Uitzending Terugluisteren

The current broadcast will be available to listen to for two months here:

NIEUW / LIVE-TIP
Lonely Robot - Chrystalline
– Army Of One
Van “Feelings Are Good” (InsideOut / Sony Music, 2020)

Na in vier jaar tijd een trilogie te hebben uitgebracht onder de projectnaam Lonely Robot, gaat de van onder andere Frost*, Arena, Kino en It Bites bekende John Mitchell toch door onder diezelfde naam. Kwamen in het verleden nog Steve Vantsis en Nick Beggs tegen voor de baspartijen, op het nu verschenen vierde album doet Mitchell alles behalve drummen, want dat doet opnieuw Craig Blundell. De korte openingssong “Feelings Are Good” vertolkt Mitchell ironisch genoeg met een gevoelloze vocoderstem, de ook al korte afsluiter “Grief Is The Price Of Love” zingt hij gevoeliger dan hij ooit geklonken heeft. Om zo het contrast dat al in de projectnaam zit (Kan een robot zich überhaupt eenzaam voelen?) bloot te leggen. In de tussenliggende songs worden inderdaad een scala aan emoties doorlopen, waarbij de muziek bijpassend dynamisch is vormgegeven. Neem “Army Of One”, dat qua verschil tussen de schuchtere coupletten en de pompeuze refreinen doet denken aan “Darkness”, het openingsstuk van Peter Gabriels “Up”. Mooi opgebouwd naar een climax is het van fraaie melodieën voorziene “Chrystalline”. Zodoende is “Feelings Are Good” een uiterst kleurrijk, echt modern progalbum, wat mede verbeeld is in de steeds van een andere felle kleur voorziene bladzijden van het tekstboekje. Voor december staat een drietal concerten in deze regionen gepland: op 18 december in de Riff in Bochum, 18 december in de Maastrichtse Muziekgieterij en 20 december in Cultuurpodium Boerderij, Zoetermeer.
Website: http://johnmitchellhq.com/ .

VOORPROEFJE
Giersbergen, Anneke van & Kamerorkest Kamerata Zuid – Circles (live)
Van het album “Let The Light In” (eigen beheer, 2020)

Van Anneke Van Giersbergen verschijnt aanstaande vrijdag een live-registratie van haar samenwerking met kamerorkest Kamerata Zuid. Dit “Let The Light In” is via Bandcamp te bestellen. In december 2019 gaf deze combinatie een aantal concerten in Noord-Brabant, de provincie waar de zangeres geboren en getogen is. De setlist bood een verscheidenheid aan eigen nummers met een klassieke twist, twee uitvoeringen van songs die voortkwamen uit eerdere samenwerkingen en enkele klassieke aria's. Alle zeven concerten werden opgenomen, waaruit de voormalige The Gathering-zangeres met artistiek leider en dirigent Frank Adams van Kamerata Zuid de beste uitvoeringen uit selecteerde. Alle arrangementen zijn geschreven door Ruud Peeters, met uitzondering van die voor het titelnummer. Dat “Let The Light In” is een gloednieuw stuk dat Van Giersbergen schreef met de Nederlandse modern-klassieke componist Anthony Fiumara. Dat hoort u wellicht later bij ons, vanavond “Circles”, waarvan de oorspronkelijke versie te vinden is op Van Giersbergens solo-album “Everything Is Changing” uit 2012.
Websites:
http://www.annekevangiersbergen.com/
https://annekevangiersbergen.bandcamp.com/album/let-the-light-in.

NIEUW / LIVE-TIP
Kansas – Jets Overhead
– The Song The River Sang
Van “The Absence Of Presence” (InsideOut / Sony Music, 2020)

In mei lieten we u al twee voorproefjes horen van het verse Kansas-album “The Absence Of Presence” en dat smaakte naar meer. Dat bieden we u vanavond, nu het album ook daadwerkelijk verkrijgbaar is. Zoals al eerder hier vermeld vond er twee jaar geleden nog weer een line-up-verandering plaats in de zevenkoppige band: enter Tom Brislin. Van zijn bijdragen aan toernees van Yes en Camel wisten we al dat hij een virtuoos toetsenist is, veteraan-Xymphonia-luisteraars weten dat hij ook een prima songschrijver en zanger is, die dat liet horen onder eigen naam, maar ook als You Were Spiraling en later kortweg Spiraling. En hij was natuurlijk lid van 'supergroep' The Sea Within, een labelgenoot van Kansas. Was producer-gitarist Zak Rizvi op voorganger “The Prelude Implicit” meteen al de belangrijkste songschrijver, nu delen deze twee jongste bandleden, onder goedkeurend toezicht van Kansas-baas, -drummer en -oerlid Phil Ehart de 'credits', waarbij laatstgenoemde enkele titels en daarmee ook thema's aanleverde. Natuurlijk schrijven de twee in Kansas-stijl, waarbij vooral wordt voortgebouwd op de in de seventies gewortelde progkant van de band. Toch klinkt “The Absence Of Presence” fris en het spel van de muzikanten gretig. Vooral David Ragsdale's viool schittert regelmatig, waarbij hij in de in de special edition meegeleverde 5.1-mix alle hoeken van de kamer laat zien. Luister maar naar “Jets Overhead”. Het gitaarduo Richard Williams en Rizvi gaat er een paar keer vol en heftig in, zoals we u in mei al lieten horen in het stevige “Throwing Mountains”. Het afsluitende “The Song The River Sang” wordt door de schrijver, Brislin, zelf gezongen, waarbij hij ook virtuoze keyboardlicks weggeeft. Op live-concerten zullen we nog wat langer moeten wachten: de Europese tournee is verschoven naar oktober volgend jaar: de 23ste in de RuhrCongress in Bochum en de 30ste in Carré, Amsterdam.
Website: https://www.kansasband.com/ .

VOORPROEFJE
PreHistoric Animals - Floodgate
Van "The Magical Mystery Machine - Chapter 1" (Altzarian Daydreams, 30 september 2020)

Vorig jaar maakten we voor het eerste muzikaal kennis met PreHistoric Animals. Toen verscheen namelijk het debuutalbum "Consider It A Work Of Art" van deze Zweden, waarop kamerbrede, stevige melodieuze progrock met hints richting Subsignal, Muse en Rush was te horen. Sindsdien hebben de heren niet stil gezeten. De band groeide van een duo naar een viermansformatie en er is hard gewerkt aan een opvolger, wat zowaar een conceptalbum is geworden, getiteld "The Magical Mystery Machine - Chapter 1". Het conceptverhaal doet behoorlijk apocalyptisch aan, maar gelukkig geldt dat niet voor de muziek. Er is zo te horen niet gek veel veranderd aan het bandgeluid en dat was ook helemaal niet nodig. Een eerste nummer, “Floodgate”, is nu vrijgegeven en daarin is duidelijk de muzikale link met Subsignal te horen, met name in de manier hoe de vocalen zijn gearrangeerd in de refreinen. De bijbehorende video heeft overigens wel de apocalyptische sfeer die bij het album lijkt te horen en is duidelijk beïnvloed door het huidige corona-tijdperk. Het album is nu al in voornotering zowel als CD als LP te bestellen (waarbij je gelijk nog een track van het album als download ontvangt) via de bandwebsite. Op30 september zal "The Magical Mystery Machine - Chapter 1" verschijnen.
Website: https://prehistoricanimalsmusic.com/the-magical-mystery-machine-chapter-1
Bandcamp: https://prehistoricanimals.bandcamp.com/track/floodgate
YouTube: https://youtu.be/_dIHot8-Hcs .

NIEUW
Dim Gray – Closer
- Light Anew
Van “Flown” (eigen beheer, 2020)

Vorige weer draaiden we muziek van het Londense Electric Litany. Vanavond aandacht voor een geestverwant, namelijk Dim Gray. Afgelopen maand verscheen het debuutalbum van dit trio, dat wordt aangevuld met drie gastspelers. Het pad dat deze Noren bewandelen is ook duidelijk beïnvloed door bands als Sigur Rós en Radiohead. Daarnaast zijn er indie-folk- (à la Fleet Foxes), kamerpop- en ook zeker een flinke dosis Steven Wilson-invloeden door de muziek verweven. Juist deze combinatie zorgt voor een uniek geluid. “Flown” is een conceptplaat, met als hoofdthema's verlies en eenzaamheid. In 12 liedjes creëert de band een doorlopend verhaal dat van heel klein (“Wandering”; alleen piano en zang) tot groots en episch klinkt, zoals bijvoorbeeld het einde van “Light Anew”. Wat gelijk opvalt is de sterke zang, die zo nu en dan wat weg heeft van die van Keane's Tom Chaplin. In “Light Anew” vormen die vocalen een perfecte combinatie met het cleane gitaarspel. Dim Gray beschikt overigens niet over één maar twee begenadigde zangers – iets wat vol wordt uitgebuit in het melancholische en o zo mooie “Ouroborus”, met verder vrijwel uitsluitend strijkinstrumenten en percussie. Zoals de band zelfs ook al pretendeert, is “Flown” meer dan de som der delen en moet ook zeker als een geheel worden geluisterd. We willen u absoluut ooit het slotnummer laten horen, maar nu gaan we luisteren naar “Closer” en “Light Anew”. Het album is niet op CD of vinyl verschenen, maar alleen als digitale download in verkrijgbaar.
Website: https://dimgraymusic.bandcamp.com/releases .

VOORPROEFJE
Profuna Ocean - Black Train
Van de EP "Continuation" (eigen beheer, 27 september 2020)

Profuna Ocean is een alternatieve progrockband uit Nederland, opgericht in 2008. Met hun sequenties van doordachte composities, levendige melodieën en krachtige rockgeluiden lijkt hun muziek constant toe te werken naar een soort muzikale trip. Tot nu toe verschenen er twee studioalbums van de band: “Watching The Closing Sky” (2009) en “In Vacuum” (2016) In 2013 won Profuna Ocean de prijs voor 'beste progressieve rockband van Nederland' (Dutch Exposure Project) met het nummer “Waiting For The Fall”. De nieuwe EP met de titel “Continuation” zal op 27 september verschijnen. “Black Train” is alvast een voorproefje.
Websites:
http://www.profuna-ocean.com/
https://profunaocean.bandcamp.com/ .

LIVE-TIP
Motis – Somnambule
Van “Déglingo” (Musea, 2018)

Zo voorzichtigjes aan zijn er hier en daar weer wat concerten. Zo gaat het concert dat Motis op zaterdag 1 augustus gaat geven in het Muziekcafé Helmond gewoon door. Helaas is dat dan wel meteen het enige concert van de Franse groep in Nederland, want het concert op 31 juli in Delft is komen te vervallen; daar is een concert in Calais voor in de plaats gekomen. Vijf jaar geleden besteedden we tot nu als enige keer aandacht aan dit al sinds de eeuwwisseling bestaande band. Toen was het zesde album “Josquin Messonnier” net uit. De in 2018 verschenen opvolger “Déglingo” is nog aan onze aandacht ontsnapt. Deze plaat heeft een wat meer basic, rockachtiger karakter dan de conceptuele voorganger, maar staat nog steeds bol van de toetsenpracht. Bandleider Emmanuel Tissot is namelijk groot liefhebber van analoge keyboards, Hammondorgel en vooral ook Mellotron. Hij heeft het allemaal thuis in zijn studio staan, maar op tournee zal je alleen een Nord-keyboard zien, waar die sounds wel heel natuurgetrouw uit te toveren zijn.
Website: https://www.motis-music.com/
Mediaplayer: https://www.motis-music.com/medias .

ALBUM VAN DE MAAND / LIVE-TIP
Lesoir - The Geese
Van “Mosaic” (Glassville Records, 2020)

“Mosaic” is het vijfde album van Lesoir. De Maastrichtse groep heeft sinds het titelloze debuut aan het begin van het vorige decennium verscheen een fikse leerschool doorgemaakt en is daarbij nu ook bij een vierde platenlabel aanbeland. Verscheen “Latitude” nog bij RPWL's Gentle Art Of Music, “Mosaic” verschijnt weer bij een Nederlands label, namelijk Glassville Records. De producer is wel dezelfde gebleven: de van Muse bekende John Cornfield, geholpen door Paul Reeve, die bij Muse verantwoordelijk is voor de vastlegging van Matt Bellamy's vocalen. Wat opvalt, is dat Lesoirs composities door de loop der jaren compacter en songmatiger zijn geworden. Op sommige momenten zijn er dan overeenkomsten met het jongere Golden Caves (leverancier van ons Album van de Maand april). Over de hele linie is de muziek minder heavy geworden, maar er is wel volop ruimte voor atmosferische passages. In dat laatste aspect laat een duidelijke The Gathering-invloed zich gelden. Denk daarbij aan de sound die de Brabantse groep had ten tijde van “How To Measure A Planet?”. De vocalen van Maartje Meessen hebben de hele plaat door een emotionele lading die van “Mosaic” een meeslepend werkstuk maken. Lesoir zal op 13 november optreden in de Oefenbunker in Maastricht, op 14 november in Fluor te Amersfoort en 15 november optreden in Hedon te Zwolle. Vanavond komt, aan het eind van deze maand aandacht voor "Mosaic", het nummer "The Geese" aan bod.
Website: http://lesoirmusic.com/ .

NIEUW
Lunar Clock – Metabolism I - The Tree Of Life
– Metabolism II - Mother Nature’s Sanctuary
– Metabolism III - Spring
Van “The Scream Of Nature” (eigen beheer, 2020)

Het is altijd fijn om een nieuw Nederlands product te mogen presenteren. Lunar Clock is een project-georiënteerd ensemble dat al vanaf 2014 heeft gewerkt aan “The Scream Of Nature”. Dit ambitieuze album is geïnspireerd op het werk van de Noorse schilder Edvard Munch, ja die van De Schreeuw. Als je dan ook nog eens kijkt naar de invloeden en artiesten die de muzikanten goed vinden, wordt zo goed als het gehele spectrum van de prog en aanverwante stijlen wel genoemd. En je hoort warempel ook veel van de genoemde bands doorklinken in de muziek. Een kleine greep: Gentle Giant, Weather Report, Tangerine Dream, Zappa en natuurlijk Genesis krijgen een vermelding. We zouden daar zelf Mike Oldfield nog aan toe willen voegen, getuige het intro van “Metabolism II”, hoewel er ook een Kayak-invloed in dit nummer te bespeuren is. Toch heeft het album zeker een eigen identiteit en geluid. De band weet goed een sfeer neer te zetten, waarbij de vaak donkere werken van Munch in bijpassende muziek is gevat, zoals bijvoorbeeld in het eigenaardige “A Winter Storm On Spring Blossom”. Wij gaan vanavond luisteren naar het drieluik “Metabolism”, waarmee Munch een op Adam en Eva gelijkend werk afleverde. Het album is gelimiteerd op CD te bestellen; er zijn er maar 100 exemplaren beschikbaar dus wees er snel bij. Het hoesontwerp is overigens van Stormvogel, de bespeler van de analoge synths op "How U Gonna Stroke Yer Solo" van Twan van Gerven, waar wij begin deze maand aandacht aan besteedden.
Website: https://lunarclock.bandcamp.com/album/the-scream-of-nature .

VAN EIGEN BODEM
Within Temptation - In Perfect Harmony
Van "Mother Earth" (DSFA Records, 2000)

In 2000 verscheen het tweede album van Within Temptation. Op dit "Mother Earth", dat bij het kleine label DSFA Records verscheen, liet de Nederlandse band de zware gothic metal met de nodige grunts achter zich en creëerde een stevige symfonische metalsound met flink wat Keltische invloeden. Het album was gelijk al een redelijk succes, maar het balletje ging pas echt rollen toen in de zomer van 2001 Radio 3FM de single “Ice Queen” tot Megahit bombardeerde. Als we het album nu terugluisteren snappen we waarom fans van het eerste uur deze koerswijziging maar niks vonden, want met de gotische zware metal van het debuut “Enter” heeft "Mother Earth" niet meer veel gemeen. Albumafsluiter “In Perfect Harmony” zou niet misstaan als soundtrack bij een nieuwe Efteling-attractie en neigt bij vlagen behoorlijk in de richting van de muziek van Enya, maar het melodieuze gitaarwerk stuurt het nummer net precies weg van die muzikale afgrond ;-).
Website: https://www.within-temptation.com/ .

TERUG IN DE TIJD
Mad Fellaz - OVO (Of Virtual Omniscience)
Van "Mad Fellaz II" (eigen beheer, 2016)

Mad Fellaz bestaat al sinds 2010, debuteerde op CD in 2013 maar kwam ten tijde van “Med Fellaz III” in 2019 pas op onze radar. We waren daar toen zo van onder de indruk, dat we het in mei van dat jaar gelijk bombardeerden tot Album Van De Maand. We noemden het toen al het beste werk tot nu toe van deze Italiaanse band, maar eigenlijk doen we daarmee het voorgaande werk tekort, want ook "Mad Fellaz II" uit 2016 blijkt fascinerend. Het wat het eerste album waarop vocalen te horen waren en die kwamen van zangeres Anna Farronato die op redelijk indrukwekkende wijze haar weg weet te banen over en door de grillige muziek van Mad Fellaz. Want net als op album nr. 3 laat de achtpersoonsformatie een stijl horen die elementen van King Crimson met die van Gentle Giant en natuurlijk de Italiaanse grootheden Banco en PFM verenigt. Misschien durven we nu te stellen dat de nummers op het derde album nog iets pakkender zijn, maar dat neemt niet weg dat de haast kameleontische muzikale insteek ook "Mad Fellaz II" tot een spannend luisteravontuur maakt.
Website: https://www.madfellaz.com/
Bandcamp: https://madfellaz.bandcamp.com/album/mad-fellaz-ii .

VAN EIGEN BODEM / OBSCUUR
Breath – Imperfection
Van het album "Palace Of Illusion" (eigen beheer, 1998)

Breath was een Nederlandse band uit Amersfoort en omgeving, die bestond uit Alex Verhagen, Gert Koelewijn, Lex Bakels en Marcel Bunnig. Op de EP en twee studioalbums die Breath maakte is psychedelische en experimentele rock te horen, met geïmproviseerd klinkende, rauwe zang. Na het vertrek van Marcel Bunnig hield Breath op te bestaan. Verhagen, Koelewijn en Bakels gingen met elkaar op zoek naar nieuwe muzikale uitdagingen en zo ontstond de band Moerasruiters waarvan in 2016 het dubbelalbum “Moerasruiters” verscheen. Wij gaan terug naar het eerste studioalbum van Breath: “Palace Of Illusion: uit 1998. Van dit album het nummer “Imperfection”.
Website: https://www.facebook.com/breathnl/ .

AOR
Pride Of Lions – All I See Is You
Van het album “Fearless” (Frontiers, 2017)

Pride Of Lions is de band van ex-Survivor-gitarist Jim Peterik en zanger Toby Hitchcock, met als idee een muzikaal vervolg op Survivor te starten. Het eerste album, vernoemd naar de band, verscheen in 2003 en er zouden tot nu toe nog 4 albums volgen, met “Fearless” uit 2017 als meest recente. Het knappe aan Peterik is dat hij een ragfijn gevoel heeft voor wat wel kan en wat niet. Zo kan het gebeuren dat de toetsen prominent zijn en toch nergens een verstikkende deken worden, dat de gitaren redelijk braaf zijn maar nooit teveel afgevlakt en dat de productie bombastisch is zonder over het randje van kitsch te gaan. Dit aangevuld met de meesterlijke zang van Toby Hitchcock en ook nog eens de samenzang van de twee maakt de muziek op “Fearless” tot één van de betere AOR-albums. Het openingsnummer van de plaat, “All I See Is You”, is daar een prima voorbeeld van.
Website: http://www.frontiers.it/album/5350
Dit nummer op YouTube: https://youtu.be/OpBnRZgVPHQ .

VOORPROEFJE (2de)
Pineapple Thief, The – Break It All
Van “Versions Of The Truth” (Kscope, 4 september 2020)

The Pineapple Thief heeft een nieuw album aangekondigd met als titel “Versions Of The Truth”. Op de 28ste juni gaven wij al een voorproefje met de eerste single “Demons”; nu is er een tweede single veschenen: “Break It All”. Het thema van het album is de chaos die we meemaken in de 21ste eeuw als gevolg van het vervagen van de grens tussen feit en fictie. Wanneer er conflicten ontstaan zijn er altijd meerdere versies van de waarheid. Welke is de echte? Misschien wel allebei? 'De waarheid wordt voortdurend verbogen en de feiten veranderd. Niemand heeft meer enig idee wat de echte waarheid is want alles is vervormd', zegt bandleider Bruce Soord. “Versions of the Truth” verschijnt op 4 september. Inmiddels zijn er ook nieuwe data voor de tour die dit najaar zou plaatsvinden; deze is met een jaar uitgesteld. The Pineapple Thief speelt op zaterdag 9 oktober 2021 in Paradiso, Amsterdam en op 29 oktober 2021 in Carlswerk Victoria in Keulen. (bron: Marcel Debets, Progwereld)
Website: http://www.pineapplethief.com/
Dit nummer op YouTube: https://youtu.be/7nooe94rQ2Q .

NIEUW
Abel Ganz – Sepia And White
Van “The Life Of The Honeybee And Other Moments Of Clarity” (eigen beheer, 2020)

Abel Ganz heeft zich na het overgangsalbum “Shooting Albatross” (2008) opnieuw uitgevonden. De al in 1980 opgerichte Schotse band kwam in 2014 met een titelloos album waarop de twee op “Shooting Albatross” nog aanwezige oprichters zich goedkeurend teruggetrokken hadden. Ze kwamen tot de conclusie dat ze een groep zeer getalenteerde muzikanten en componisten om zich heen verzameld hadden, die muzikaal echter een andere kant op neeg dan waar zij zich senang bij voelden. Het titelloze album was niet meer echt in het neoproghokje te stoppen waar Abel Ganz toch van oorsprong in hoorde. Zo waren er met de nodige gastmuzikanten Americana-trekjes toegevoegd, o.a. in de vorm van bijdragen op pedal steel guitar. Dat album bleek een heus groeibriljantje, niet vreemd dus dat de nu verschenen opvolger doorgaat op de ingeslagen weg. “The Life Of The Honeybee And Other Moments Of Clarity” is dan ook met hetzelfde los-vaste kernteam gemaakt. Opnieuw valt op hoeveel zorg er is besteed aan de composities en de arrangementen. Duidelijk niet gemaakt met het doel bij een bepaald publiek in de smaak te vallen, is de muziek te omschrijven als een amalgaam van progressieve rock, folkrock en wat nog het dichtst in de buurt komt van wat meestal singer-songwritermuziek wordt genoemd. De ene keer is een akoestische gitaar het basis-instrument, dan weer een piano of tóch een lekker snerpend analoog keyboard. De zeven heren die midden in het boekje gefotografeerd staan, zijn dan ook zelden allemaal in één song aanwezig. Mooi hoe Mick Macfarlane zijn herkenbare, maar nooit té nadrukkelijke stem weet te schikken binnen de diverse muzikale landschappen.
Website: https://abelganz.com/ .

NIEUW
Haze - The Summoning Dark
From “Back To The Bones” (Gabadon Records, 2020)

Haze kan je met recht een cultband noemen. De band werd in 1978 geformeerd in Sheffield door de gebroeders Chris (bas, keyboards en zang) en Paul McMahon (gitaar, leadzang). Een paar jaar later voegde drummer Paul Chisnell zich daarbij. Het trio was zeer actief in de beginjaren, waarbij een hippie-achtige 'do it yourself'-instelling werd aangehangen. Begin jaren 80 verschenen diverse cassette-albums op het eigen label Gabadon, waaronder de befaamde “Cellar Tapes”. Gezegend met een fanatieke fanbasis lukte het Haze zelfs om een headline-concert in de befaamde Marquee te geven. Na het eerste officiële studio-album in 1984, onder de titel “C’est La Vie”, volgde een tournee die zowaar de Britse landsgrenzen overschreed en ook Oldenzaal aandeed. Na 10 jaar hield de band het echter voor gezien om alleen nog samen te komen voor jubileumconcerten. Wel werden er door de jaren heen onder andere namen cassettes en albums uit gebracht. In 2013 zag toch weer een volwaardig Haze-album het licht. Dit “The Last Battle” bleek wel het laatste met Paul Chisnell. De gebroeders McMahon gaan echter nog steeds door, met verschillende familieleden toegevoegd aan de line-up. Nu, 42 jaar na de oprichting, is er weer een nieuw studio-album: “Back To The Bones”. De muzikale lijn van “The Last Battle” blijkt voortgezet, maar Haze doet er toch ook een tandje bij en laat een wat steviger geluid horen. De epische afsluiter “The Summoning Dark” is absoluut de moeite waard.
Website: https://www.facebook.com/HazeUK
Dit nummer: https://hazeuk.bandcamp.com/track/the-summoning-dark .

NIEUW
Magenta – Bela
Van “Masters Of Illusion” (Tigermoth Records, 2020)

Het achtste album van Magenta is opnieuw een conceptalbum. De Welshe band neemt ons nu mee terug naar de tijden van de klassieke horrorfilm, zoals die uit de Hammer Horror-studio's kwamen. Bandleider/componist Rob Reed en zijn broer, tekstschrijver Steve, waren groot fan van films uit die Britse studio die vooral in de jaren vijftig en zestig zeer productief was. Rob Reed heeft dit muzikaal vertaald in 6 composities van samen een dik uur, die te omschrijven zijn als volbloed symfonische rock. Magenta had er voorheen vaak een handje van niet alleen de sound, maar ook bíjna bekende melodieën van grote voorbeelden als Genesis, Pink Floyd en vooral Yes te kopiëren. Die tijden zijn voorbij, doch nog steeds zijn die voorbeelden, en dan nog steeds vooral Yes, goed hoorbaar, alleen al in het gitaarspel van Chris Fry. Dan Nelson legt dan ook nog eens lekker prominent baswerk neer. De glorieuze sounds die Reed uit zijn keyboards tovert, vaak gewoon complete, vrijwel écht klinkende orkesten, maken het helemaal af en zorgen ervoor dat “Masters Of Illusion” weer klinkt als een klok. In hoeverre je ook écht geraakt wordt, hangt af van je waardering voor de stem van Christina Booth. Ze zingt goed, maar volgens ons oordeel ook wat vlak, met weinig persoonlijkheid. Maar vele anderen weet ze juist te ontroeren. Zo zie je maar weer hoe verschillend muziek bij mensen kan binnenkomen. Van “Masters Of Illusions” is ook een 5.1-mix gemaakt, die bij de CD meegeleverd wordt. Daarnaast is er ook nog "The Lost Reel", een album met afwijkende mixen van het nieuwe album, plus enkele heropnamen van ouder werk. Prominente gasten op het album zijn Troy Donockley op Uilleann pipes en labelgenoot Peter Jones op saxofoon. Wij gaan luisteren naar “Bela”, wat natuurlijk hint naar de beroemde Dracula-acteur uit de jaren 30, Bela Lugosi, die in de jaren 50 ook voor Hammer Horror acteerde, zij het niet als Dracula, want dat deed Christopher Lee natuurlijk daar.
Websites:
http://tigermothhosting.co.uk/magenta2017/index.html
https://magenta.bandcamp.com/ .

IN HET NIEUWS
Voices From The Fuselage - Domus (orchestral arrangement)

Voices From The Fuselage is een progressieve metalband uit het Engelse Northampton, opgericht in 2010. Van de band zijn een EP (“To Hope”) en twee studio albums verschenen: “ Odyssey: The Destroyer Of Worlds” in 2015 en “Odyssey II: The Founder Of Dreams” in 2018. Op laatstgenoemde album staat het nummer “Domus” en hiervan is een mooie orkestrale versie gemaakt door bandlid Scott Lockhart. Hij creëerde de mix omdat Voices From The Fuselage een bijdrage wilde leveren aan Campaign Zero en besef wil kweken bij eenieder aangaande de huidige staat van systematische onderdrukking over de hele wereld, ook n.a.v. het overlijden van George Floyd die door politiegeweld om het leven kwam Alle opbrengsten van de track zullen worden gedoneerd aan goede doelen in het VK en de VS, gewijd aan het beëindigen van politiegeweld en discriminatie. Voor meer info, zie de website van Campaign Zero: https://www.joincampaignzero.org/ . (bron: iO Pages)
Website:https://voicesfromthefuselage.bandcamp.com/
Dit nummer op YouTube: https://youtu.be/jQPdsI-Yuj8 .

NIEUW (verlaat) / AOR
Soleil Moon – '72 Camaro
Van het album “Warrior” (Frontiers, 2019)

De band Soleil Moon is het resultaat van een ontmoeting tussen zanger/toetsenist Larry King, bekend van Human Factor, en de van oorsprong in jazz actieve pianist John Blasucci. In gezamenlijk geschreven songs zoeken de twee naar wat hen muzikaal verbindt. Het resultaat ligt in de lijn van de AOR van Styx. Het is dan ook niet helemaal verwonderlijk dat Blasucci ook bij Dennis DeYoung (ex-Styx) opduikt. De bekende sessiegitarist Michael Thompson levert schitterende bijdragen. In 2009 verscheen het debuut “Worlds Apart”, 10 jaar later is het derde album van King en Blasucci, getiteld “Warrior”, daar. Wederom weten de heren prachtige pakkende poprocksongs te maken. Als je de hoes bekijkt, verwacht je misschien een gothic metalalbum, maar “Warrior” biedt dus volbloed AOR in Amerikaanse stijl.
Website: https://www.soleilmoonband.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND / LIVE-TIP
Lesoir - Somebody like you
Van “Mosaic” (Glassville Records, 2020)

“Mosaic” is het vijfde album van Lesoir. De Maastrichtse groep heeft sinds het titelloze debuut aan het begin van het vorige decennium verscheen een fikse leerschool doorgemaakt en is daarbij nu ook bij een vierde platenlabel aanbeland. Verscheen “Latitude” nog bij RPWL's Gentle Art Of Music, “Mosaic” verschijnt weer bij een Nederlands label, namelijk Glassville Records. De producer is wel dezelfde gebleven: de van Muse bekende John Cornfield, geholpen door Paul Reeve, die bij Muse verantwoordelijk is voor de vastlegging van Matt Bellamy's vocalen. Wat opvalt, is dat Lesoirs composities door de loop der jaren compacter en songmatiger zijn geworden. Op sommige momenten zijn er dan overeenkomsten met het jongere Golden Caves (leverancier van ons Album van de Maand april). Over de hele linie is de muziek minder heavy geworden, maar er is wel volop ruimte voor atmosferische passages. In dat laatste aspect laat een duidelijke The Gathering-invloed zich gelden. Denk daarbij aan de sound die de Brabantse groep had ten tijde van “How To Measure A Planet?”. De vocalen van Maartje Meessen hebben de hele plaat door een emotionele lading die van “Mosaic” een meeslepend werkstuk maken. Lesoir zal op 13 november optreden in de Oefenbunker in Maastricht, op 14 november in Fluor te Amersfoort en 15 november optreden in Hedon te Zwolle. Vanavond hoort u "Somebody Like You".
Website: http://lesoirmusic.com/ .

 

NIEUW (verlaat)
Electric Litany – Sealight
– Bedroom
Van “Under A Common Sky” (Appolon Records, 2019)

Met “Under A Common Sky” levert Electric Litany alweer album nummer drie af. Net als op de voorgangers beweegt de in 2007 in Londen opgerichte band zich hier muzikaal tussen post- en progrock. Het in 2010 verschenen debuut “How To Be A Child & Win The War” trok de aandacht van Alan Parsons, die vervolgens “Enduring Days You Will Overcome” produceerde. Op “Under A Common Sky” doen de heren het weer zelf en trokken naar Corfu om dit soms sombere epos op te nemen. Vanaf de opener “Azure” wordt een heerlijk lome sfeer neergezet, schatplichtig aan bands als Radiohead, Sigur Rós maar ook jarentachtigsynthpopacts als OMD en Depeche Mode en een New Wave-groep als Joy Division. “Sealight” is een van de hoogtepunten en doet soms aan de muziek van David Sylvian denken. Het album is al in het najaar van 2019 verschenen, maar nu pas onder onze aandacht gekomen. We gaan luisteren naar het genoemde “Sealight” en “Bedroom”.
Websites:
http://electriclitany.com/
https://www.facebook.com/ElectricLitany/ .

PSYCHEDELICA / NIEUW
Flaming Lips, The - Sunship Balloons
van "Ego Tripping At The Gates Of Hell" EP (Warner Bros., 2003)
Servants Of Science - Kaleidoscope
Van "The Swan Song" (ServantRecords, 2017)
Public Service Broadcasting - C-Q-D
Van "White Star Line" EP (PIAS, 2018)
Ellister, Jack - You've Only Got To Say The Word (Or: Samuel, Joe And Dick On A Trip)
Van "Lichtpyramide" (Tonzonen, 2020)

Psychedelische muziek is de stroming waaruit wat progressieve rock is gaan heten is voortgekomen. Maar dat hield niet in dat toen progrock zijn intrede deed, psychedelische muziek verdween. Integendeel zelfs, want terwijl eind jaren 70 progrock in ongenade viel, bleef psychedelische muziek een zekere aantrekkingskracht behouden. En zodoende wordt er zelfs nu nog genoeg muziek in die richting gemaakt. Wij hebben een aantal tracks met elkaar gecombineerd die dat wat ons betreft prima laten horen. We beginnen met de Amerikaanse band The Flaming Lips met “Sunship Balloons” van de EP “Ego Tripping At The Gates Of Hell”, gevolgd door het Britse Servants Of Science met “Kaleidoscope”. De muziek van landgenoot Public Service Broadcasting had altijd al een zekere krautrock-vibe. “C-Q-D” van de EP “White Star Line” is daar een goed voorbeeld van. En we sluiten het blokje met nog een Britse bijdrage en wel een stuk kosmische muziek van de Brit Jack Ellister van zijn zo juist verschenen album “Lichtpyramide”. Hij is zo gefascineerd door de Duitse 'kosmische school' dat de titel van het album en diverse tekstflarden Duitstalig zijn.
Websites:
https://www.flaminglips.com/
https://www.servantsofscience.com/
https://www.publicservicebroadcasting.net/
http://www.jackellister.com/ .

ONDERGEWAARDEERD
Landberk - Vår Häll
Van "Riktigt Äkta" (Colours, 1992 / Record Heaven, 1995)

Begin jaren 90 was er kleine golf van Scandinavische bands die met de progrocksound van de jaren 70 aan de haal ging en daar iets nieuws mee probeerde te doen. Bands als Änglagård, Anekdoten, White Willow en Landberk doken allemaal zo ongeveer tegelijkertijd op. Landberk is, wellicht vanwege het redelijk ingetogen karakter van de muziek, altijd een beetje ondergewaardeerd gebleven. Geïnspireerd door de vroege Britse progrock, met toevoeging van folk-elementen, ontstond er een sound die ergens ook wel wat raakvlakken heeft met de ingetogen momenten van U2. Debuutalbum "Riktigt Äkta" verscheen in 1992 op LP en hetzelfde jaar in een Engelstalige versie, getiteld “Lonely Land”, op CD. Het zou nog bijna 3 jaar duren voordat de Zweedstalige versie ook op CD verscheen. Vier jaar na het debuut viel het doek al voor Landberk, hoewel een aantal leden later nog in Paatos zou opduiken. Gitarist Reine Fiske vierde uiteindelijk cultsuccessen met zijn band Dungen en zijn samenwerkingen met Elephant9.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=196 .

IN HET NIEUWS
Wilson, Steven - Refuge (live)
Van "Home Invasion: In Concert At The Royal Albert Hall" (Eagle Vision / Universal, 2018)

De tour die Steven Wilson had gepland rond het uitgestelde album “The Future Bites” is definitief geschrapt. Er komen geen nieuwe data. Ticketmaster heeft alle kopers van een ticket voor het concert van 28 september in de Ziggo Dome gemaild. In een daarin opgenomen statement schrijft Wilson dat de geldende restricties op publieke samenkomsten en de veiligheid van bezoekers, band en crew het onmogelijk maken om de shows die in september gepland stonden te laten doorgaan. Om de vraag voor te blijven of het sowieso niet zou zijn geannuleerd nu het album is uitgesteld naar januari volgend jaar, schrijft Wilson: “Het was misschien raar geweest om deze shows te doen zo lang voordat het album uitkomt, maar ik ben er desondanks zeer teleurgesteld over.” Wilson komt snel met nieuwe plannen voor liveoptredens. Ticketmaster laat weten dat voor kopers van deze tickets de inmiddels gangbare opties beschikbaar zijn. Je kunt het bedrag van je tickets op je account laten zetten, zodat je er later andere tickets voor kunt kopen, of je kunt het bedrag terug laten storten. Wij moeten het dus voor nu doen met de onamen van de vorige tour, naar aanleiding van het album “To The Bone”. De registratie daarvan "Home Invasion: In Concert At The Royal Albert Hall", verscheen eind 2018 in diverse formaten.
Website: http://stevenwilsonhq.com/sw/ .

NIEUW
Inner Odyssey – I’m Fine
- Nemesis
Van “The Void” (eigen beheer, 2020)

Een band die bij ons een beetje onder de radar is gebleven is het Canadese Inner Odyssey. De uit Quebec afkomstige band werd opgericht in 2007 en heeft onlangs tot nu toe drie albums uitgebracht, waarvan het derde onlangs verscheen. Inner Odyssey werd in het verleden wel eens onder progmetal geschaard, maar dat doet de heren zeker te kort. De muziek neigt eerder naar de melodieuze neoprog met een af en toe een steviger inslag, zoals je dat ook hoort bij landgenoot Mystery. De nadruk ligt op de melodie, waarbij je kunt constateren dat Steven Wilson en een band als Riverside zeker invloeden zijn geweest. Ook het Nederlandse Splinter is een geestverwant. Alle leden zijn capabele muzikanten, maar een van de sterke troeven is zanger Étienne Doyon. “The Void” zit vol wendingen en je zou bij een eerste luister beurt zomaar denken dat de band op ieder moment kan ontsporen, maar niets is minder waar. Luister maar naar bijvoorbeeld het Echolyn-getinte “Endgame”. Wij kiezen voor 2 nummers het “Nemesis” en “I’m Fine”. Zeker een aanrader voor liefhebbers van goede melodieuze prog.
Website: http://www.innerodyssey.com/ .

VOORPROEFJE
Karnataka - Forever

Van de Engelse band Karnataka is onlangs de nieuwe single "Forever" verschenen. Het nummer is geschreven tijdens de sessies voor een nieuw album van de band, dat de opvolger moet worden van het alweer uit 2015 stammende "Secrets Of Angels". "Forever" is de eerste nieuwe muziek van Karnataka in in grondig gewijzigde line-up, nadat onder andere zangeres Hayley Griffiths de groep in 2017 verliet. 'Het nummer en de video zijn de afgelopen weken op afstand opgenomen en gefilmd. Het is de eerste keer dat we dit hebben geprobeerd en het was een geweldige manier om het creatieve proces gaande te houden tijdens de lockdown', aldus de band. De huidige line-up bestaat uit oprichter Ian Jones (bas), toetsenist Gonzalo Carrera, zangeres Sertari, drummer Chris Allen en gastgitarist Luke Machin. Op het nummer "Forever" draagt ook gastmuzikant Troy Donockley (Nightwish, ex-Iona) op Uilleann pipes en low whistles zijn steentje bij. (bron: Louder/Prog)
Website: https://karnataka.org.uk/
Dit nummer op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=sbV1EGKBWTw .

(OP)NIEUW
Holden, John – Ancestors And Satellites
Van “Rise And Fall” (eigen beheer, 2020)

John Holden verwezenlijkte in 2018 zijn lang gekoesterde droom om een symfonisch progalbum te maken met “Capture Light”. Nu na twee jaar presenteert Holden ons “Rise And Fall”, waarop net als bij de voorganger het geval was een internationale cast aan gastmuzikanten op te horen is. “Rise and Fall” is een album waar je zeker voor moet gaan zitten, om je te laten onderdompelen in de voornamelijk dromerige, op sfeer gebouwde muziek. Vanaf de lange opener “Leap Of Faith” neemt Holden ons mee op reis. Hij is net als landgenoot Big Big Train een verhalenverteller. “Leap Of Faith” bijvoorbeeld neemt ons mee naar de 11de eeuw en verhaalt over de Benedictijnse monnik Eimer. Het pastorale openingsdeel heeft Holden samen met toetsenist Vikram Shankar geschreven, die een van de vaste waarden is op het album. Daarnaast is Holdens vrouw Elizabeth een van de ideeënverschaffers en (mede)schrijvers van de teksten. De vocale hoofrollen worden vertolkt door Sally Minnear (Celestial Fire) en (That) Joe Payne (ex-The Enid), die op het merendeel van de nummers zingen. Maar ook Jean Pageau (Mystery) en Lauren Nolan zijn op twee nummers te horen. Enkele van de andere gasten zijn Billy Sherwood (Yes) en Jon Camp (Renaissance) op bas en Michel St-Père (Mystery) en Zaid Crowe op gitaar. Oliver Wakeman verzorgt twee toetsensolo’s. Voor wat de drums betreft doet Holden wél beroep op een vaste kracht: dit is wederom Nick D’Virgilio.
Website: https://johnholdenmusic.com/ .

VOORPROEFJE
Gazpacho – Fireworker
Van het komende album “Fireworker” (Kscope, 18 september 2020)

In september verschijnt het nieuwe album van Gazpacho, getiteld “Fireworker”. Het is het elfde studioalbum van de Noorse band en de opvolger van “Soyuz” (2018). Toetsenist Thomas Anderson: 'Er is een deel van iedereen dat op instinct leeft in je hoofd. Ik noem het de ‘fireworker’ of de ‘hagedis’ en ook wel de ‘space cowboy’. Het is een levenskracht die van generatie op generatie overleeft, met een nieuwe versie in ieder van ons. De evolutie daarvan loopt parallel aan die van ons bewustzijn en het heeft het vermogen om de controle over te nemen.' Volgens Anderson kan het, om ervoor te zorgen dat we doen wat het wil, delen van ons bewustzijn uitschakelen. Walging, of spijt, worden geblokkeerd, zodat het niet te stoppen is. 'Achteraf zal ons bewustzijn het gedrag goedpraten door het te rationaliseren en te legitimeren, zodat we nooit het beest in onszelf ontdekken.' Het album begint met het epische "Space Cowboy" dat bijna twintig minuten duurt, gevolgd door vier kortere nummers, waaronder het titelnummer en tevens eerste single "Fireworker". (bron: Marcel Debets, Progwereld)
Website: http://gazpachoworld.com/
Dit nummer op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=N-MZJyvYu7o .

(OP)NIEUW
Nightwish - Moors / Shoemaker / Ad Astra
Van "Human :||: Nature" (Nuclear Blast, 2020)

In mei besteedden we voor het eerst aandacht aan het nieuwe album "Human :||: Nature" van de symfonische metalformatie Nightwish. Een album dat opgedeeld is in twee schijven, met op schijf 1 de songs en op schijf 2 het orkestrale muziekstuk "All The Works Of Nature Which Adorn The World". Vanavond combineren wij twee delen uit dit stuk, waarbij we beginnen met het deel "Moors" en afsluiten met de finale "Ad Astra". Daartussen komt dan nog de song "Shoemaker" voorbij: wat ons betreft één van de beste stukken uit de Nightwish-catalogus. Qua thematiek past het prima bij die orkestdelen. want zoals misschien bekend zoekt toetsenist/componist Tuomas Holopainen zijn inspiratie vaak in de wetenschap. "Shoemaker" is dan ook een song over de Amerikaanse geoloog/astronoom, de eerste wetenschapper die inzag dat inslagkraters een grote invloed hebben gehad op de aardse geologie, maar ook op die van bijvoorbeeld de maan. Hij heeft zelfs getraind met als doel om als astronaut mee te gaan met een van de Apollo-missies, maar werd uiteindelijk medisch afgekeurd. Wel werd hij vervolgens betrokken bij de training van de astronauten op geologisch vlak. Ook ging hij zich, met zijn vrouw Carolyn, bezig houden met onderzoek naar kometen, waarbij de meest bekende de komeet Shoemaker-Levy 9 is, die in 1994 zo spectaculair zou inslaan op de planeet Jupiter. In 1997 kwam hij om het leven bij een verkeersongeluk, dat zijn vrouw ternauwernood overleefde. De NASA eerde zijn bijdrage aan de wetenschap door in 1998 een crashbestendige capsule met zijn as in de sonde Lunar Prospector te stoppen, die uiteindelijk na 18 maanden volgens planning te pletter sloeg op het maanoppervlak. Daarmee is Eugene Shoemaker de enige mens die op een ander hemellichaam is begraven.
Website: https://nightwish.com/ .

Wright, Richard – Sweet July
Van het album "Broken China" (EMI, 1996)

Richard William Wright was vooral bekend als de toetsenman van Pink Floyd. Wrights spel droeg bij aan de karakteristieke klank van de Britse band. Wright verzorgde ook af en toe leadvocalen, al dan niet tweestemmig met David Gilmour. Hoewel hij geen productief liedjesschrijver was, zoals zijn medebandleden Roger Waters en David Gilmour, heeft hij belangrijke stukken van de muziek gecomponeerd voor albums als "Meddle", "The Dark Side Of The Moon", "Wish You Were Here" en "The Division Bell". Voor Pink Floyds laatste studioalbum "The Endless River" zijn enkele overgebleven stukken gebruikt die door Wright zijn gespeeld tijdens de opnames van "The Division Bell". Het album "Broken China", uitgebracht in 1996, is een vierdelig conceptalbum gebaseerd op Wrights toenmalige vrouw Mildreds gevecht met depressies. Het album ademt de typische Pink Floyd-sfeer. "Broken China" was pas Wrights tweede solo-album, na "Wet Dream" uit 1978, en de laatste die voor zijn dood in september 2008 werd uitgebracht. Over 16 dagen zou Wright anders 77 jaar zijn geworden, in "Sweet July". (met quotes van Wikipedia)
Website: http://richardwright.net/.

VAN EIGEN BODEM
Partner – Quitting The Fools Parade
Van “On Second Thoughts” (Mercury, 1979 / op CD samen met “A Man-Size Job Requires A Man-Size Meal” in 2012 in duoverpakking: Universal, 2012)

We hebben in het verleden wel muziek gedraaid van het debuut en de zwanenzang van Partner, maar nooit van het tweede album “On Second Thoughts”, uit 1979. De schijf werd geproduceerd door wijlen Pim Koopman, zelf bekend van Kayak en (later) het stilistisch met Partner vergelijkbare Diesel. De Diesel-hit "Sausolito Summernight" heeft ook de Amerikaanse Westcoast-rock-feel, die Partner heeft. Dat Amerikaanse geluid heeft dit album nog sterker en is consequenter doorgevoerd dan op het debuut. De priemende zang van Erwin Musper, de dito glasheldere doch compacte gitaarsoli, de kamerbrede harmonie-zang: je verwacht zó dat hier een batterij ervaren L.A.-sessiekrachten achter zit. Of anders had je op Little River Band gegokt, maar die Australiërs hadden hun sound natuurlijk uit dezelfde bron geleend. Zanger/toetsenist Erwin Musper werd later overigens zelf een veelgevraagd producer. Dit album heeft jaren moeten wachten op een officiële CD-uitgave. Pas in november 2012 kwam Universal met een duoverpakking waarin “A Man-Size Job Requires A Man-Size Meal” uit 1978 en “On Second Thoughts” zijn samengevoegd. Helaas zijn de van LP getrokken masters gebruikt die Fonos eerder had gemaakt voor CD-R-uitgaven. Wij draaien de opener van “On Second Thoughts”, met (je wordt besmet waarmee je omgaat) een Kayak-achtige gitaarmelodie.
Meer info: https://nl.wikipedia.org/wiki/Partner_(band).

ALBUM VAN DE MAAND / LIVE-TIP
Lesoir - Two faces
Van “Mosaic” (Glassville Records, 2020)

“Mosaic” is het vijfde album van Lesoir. De Maastrichtse groep heeft sinds het titelloze debuut aan het begin van het vorige decennium verscheen een fikse leerschool doorgemaakt en is daarbij nu ook bij een vierde platenlabel aanbeland. Verscheen “Latitude” nog bij RPWL's Gentle Art Of Music, “Mosaic” verschijnt weer bij een Nederlands label, namelijk Glassville Records. De producer is wel dezelfde gebleven: de van Muse bekende John Cornfield, geholpen door Paul Reeve, die bij Muse verantwoordelijk is voor de vastlegging van Matt Bellamy's vocalen. Wat opvalt, is dat Lesoirs composities door de loop der jaren compacter en songmatiger zijn geworden. Op sommige momenten zijn er dan overeenkomsten met het jongere Golden Caves (leverancier van ons Album van de Maand april). Over de hele linie is de muziek minder heavy geworden, maar er is wel volop ruimte voor atmosferische passages. In dat laatste aspect laat een duidelijke The Gathering-invloed zich gelden. Denk daarbij aan de sound die de Brabantse groep had ten tijde van “How To Measure A Planet?”. De vocalen van Maartje Meessen hebben de hele plaat door een emotionele lading die van “Mosaic” een meeslepend werkstuk maken. Lesoir zal op 13 november optreden in de Oefenbunker in Maastricht, op 14 november in Fluor te Amersfoort en 15 november optreden in Hedon te Zwolle. Vanavond hoort u "Two Faces" is het langst klokkende nummer en tevens albumafsluiter. Het heeft een mooie opbouw, werkend naar een hoogtepunt, om vervolgens subtiel te eindigen.
Website: http://lesoirmusic.com/ .

 

MINI-SPECIAL: SEVENTIESPROG UIT QUEBEC

In de tweede helft van de jaren zeventig was Quebec een goede voedingsbodem voor progressieve rock, met als bekendste representanten wellicht Harmonium en Maneige. Zij, en veel van de bands die in hun zog volgden, boden veel ruimte voor akoestische instrumenten, maar dan wel op een warm bed van keyboards (als het even kan Mellotrons). Ook kiezen ze vrijwel uitsluitend voor de moedertaal, Frans dus. Maar uitzonderingen zijn er in voldoende mate, ook binnen de diverse albums, die in veel gevallen nooit een CD-uitgave hebben mogen beleven. Zenith-drummer Peter Eilers is liefhebber van prog uit Quebec en bood de mogelijkheid wat meer obscure voorbeelden uit zijn collectie te laten horen.

Le François, Michel - Être Avec Vous
Van "Sur La Terre Comme Au Ciel" (CBS Disques, 1979)

Michel Le François was een spin in het web van dit genre en werkte wellicht van alle progmusici die de provincie rijks mee aan grootste aantal albums en band. Hij was onder meer lid van L'Infonie, Eternity, Dionysos en Maneige. Ook de andere musici die hij in 1979 uitnodigde voor zijn soloalbum "Sur La Terre Comme Au Ciel", zijn bekend in de progressieve scene van die tijd: zo horen we o.a. Harmonium-toetsenist Serge Locat en Toubabou-zangeres Estelle Ste-Croix. Door de diversiteit aan gastmuzikanten is het album stilistisch heel divers. Zo klinkt de stevig rockende opener als Eloy op "Ocean". Wij kiezen voor het warme "Être Avec Vous", gezonden door Ste-Croix.
Meer info: https://www.discogs.com/artist/456901-Michel-Le-Fran%C3%A7ois
Dit nummer op YouTube: https://youtu.be/n5-r-EZ7cCo?t=483 .

Rivest, Jacques Tom - Voyage Du Tibet
Van "Jacques Tom Rivest" (CBS, 1979 / ProgQuébec, 2006)

Jacques Tom Rivest was de bandleider van Pollen, waarmee hij in 1976 één album uitbracht. Drie jaar later volgde een solo-album. Daarop wordt de gitarist/pianist nog steeds bijgestaan door twee van zijn oud-Pollen-collega's, waaronder Claude Lemay. Die speelt met zijn uitwaaierende toetsenpracht een voorname rol naast o.a. spel op diverse zes- en twaalfsnarige gitaar-achtigen. Zeer symfonisch dus, al wordt het onderwerp van dit nummer in het in- en outro duidelijk. Rivest heeft in de jaren 80 en 90 nog een handvol albums uitgebracht, waaronder een kerstplaat.
Meer info: http://www.progarchives.com/album.asp?id=13468
Dit nummer op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=h9nVaTpB2Ow .

L'Orient D'Ô - Globe
Van "L'Orient D'Ô" (Capitol Records / EMI Of Canada Limited, 1978)

L'Orient D'Ô bracht in 1978 één album uit dat tot op heden nooit op CD is uitgebracht. Sommige melodieën van de 7 nummers hebben een folky aandoend karakter, maar dit is toch vooral volbloed symfonische rock, met veel Mellotron-golven, virtuoze solo's op diverse andere keyboards en vlijmscherp klinkend gitaarwerk. Dat laatste spel is van de hand van Gaétan Laurendeau, tevens de bandleider en schrijver van alle composities. De bandnaam als je 'm uitspreekt bijna hetzelfde als zijn achternaam in uitspraak.
Meer info: https://www.progarchives.com/artist.asp?id=10320
Dit nummer op YouTube: https://youtu.be/SYuN_t3IkBo?t=2113 .

JAZZROCK (UIT QUEBEC)
Hamadryad – Torture Zone
Van het album "Intrusion" (Unicorn Digital, 2010)

Hamadryad is een uit Montreal afkomstige band. Van deze Canadezen verschenen in de periode 2001-2017 4 studio-albums en één live-album. In 2017 verscheen het meest recente werkstuk "The Dark Hole", waarvan je deze rescensie over kunt lezen: https://www.progwereld.org/recensie/hamadryad-the-black-hole/ . Het derde album "Intrusion" verscheen 7 jaar daarvóór en alhoewel de verwachtingen hooggespannen waren, waren de beoordelingen in progland niet bovengemiddeld. Dat er toch wel het nodige te genieten valt, blijkt wel uit het instrumentale jazzrock/fusion-nummer ”Torture Zone”. Hamadeayd heeft ook een side-project: de tribute-band TFPF (Time For Pink Floyd). Met 7 muzikanten op het podium vertolkt TFPF de beste klassiekers van de Britse rocklegende. Een eerder dit jaar begonnen tournee diende in verband met corona-maatregelen echter stilgelegd.
Website: https://www.hamadryadmusic.com/ .

GEVOELIGE ROCKER UIT DE OUDE DOOS
Scorpions - Born To Touch Your Feelings
Van "Taken By Force" (RCA, 1977) / "Still Loving You - More Gold Ballads" (Harvest / EMI Electrola, 1992)

Scorpions heeft een lange en illustere geschiedenis. In 1977 verscheen het vijfde studio-album van deze Duitse hardrockband, "Taken By Force" het laatste album met lead-gitarist Uli Jon Roth, die in 1978 de band verliet. Op dat album staat "Born To Touch Your Feelings": een mooi slepende ballad van het soort waarmee Scorpions in latere jaren het grote succes mee zou vinden. Wij draaien vanavond de versie zoals hij staat op de verzamelaar "Still Loving You - More Gold Ballads", die in 1992 verscheen als gevolg van het grote succes van "Wind Of Change" en "Send Me An Angel" - beiden van het album "Crazy World" uit 1990. Voor deze verzamelaar werden de ballads allemaal opnieuw gemixt door de Nederlander Erwin Musper. Waarmee we een mooie cirkel maken van dit uur, want zijn stem hoorde u in Partners "Quitting The Fools Parade".
Website: https://www.the-scorpions.com/band/ .

NIEUW / LIVE-TIP
Morgendust – Sundays

"Sundays" is wel het meest poppy nummer dat we tot nu toe van Morgendust gehoord hebben. Maar nog steeds heel herkenbaar en zo catchy dat het snel in je hoofd blijft rondzingen. Net als bij de vorige single “Alien” duiken er weer allerlei referenties op, maar dat is ook wel weer leuk. Bij die pompeuze 'beuken' die een paar keer terugkeren moeten we steeds denken aan de laatste maten van Frankie Goes To Hollywoods "Two Tribes". Een Trevor Horn-productie, je kunt slechtere referenties hebben.... en dan die brug tussen 2:45 en 3:00, precies op hetzelfde metrum als het koortje van The Emotions in Earth, Wind & Fire's "Boogie Wonderland" (vast geen toeval?), maar dan met een koortjes-arrangement dat dan weer meer aan ABBA doet denken. Past dat in Xymphonia? Jawel: “Sundays” blijkt genoeg gelaagdheid te hebben om bij meerdere beluistering interessant te blijven. Pop dus met een progressief karakter. Lekker hoor! Niet op zondag, maar op vrijdagavond 23 oktober speelt Morgendust in Grand Café Plein in Emmen.
Website: https://morgendust.com/ .

NIEUW
Arabs In Aspic - I Vow To Thee, My Screen
Afkomstig van "Madness And Magic" (Karisma Records, 2020)

Hoewel "Madness And Magic" al het zevende studioalbum van Arabs In Aspic is, lijkt het erop dat de plaat het debuut voor deze Noorse band bij Xymphonia vormt. Wellicht heeft dit gemis te maken met de wisselende platenmaatschappijen waarop de CD's werden uitgebracht, zoals Børse Music, Pancromatic, Black Widow en Apollon Records. De nieuwste schijf verschijnt bij Karisma Records. Aan de muziek kan het echter niet gelegen hebben. De musici zijn duidelijk beïnvloed door de symfonische en hardrock van de vroege jaren zeventig. De composities worden kleur gegeven door ronkende orgels, dominante drums en stevige gitaren, waarover gepassioneerd wordt gezongen. "Madness And Magic" klinkt wel een stuk beheerster dan haar voorgangers, waardoor meer ruimte is voor de akoestische gitaren, Mellotrons en de groove van de twee slagwerkers. We zijn dan ook blij dat we via het openingsnummer "I Vow To Thee, My Screen" eindelijk iets van Arabs In Aspic kunnen laten horen.
Websites:
http://www.arabsinaspic.org
https://www.facebook.com/arabsinaspic .

NIEUW
D'Virgilio, Nick – Turn Your Life Around
Afkomstig van "Invisible" (Sweetwater Studios / English Electic Recordings, 2020)

Van Nick D'Virgilio's tweede volwaardige studio-album “Invisible” konden we u 6 weken geleden al de single “Where's The Passion?” laten horen. Het blijkt een van de sleutelnummers op dit nu verschenen conceptalbum dat voornamelijk handelt over het doel in ieders leven. D'Virgilio debuteerde als soloartiest in 2001 onder de naam NDV met "Karma", 10 jaar later gevolgd door de EP "Pieces". Op "Invisible" wordt de drummer/zanger/multi-instrumentalist, die we vooral kennnen van Spock's Beard, Thud, Genesis, Cirque Du Soleil, The Fringe, Big Big Train en zijn talloze sessies, bijgestaan door een flinke rij muzikale vrienden en het orkest van Abbey Road Studios, waar de plaat deels is opgenomen. En niet alleen de orkestpartijen klinken prachtig. Met mede-producer en studio-technicus Mark Hornsby is er alles aan gedaan om het album alleen al op geluidstechnisch gebied een genot te maken om naar te luisteren. Hun werkgever Sweetwater Studios is er natuurlijk ook alles aan gelegen om zich perfect te presenteren. Vooral op drumgebied is er iets bijzonders van gemaakt. Voor ieder nummer is een ander drumstelmerk en -opstelling gekozen, die uitgebreid toegelicht wordt in een speciaal extra 'drum gear'-boekje. Maar “Invisible” is zeker geen showing off-gelegenheid geworden voor de topdrummer die D'Virgilio is. Het gaat hier duidelijk wel om de vooral songmatige composities en de arrangementen, waarin de overige instrumentalisten ook de ruimte krijgen om te schitteren. Fraaie baspartijen van Tony Levin en Jonas Reingold (The Fringe, Karmakanic, The Flower Kings), meerdere vette synthsolo's van Jem Godfrey (Frost*) en creatief hoogstaand gitaarwerk van vooral Randy McStine (Lo-Fi Resistance, The Fringe), maar ook van o.a. Paul Gilbert (Mr. Big) en Rick Nielsen (Cheap Trick). Zijn mede-leden van The Fringe zijn dus beiden aanwezig, het album van dit trio is immers óók opgenomen met Hornsby in de Sweetwater Studios; uit zijn andere bands heeft hij expres geen mensen gevraagd. “Invisible” staat dan ook een eindje af van Big Big Train- of Spocks Beard-werk. Stilistisch beperkt D'Virgilio zich niet tot (deels dus letterlijk) symfonische rock: er zijn ook hints richting singer-songwriter, classic rock, (Beatlesque) pop en zelfs een beetje soul.
Website: https://www.nickdvirgilio.com/ .

NIEUW
Echo Rain - Freedom
Van "Western Skies" EP (Gravity Dream Music, 2020)

Echo Rain is een nieuw zij-project van Lee Abraham, de Britse muzikant die we kennen van zijn eigen albums en als gitarist bij Galahad en Arrival. De EP “Western Skies” is het eerste wapenfeit van dit project, dat zich met name op kortere melodieuze gitaarinstrumentals richt, een beetje in de stijl van Joe Satriani. Abraham echter is ook een groot liefhebber van AOR, wat je terughoort aan het feit dat deze instrumentals niet verzanden in krachtpatserij, maar gewoon lekker pakkend zijn. Het is Abrahams eerste release via Gravity Dream Music, het platenlabel van Robin Armstong, beter bekend als de man achter Cosmograf. Deze EP is voorlopig via Bandcamp alleen als download te krijgen. De CD-versie is te bestellen via de webshop van Gravity Dream. In winkels zul je 'm niet zo snel vinden, hoewel de in deze regio zeer bekende platenzaak Popeye in Hengelo hem ook op voorraad heeft.
Bandcamp: https://echorain.bandcamp.com/releases
Webshop: http://www.gravitydream.co.uk/shop/ .

NIEUW (verlaat)
Tea Club, The – Rivermen
– Sinking Ship
Van “If/When” (eigen beheer, 2019)

De enige keer dat we eerder aandacht besteedden aan The Tea Club was ten tijde van het 2010 stammende tweede album "Rabbit". Een decennium later werd het hoog tijd om hier een vervolg aan te geven. De Noord-Amerikaanse band rond de gebroeders McGowan is namelijk een bijzonder originele loot aan de stam der moderne progressieve rock. "If/When" is inmiddels album nummer vijf en vergt behoorlijk veel van de luisteraar. Allereerst is er al het extreme gebruik van dynamiek. Daarnaast worden meteen meeslepende en melodieuze passages afgewisseld met juist meer intense en heftige gedeelten. Dat geldt zowel voor de kortere songs onderling, als voor het koningsstuk: het bijna 28 minuten durende “Creature”. De grootste attractie van The Tea Club wordt gevormd door de vocalen van de gebroeders, die analoog aan de muziek zowel soepel en warm kunnen klinken als diep emotioneel geladen. Zoals Van Der Graaf Generator in de oudere generatie progbands een eigenzinnige outcast was (en is), zo is The Tea Club dat voor de jongere moderne generatie, écht progressief ingestelde rockbands.
Website: https://www.theteaclub.net/ .

NIEUW
Gerven, Twan van - The Secret Code Variations
Afkomstig van "How U Gonna Stroke Yer Solo" (Home Made Records, 2020)

De geschiedenis op plaat van Twan van Gerven begint in 1995 met de CD "Out There" van Tree Funk Concept, een band die diverse stijlen vermengde tot een bruisend geheel. Daarna volgden onder meer albums met Anneke van Giersbergen en van de coverband Jah6 en de ska/reggae-formatie Beef. In 2014 debuteerde hij als sologitarist met "Junk Dilemma", een jaar later gevolgd door "Dutch X-Ing", dat met een grotere bezetting werd opgenomen. Ook het in september te verschijnen "How U Gonna Stroke Yer Solo" is ingespeeld door zes musici. De gecomponeerde, maar met gevoel voor improvisatie opgenomen robuuste jazzrock (denk aan een combinatie van het rockgeorienteerde werk van Zappa en de live-werk van Bruford) krijgt gestalte door de intense en swingende bijdragen van een min of meer standaardbezetting (gitaar, bas, drums, toetsen en saxofoons). Als extra smaakmaker is daaraan het analoge synthesizerspel van Stormvogel toegevoegd, dat delen van de composities onmiskenbare progressieve rockimpulsen geeft. Dat is zeker goed waarneembaar in "The Secret Code Variantions", waarvan nu een groot deel te horen is.
Websites:
https://www.twanvangerven.nl/
https://nl-nl.facebook.com/TwanvanGerven .

VOORPROEFJE
Jónsi - Swill
Van het komende album "Shiver" (Krúnk, oktober 2020)

Jónsi, frontman van de IJslandse band Sigur Rós, komt voor het eerst in tien jaar met een soloalbum. “Shiver” verschijnt in oktober. Inmiddels zijn twee singles van het nieuwe album verschenen ("Swill" en "Exhale"). Op “Shiver” werken verschillende gastmuzikanten mee, waaronder zangeressen Liz Fraser (Cocteau Twins) en pop-icoon Robyn. “Shiver” is een muzikale samenwerking met producer A.G. Cook, wiens synthetische aanpak nogal afwijkt van Jónsi's naar eigen zeggen menselijke, natuurlijke visie op zijn kunst. Juist die botsing heeft naar verluidt opmerkelijke resultaten opgeleverd.
Website:
https://jonsi.com/
Dit nummer: https://jonsi.bandcamp.com/album/swill-single .

ALBUM VAN DE MAAND / LIVE-TIP
Lesoir - Dystopia
Van “Mosaic” (Glassville Records, 2020)

“Mosaic” is het vijfde album van Lesoir. De Maastrichtse groep heeft sinds het titelloze debuut aan het begin van het vorige decennium verscheen een fikse leerschool doorgemaakt en is daarbij nu ook bij een vierde platenlabel aanbeland. Verscheen “Latitude” nog bij RPWL's Gentle Art Of Music, “Mosaic” verschijnt weer bij een Nederlands label, namelijk Glassville Records. De producer is wel dezelfde gebleven: de van Muse bekende John Cornfield, geholpen door Paul Reeve, die bij Muse verantwoordelijk is voor de vastlegging van Matt Bellamy's vocalen. Wat opvalt, is dat Lesoirs composities door de loop der jaren compacter en songmatiger zijn geworden. Op sommige momenten zijn er dan overeenkomsten met het jongere Golden Caves (leverancier van ons Album van de Maand april). Over de hele linie is de muziek minder heavy geworden, maar er is wel volop ruimte voor atmosferische passages. In dat laatste aspect laat een duidelijke The Gathering-invloed zich gelden. Denk daarbij aan de sound die de Brabantse groep had ten tijde van “How To Measure A Planet?”. De vocalen van Maartje Meessen hebben de hele plaat door een emotionele lading die van “Mosaic” een meeslepend werkstuk maken. Lesoir zal op 13 november optreden in de Oefenbunker in Maastricht, op 14 november in Fluor te Amersfoort en 15 november optreden in Hedon te Zwolle. We trappen de maand af met het Floydiaanse “Dystopia”.
Website: http://lesoirmusic.com/ .

NIEUW / LIVE-TIP
Long Distance Calling - Curiosity Pt. 1 & 2
- Immunity
Van "How Do We Want To Live?" (InsideOut, 2020)

Het uit de regio Münster afkomstige Long Distance Calling brengt amper een jaar na het live-album "Stummfilm" studio-album nummer zeven uit; het vierde voor het InsideOut-label. Na een tijdje geëxperimenteerd te hebben het toevoegen van zang is de band nu alweer twee albums voornamelijk instrumentaal gericht. "How Do We Want To Live?" is een concept-album rond de vraag hoe wij moeten omgaan met de voortschrijdende techniek en met name kunstmatige intelligentie. Muzikaal vaart Long Distance Calling een koers die we duidelijk minder metal kunnen noemen maar zeker op dit album meer is te beschrijven als psychedelische postrock met een jarentachtigsausje. Gestoken in bijpassend digibook met mooi artwork levert dit een mooie muzikale trip op. Gitaristen David Jordan en Florian Füntmann weven hun gitaarpatronen en riffs mooi in elkaar, de ritme-sectie is solide en drummer Janosch Rathmer zorgt samen met de nodige gasttoetsenisten voor de elektronische klanken. Op die momenten dat elektronica de boventoon voert, horen we duidelijk de invloed van Tangerine Dream; denk daarbij name aan een album als “White Eagle”. “How Do We Want To Live?" is een sterk album, dat gezien vanuit perspectief van de corona-crisis wel tot soundtrack voor het jaar 2020 kan worden gebombardeerd. Over corona gesproken: de eerder aangekondigde concerten voor september dit jaar zijn verschoven naar maart: op 4 maart 2021 treedt Long Distance Calling op in de Christuskirche in Bochum, een dag later in E-Werk in Keulen.
Website: http://www.longdistancecalling.de/ .

25 JAAR XYMPHONIA FESTIVAL
5:01 AM - The Circle (live)
November - The Pilgrim (live)
Asgard - Warrior of The Ideal (live)
Landmarq - Embrace (live)
Opgenomen tijdens het Xymphonia Open Air Festival op 1 Juli 1995.

AAFM is dit weekend in het archief van het Hob Nob Festival gedoken. Zo kwam de Twentse symfoband Barstool Philosophers aan de orde, maar helaas niet het vorig jaar optredende Lesoir, leverancier van ons Album van de Maand juli. We duiken vandaag ook in de Almelose festivalgeschiedenis. Deze week is het namelijk alweer 25 jaar geleden dat het tweede Xymphonia Festival plaatsvond. Na het succes van de eerste editie in het Beeklustpark in 1994 moest er worden verhuisd naar het parkeer terrein van het MBO-college. Wederom met een internationale cast aan bands. Ook de bezoekers kwamen weer uit heel ons land toestromen. De dag werd afgetrapt door het uit Almelo afkomstige 5:01 AM. Deze jonge veelbelovende band was destijds druk werkende aan het eerste volwaardige studio album dat nog hetzelfde jaar zou verschijnen. Niet lang na het verschijnen van dit “21. Century Dream”, duidelijke beïnvloed door jarennegentig-Marillion, ging de band ter ziele.

De leden van November waren al doorgewinterde muzikanten en een aantal leden zat in het legendarische Plackband. Deze Hagenezen hadden net voor SI Music het debuutalbum “First Of November” uitgebracht, dat trekjes vertoonde van het solowerk van Peter Gabriel. De band speelde zelfs een akoestische versie van de “Cinema Show”. Maar ook November was een kort leven beschoren; het bleef bij één album. We voelen een beetje een trend aankomen. Band drie in de line-up was Asgard, ook al speelden deze Italianen wegens een vertraging als vierde. Ze waren graag gezien gasten in Almelo en de enigen die ook al op de 1994-editie te zien waren. Er was echter wel het een en ander veranderd binnen de band: een nieuwe gitarist en drummer én een wat steviger geluid. Het nieuwe bloed mocht echter niet baten, ook Asgard hield het al snel voor gezien. Pas in 2000 verscheen er toch nog weer een album en zowaar dit jaar, na 20 jaar stilte weer eentje. De officiële afsluiter was Landmarq. De Britse band was mateloos populair, mede door de charismatische zanger Damian Wilson. Een van de hoogtepunten van de avond was absoluut het geweldige “Embrace”. Gelukkig bestaat Landmarq nog, hoewel Damian kort na het concert in Almelo wel de band heeft verlaten. Hij werd vervangen door Tracy Hitchings, die ook al zong in Landmarq-voorloper Quasar. Zij is onlangs opgevolgd door Wolf Campen. We gaan achtereenvolgens luisteren naar “The Circle” van 5:01 AM, “The Pilgrim” van November, “Warriors Of The Ideal” van Asgard en natuurlijk “Embrace” van Landmarq.
Websites:
https://www.facebook.com/501am/
https://www.progarchives.com/artist.asp?id=270
https://www.facebook.com/AsgardFolkProgMetal
http://www.landmarq.net/ .