven te duiken en bijna wekelijks wel wat met het grote publiek te delen. Het zijn veelal werkversies en jams, maar ook complete suites. Soms zijn het ideeën die voor Camel bedoeld waren, maar er zit ook muziek bij die hij voor de lol met bevriende muzikanten heeft opgenomen. Het is niet duidelijk waarom er opeens zo’n overvloed aan materiaal wordt vrijgegeven. Zoals bijvoorbeeld een erg mooie akoestische versie van “Drafted” met cellist Barry Phillips. En wat dacht je van “Second Chance”: een niet gebruikt nummer voor “Harbour Of Tears”, waarvan we ons afvragen waarom het niet is gebruikt!

Begin oktober verscheen er een heuse suite van bijna 50 minuten genaamd “War Stories”. Het is een stemmig muziekstuk samengesteld uit 14 delen waarvan het merendeel door Latimer is ingespeeld, maar ook met de muzikanten waarmee hij de laatste decennia in Camel heeft gespeeld. Een van de nummers stamt nog uit de periode dat de 10 jaar geleden overleden Guy LeBlanc Camels toetsenist was. Tevens is het ook los verkrijgbare, met Peter Jones geschreven “In The Dark” aan deze suite toegevoegd. Jones zingt dit ook, alsmede de emotionele afsluiter “Going Home”, met een zinderende gitaarsolo van Latimer en pianospel van LeBlanc. Dit is echt een van de hoogtepunten van het album. Hoewel het om demomateriaal gaat, word je gelijk meegevoerd in de van de Camel-frontman bekende melancholische schrijfstijl. De nadruk ligt op stemmig toetsenwerk met veel piano, orkestratie en zelfs koorzang, waar regelmatig dat zo karakteristieke en pakkende gitaarspel doorheen is verweven. Denk hierbij aan de rustige momenten van bijvoorbeeld “Harbour Of Tears”. De suite is momenteel alleen digitaal via Bandcamp te downloaden (hoewel het ook al door iemand op YouTube is gezet). De delen van de suite hebben wel een eigen naam, maar er is niet vermeld wanneer die beginnen, dus dat is soms een beetje gokken. We gaan dus deze maand veel van dit Bandcamp-materiaal laten horen, te beginnen met wederom een deel van “War Stories”: de eerste 4 nummers van wat we toch wel echt een album kunnen noemen.

Overigens: oplettende fans hadden wellicht al in de gaten dat ook Colin Bass sinds enige tijd actief is op Bandcamp en ook hij heeft recent nieuwe muziek beschikbaar gemaakt. En je raadt het al: jawel, het is eigenlijk Camel-muziek, waaronder een bijzondere compilatie van jams die de band deed om tijdens tournee-repetities even de teugels te laten vieren.
Websites:
BANDCAMP
FACEBOOK
FACEBOOK GROEP
BANDCAMP COLIN BASS.

15 JAAR
Efterklang – Mirror Mirror
Van het album “Magic Chairs” (Rumraket / 4AD, 2010)

Efterklang (Deens voor herinnering of nagalm) is een popgroep die in januari 2001 werd opgericht in Kopenhagen. Deze Deense band zoekt steeds weer de wegen tussen progressieve pop, postrock en zelfs crossovers met modern-klassiek. “Magic Chairs” is het derde studioalbum, waarvoor de opnamen begin 2009 begonnen onder leiding van de Brit Gareth Jones, die onder véél meer enkele Depeche Mode-albums produceerde. Wij hebben “Mirror Mirror” voor u geselecteerd, dat valt te categoriseren als 'progressieve pop'.
Websites:
https://efterklang.net/
https://efterklang.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/efterklang .

NIEUW / LIVE-TIP
Leprous – Like A Sunken Ship (live)
- Distant Bells (live)
Van het live-document “An Evening Of Atonement” (InsideOut / Sony Music, 2025)

Leprous kondigde onlangs met genoegen de langverwachte nieuwe live-release aan, getiteld "An Evening Of Atonement", die vorige week wereldwijd werd uitgebracht door InsideOut Music. Vorig jaar verscheen het negende studioalbum van deze Noren en ter promotie van dit "Melodies Of Atonement" betrad de groep op 7 februari 2025 het podium van Poppodium 013 in Tilburg. Het was een van de grootste en meest explosieve shows uit de bandcarrière tot nu toe. Vijftien jaar eerder waren ze er al eens als voorprogramma, maar nu keerden ze terug voor hun eigen triomfantelijke concert, met twee sets die hun hele carrière omspanden. Deze sets werden vastgelegd door regisseur Paul M. Green en uitgebracht onder de titel “An Evening Of Atonement”. Er is de keus tussen een set met zowel 2 CD's als een Blu-ray (mét beeld) of een 3LP-set. Onvermijdelijk tegenwoordig, is het album ook als download te koop of natuurlijk te streamen. “In januari 2025 begonnen we aan een project om de grootste shows uit onze carrière tot nu toe te geven, met optredens in grote Europese steden voor uitverkochte zalen. We wilden een spektakel neerzetten, waarbij we muziek uit ons volledige repertoire zouden gebruiken in twee sets per avond, en dit alles zouden presenteren in onze grootste technische producties tot nu toe.”, zo verklaart de groep. Als je liever zélf voor de concertervaring gaat, dat kan: over negen dagen, op 11 november, speelt Leprous in FZW te Dortmund en op 7 februari is de groep headliner van het Midwinterprog Festival in TivoliVredenburg, Utrecht.
Websites:
https://Leprous.net/
https://www.facebook.com/Leprousband/ .