• Sunday 15 December 2024 Show No. 1638

    NIEUW / LIVE-TIP
    Pineapple Thief, The – The World To Me
    – Election Day
    Van “Last To Run” (Kscope, 2024)

    In februari draaiden we muziek van “It Leads To This” en noemden dat één van de meest intense werkstukken in de 25-jarige carrière van The Pineapple Thief, mede door de wat rauwere gitaarpartijen. Nu is er een EP met 5 tracks verschenen, die nog overgebleven waren van de sessies van dat album, onder de titel “Last To Run”. Deze songs blijken nog wat harder te rocken dan het “It Leads To This”-materiaal. Wellicht dat ze daarom niet goed op dat album pasten, maar zo gegroepeerd op deze EP doen ze het prima als coherente songcyclus. Niet dat “Last To Run” standaard rock laat horen: nee, dit zijn opnieuw zorgvuldig gecomponeerde en geïnstrumenteerde, compacte progressieve rocknummers. Maar zo grungy als de gitaren een paar keer mogen ronken in “The World To Me” en “Election Day”, hoorden we zelden bij deze Britten. Daarbij blijft de ritmiek van Gavin Harrison intrigeren en tovert Soord in zijn gitaarsolo's bij vlagen wonderlijke geluiden uit zijn instrument. The Pineapple Thief speelt 22 maart in TivoliVredenburg, Utrecht en 23 maart in de Turbinenhalle in Oberhausen. Websites:
    https://www.pineapplethief.com/
    https://www.facebook.com/thepineapplethief.

    NIEUW
    Kenso - Dragon Dance (龍の舞)
    - Ice Island (Hyoto) (氷島) (2024-version)
    Van "An Old Warrior Shook The Sun" (King Records/Nexus, 2024)
    (de Engelse songtitels staan niet op het hoesje, maar komen van internet; de albumtitel is wel in het Engels)

    In het jaar van het 50-jarig bandjubileum keert Kenso, na een decennium van stilte, met "An Old Warrior Shook The Sun" terug aan het progressieve (jazz)rockfront. Met name gitarist Yoshihisa Shimizu was in de tussentijd actief tijdens zogenaamde Progressive Jams. Wellicht heeft dit ertoe bijgedragen dat de Japanse groep is ingekrompen tot een kwartet en dat er gastoptredens zijn. Meest opvallende is dat toetsenist Taku Yabuki, bekend van zijn "Modern World Symphony"-CD’s, deels de rol van de nog maar in twee stukken als gastpianist aanwezige keyboardspeler Kenichi Mitsuda heeft overgenomen. Yabuki en eerste toetsenman Kenichi Oguchi steken elkaar in "Dragon Dance" constant de loef af, wat geregeld tot UK-achtige passages leidt. Het zwierige vioolspel van Gen Ittetsu doet daarnaast in "Sometimes A Prisoner Of The Latin Brain" de bonte groepssound naar die van Stella Lee Jones neigen. Net als op voorganger "Uchinaru Koe Ni Kaiki Seyo" maakt klassiek zangeres Miwako Handa weer haar opwachting. Ze excelleert vooral in "Ice Island" (ook bekend als "Hyoto"), een bewerking van een van "Kenso II" afkomstig introvert pareltje, wat mede door de spannende viool- en gitaarinjecties resulteert in een moderne operaballade in de stijl van John Adams. De meeste composities worden zoals we gewend zijn gekenmerkt door de vertrouwde opbouw van korte solo’s, duels, contramelodieën en thematische verkenningen. Daarbij zijn er raakvlakken met onder andere Focus, Gentle Giant en Happy The Man, waarnaast de invloed van traditionele Japanse muziek waarneembaar is. Van "An Old Warrior Shook The Sun" draaien we de genoemde stukken "Dragon Dance" en "Ice Island".
    Websites:
    https://kenso1974.jimdofree.com/
    https://kenso.exblog.jp/
    https://www.facebook.com/Kenso01/.

    NIEUW
    Magnus, Nick – Blood Money
    – Philadelphia
    Van “A Strange Inheritance” (Magick Nuns Records (= eigen beheer), 2024)

    Vijf jaar na “Catharsis” brengt Nick Magnus ons een nieuw album, opnieuw gebouwd rond de verhalende teksten van zijn vaste compaan op dat gebied, Dick Foster. De inhoud van een eiken kist, blijkbaar afkomstig van een piratenschip, zou de inspiratie vormen, zo wil een inleidende tekst ons doen geloven. We worden vervolgens enkele honderden jaren teruggeworpen in de tijd. Magnus heeft daar weer heel aansprekende muziek bij geschreven. En niet alleen dat: hij speelt ook bijna alles zelf op zijn synthesizers. Weinig collega's weten met zoveel warmte te doen geloven dat er echt drums, gitaren, violen en wat dies meer zij bespeeld worden – en het klinkt geluidstechnisch ook allemaal als een klok. Stilistisch laveren we (om maar even een scheepvaartterm te gebruiken) tussen muziek die doet denken aan zijn tijd bij Steve Hackett, maar ook aan die van Tony Banks ten tijde van “A Curious Feeling”, of de orkestrale sound van Vangelis op een album als “1492 – A Conquest Of Paradise”, waartussen er korte uitstapjes naar een meer funky of bluesy getint geluid worden gemaakt. Zoals altijd doet Magnus toch ook beroep op een vrijwel vaste crew aan muzikale en vocale vrienden. Muzikaal gezien blijven de gastrollen nu beperkt tot die van natuurlijk Steve Hackett – maar dan verrassend genoeg 'slechts' middels een zeer sterke bluesharmonicasolo – en Unitopia-gitarist John Greenwood die op “Blood Money” op virtuoze wijze het Spaanse aspect van de tekst op akoestische gitaar weergeeft – om fraai te vervolgen op elektrische gitaar. De Hackettiaanse 'gitaarsolo' in slotnummer “To Whom It May Concern” komt dus bijvoorbeeld uit Magnus' toversynths! Zingen doet hij sinds een aantal albums soms zelf en zeker niet onverdienstelijk, maar de gastrollen van opnieuw Tony Patterson (ReGenesis) alsmede Ginger Bennett en Louise Young geven andere songs een welkom gloedvol karakter. Wij gaan luisteren naar “Blood Money” waarin we Patterson en dus ook Greenwood horen en het door Magnus zelf gezongen “Philadelphia”, waarbij ook een fraaie clip is gemaakt met illustraties van Charlotte Fawley. De song verhaalt over een dienstmeid die wordt bezwangerd door de zoon des huizes. Als dat uitkomt wordt de zoon naar 'de kolonieën' gestuurd; Philadelphia laat haar kind achter in een tehuis en komt op straat terecht – maar verderop in het verhaal blijkt ze in een nieuw aangenomen piratenrol zo haar eigen wraak te nemen op deze gang van zaken.
    Websites:
    http://www.magnus-music.com/
    https://www.facebook.com/p/Nick-Magnus-HQ-100063208392260/
    Genoemde clip op YouTube: https://youtu.be/o6Yfnov12Wc?si=RcVCq6ka6J3un2rK .

    HERUITGAVE
    Werner, Max - Seasons
    Van "Seasons" (CNR Records, 1981 / Iconoclassic Records, 2024)

    Van "Seasons", het tweede soloalbum van Max Werner dat oorspronkelijk verscheen in 1981, is nu eindelijk een officiële CD-release beschikbaar. Het Amerikaanse Iconoclassic Records, dat eerder ook al een nooit eerder uitgebracht album van David Sancious op CD publiceerde, zegt tevens toe het solodebuut "Rainbows End" te willen uitbrengen, mocht "Seasons" voldoende verkopen. De heruitgave bevat een lijvige hoestekst waarin uitgebreid de totstandkoming van "Seasons" wordt verwoord. Kortweg komt het erop neer dat de plaat pas gemaakt werd nadat de single "Rain In May" een hit was geworden. Dat nummer was overigens drie jaar daarvoor al geschreven door producent Chris Pilgram, waardoor het plagiaatstempel (de song leek wel erg veel op "In The Air Tonight" van Phil Collins) in een ander daglicht kwam te staan. De muziek op "Seasons" wijkt behoorlijk af van Werners groep Kayak, ondanks dat zijn toenmalige bandleden medewerking verleenden. De plaat is behoorlijk elektronisch door het gebruik van geprogrammeerde drums die fraai tegenwerk krijgen van Werners dominante tomtomgebruik. De koortjes neigen daarnaast geregeld naar Beach Boys. Het album klinkt, mede door de uitstekende remaster van Wouter Bessels, helder en gedetailleerd. Van deze heruitgave draaien we het meest symfonische stuk en wel het titelnummer. Overigens jammer dat Werner deze rerelease niet meer kon meemaken. Hij overleed in april dit jaar... Over Kayak gesproken: in februari volgend jaar verschijnt via OOB Records de dubbel-CD & DVD “BACK TO SHORE - The 2022 Farewell Tour”.
    Websites:
    https://nl.wikipedia.org/wiki/Max_Werner
    https://iconoclassicrecords.com/album/seasons/
    https://www.facebook.com/kayakmusicband.

    NIEUW
    Abraham, Lee – Siren’s Song
    Van het album “Origin Of The Storm” (F2 Music, 2024)

    Lee Abraham is een muzikant, gitarist en producer uit Zuid-Engeland, die in zijn schrijfstijl zowel klassieke AOR als progressieve rock verwerkt. Hij debuteerde in 2003 met “Pictures In The Hall”, waarmee hij online een klein publiek bereikte. Er werd ook een kleine oplage CD's geperst, die al snel uitverkocht was. In 2004 volgde “View From The Bridge”, een progressief rockconceptalbum waarvoor Martin Orford (IQ, Jadis) en Karl Groom (Threshold) gastbijdragen leverden. In 2005 deed Abraham met succes auditie voor de positie van bassist bij de Britse progband Galahad. Er volgden vele Britse en buitenlandse tournees en Abraham was in 2006 te horen op “Empires Never Last”. In 2009 nam hij afscheid van Galahad om zich te concentreren op het schrijven en produceren van nieuw solowerk, het datzelfde jaar verschenen “Black And White”. Dit door critici geprezen album laat veel gasten horen, waaronder John Mitchell (Lonely Robot, Arena, It Bites, Frost*), Jem Godfrey (Frost*), diens broer Simon Godfrey (Tinyfish, Shineback, Valdez) en Steve Thorne. Ondertussen zijn we al aanbeland bij Abrahams tiende solorelease: “Origin Of The Storm”. Het album behandelt een scala aan onderwerpen, zoals het conflict in Oekraïne, mentale gezondheidsproblemen en herinneringen aan de kindertijd. Centraal staat een epos over mythische sirenes van de zee. Ook “Origin Of The Storm” laat weer gastoptredens horen, van onder anderen Clive Nolan (Arena, Pendragon), Mark Spencer (Galahad, Twelfth Night), Marc Atkinson (Moon Halo, solo), Paul Drew (The Studio Rats), Alistair Martin (live-bezetting Cosmograf) en de uitstekende Peter Jones (Camel, Tiger Moth Tales, Red Bazar, Cyan). “Het slotstuk “Siren’s Song” zorgt nog voor de meeste opwinding. Het nummer start met gitaar en orgel, mooi pianostukje, de meeslepende zang van Atkinson, stevige gitaarriffs, wisselende maatsoorten, pittig drumwerk en (uiteraard) een gevoelige gitaarsolo. Als de rust is weergekeerd haalt Abraham nog een keer alles uit de (klank)kast ter illustratie dat dit het topstuk is van “Origin Of The Storm”.” (Fred Nieuwesteeg, Progwereld)
    Websites:
    https://www.facebook.com/leeabrahammusic
    https://leeabrahammusic.bandcamp.com/
    http://www.leeabraham.co.uk.

    (BIJNA) 45 JAAR
    Rutherford, Mike – Moonshine
    Van "Smallcreep's Day" (Charisma, 1980 / Music On CD, 2022)

    Na de heruitgaven van de oude Tony Banks-albums op Esoteric, met daarbij een mooie 5.1 mix, verwachtten velen dat ook het debuut van Genesis-collega Mike Rutherford, “Smallcreep's Day”, een dergelijke behandeling zou krijgen. 15 februari 2025 zou een mooie releasedatum daarvoor zijn, want dan is het precies 45 jaar geleden dat “Smallcreep's Day” werd uitgebracht. Tot op heden ziet het daar nog niet naar uit. De heer Rutherford is zelf namelijk niet meer zo te spreken over dit album, terwijl het onder de oude Genesis-fans toch als een van de sterkere solo- releases van bandleden wordt gezien. De CD was een tijd moeilijk te verkrijgen maar het Nederlandse Music on CD heeft er in 2022 een heruitgave van uitgebracht. Dit is echter een één-op-één kopie van de originele CD-uitgave. Gezien onder andere het superbe drumspel van Simon Phillips en de fijne zang van Noel McCalla verdient dit album eigenlijk meer aandacht. Het is bij Xymphonia ook alweer een kleine tien haar dat we wat van het album hebben gedraaid. Daarom nu “Moonshine”: een nummer dat ook zo op “Duke” van Genesis had kunnen staan.
    Websites:
    https://www.genesis-news.com/c-Mike-Rutherford-biography-s65.html
    https://www.facebook.com/mikerutherford0/.

    LABEL VAN DE MAAND
    PQЯ-Disques Plusqueréel

    We gaan het een keer anders doen: geen Album van de Maand, maar een Label van de Maand. Er zijn vele heruitgavelabels die bijna of geheel vergeten albums opnieuw onder de aandacht brengen. Een kleine drie jaar geleden is George Rossolatos PQЯ-Disques Plusqueréel begonnen, met als doel van obscure progressieve, psychedelische en folkrockalbums in goede kwaliteit en strikt gelimiteerd heruitgaven te verzorgen. Deze zijn vaak aangevuld met extra’s, al dan niet als download, LP of CD. Tot nu heeft het label al veel pareltjes opgedoken, waaronder titels die op zijn label voor het eerst een legale heruitgave hebben gekregen. Naast bands uit Europa als Full Moon, Skryvania, Kaipa-voorloper San Michael’s én ons eigen Kracq, zijn er de nodige Amerikaanse klassiekers verschenen, zoals die van Mirthrandir en Lift. Daarom brengen we dit label in december extra onder de aandacht. Gezien de gelimiteerde oplages is een aantal titels intussen al moeilijk te verkrijgen maar met wat goede speurderszin zeker niet onvindbaar.
    Websites:
    Facebook
    https://pqrrecords.blogspot.com/
    https://pqrdirect.my-online.store/

    Ons derde item komt wederom uit de Verenigde Staten.:


    (HERUITGAVE
    Lift – Trippin' Over The Rainbow
    Van “Caverns Of Your Brain” (eigen beheer, 1977 / Syn-phonic, 1990/2001 / Belle Antique, 2019 / PQR-Disques Plusqueréel, 2024)

    We begonnen onze maand rond QR-Disques Plusqueréel met de heruitgave van het enige album van de Noord-Amerikaanse groep Mirthrandir. Vandaag gaan we terug naar de V.S., met Lift uit New Orleans, een groep die een vergelijkbaar pad aflegde. Bij toetsenist Chip Gremillion ligt de oorsprong. Hij speelde al vanaf zijn 12de in verschillende bands - aanvankelijk als gitarist, maar hij raakte al snel gefascineerd door het Hammond B3-orgel. Nadat hij bands als Yes en King Crimson ontdekte, richtte hij in 1972 Lift op, met drummer Chip Grevemberg, zanger Tony Hilton-Green, gitarist Richard Huxen en bassist Cody Kelleher. Het bandgeluid lag erg in het verlengde van dat van Yes, met zwaar basspel en vol toetsenwerk. Het oprichtingsjaar werd gewijd aan het schrijven van werk voor een eerste album. Er werd een demo gemaakt van vier nummers, met de bedoeling deze nogmaals goed op te nemen als er een platendeal kwam. ...Maar die bleef uit, waarna besloten werd te verhuizen naar Atlanta, waar een groter publieksbereik voor mogelijk werd gehouden. Niet iedereen wilde mee, zodat er wijzigingen in de bezetting volgden. Kelleher werd vervangen door Tony Vaughn en Hilton-Green door Laura (Poppy) Pate. Laatstgenoemde fungeerde tevens als extra toetsenist. Tenslotte trad een tweede gitarist toe in de persoon van Michael Mitchell. In deze bezetting ging Lift nog een klein jaar door en werden er nog 3 nummers gecomponeerd - deze keer niet alleen door Germillion maar met ook inbreng van Huxen. Maar helaas: in het korte bestaan van de band werd er nooit officieel materiaal uitgebracht. Groot was dan ook de verbazing toen in 1977 op het Guinness-label een album onder de naam “Caverns Of Your Brain” verscheen, met de demo-opnamen uit de New Orleans-periode. Dit zonder medeweten van de bandleden en geheel onofficieel. Germillion hoorde pas van deze uitgave toen hij in 1990 werd benaderd door Greg Walker, die er op zijn net gestarte label Syn-phonic een CD van wilde uitbrengen. Dit werd, in volledig geremasterde vorm, dan ook de eerste officiële uitgave. Deze release droeg zeker bij aan de cultstatus van Lift en in 2001 verscheen er opnieuw via Syn-phonic een nieuwe versie onder de naam “The Moment Of Hearing”, waar ook de in Atlanta gemaakte opnames aan toe zijn gevoegd. Nu is er ook eindelijk een officiële vinylversie verschenen van “Caverns Of Your Brain” via ons Label van de Maand PQR-Disques Plusqueréel. Bijzonder is dat deze editie voor het eerst is gestoken in een door de band goedgekeurde hoes (die geïnspireerd lijkt op het werk van H.R. Giger). Ook is een uitgebreid boekwerk met interview en biografie bijgevoegd. De LP bevat de New Orleans-tapes, de Atlanta-opnames zijn als digitale download als extra toegevoegd. We gaan luisteren naar “Trippin' Over The Rainbow”.
    Websites:
    https://www.psychedelicbabymag.com/
    https://www.progarchives.com/artist.asp?id=2257.

    LIVE-TIP
    Gathering, The - In Motion # 1
    Van "Mandylion" (Century Media, 1995)

    The Gathering maakte afgelopen week bekend dat het 30-jarig jubileum van het doorbraak-album – en tevens eerste album met zangeres Anneke van Giersbergen – “Mandylion” gevierd wordt met een reeks optredens in Doornroosje in Nijmegen. Daar werd 5 jaar geleden ook het 25-jarig jubileum al gevierd en net als toen zullen deze nieuwe concerten in de line-up van destijds plaatsvinden. Dus drummer Hans Rutten, gitaristen Rene Rutten en Jelmer Wiersma, toetsenist Frank Boeijen en zangeres Anneke Van Giersbergen zullen “Mandylion” integraal uitvoeren, aangevuld met later werk. In eerste instantie werden twee concerten aangekondigd, maar toen de voorverkoop vrijdagochtend begon, kwamen er al snel drie concerten bij, die allemaal binnen een kwartier waren uitverkocht. "Mandylion" was van grote invloed op de metalscene – met name voor wat betreft progressieve en gothic metal. De term 'female fronted metal' deed al snel opgang, toen bands als After Forever (met Floor Jansen), Within Temptation (met Sharon den Adel) en Epica (met Simone Simons) in het voetspoor van The Gathering traden. Niet alleen in Nederland was de invloed én populariteit groot, maar ook zeker ver daarbuiten.
    Websites:
    https://gathering.nl/
    https://www.facebook.com/thegatheringofficial.

    LIVE-TIP
    Bruford - The Abingdon Chasp
    Van "One Of A Kind" (EG, 1979)

    Na bijna 10 jaar niet meer live te hebben gespeeld, blijkt Bill Bruford onlangs zijn drumstokken uit de wilgen te hebben gehaald. Dat beviel 'm zo goed dat hij op kleine schaal, als lid van het jazztrio van gitarist Pete Roth weer live gaan spelen. Roth was overigens geen onbekende van hem, want die werkte ooit een tijdje als drumtechnicus voor Bruford. De van oorsprong Duitse jazzgitarist woont en werkt al jaren in de UK en heeft sindsdien een redelijke naam opgebouwd. Bassist Mike Pratt is het derde triolid. Afgelopen week werd bekend dat Pete Roth Trio ft. Bill Bruford voor twee concerten naar Nederland komt: donderdag 8 mei in Poppodium Boerderij in Zoetermeer en vrijdag 9 mei in Paradox, Tilburg. Afgaande op de paar video's die online te vinden zijn, is dit een concert dat zeker de jazzliefhebbers onder onze luisteraars niet mogen laten schieten. Wij grijpen nog maar even terug op Brufords eigen werk. In 1979 verscheen “One Of A Kind” van de groep die de achternaam van de drummer draagt. Met in de bezetting toetsenist Dave Stewart (Hatfield & The North, National Health), bassist Jeff Berlin en gitarist Allan Holdsworth werd pure jazzrock gemaakt. Die laatste leverde voor dit album één eigen compositie, “The Abingdon Chasp”, dat overigens in eerste instantie niet bedoeld was voor Bruford maar in demo-vorm was opgenomen voor Virgin Records voor wat mogelijk een solo-album van Holdsworth had moeten worden. Virgin zag daar vanaf en Bruford (die ook op die demo had gespeeld) stelde voor om het nummer opnieuw op te nemen voor het Bruford-debuut.
    Websites:
    https://www.peterothtrio.com/
    https://www.facebook.com/peterothtrio
    https://billbruford.com/
    https://www.facebook.com/billbruford.

    IN HET NIEUWS
    Within Temptation - Forgiven
    Van "The Heart Of Everything" (GUN Records, 2007)

    Buiten de aankomende The Gathering-jubileumconcerten was er deze week nog meer nieuws uit de wereld van symfonische metal, want toetsenist Martijn Spierenburg maakte bekend dat hij Within Temptation gaat verlaten. Na ruim 24 jaar vond hij het tijd om zijn eigen pad te kiezen, op zoek naar nieuwe muzikale uitdagingen. Benadrukt werd er dat er totaal geen sprake is van enige frictie of conflicten. Hij trad in 2001 toe tot de band, kort na de release van het tweede album "Mother Earth". Hij viel gelijk met de neus in de boter want vanaf dat moment ging het qua succes hard met Within Tempation. Al vlot werd hij ook betrokken bij het componeren en zijn credits prijken bij songtitels als “Angels”, “Memories” en de pianoballade “Forgiven”.
    Website:
    https://www.within-temptation.com/
    https://www.facebook.com/wtofficial.

    NIEUW
    Millenium – The Sleep Of Reason Produces Monsters
    – To Err Is Human
    Van het album “Hope Dies Last” (Lynxmusic, 2024)

    Het Poolse Millenium is wellicht de bekendste artistieke uiting van toetsenist/componist Ryszard Kramarski, die tevens het label LYNX Music runt en platen uitbrengt met zijn The Ryszard Kramarski Project (tRKproject). Er gingen sinds de eeuwwisseling weinig jaren voorbij zónder een nieuw Millenium-album. Stuk voor stuk platen vol degelijke, melodieuze neoprog, Millenium heeft 23 albums uitgebracht, inclusief concertopnames en compilaties. Ook al 22 jaar van vaste waarde in de band is Piotr Plonka, met zijn meeslepende gitaarspel. Vaste zanger Łukasz Gall werd twee jaar geleden vervangen door David Lewandowski. Vorig jaar april was Millenium een van de optredende groepen tijdens het tiende Progdreams Festival in Poppodium De Boerderij Zoetermeer. Een forse Xymphonia-delegatie was ook van de partij. Volgens ons had de nog jonge nieuwe frontman Lewandowski een beetje podiumvrees en kwam onzeker over. Eind oktober verscheen Milleniums 24ste album “Hope Dies Last”, waarop fluitist en saxofonist Łukasz Płatek aan de bezetting blijkt te zijn toegevoegd. “Het album opent sterk met “The Sleep Of Reason Produces Monsters”. Je hoort meteen dat Lewandowski inmiddels helemaal senang is in zijn rol. Zijn zang is over de hele linie sterk. Zowel in de meer ingetogen stukken als de passages waarin hij alle zeilen moet bijzetten, slaagt hij met glans. Plonka is een zeer constante, en misschien ook wel onderschatte, gitarist. Hij strooit rijkelijk met melodieuze solo’s. Met het nummer “To Err Is Human” zijn we meteen bij het absolute hoogtepunt van het album uitgekomen. Dat zit hem in het minutenlange instrumentale intro waarin alle muzikanten zich van hun beste kant laten horen. Dat begint al met een sterke saxofoonsolo, gevolgd door een zeer smakelijke gitaarsolo van Plonka en daarna mag Ryszard Kramarski los op zijn toetsenarsenaal. Het spelplezier spat er vanaf. Daarna doen gitaar en saxofoon nog een flinke duit in het zakje. Na ruim vier minuten doet Lewandowski pas zijn intrede. Ook hij geeft er nog een smaakvolle draai aan. Dit is Millenium op zijn best.” (Maarten Goossensen, Progwereld)
    Website:
    https://www.facebook.com/millenium.progrock
    https://www.lynxmusic.pl/.