NIEUW / LIVE-TIP
Cosmic Cathedral – Deep Water Suite IV: Storm Surface
– Deep Water Suite IV: Nightmare In Paradise
– Deep Water Suite IV : Launch Out, Pt. Two
Van “Deep Water” (Inside Out / Sony Music, 2025)

Nu Transatlantic waarschijnlijk voltooid verleden tijd is (al weet je maar nooit), werd het voor Neal Morse tijd om een nieuwe zogenaamde 'supergroep' op te tuigen. Dat is Cosmic Cathedral geworden, dat naast Morse bestaat uit drummer Chester Thompson (Frank Zappa, Genesis), gitarist Phil Keaggy (evenals Morse ook veel actief binnen de christelijke muziekscene) en bassist Byron House (o.a. bekend als begeleider van Robert Plant). Op 25 april verscheen het album “Deep Water” dat zijn oorsprong vindt in vele jamsessies. Het resultaat wordt door Morse zelf omschreven als ‘prog meets yachtrock meets The Beatles met fusion-invloeden. Thompson, Keaggy en House zijn echte groovers, zelfs als ze prog spelen krijgt het een Steely Dan-vibe.', legt hij uit. Dik twee maanden geleden lieten we al een 'teaser' horen middels een stukje uit de bijna 40 minuten lange titelsuite die het grootste deel van het album beslaat: de “Deep Water Suite”. Nu het album verschenen is, pakken we een ander stuk uit diezelfde 'epic'. Zoals we destijds al meldden, horen we ondanks de omschrijvingen van Morse toch vooral ook veel typische Morse-compositietrekjes, die teruggaan tot het vroegste Spock's Beard-werk, al gaat “Time To Fly” stilistisch wel wat meer richting yachtrock. Voor niet-christenen is het wel doorbijten want de teksten zijn vaak expliciet gewijd aan de liefde voor De Here. Uiteraard valt er met zo'n band om zich heen genoeg te genieten op muzikaal gebied, zoals in het nu uitgekozen “Nightmare In Paradise” bijvoorbeeld een fraaie bassolo van Byron House. De vraag is nu natuurlijk of er ook materiaal van dit album gespeeld gaat worden op het Midsummer Prog Festival op 23 mei. Daar zal weliswaar niet Cosmic Cathedral optreden, maar wel Morse, omringd door zijn vrienden Roine Stolt, Jonas Reingold, Eric Gilette, Ross Jennings en Collin Leijenaar. We merken het vanzelf... Overigens volgt meteen daarop een combi-tour van Neal Morse en zijn ándere nieuwe band The Resonance met Roine Stolts The Flower Kings. Er zijn twee optredens in Nederland: 6 juni in 013, Tilburg en 8 juni in de Oosterpoort in Groningen. Morse liet al weten dat de optredens vast en zeker zullen besluiten met een gezamenlijke slot-jam waarin ook Transatlantic-materiaal aan de orde komt. Of er ooit ook een tournee met Cosmic Cathedral komt, is nog afwachten.
Websites:
https://nealmorse.com/
https://www.facebook.com/nealmorse
https://www.insideoutshop.de/products/cosmic-cathedral-deep-water-ltd-cd-digipak.

NIEUW
Death Machine - Black Holes
- Morning Light
Van "Dawning Eyes" (Celebration Records, 2025)

Het eind vorige maand verschenen "Dawning Eyes" is de vierde plaat van Death Machine, maar pas de eerste die in Xymphonia aandacht krijgt. Wellicht hebben we deze Deense band rondom zanger/gitarist Jesper Mogensen altijd links laten liggen vanwege de heavy metal suggererende groepsnaam. Die is echter gekozen om de contrasten in de muziek van Death Machine, waarin folk, noise rock, pop en indie opduiken, te accentueren. Op de 71 minuten durende ook op dubbel-LP uitgebrachte CD "Dawning Machine" zijn die contrasten door een andere aanpak dan op de voorgangers minder aanwezig. De 19 songs zijn trager, melancholischer en meer filmisch dan voorheen, waardoor zekere vergelijkingen met Patrick Watson, Villagers, een introverte Elbow en een soberder gearrangeerde versie van landgenoten Choir Of Young Believers te maken zijn. Het label omschrijft de muziek dan ook treffend als 'sci-fi indie folk'. Subtiele keyboardssounds, akoestische instrumenten en lekker lome zang zorgen voor een relaxte luistertrip. We hebben met "Black Holes" en "Morning Light" de twee langste stukken voor vanavond geselecteerd, zodat u een goed beeld van dit album krijgt.
Websites:
https://deathmachine.bandcamp.com/album/dawning-eyes
https://celebrationrecords.dk/artist/death-machine
https://www.facebook.com/Deathmachinecph/.

NIEUW
Frøislie, Lars Fredrik – Medusas Flåte
– Skumring
Van “Gamle Mester” (Karisma Records, 2025)

Op het tweede soloalbum van Lars Fredrik Frøislie zet de toetsenist de lijn door die hij inzette met zijn solodebuut “Fire Fortelling”. We kennen Frøislie natuurlijk als toetsenist van Wobbler, White Willow en Tusmørke. Net als de voorganger is “Gamle Mester” (“Oude Meester”) een hommage aan de Britse progressieve grootheden van het verleden zoals Emerson, Lake & Palmer en Yes, maar ook aan de Nederlandse groepen Earth & Fire en Ekseption en het Italiaanse PFM. Gewapend met een arsenaal aan vintage toetseninstrumenten zoals uiteraard de Mellotron, ARP, Solina Stringensemble en Fender Rhodes wordt in een zestal nummers een muzikaal beeld geschetst dat is geïnspireerd op een gedicht van Jørgen Moe. Dit “Den Gamle Mester” is vernoemd naar een oude eikenboom die in Krødsherad te vinden is. Frøislie wordt bijgestaan door Nikolai Hængsle op verschillende klassieke basgitaren waaronder de onvermijdelijke Rickenbacker en Fender Jazz Bass. De drumpartijen neemt Frøislie zelf voor zijn rekening. De muziek is o zo herkenbaar maar luistert daarom ook heerlijk weg op dit overwegend instrumentale album. In “Medusas Flåte” (“Medusa's vlot”) hoor je trekjes terug van White Willow ten tijde van “Storm Season” en op het langste nummer “De Tre Gratier” (“De Drie Gratiën”) bereikt “Gamle Mester” een climax, waarna stemmig wordt afgesloten met het korte “Skumring” (“Schemering”), waarin alleen piano, Mellotron en wat percussie is te horen. Het album is afgelopen vrijdag verschenen en verkrijgbaar via zowel Bandcamp als verschillende online progwebshops en te bestellen via reguliere platenzaken. We hebben gekozen voor het genoemde “Medusas Flåte” en albumafsluiter “Skumring”.
Websites:
https://larsfredrikfroislie.bandcamp.com/album/gamle-mester
https://www.facebook.com/larsfredrikfroislie.

(OP)NIEUW / LIVE-TIP
IQ – Never Land
Van “Dominion” (GEP (Giant Electric Pea), 2025)

Een maand geleden was de premiere van “Dominion”, het nieuwe album van IQ en we lieten u toen “Far From Here” horen. We kwamen tot de conclusie dat IQ met “Dominion” een gedegen album had afgeleverd en dat de nadruk toch meer op ingetogenheid ligt - en ja, het klinkt allemaal o zo lekker herkenbaar. Peter Nicholls' zang zweeft op dit album mooi boven de instrumentenmix en komt zodoende goed tot recht. Daarnaast is gitarist/componist Michael Holmes natuurlijk een ‘master’ in het schrijven van goede melodieën. Het heerlijke orgel- en Mellotronspel van toetsenist Neil Durant en de ronkende bas van Tim Esau maken het geheel compleet. De hoogste tijd voor meer aandacht en vanavond hebben we gekozen voor het slotnummer “Never Land”. IQ komt op zaterdag 23 augustus naar het Progdreams-festival in Poppodium Boerderij in Zoetermeer en zal daar een speciale set rond het album “Frequency” spelen. En op 13 december zal de traditionele Xmas Bash in diezelfde zaal plaatsvinden.
Websites:
https://www.iq-hq.co.uk/
https://www.facebook.com/IQHQLive/.

(OP)NIEUW / LIVE-TIP
Riis, Bjørn - She
Van het album “Fimbulvinter” (Karisma Records, 2025)

De muzikale interesse bij Bjørn Riis werd begin jaren 80 aangewakkerd toen hij Kiss, Black Sabbath en Whitesnake ontdekte. De Noor nam al snel de gitaar ter hand en studeerde urenlang op de klassieke riffs van die groepen. Later speelden Pink Floyd en Porcupine Tree een cruciale rol in zijn vormende jaren als songwriter. Na de doorbraak van zijn band Airbag, verdiepte Riis zich in zijn eigen muzikale roots en nam in 2014 zijn eerste soloalbum op, “Lullabies In A Car Crash”. Het succes gaf hem het vertrouwen en de inspiratie om meer buiten Airbag te gaan doen. Voor zijn solowerk haalt Riis zijn inspiratie uit verschillende genres en stijlen. De bands waarmee hij opgroeide zijn alomtegenwoordig, maar zijn unieke sound verwijst ook naar singer-songwriters uit de late jaren 60, americana, elektronica en filmmuziek. Inmiddels is Riis toe aan zijn vijfde solo-album, dat vorige maand verscheen. De titel “Fimbulvinter” verwijst naar de Noorse mythologie, het verhaal van de lange winter die leidt naar Ragnarok – het einde van de wereld en een nieuw begin. Riis speelt alle instrumenten zelf en zingt, maar er zijn ook bijdragen van toetsenist Vegard Sleipnes en maar liefst drie drummers: Henrik Bergan Fossum van Airbag, Arild Brøter van Pymlico en Kai Christoffersen, die speelde bij o.a. Orango. Riis is, met Oak als special guest, in oktober twee keer in ons land te aanschouwen: 17 oktober in de Cacaofabriek, Helmond en 18 oktober in Poppodium Boerderij, Zoetermeer. Enkele weken geleden introduceerden we het album bij u middels het titelnummer, nu draaien we "She".
Websites:
https://www.bjornriis.com/
https://bjornriis.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/BjornRiisArtistPage.

(OP)NIEUW
Let See Thin - How
Van "Machine Called Life" (Lynx Music, 2025)

In maart draaiden we al eens muziek van het Poolse Let See Thin. Deze in 2018 opgerichte vijfmansformatie debuteerde in 2020 met "2 Years 2 Late". Begin dit jaar verscheen opvolger "Machine Called Life" met acht songs over het leven, vergankelijkheid en hoe de musici tegen de veranderingen in de maatschappij aankijken. De teksten worden vertolkt in melodieuze, moderne progressieve rockcomposities die raakvlakken kennen met het vroege werk van het Twentse Marathon en Duitse bands als RPWL, maar dan zonder nadrukkelijke Pink Floyd-associaties. De rond de vijf minuten klokkende tracks hebben behoorlijk constante, midtempo-ritmes. Verder beschikt de zich in behoorlijk Engels uitende Łukasz Woszczyński over een prettige, sensibele stem, die vaak fluisterend gedubbeld wordt. In die zin zijn tevens overeenkomsten bespeurbaar met Simple Minds' "Sparkle In The Rain" of "Shades Of Liberty", het intense debuut van de cultband Silent Running. Net als bij die groepen is de volle keyboardsound voornamelijk ondersteunend en valt er op gitaargebied vooral te genieten van een veelzijdigheid aan effecten, licks en riffs. Er duiken helaas slechts drie langere gitaarsolo’s op, waarbij die in "Sailors" zowaar de nodige "Comfortably Numb"-allure heeft. Dat was een van de nummers die we in maart draaiden, vanavond aandacht voor het krachtige "How".
Websites:
https://letseethin.com/
https://letseethin.bandcamp.com/album/machine-called-life
https://www.facebook.com/letseethin.

ALBUM VAN DE MAAND
Orkestr – Time At The Speed Of Light
Van “I” (Sound Effect Records, 2024)

Orkestr uit Horst aan de Maas noemt zichzelf een spacerockband. Maar na beluistering van het debuut “I” vinden we dat die omschrijving wel erg beperkt. Het jonge kwartet heeft namelijk een vrij uniek geluid. We zouden het gebodene ook kunnen bestempelen als elektronische popmuziek. Zeker, er zijn invloeden van Pink Floyd te ontwaren, maar Orkestr is wel degelijk eigentijds door bijvoorbeeld de nodige knipogen naar het Franse Air en Britse shoegaze en New Wave. Oh en ja, “I” is een conceptalbum of beter gezegd een sciencefictionverhaal over een mijnwerker die door het winnen van een loterij een reis per ruimteschip naar een nieuwe planeet kan kopen, om zich daar te gaan settelen. Met dit gegeven snap je ook beter de lijn van het album dat zich als een soundtrack ontvouwt. En jawel, er zitten ook muzikale referenties naar de spacy synthmuziek van bijvoorbeeld Vangelis in, maar het is vooral de soms opvallend vette keyboardsound die dan weer aan een band als Archive doet denken. In “Touching From A Distance”, inclusief bassolo, horen we ook trekjes van het oude werk van The Cure. De Limburgers hebben een kleine vier jaar gewerkt aan dit werkstuk en vroegen kunstenaar Jan Janssen-Jenze om de muziek te voorzien van een animatiefilm. Daarnaast is er ook een mooi stripboek dat je bij de vinylversie krijgt, maar ook los is aan te schaffen. Zeker een mooie ontdekking deze band. Helaas hebben we dit vorig jaar verschenen album te laat ontdekt voor de jaarlijstjes. Het is lastig een nummer uit te kiezen omdat er zoveel moois op staat dat we willen laten horen en dat gaan we deze maand ook zeker doen. We hebben deze week gekozen voor “Time At The Speed Of Light”.
Websites:
https://www.orkestr.nl/
Bandcamp
Facebook.

NIEUW / LIVE-TIP
Flower Kings, The – Burning Both Edges
Van het album “Love” (Inside Out / Sony Music, 2025)

Anderhalf jaar na voorganger “Look At You Now” is het alweer tijd voor een nieuw album van The Flower Kings – het zóveelste nadat Roine Stolt deze band oprichtte met muzikanten die hadden meegewerkt aan zijn onder eigen naam verschenen album “The Flower King” uit 1994. Hoeveel het er precies zijn, hang af van of je genoemd album en “Manifest Of An Alchemist” uit 2018, waarmee de doorstart van The Flower Kings werd ingeluid, wel of niet meetelt. Doe je dat wél, dan is “Love” het 19de TFK-album. De Zweedse band treedt aan in dezelfde bezetting als op de voorganger, dus opnieuw met toetsenvirtuoos Lalle Larsson en de teruggekeerde bassende broer Michael. Enige niet-Zweed in de line-up is de Italiaanse drummer Mirko De Maio, present sinds “Waiting For Miracles” (2019) en natuurlijk ontbreekt zanger/gitarist Hasse Fröberg niet, die al te horen was op het genoemde oer-album “The Flower King”. Diens voornaamgenoot en oud-bandlid Hasse Bruniusson is opnieuw van de partij als gastpercussionist. Wat opvalt is dat voor The Flower Kings-begrippen de composities vrij compact zijn, met 'slechts' 2 nummers van boven de 10 minuten, waaronder het glorieuze “Considerations” dat opvallend genoeg van de hand van Michael Stolt is, die in dat slotnummer ook een deel van de leadzang voor zijn rekening neemt. Enige andere compositie die niet van de bandleider/gitarist/zanger is, is de korte toetseninstrumental “World Spinning” van Larsson. Die krijgt overigens ook zo zijn solo-ruimte in andere songs, met name in – wat ons betreft – albumhoogtepunt “Burning Both Edges”. Zijn vingervluggen en vloeiende toetsenspelstijl schittert alvorens de typische The Flower Kings-apotheose wordt ingezet en na dat Roine Stolt zelf al heeft laten horen dat hij nog immer verrassende geluiden en notenriedels aan zijn gitaar kan ontlokken. Ondanks genoemde virtuositeit is het toch vooral een volle symfonische rockstijl die je hoort op “Love”. Zappiaanse fratsen en jazzrock-uitstapjes zoals die in de 'middentjid' nog wel eens opdoken, moet je niet verwachten. “Love” is welluidend en toegankelijk, maar klinkt absoluut geïnspireerd. In juni gaan The Flower Kings op tournee met Neal Morse & The Resonance. Er zijn twee optredens in Nederland: 6 juni in 013, Tilburg en 8 juni in de Oosterpoort in Groningen. De heren lieten zich al ontvallen dat de toegift een gezamenlijke zal zijn, met vast ook Transatlantic-materiaal. Stolt is trouwens, met o.a. ex-The Flower Kings-bassist Jonas Reingold, te gast op een muzikaal feestje rond Neal Morse op de eerste dag van het Midsummer Prog Festival, op vrijdag 23 mei. We hebben onze al aangehaalde favoriet “Burning Both Bridges”uitgekozen voor vanavond.
Websites:
https://www.roinestolt.com/
https://www.facebook.com/TheFlowerKings/.

DESTIJDS GEMIST / LIVE-TIP
Kalandra - Valkyrja
Kalandra - Brave New World
Kalandra - Helheim
Van "Kingdom Two Crowns: Norse Lands - Extended Soundtrack" (By Norse Music, 2022)
en "The Line" (By Norse Music, 2020)

Twee weken geleden lieten we voor het eerst muziek horen van Kalandra, dat al sinds 2012 bestaat, maar waarvan de muziek ons tot voor kort niet bereikt had. Nou ja, het duurde dan ook nog tot 2020 voordat debuut “The Line” uitkwam. Twee jaar later volgde een soundtrack voor de videogame “Kingdom Two Crowns: Norse Lands”, waarna vorig jaar september het tweede reguliere album verscheen in de vorm van “A Frame Of Mind”. Dat was de plaat die vorige maand aan de orde kwam en sindsdien zijn we dieper in de muzikale Kalandra-historie gedoken én er diep van onder de indruk geraakt. De Noors-Zweedse band mengt progressieve folkrock met invloeden uit Noorse folk, ambient en metal en smeedt dit alles tot een bijzonder sfeervol geheel, waarbij met name de liefhebbers van Iamthemorning aan hun trekken komen want Kalandra heeft duidelijk muzikale verwantschap met dat duo (maar dan wel met meer gitaren in plaats van piano). Daarbij heeft Kalandra's zangeres Katrine Stenbekk net zo'n sprookjesachtige stem als Iamthemornings Mariana Semkina. Op "The Line" horen we nog duidelijk dat de leden een rock-achtergrond hebben en worden folk-achtige songs afgewisseld met meer rockende songs met soms een licht 'gothic' ondertoontje. De muziek die voor de genoemde videogame was geschreven, werd verdiept en verrijkt voordat deze in 2022 aan CD werd toevertrouwd als "Kingdom Two Crowns: Norse Lands - Extended Soundtrack". We horen hier een grotendeels instrumentale Kalandra, met hier en daar wat woordeloze zang. Ook hier dragen sommige stukken het karakter van Nordic folk, maar er zijn ook invloeden uit elektronische ambient. Als geheel luistert deze soundtrack heerlijk weg. “A Frame Of Mind” zou je stilistisch kunnen omschrijven als een samensmeding van de losse elementen van de eerste twee albums. Voor vanavond kiezen we ervoor om twee tracks van de soundtrack te combineren met “Brave New World” van het debuut. Kalandra komt overigens op 22 mei naar de Nieuwe Nor in Heerlen en staat op 1 juni a.s. in TivoliVredenburg in Utrecht; 3 juni volgt er nog een concert in Turock in Essen.
Websites:
https://www.kalandra.no/
https://www.facebook.com/Kalandramusic
https://kalandra.bandcamp.com/album/kingdom-two-crowns-norse-lands-soundtrack-extended.

FUSION
Montreux - Road To Vernazza
Van "Let Them Say" (Windham Hill Records, 1989)

De Amerikaanse band Montreux ontstond midden jaren 80 als een samenwerking tussen violist Darol Anger, pianist Barbara Higbie en gitarist Mike Marshall. Ze debuteerden in 1984 op het label Windham Hill met een live-album, dat werd opgenomen tijdens het beroemde jazzfestival in Montreux. Op basis hiervan werd uitgebreid getourd en uiteindelijk voegde ook bassist Michael Manring zich bij het trio. En zo ontstond een soort Windham Hill-supergroep, die in 1987 het album “Sign Language” uitbracht, waarbij als groepsnaam de stad werd gekozen waar de kiem werd gelegd. De timing was perfect voor het soort fusion dat dit viertal hier laat horen: een kristalhelder klinkend samenspel van akoestische gitaar (en soms mandoline), viool, piano, de fretloze bas van Manring en percussie. Met name door de concerten werd Montreux zodoende één van de grootste succes-acts op het Windham Hill-label. In 1989 volgde het derde album “Let Them Say”, dat voortbouwde op dit succes en werd geproduceerd door Pat Metheny Group-bassist/producer Steve Rodby. Een jaar na dit album viel de groep uit elkaar, maar de leden bleven door de jaren heen nog wel in diverse constellaties met elkaar samenwerken. Montreux had een stijl die qua openheid van klank wel te vergelijken valt met het titelloze debuut van de Pat Metheny Group uit 1978 en Metheny's solo album “New Chautauqua” uit 1979.
Websites:
https://www.discogs.com/artist/201642-Montreux
https://en.wikipedia.org/wiki/Montreux_(band)
https://barbarahigbie.com/
https://www.facebook.com/barbarahigbiemusic
https://darolanger.com/
https://www.facebook.com/DarolAngerFiddler/
https://mikemarshall.net/
https://nl-nl.facebook.com/mikemarshall.mando
https://manthing.com/
https://www.facebook.com/michaelmanring/.

HERUITGAVE
Amarok feat. Mariusz Duda – Canticle
– The Moment
Van het album “Metanoia” (Ars Mundi, 2004 / Oskar Records, 2024)

Amarok bestaat al ruim 25 jaar. Van de Poolse band verschenen zeven albums waarvan de recentste, het vorig jaar verschenen “Hope”, afgelopen februari tot Xymphonia's Album van de Maand werd verkozen. Vorig jaar verscheen er ook een heruitgave van “Metanoia”. Dit derde werkstuk van de groep rond multi-instrumentalist/componist Michał Wojtas stamt oorspronkelijk uit 2004. De 11 nummers vertegenwoordigen het moderne gezicht van alternatieve progressieve rock met spannende elektronische geluiden en beats als ondergrond voor onder andere sterke rockgitaarriffs. Marta Wojtas is verantwoordelijk voor de teksten. Een deel van het album is instrumentaal en is verrijkt met bijdragen van enkele gastinstrumentalisten. Daarnaast worden zes van de elf nummers gezongen door Michals vriend Mariusz Duda (Riverside, Lunatic Soul). Zijn melancholieke, gevoelvolle zang vormt een grote verrijking, zoals goed te horen is in bijv. “Canticle”. Let wel: van Riverside was destijds alleen nog het album “Out Of Myself” (2003) verschenen. “Metanoia” laat misschien geen prog 'pur sang' horen, maar is wel een aangenaam album dat nét even anders is dan wat de vele neoprog-landgenoten van Amarok laten horen. We kiezen twee nummers, het genoemde “Canticle” en “The Moment”, die samen een mooie afsluiting vormen van ons programma deze week.
Websites:
https://amarok.pl/
https://www.facebook.com/amarokofficial.