NIEUW / LIVE-TIP
RPWL – Another Life Beyond Control
Van het album “Crime Scene” (Gentle Art Of Music / Soulfood, 2023)

In januari hebben we al een tipje van de sluier opgelicht van het nieuwe album van RPWL. Toen werd namelijk het openingsnummer “Victim Of Desire” al vrijgegeven met een o.a. een begeleidende videoclip. De zevende CD van deze Beierse band heeft de titel “Crime Scene” meegekregen en is vorige week via Gentle Art Of Music uitgekomen. Evenals de voorganger “Tales From Outer Space” is dit album is conceptueel: dit keer is het thema 'geweld'. Dit wordt belicht vanuit verschillende invalshoeken en in het bijzonder het morbide, het perverse, het kwade in het goede en de donkere kanten van het menselijk gedrag. Ook het waanidee van genormaliseerd geweld dat in veel huishoudens aanwezig is onder het mom van veronderstelde harmonie komt aan de orde. Markus Jehle heeft vorig jaar afscheid genomen van RPWL, dus de meeste toetsenpartijen zijn weer vertrouwd van de hand van zanger Yogi Lang zelf. Hoewel: het enige andere oerlid, Kalle Wallner, blijkt in hun gezamenlijke studio ook wat keyboards te hebben te hebben ingespeeld. Live laat hij dat ongetwijfeld aan Lang over, want deze W van RPWL is natuurlijk in de eerste plaats de gitarist. En met verve, want “Crime Scene” bevat weer de nodige even smeuïge als doorvoelde gitaarsolo's. Drummer Marc Turiaux is alweer sinds 2009 van de partij, Markus Grützner is een recente toevoeging aan de line-up van de Duitse artrockers. Opvallend is hoe prominent zijn baspartijen vaak in de mix zijn geplaatst, zoals bijvoorbeeld in het koningsnummer van “Crime Scene”, “King Of The World”, dat ook een gave toetsensolo van Lang bevat in diens aan Manfred Mann herinnerende stijl. Wij kiezen echter voor slotnummer “Another Life Beyond Control”, dat net als het door ons in januari gedraaide openingsnummer “Victim Of Desire” rond de acht minuten klokt. Het heeft een rockende drive, met een terugkerende korte riff. Is het pure prog? Nee, eerder gedragen rock: door gekozen tempo en de breed uitwaaierende toetsen- en gitaararrangementen heeft het de statigheid van de band die toch de voornaamste invloed op RPWL blijft: Pink Floyd. Hoewel: een fiddly-widdly-toetsensolo troffen we bij Floyd nooit aan.:-) RPWL gaat ook op tournee en is te aanschouwen in de Harmonie in Bonn op 31 maart en in Poppodium Boerderij op 1 april. Op 27 oktober doet de Duitse groep opnieuw laatstgenoemde Zoetermeerse concertzaal aan, maar dan in een dubbelconcertopstelling met de landgenoten van Sylvan.
Websites:
https://www.rpwl.net/
https://www.facebook.com/rpwl.net .

NIEUW
Dezolve - Coruscate
- Atlantis
Van "CoMOVE" (King Records, 2023)

Het in 2014 opgerichte Dezolve bracht tussen het titelloze debuut uit 2016 en "Frontiers" uit 2020 vijf CD's uit. Hierna volgde voor het eerst een langere releasepauze die afgelopen februari werd afgesloten met "CoMOVE". Nog immer weten de Japanners hun dynamische progjazzrockfusion superstrak vast te leggen, waarbij nieuwkomer Takuma Kaneko met zijn furieuze hamerbasaanslagen een extra, met Victor Wooten en Level 42's Mark King vergelijkbare dimensie toevoegt. De twaalf composities (totale tijdsduur: 73 minuten) blinken wederom uit in snelle opeenvolgingen van thema’s, solo’s en duels, overweldigende studiotechnieken en arrangementen. Ze bevatten een hoog gehalte aan syncopen en modulaties, waarbij er steevast in majeur wordt gemusiceerd. En ook de afwisseling tussen virtuoze, overweldigende composities en semiakoestische, ietwat kabbelende slowjazzfusionstukken is gehandhaafd. Zo volgt op de symfonische jazzrockbombast in opener "Heart Of The World", inclusief enkele splijtende gitaarsolo’s en synthesizerescapades, en het met hyghtecheffecten overladen "Vantablack" het gemoedelijke, maar technisch niet minder vakkundig gespeelde "Landscape". Deze golfbeweging van temperamentvol naar relaxt kenmerkt eveneens het vervolg van het album. Op "Frontiers" werd deze, ondanks alle overdaad, toch toegankelijke groepssound enkele keren verrijkt met diverse wereldmuziekingrediënten. Deze blijven op "CoMOVE" beperkt tot West-Europese folksegmenten in het meeslepende "Migration". Tenslotte heeft het inbrengen van een gastzangeres op de voorganger geen vervolg gekregen. Wel weerklinken geregeld enkele synthetisch geharmoniseerde woordloze zangpartijen. Wederom een aanrader derhalve, met name voor fans van ExhiVision, Pat Metheny, Dixie Dregs en Chick Corea Elektric Band. Voor vanavond hebben we twee composities uitgekozen: het Kenso-achtige "Coruscate" en het symfonisch getinte "Atlantis" (uiteraard geen cover van het vorige week gedraaide Earth & Fire-epos ����). Overigens werkten de leden van Dezolve (nog met de vorige bassist) ook mee aan de nieuwe EP van de all-women-groep Phylosophy No Dance en wel in het nummer "Don't Stop The Dance".
Websites:
https://www.dezolve.net/
https://www.facebook.com/dezolve.official
het genoemde nummer met Phylosophy No Dance.

NIEUW
Keneally, Mike – The Carousel Of Progress
Van “The Thing That Knowledge Can't Eat” (Exowax Recordings, 2023)

De eerste professionele muziekjob van Mike Keneally was toen hij als 25-jarige in 1987 met Frank Zappa op tournee ging als gitarist/toetsenist. Dan ben je niet zomaar iemand natuurlijk. Dat blijkt ook wel uit de vele samenwerkingen die volgden, met onder andere Kevin Gilbert, Marco Minnemann, XTC-brein Andy Partridge en ons eigen Metropole Orkest. Ook voelt hij zich niet te groot om mee op tournee te gaan als begeleider van collega's, maar dat zijn dan ook niet de minste namen: mede Zappa-alumnus Steve Vai, Joe Satriani en, op dit moment, Devin Townsend. Maar laten we het nu vooral over zijn intrigerende collectie solo-albums hebben vol songs en instrumentals die de ene keer waanzinnig complex zijn, de andere keer pakkend en melodieus. Overeenkomst is altijd de gelaagdheid van de arrangementen. Hij houdt van het stapelen van zangkoortjes (waar zijn eigen wat dunne stem zich ook goed voor leent), maar ook van (bepaald niet voor de hand liggende) gitaarpartijen. De Zappa-genen zijn vaak te ontwaren in de composities, maar ook zijn liefde voor progbands als Yes en Gentle Giant. De ene keer speelt hij alle partijen zelf in, soms werkt hij met zijn begeleidingsband Beer For Dolphins, in andere gevallen roept hij waar nodig gasten in. Op het vers verschenen ”The Thing That Knowledge Can't Eat” doet Keneally veel zelf, zoals bijvoorbeeld alle zangpartijen in het grappige openingsnummer “Logos”, elders krijgt hij hulp van vooral veel drummers, waaronder Nick D'Virgilio, maar ook van voornoemde Steve Vai die twee virtuoze solo's speelt in het instrumentale “Celery”. De andere instrumental, “Ack”, blijkt gebaseerd op een 17 jaar geleden gemaakte opname met het Metropole Orkest en bevat o.a. een gitaarsolo van Peter Tiehuis. De titel verwijst ongetwijfeld naar de in 2021 overleden trompettist/bugelist Ack van Rooyen (de trompetpartijen in de opname zijn trouwens ingespeeld door Ruud Breuls). We gaan echter luisteren naar het door diverse contrasterende fases gaande slotnummer “The Carousel Of Progress” waarin de drumpartijen worden verzorgd door voormalig Gentle Giant- en huidig Colosseum-drummer Malcolm Mortimore. Keneally's albums zul je niet vaak in een platenzaak aantreffen. Hij verkoopt ze zelf via zijn site, maar als je hoge importtarieven vanuit de VS wilt vermijden kun je ook bij Burning Shed terecht.
Websites:
https://www.keneally.com/
https://www.facebook.com/mike.keneally
https://burningshed.com/store/mikekeneally .

VOORPROEFJE
Lumsk - Det Døde Barn
- Das Tode Kind
Van het komende album "Fremmede Toner" (Dark Essense Records / Karisma Records, 5 mei 2023)

We krijgen met enige regelmaat promo's toegestuurd en daar zitten soms echt mooie dingen tussen. Maar zo af en toe worden we geconfronteerd met een album dat ons even naar adem doet happen. Dat gebeurde ons met het album "Fremmede Toner" (vrij vertaald: buitenlandse klanken) van Lumsk. Deze Noorse folkprogformatie was voor ons nog totaal onbekend, maar bestaat al sinds 2001 en heeft sindsdien drie albums uitgebracht. Met name de eerste twee albums, uit 2003 en 2005, waren gevuld met donkere folkmetal, maar de derde, "Det Vilde Kor" (2007), liet al een verfijnder geluid horen. Vanaf 2009 werd er gewerkt aan een opvolger en dat heeft uiteindelijk na 14 jaar dus geleid tot "Fremmede Toner". Inspiratie deed de groep op uit het werk van de Noorse schrijver/dichter André Bjerk, die gedichten van o.a. Nietsche en Goethe hertaalde in het Noors. Lumsk heeft ervoor gekozen om zowel de vertaalde Noorse versies als de originele Duitse dan wel Engelse teksten los van elkaar op totaal andere muziek te zetten. Ieder gedicht heeft dus naast een toonzetting in de originele taal een in het Noors gezongen spiegelbeeld. Interessant concept, maar los van de teksten is het steeds de muziek die toch de meeste indruk maakt. Van folkmetal is geen sprake meer; wat we voorgeschoteld krijgen is progrock, die nog wel door folk is beïnvloed, met een mooie rol voor de nodige vioolpartijen, stevig gitaarwerk en smaakvol piano- en toetsenspel. Als we het resultaat dan toch ergens mee moeten vergelijken dan zouden we het kunnen omschrijven als een kruising tussen het folky debuut “Ignis Fatuus” (1995) en het steviger vierde album “Storm Season” (1995) van White Willow, maar ook het latere werk van The 3rd And The Mortal horen we wel een beetje terug. Zou het toeval zijn dat dit allebei ook evenals Lumsk Noorse groepen zijn? En zoals ook die bands altijd sterke zangeressen in hun bezetting hadden, is Lumsk gezegend met de goede stem van Mari Klingen. Het volledige album verschijnt pas op 5 mei, dus luisteraars die het willen aanschaffen zullen nog een week of 6 moeten wachten. Als eerste kennismaking laten we alvast twee nummers horen: de albumopener “Det Døde Barn”, gevolgd door “Das Tode Kind”: respectievelijk de toonzettingen van de Noorse vertaling door André Bjerk en het originele gedicht van Conrad Ferdinand Meyer.
Websites:
https://lumsk.bandcamp.com/album/fremmede-toner
https://www.facebook.com/lumskmusic/ .

IN HET NIEUWS
Finally George – I Adore You
Van “Icy Skies” (N.N.K. Records, 2021)

Finally George haalde met zijn debuut “Life Is A Killer” meteen maar even een Album van de Maand-bekroning binnen in januari 2019. Dat was een uiterst verzorgd album waar liefhebbers van Pink Floyd en RPWL een groot plezier mee werd gedaan. Het was dan ook geen echt debuut, want Georg Hahn was al zo'n 40 jaar werkzaam in de Duitse muziekindustrie. De Hamburger wist zich op “Life Is A Killer” verzekerd van de medewerking van gitarist Erlend Krause, bekend van Lake en The James Last Orchestra, en niemand minder dan Styx-drummer Todd Sucherman. Twee jaar later verscheen de opvolger “Icy Skies”, die in het verlengde van dat debuut ligt. Wederom verzorgde Sucherman de nu eens dienende, maar soms ook heerlijk spectaculaire (maar nooit te drukke) drumpartijen. Krause keerde niet terug, Hahn verzorgt naar onze indruk meer dan op het debuut zelf het gitaarwerk (naast gastbijdragen van John Engehausen en Martin Scheffer). Sinds 2021 heeft Hahn niet stilgezeten. Hij werkte mee aan het nieuwe Legacy Pilots-album “Helix” dat al in voornotering te bestellen is. Daarnaast werkt hij ook aan een derde Finally George-album, waarvan hij via zijn Facebook-pagina al een klein stukje 'work in progress' liet horen. Voor nu doen we het nog met “Icy Skies” en kiezen vanavond voor het langste nummer ervan. In dit “I Adore You” zit een fraaie keyboardsolo van Hahn, die het dromerige, slepende karakter van die song versterkt.
Websites:
https://finallygeorge.com/
https://www.facebook.com/finallygeorgemusic
Pre-orderlink nieuwe Legacy Pilots-album: .

NIEUW / LIVE-TIP
Morgendust – The Losing End
– These Shadows
Van “Morgendust” (eigen beheer, 2023)

Afgelopen donderdag was er in het Zwolse Hedon een releaseparty rond het officiële albumdebuut van Morgendust, dat officieel een dag later verscheen. De nieuwe nummers maakten veel enthousiasme los onder het voornamelijk uit trouwe fans bestaande publiek. Det naar de groep vernoemde album volgt op de EP “Storm Will Come” uit 2020 en de vorig jaar verschenen coverplaat “14”. Die bevatte Morgendusts versies van nummers die vrijwel uitsluitend uit de eighties stammen: toch het favoriete muzikale tijdvak van de heren, wat ook blijkt uit het eigen materiaal. Toch blijven de Zwollenaren daar niet in hangen en hebben hun eigen energiek rockende en zeer gedreven sound. Dat zit 'm allereerst in de altijd emotioneel geladen voordracht van zanger Marco de Haan, dat in diens PTS-jaren al zo overtuigend klonk. En laten we de enthousiasmerende drive die piepjonge drummer Patrick Pozderski de sterk gecomponeerde songs geeft. Zijn spel is live dan ook een genot om naar te kijken. Hij krijgt daarbij dan ook de nodige goedkeurende 'big smile'-blikken van zijn vader Dario, wiens subtiele basloopjes in je hoofd blijven doorzoemen. Pozderski senior werkt al sinds PTS-jaren met De Haan samen, wat ook geldt voor gitarist Rob van Kruistum, die naast de nodige compacte riffs ook de ruimte krijgt voor een handvol ferme gitaarsolo's. Het album “Morgendust” is progressief in de zin dat het progressieve poprock bevat met vele muzikale handvatten voor de vaste Xymphonia-luisteraar. Rockliefhebbers zullen de hoge kwaliteit herkennen op alle vlakken, van compositie tot uitvoering tot, last but not least, de productie, mix en mastering. Daarvoor Guido Aalbers en Andy VanDette binnengehaald: cracks die veel waardering afdwongen met hun werk voor vele grootheden in de pop- en rockwereld. Morgendust is 15 april te aanschouwen in OJC The Box in Hilvarenbeek en zondagmiddag 9 juli in 't Blok in Nieuwerkerk aan den IJssel (een dubbelconcert met Inhalo op uitnodiging van Progfrog). Bijzonder is dat de groep in april een tournee doet door de landen die samen ooit Joegoslavië vormden. Dario Pozderski ontvluchtte dat voormalige land ten tijde van de oorlog begin jaren negentig.
Websites:
https://morgendust.com/
https://www.facebook.com/morgendust .

ALBUM VAN DE MAAND / LIVE-TIP
Solomon – The Box
Van “It's All Downhill From Here” (Meet Me There Music / Cloud9, 2023)

Voor ons kwam Solomon helemaal uit het niets, mensen in de regio Maastricht waren al wat langer bekend met de verrichtingen van dit vijftal dat in 2019 in de Limburgse hoofdstad werd opgericht. Wij waren één keer na het beluisteren van het debuutalbum “It's All Downhill From Here” om. Het raadselachtig beginnende openingsnumer “Beautiful Drifter” introduceert die prachtige diep goudbruine stembanden van Koen de Witte. Dat toetsenist Ido Ulmer ook een belangrijke rol speelt, wordt duidelijk als het nummer na dik twee minuten openklapt en tot een breed uitwaaierende ontlading komt. Gitarist Tim Haase zet dit nog extra aan met intens aangehouden gitaarnoten. Wát een opener en wát klinkt dit gaaf en - euhm, beetje lelijke term, we weten het – volwassen! Deze jonge band is het dan ook gelukt topkrachten te strikken om alles bijzonder fraai vast te leggen: tweevoudig grammy-genomineerde Britse producer en mixer Christopher Elms (o.a. Björk, Ben Howard en A Blaze of Feather) en masterengineer Tim Debney die met o.a. Thom Yorke, Mumford & Sons, Bastille en Keane werkte en de mastering verzorgde voor de Bond-tune van Billie Eilish. ...Zoals het streekgenoot Lesoir eerder al gelukt was om de geluidstechnicus van Muse te strikken. Solomon maakt misschien geen prog in de strikte zin, maar wel progressieve, gedragen, gelaagde poprock die liefhebbers van bijvoorbeeld Elbow zeer zeker aan zal spreken. “Beautiful Drifter” is bepaald niet de enige song met een slimme opbouw die naar een ontlading met symfonische grandeur toewerkt. Diverse midtempo songs hebben dat ook, maar ook het van een stuwend drumritme voorziene, zeer pakkende “Run (You've Got To)” heeft dat. Laten we niet hopen dat de albumtitel profetisch blijkt te zijn voor het carrièreverloop van deze band. Met deze kwaliteiten verwachten wij eerder het omgekeerde! We zijn benieuwd hoe de groep het op het podium doet. Naar verluidt was het optreden op Eurosonic/Noorderslag indrukwekkend. In mei doet de groep voor het eerst een headline-tour langs Nederlandse clubpodia, waarbij onder andere Luxor Live in Arnhem (9 mei) en Fluor in Amersfoort (20 mei) wordt aangedaan. We sluiten de maand af met “The Box” dat klein en zacht begint, maar uitbouwt naar een emotioneel geladen crescendo van zang, gitaar en toetsen.
Websites:
https://www.solomonmusic.eu/
https://www.facebook.com/Solomonmusicofficial/ .

LIVE-TIP
Amos, Tori – Ocean To Ocean
Van “Ocean To Ocean” (Decca / Universal, 2021)

Het in 2021 verschenen nieuwste album van Tori Amos klinkt meteen herkenbaar en vertrouwd. Toch heeft dit “Ocean To Ocean” absoluut bestaansrecht. Enerzijds omdat de songs vrijwel allemaal zeer aansprekend zijn, anderzijds omdat de arrangementen en de productie zo prachtig verzorgd zijn. Daarbij is het opvallend dat in veel nummers het instrument waarmee je de Amerikaanse meteen associeert, de Bösendorfer-vleugel, niet eens het meest in het oor springend instrument is. John Philip Shenale is verantwoordelijk voor het spel op Chamberlin, Optigan, Maxophone, alsmede 'Philly's Hyperion Orchestra', waarmee volgens ons door Shenale digitaal gegenereerde orkestpartijen worden aangeduid (zoals bijv. Roger King dat bij Steve Hackett doet). Verder is op dit album het basspel van Jon Evans heerlijk prominent in de mix is gezet. Zelden in zijn toch al meer dan 2 decennia aan dienstjaren voor Amos viel diens rol in de arrangementen zo op als hier. En dat wérkt ontzettend goed! Tori Amos zou eerst in maart 2022 in Carré te aanschouwen zijn, maar die concerten zijn uitgesteld naar 6 en 7 april 2023. Het voorprogrammw zal worden verzorgd door SKAAR in plaats van het vorig jaar aangekondigde Saint Sister. We lieten al twee keer eerder songs horen van “Ocean To Ocean”, vanavond kiezen we voor het titelnummer.
Websites:
https://toriamos.com/
https://www.facebook.com/toriamos .

NIEUW
Unquiet Music Ltd. - Nemo Point
Van "MEME/music" (Unquiet Music Ltd., 2023)

"MEME/music" is het tweede album van Jean-Philippe Rossi’s ambitieuze multimediale project Unquiet Music Ltd. Het is een ruim vijf kwartier durend conceptalbum over taal, het individu en hoe deze elementen sinds de pandemie herontdekt moeten worden. Muziek is daarbij uiteraard essentieel; "Music (Is The Way Out)" is derhalve de conclusie. Trey Gunn, Markus Reuter en Frédéric L’Épé (Yang, Shylock, Philharmonie) zijn enkele van de musici die Rossi ook al op "In The Name Of… (A Prayer For Our Times)" uit 2020 begeleidden, terwijl onder anderen Pat Mastelotto, Tony Levin en Jon Poole (Cardiacs, Lifesigns) tot de nieuwe aanwas behoren. De eerste helft van deze moderne opera ("MEME") wordt gemodelleerd door vervormde koorwerken in de traditie van Philip Glass, Steve Reich en John Adams. De vervreemdende, deels op Gentle Giant geënte harmonieën worden ondersteund door ambient-soundscapes, Touchguitar-uitspattingen en tegendraadse ritmepatronen. Omslagpunt is "Lament", dat wordt gedragen door spookachtig geloopte stemmen, die klinken alsof ze zo zijn weggezweefd uit het psychedelische middenstuk van Pink Floyds "Echoes". Deel twee ("music") heeft een songmatige aanpak, waarbij toegankelijke melodieën in een hoekig artrockraamwerk (inclusief popjazzinjecties) vertolkt worden, overeenkomstig het werk van, bijvoorbeeld Stick Men en David Sylvian. Met name in opzwepende songs als "I Do Remember The Feeling" en "Nemo Point" zijn knorrende basloopjes en complexe slagwerkpatronen te herleiden tot hun scheppers. Naar laatstgenoemde stuk gaan we luisteren. Websites:
https://unquietmusicltd.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/UnquietMusicLtd/ .

NIEUW
Genesis – The Duke Suite:
– Behind The Lines
– Duchess
– Guide Vocal
– Duke's Travels
– Duke's End
Van “BBC Broadcasts” (BBC / EMI / UMC, 2023)

Afgelopen maand verscheen er een overzicht van live-opnames van Genesis, zoals die door de jaren heen gemaakt zijn door de BBC. Het is een lijvig 5CD-boxje geworden, omdat er veel materiaal beschikbaar bleek. Al in 1970, vrij vroeg in de bandcarrière, was het toenmalige kwintet namelijk al te gast in de BBC-studio. De eerste schijf van “BBC Broadcasts” is dan ook helemaal gevuld met materiaal uit het Peter Gabriel-tijdperk, te beginnen met die opnamen uit 1970, de bekende Night Ride-sessie met unieke songs die geen album gehaald hebben. Bij een aantal van de sessies zijn ook de aankondigingen intact gelaten. Een klein punt van kritiek is dat helaas geen van de sessies compleet zijn gebruikt en ook zijn er wat doublures met de eerder verschenen carrière-overzichtboxen (“Archive” uit 1998, “Archive #2” uit 2000 en de kubussen uit 2007). Bandcurator Tony Banks heeft met producer Nick Davies een keuze gemaakt uit de beste versies, waardoor het een en ander is gesneuveld. Maar dat doet niets af aan het feit dat “BBC Broadcasts” een mooie boxset is geworden. De Gabriel-schijf bestaat voornamelijk uit live-in-de-studiosessies, op een concertopname uit 1975 van “Watcher Of The Skies” na. Curieus is dat er geen “Lamb Lies Don On Broadway”-nummers zijn gebruikt, maar dit kan wijzen op het feit dat we een '50th anniversary box' van dit album uit 1974 kunnen verwelkomen volgend jaar. De overige 4 schijven zijn compleet gevuld met concertregistraties, beginnend met vijf nummers opgenomen tijdens het befaamde Knebworth-concert uit 1978. Het grootste deel is echter gereserveerd voor opnames uit 1980, gemaakt tijdens de “Duke”-tour. De groep gaf destijds twee concerten in de London Lyceum en bijna de complete set is terug te vinden in deze box, wat toch wel hét hoogtepunt markeert van deze vijf schijven. Eén van deze optredens is overigens compleet op YouTube te bekijken. We gaan daarna 7 jaar verder in de tijd met een deel van het concert in het Wembley Stadium uit 1987 met veel nummers van “Genesis” (1983) en “Invisible Touch” (1986). De laatste schijf is gereserveerd voor de terugkeer naar Knebworth in 1992, maar die toernee was al goed gedocumenteerd middels “The Way We Walk” Vol. 1 & 2. Verstopt op de vierde schijf staan nog 2 nummers die in 1998 zijn opgenomen, ten tijde van de korte periode met zanger Ray Wilson, waarbij vooral het nummer “The Dividing Line” naar meer smaakt. We hebben nog nooit de gehele “Duke”-suite in Xymphonia gedraaid. Dit is daarom een goede gelegenheid om die suite in een spetterende live-uitvoering te laten horen.
Websites:
https://genesis-music.com/
https://www.facebook.com/genesis
Duke concert op YouTube: .

NIEUW / LIVE-TIP
Haken - Sempiternal Beings
van het album “Fauna” (InsideOut / Sony Music, 2023)

“Op “Fauna” is duidelijk te horen welke ontwikkelingen de mannen hebben gemaakt door de jaren heen. De puur symfonische rock van de eerste twee albums hoor je maar heel weinig, maar je hoort wel uit elke periode invloeden terug. Wat dat betreft is “Fauna” misschien wel het meest complete album van Haken. Er zijn snoeiharde mathrock-stukken in de stijl van “Vector/Virus”, zoals in “Beneath The White Rainbow”. Je hoort de typische jaren 80-pastiche van “Affinity” in bijvoorbeeld “The Alfabet Of Me”. En verder hoor je vooral dat de band als geheel ook gewoon weer béter is geworden in alles: techniek, compositie, productie. Wat is veranderd: Diego Tejeida heeft Haken verlaten. Zijn vervanger is Pete Jones (niet te verwarren met Tiger Moth Tales!), de oorspronkelijke toetsenist, die nooit op een officieel album van de band speelde. Qua concept lijkt het album op het eerste gezicht eenvoudig. Alle songtitels verwijzen naar een dier, soms letterlijk, soms indirect. Maar daaronder liggen meerdere lagen en uiteindelijk gaan de songs over mensen of de mensheid. “Sempiternal Beings” brengt ons rechtstreeks terug naar de ingenieuze rock-met-gevoel van het album “The Mountain”: ingewikkeld zonder dat het stoort, en Jennings zingt geweldig. Een speciale vermelding verdient drummer Ray Hearne, die er de ene na de andere drumbreak uitroffelt om je vingers bij af te likken. De song bevat een rustpunt in de vorm van een ambientpassage met Mellotron, gevolgd door een vette gitaarsolo. De reguliere editie van het album klokt een uur. De deluxe mediabook-editie bevat het héle album nog een keer, maar dan instrumentaal; inmiddels een traditie bij Haken. Zoals gezegd: misschien is “Fauna” wel het meest complete album van Haken – tot nu toe. Bovendien klinkt alles fabelachtig goed. (bron: Marcel Debets, Progwereld) Haken speelt op woensdag 22 maart in 013, Tilburg, met Between The Buried & Me en Cryptodira in het voorprogramma.
Websites:
http://www.hakenmusic.com/
https://www.facebook.com/HakenOfficial .

ALBUM VAN DE MAAND / LIVE-TIP
Solomon – Memories
Van “It's All Downhill From Here” (Meet Me There Music / Cloud9, 2023)

Voor ons kwam Solomon helemaal uit het niets, mensen in de regio Maastricht waren al wat langer bekend met de verrichtingen van dit vijftal dat in 2019 in de Limburgse hoofdstad werd opgericht. Wij waren één keer na het beluisteren van het debuutalbum “It's All Downhill From Here” om. Het raadselachtig beginnende openingsnumer “Beautiful Drifter” introduceert die prachtige diep goudbruine stembanden van Koen de Witte. Dat toetsenist Ido Ulmer ook een belangrijke rol speelt, wordt duidelijk als het nummer na dik twee minuten openklapt en tot een breed uitwaaierende ontlading komt. Gitarist Tim Haase zet dit nog extra aan met intens aangehouden gitaarnoten. Wát een opener en wát klinkt dit gaaf en - euhm, beetje lelijke term, we weten het – volwassen! Deze jonge band is het dan ook gelukt topkrachten te strikken om alles bijzonder fraai vast te leggen: tweevoudig grammy-genomineerde Britse producer en mixer Christopher Elms (o.a. Björk, Ben Howard en A Blaze of Feather) en masterengineer Tim Debney die met o.a. Thom Yorke, Mumford & Sons, Bastille en Keane werkte en de mastering verzorgde voor de Bond-tune van Billie Eilish. ...Zoals het streekgenoot Lesoir eerder al gelukt was om de geluidstechnicus van Muse te strikken. Solomon maakt misschien geen prog in de strikte zin, maar wel progressieve, gedragen, gelaagde poprock die liefhebbers van bijvoorbeeld Elbow zeer zeker aan zal spreken. “Beautiful Drifter” is bepaald niet de enige song met een slimme opbouw die naar een ontlading met symfonische grandeur toewerkt. Diverse midtempo songs hebben dat ook, maar ook het van een stuwend drumritme voorziene, zeer pakkende “Run (You've Got To)” heeft dat. Laten we niet hopen dat de albumtitel profetisch blijkt te zijn voor het carrièreverloop van deze band. Met deze kwaliteiten verwachten wij eerder het omgekeerde! We zijn benieuwd hoe de groep het op het podium doet. Naar verluidt was het optreden op Eurosonic/Noorderslag indrukwekkend. We vervolgen de maand met “Memories”, het slotnummer van het album. In mei doet de groep voor het eerst een headline-tour langs Nederlandse clubpodia, waarbij onder andere Luxor Live in Arnhem (9 mei) en Fluor in Amersfoort (20 mei) wordt aangedaan.
Websites:
https://www.solomonmusic.eu/
https://www.facebook.com/Solomonmusicofficial/ .

(OP)NIEUW
Security Project - Genesis Medley
- The Lamb Lies Down On Broadway
Van "Slowburn Tour Edition" (7D Media, 2022)

In januari beloofden we de fraaie "Genesis Medley" te draaien van de "Slowburn Tour Edition" van Security Project, die vooral leuk is omdat niet genoemd is uit welke nummers de gespeelde fragmenten afkomstig zijn. Deze tour-editie werd vorig jaar uitgebracht ter gelegenheid van de terugkeer naar het podium. Zoals bekend is deze momenteel uit Jerry Marotta, Trey Gunn, Happy Rhodes, Michael Cozzi en David Jameson bestaande formatie opgericht om de muziek van Peter Gabriel (en in mindere mate Genesis) op het podium te brengen. "Slowburn Tour Edition" is in feite een compilatie-live-CD, waarop de oorspronkelijk alleen als download uitgebrachte nummers van "Slowburn" uit 2019 zijn aangevuld met stukken van andere al dan niet alleen als download beschikbare titels en het niet eerder uitgebrachte "On The Air". Security Project brengt Gabriels muziek op een krachtige en symfonische wijze, waarbij de drums en Touch Guitars voor een solide ondergrond zorgen, waarover volvette keyboardlagen en melodieuze gitaarpartijen gelegd worden. Rhodes maakt zich daarnaast met haar vier octaven reikende stem alle nuances van Gabriels voordracht eigen. De CD besluit met genoemde, overigens instrumentale "Genesis Medley", direct gevolgd door het titelnummer van "The Lamb Lies Down On Broadway".
Websites:
https://securityprojectband.com/
https://securityproject.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/SecurProjectBand .

LIVE-TIP / JAZZROCK
Fernandes, Peter - Your Truth
Van "Q.E.D." (eigen beheer, 2014)

Morgen, 20 maart, treedt Richard Hallebeek in het kader van een korte Nederlandse tour, op in De Cactus, het muziekcafé in Hengelo. In zijn band heeft hij drummer Niels Voskuil en bassist Lorenzo Feliciati, die ook op zijn vorig jaar verschenen DVD "Richard Hallebeek Project Live in Boerderij, Zoetermeer" te bewonderen zijn. Ten opzichte van dat concert vervangt de Amerikaans Peter Fernandes Jeroen van Helsdingen achter de toetsen. De samenwerking met Fernandes gaat al wat langer terug. Zo speelde Hallebeek op drie nummers van Fernandes' tweede CD "Q.E.D." en één stuk op diens vorig jaar verschenen album "Incline". Hallebeek speelde een van Fernades' composities ook op genoemde DVD. Van dit "Your Truth" draaien we nu het origineel, waarop het duo gezelschap krijgt van bassist Jimmy Johnson en drummer/pianist Gary Husband. Tevens wordt er op deze versie ook gezongen en wel door Jason Roze. Gezien deze bezetting is het niet vreemd dat dit nummer in dezelfde stijl ligt als Allan Holdsworths output met I.O.U. Overigens is Hallebeek op 21 maart ook te bewonderen in Poppodium Boerderij te Zoetermeer waar hij met zijn band evenals een jaar geleden het voorprogramma verzorgt voor de Frank Gambale All Star Band.
Websites:
https://www.richardhallebeek.com/
https://www.facebook.com/richardhallebeek
https://pfernandes.com/
https://www.facebook.com/peter.the.fernandes.

(OP)NIEUW
Damanek - Oculus: Act II - The Corridor
- Oculus: Act III - Passive Ghost
- Oculus: Act IV - A Welcoming Hand
Van "Making Shore" (Giant Electric Pea, 2023)

Een paar weken geleden verscheen het derde album van de internationale band Damanek, geformeerd rond de Brit Guy Manning, de Duitser Marek Arnold en de Australiër Sean Timms. De voorgaande 2 albums lieten een mengeling van progressieve pop en rock horen die behoorlijk verwijderd ligt van de muziek waar de heren om bekend staan buiten Damanek om. We horen invloeden van Sting, Steely Dan en Toto en dat alles gevat in een productie die om door een ringetje te halen is. Het nieuwe album "Making Shore" bestaat uit twee delen. Deel 1 behelst zeven op zichzelf staande nummers die gaan over socio-economische en politieke thema's in de lijn van de eerste twee albums. Het tweede deel is gereserveerd voor een op muziek gezet verhaal, geschreven door Guy Manning, getiteld "Oculus". Dit is misschien wel het meest symfonische werkstuk van Damanek tot nu toe, zonder dat er overigens iets verloren is gegaan van die typische Damanek-sound. Het idee dat er meerdere dimensies naast elkaar bestaan, waarin we net iets - of zelfs totaal andere – levens leiden is de basisgedachte. Het verhaal handelt over een persoon die met een apparaat in verschillende dimensies kan kijken en er uiteindelijk ook naar toe kan gaan maar dan geconfronteerd wordt met het feit dat hij uiteindelijk niet meer terug kan naar zijn eigen tijd en dimensie. Menig andere progband zou hier een heel album voor uittrekken, maar de beperking tot een 30 minuten durende suite houdt het verhaal compact en boeiend, evenals de meeslepende muziek. Het is lastig om een los deel uit deze suite te draaien maar, de laatste drie delen werken wel prima als één geheel.
Websites:
http://www.guymanning.com/damanek/damanek-index.html
https://www.facebook.com/DamanekBand .

IN HET NIEUWS: AFGELASTE TOURNEE
Camel - End Of The Line (live)
Van "Never Let Go" (Camel Productions, 1993)

Afgelopen dinsdag bereikte ons via TivoliVredenburg het bericht dat Camel helaas wegens terugkerende rugproblemen van Andrew Latimer heeft moeten besluiten om alle geplande optredens in 2023 te cancellen. Dit mede ook ingegeven door het feit dat de duur van het herstel en de revalidatie onzeker is. Ondanks deze tegenslag gaat Camel ervan uit dat het boek nog niet gesloten is en men nog in staat om in de toekomst The Final Chapter daadwerkelijk aan de geschiedenis van Camel toe te kunnen voegen. Ook als dat onverhoopt niet gaat lukken, kunnen we gelukkig nog altijd genieten van de prachtige muziek van de Britse band, zoals bijvoorbeeld van het live-album “Never Let Go” dat dit jaar 30 jaar geleden is verschenen. De opnamen hiervoor zijn het jaar ervoor, in 1992 dus, gemaakt in het Muziekcentrum in Enschede. We kiezen voor “End Of The Line”, oorspronkelijk van “Dust And Dreams”, met de hoop dat de groep dat eindpunt nog niet bereikt heeft.
Websites:
https://www.camelproductions.com/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100044216270328.

(OP)NIEUW / LIVE-TIP / MINISPECIAL
Riverside – Self-Aware (single edit)
Van “Id.Entity” (InsideOut / Sony Music, 2023)

In een Muziekblokje van 25 minuten willen we aandacht geven aan Riverside. Niet zozeer de band zelf, maar meer het solowerk van de bandleden. Achtereenvolgens komen aan bod: Riverside, toetsenist Michał Łapaj, gitarist Maciej Meller, het soloproject Lunatic Soul van Mariusz Duda en tenslotte een single onder eigen naam van laatstgenoemde zanger/bassist.

In januari verscheen het nieuwe album “Id.Entity” van de Poolse band. De songs hierop, van de hand van frontman Mariusz Duda, belichten de mensheid in de huidige tijden, zonder onderling vertrouwen en vol leugens, propaganda en onzekerheid. Waar de afgelopen twee reguliere studio-albums van het kwartet een relatief melancholieke insteek hadden, klinkt de muziek nu fel. Veel songs zijn riff-georienteerd, waarbij het duidelijk is dat Duda de componist is: zijn basspel is vaak zeer prominent. “Landmine Blast”, dat we u destijds al lieten horen, is daar een goed voorbeeld van. Michał Łapaj krijgt de ruimte voor zijn keyboardspel met o.a. een solo in “Post-Truth”. Dat wil niet zeggen dat het nieuwste bandlid, gitarist Maciej Meller niet aan de bak komt: hij excelleert bijvoorbeeld met een meeslepende solo in het langste nummer “The Place Where I Belong”, dat we onlangs hebben gedraaid. “Id.Entity” is in verschillende formaten verschenen, waaronder in een Deluxe Artbook Edition op LP-formaat, met daarbij een Blu-ray met 5.1-mix én Dolby Atmos-mix. Riverside is op 16 april de headliner van de tweede dag van het Prognosis Festival in Eindhoven. Op de tweede schijf van de genoemde deluxe editie vinden we tevens enkele single-edits, onder andere van “Self-Aware”, dat we vanavond gaan laten horen.
Websites:
https://riversideband.pl/en/
https://www.facebook.com/Riversidepl .

Łapaj, Michał feat. Mick Moss – Shattered Memories
Van “Are You There” (Mystic Production, 2021)

Michał Łapaj is al heel lang toetsenist bij Riverside. Hij kwam na het verschijnen van het debuut bij de band en is sindsdien gebleven. In 2021 verscheen zijn eerste en tot nu toe enige solo-album. Aan dit “Are You There” werkten enkele spraakmakende vocale gasten mee: Mick Moss van Antimatter en Bela Komoszyńska van Sorry Boys. Moss werkt mee aan twee nummers, die ook allebei als single zijn uitgebracht: “Flying Blind” en “Shattered Memories”. Ook de Sorry Boys-zangeres is op twee nummers te horen: leadzang op “Shelter” en enkele vocale harmonieën op “Fleeting Skies”. Als je van het album verwachtte dat de hele plaat een soort Porcupine Tree- of Riverside-progrock zou bevatten, dan word je op het verkeerde been gezet: “Are You There” is voornamelijk instrumentaal met veel invloeden uit muziek van Vangelis en Tangerine Dream. Vanavond hebben we het nummer ''Shattered Memories'' geselecteerd, met de zang van Mick Moss begeleid door het toetsentapijt van Michał Łapaj.
Websites:
https://michallapaj.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/michallapajofficial .

Meller, Maciej – Halfway
Van “Zenith” (Ambient Media House / Zaiks, 2020)

Wij bij Xymphonia 'go way back' met Maciej Meller. Hij was namelijk de gitarist van Quidam, dat niet lang na het in selecte symfokringen bejubelde gelijknamige debuut zelfs te porren was voor een sessie in de Xymphonia-studio. De Poolse groep maakte na een grondige make-over nog een tweede meesterwerk met “Alone Together”, waarna een tournee volgde die onder andere de Hengelose Metropool aandeed. Toch heeft de huidige bekendheid van Meller een andere, heel tragische aanleiding. Hij werd namelijk bij Riverside de vervanger van de betreurde Piotr Grudziński en is sinds 2020 vast bandlid. Een goed moment om ook eens een plaat onder eigen naam te maken, moet hij gedacht hebben. De songs op dit “Zenith” sluiten qua stijl nog het meest aan op de tweede versie van Quidam, toen Genesis-invloeden verruild werden voor Porcupine Tree- en Pink Floyd-getinte injecties, niet in de laatste plaats door soms Gilmouriaanse solo's van Meller. Dat is op “Zenith” bijvoorbeeld goed te horen in de solo van “Halfway”. Anderhalf jaar na de release van “Zenith” verscheen vorig jaar “Zenith Acoustic”, met daarop 6 van 8 nummers van “Zenith” in een akoestisch arrangement. Websites:
https://maciejmeller.pl/
https://maciejmeller.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/maciejmellerofficial .

Lunatic Soul – Hylophobia
Van het album "Through Shaded Woods" (Kscope, 2020)

“Naast Riverside houdt Mariusz Duda zich al jaren bezig met zijn eigen kindje Lunatic Soul. Een project dat ons inmiddels zes verrassende album heeft gebracht, waarbij Duda laat zien dat hij een begenadigd componist is en beslist niet tracht te teren op zijn eerdere successen. Hoewel het geluid met ieder album groeit en vervormt, wordt ieder album gekenmerkt door warme, emotionele maar beklemmende zang, muziek en teksten die je naar je strot grijpen en dat alles verpakt in een duister, intens esoterisch geheel. De eerste drie albums kaartten thema’s aan als de overgang tussen leven en dood; met de daaropvolgende twee albums leek Duda te proberen het verlies van goede vriend en Riverside-gitarist Piotr Grudziński te verwerken. Met zijn nieuwste kunstwerk probeert hij al deze donkerte achter zich te laten, want hoewel “Through Shaded Woods” niet volledig ontdaan is van de duisternis en emotie kunnen we stellen dat dit de meest levenslustige, positieve en dansbare verzameling nummers is die Lunatic Soul uit heeft gebracht. (bron: Rik van den Heuvel, Progwereld)
Websites:
https://lunaticsoul.com
https://www.facebook.com/lunaticsoulband .

Duda, Mariusz – The Song Of A Dying Memory
Van de gelijknamige streaming-single (GlassVille, 2020)

Mariusz Duda is een bezige bij: van hem verscheen in corona-tijd de “Lockdown Trilogy”. Het betreft drie albums met elektronische muziek. De Riverside-frontman liet zich ooit ontvallen dat hij meestal naar óf elektronische muziek óf folk luistert. Ambient met vreemde geluiden en bizarre effecten vindt Duda nog wel het mooiste. Of zoals op zijn website staat: 'muziek kan op vele manieren beleefd worden. Sommige composities kunnen het beste worden bekeken en bewonderd als kunstwerken. Anderen zijn als een geur die je bij je draagt. Dan zijn er die onder je huid kruipen, je vullen en een deel worden van wie je bent. Er zijn net zoveel manieren om muziekverbinding en begrip te vinden als er zielen zijn. Voor mij zijn de meest intieme, 'onderhuidse' composities altijd die geweest met kalme, ingetogen zang, uitgevoerd met akoestische gitaar- of pianobegeleiding.' In die lockdowntijd verscheen naast genoemde trilogie ook de folky streaming-single "The Song Of A Dying Memory", wél met vocalen dus, waarbij Duda begeleid wordt door Sorry Boys-drummer Maciek Gołyźniak en een strijkkwartet.
Websites:
https://mariuszduda.bandcamp.com/
https://mariuszduda.bandcamp.com/track/the-song-of-a-dying-memory
https://www.facebook.com/mariusz.duda.official
Dit nummer op YouTube.

50 JAAR
Earth & Fire - Atlantis
Van "Atlantis" (Polydor, 1973 / Universal Music Japan, 2004)

In maart 1973 kwam "Atlantis" uit, de derde LP van Earth And Fire. Zoals dat in die periode in de symfonische rock gebruikelijk was kwamen de gebroeders Koerts, Ton van der Kleij, Jerney Kaagman en Hans Ziech met een conceptplaat, dit keer over het verdronken mytische land Atlantis. Kant A bevat de 16 minuten durende "Atlantis"-suite, bestaande uit de volgende onderdelen:
a) Prelude
b) Prologue (Don't Know)
c) Risee And Fall (Under A Cloudy Sky)
d) Theme Of Atlantis
e) The Threat (Suddenly)
f) Destruction (Rumbling From Inside The Earth)
g) Epilogue (Don't Know)
Het sterke van deze elpee is dat kant B weliswaar begint met de single "Maybe Tomorrow, Maybe Tonight", maar dat daarna het concept weer wordt opgepakt met ondermeer een herhaling van "Theme From Atlantis". Van "Atlantis" hebben we in het verleden al geregeld losse nummers gedraaid, maar ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum en ter nagedachtenis aan de overleden tweeling Gerard en Chris Koerts laten we nu het titelnummer horen.
Websites:
https://www.earthandfire.nl/
https://www.facebook.com/EarthandFire.NL .

VOORPROEFJE / LIVE-TIP
Morgendust – 1982
Van het komende album “Morgendust” (eigen beheer, 23 maart 2023)

Vorige week verscheen de nieuwe single van Morgendust. De titel “1982” geeft meteen aan uit welk tijdvak de Zwolse groep muzikale inspiratie opdoet. De song verhaalt over een jeugdvriend die verdwenen is, waarbij allerlei gebeurtenissen die in het desbetreffende jaar in het nieuws waren de revue passeren. “1982”, met een energieke drive die ons in de verte doet denken aan die van “The Boys Of Summer” van Don Henley, is een voorbode op het debuutalbum van de uit PTS voortgekomen groep, dat op 23 maart verschijnt en simpelweg “Morgendust” is geheten. En 23 maart, dat is ook de datum van de releaseparty in Hedon, Zwolle. Op 9 juli kun je de groep ook nog aanschouwen in Het Blok in Nieuwerkerk aan den IJssel, op uitnodiging van Progfrog in een duoconcert met Inhalo.
Websites:
https://morgendust.com/
https://www.facebook.com/morgendust
Dit nummer op YouTube: .

NIEUW (ietwat verlaat) / LIVE-TIP
O.R.k. - Deadly Bite
- Someone Waits
Van "Screamnasium" (Kscope, 2022)

Op 6 mei treedt het multinationaal samengestelde O.R.k. op in Poppodium Boerderij te Zoetermeer, met de Franse experimentele rockband LizZard in het voorprogramma. O.R.k. debuteerde in 2015 met "Inflamed Rides" en bracht in nog steeds dezelfde bezetting oktober vorig jaar album nummer vier ”Screamnasium" uit: de eerste voor Kscope. De ritmische basis van de band wordt gelegd door een befaamd duo, bestaande uit drummer Pat Mastelotto (Mr. Mister, King Crimson) en bassist Colin Edwin (ex-Porcupine Tree). Middelpunt is echter zanger-extraordinair en toetsenman Lorenzo Esposito Fornasari, ook wel bekend als LEF. Zijn soepele stem roept herinneringen op aan de extreme uithalen van Jeff Buckley, Matthew Bellamy van Muse of Gregory Markel op het tweede Altered State-album. In de meer ingetogen stukken klinkt daarnaast een getergde David Sylvian door. Ook op "Screamnasium" zijn deze kenmerken volop aanwezig, daarbij ondersteund door het heftig rockende gitaarwerk van Carmelo Pipitone. De gemiddeld zo'n vier minuten durende songs bevatten echter talloze breaks en stemmingswisselingen, zodat de emoprogmetalrock van O.R.k. je makkelijk meesleept in LEFs leefwereld. Van dit nieuwe album hebben we twee enigszins subtiele stukken geselecteerd. Allereerst het groovy "Deadly Bite" gevolgd door slotsong "Someone Waits", met 5:32 het langste en mede door de inbreng van Jo Quails cellowerk tevens het meest progressieve stuk van deze nieuwe schijf. Overigens is Quail niet de enige gastmuzikant; ook de (vooral in Italië) beroemde zangeres Elisa is nadrukkelijk aanwezig in "Consequence".
Websites:
https://nl-nl.facebook.com/O.R.k.band/
http://www.orkband.com/
https://kscopemusic.bandcamp.com/album/screamnasium .

NIEUW
Overhead – Sail Across The Universe
Van “Telephathic Minds” (eigen beheer, 31 maart 2023)

Eind maart zal de dubbelaar “Telepathic Minds” van Overhead verschijnen. En dat terwijl dit zesde bandalbum al een tijd klaar is en we jullie begin december vorig jaar al een voorproefje konden geven. Overhead is een progressieve rockband met een herkenbaar en eigen geluid. De Finse band begon in 1999 en bracht tussen 2002 en 2018 vijf studio-albums uit. De werken kregen uitstekende recensies, airplay en erkenning over de hele wereld. Het succes van de albums leidde ook tot optredens in clubs, zalen en op festivals in heel Europa. Het voorlaatste album “Haydenspark” stamt alweer uit 2018, maar er is de laatste jaren hard gewerkt aan nieuw materiaal. Het pakkende “Tuesday That Never Came” werd ook al tijdens de recentste live-optredens ten gehore gebracht en was tevens het genoemde voorproefje. Overhead bestempelt zelf “Telephathic Minds” als hét magnum opus, met een terugkeer naar langere composities. Het meer dan 17 minuten klokkende titelnummer is een heuse 'tour de force'. Maar ook de overige nummers bestrijken een breed muzikaal spectrum. Natuurlijk haalt Overhead veel invloeden uit de klassieke prog en neoprog, maar de mix met wat steviger invloeden van bijvoorbeeld Blue Öyster Cult, Deep Purple en uit de psychedelica geeft Finnen hun unieke geluid. Daarnaast is het hese geluid van zanger Alex Keskitalo zeer herkenbaar, waarbij moet vermeld dat hij ook het nodige dwarsfluitspel in de mix gooit. Keskitalo richtte Overhead op met gitarist Jaakko Kettunen. Met diens vaak zware riffs drukt laatsgenoemde zeker een stempel op de muziek. Kettunen voelt echter ook goed aan wanneer een song een lichtere aanpak nodig heeft, zoals in het dromerige “The Pilot’s Not Fit To Fly”. Ook drummer Ville Sjöblom, al vanaf het tweede album bij Overhead, is op “Telephathic Minds” weer van de partij, maar daarnaast zijn er ook twee nieuwe leden te verwelkomen. Nieuwe bassist is Janne Katalkin en met Jere Saarainen heeft de band na jaren ook weer een vaste toetsenist. Die toevoeging geeft wel een flink verschil qua sound met voorganger “Haydenspark”. “Telephathic Minds” is bepaald geen lichte kost en kunnen we betitelen als Overheads meest ambitieuze album. We gaan vanavond luisteren naar een van de langere stukken: “Sail Across The Universe”.
Websites:
http://www.overhead-band.com/
https://overheadband.bandcamp.com/album/telepathic-minds
https://www.facebook.com/overheadband .

NIEUW / LIVE-TIP / ORKESTRALE FUSION I
Rymden + KORK – Free As A Bird (live)
Van “Rymden + KORK” (Jazzland Recordings, 2023)

Dik twee jaar geleden besteedden we aandacht aan het tweede album "Space Sailors" van Rymden. Dit trio is een samenwerking van de Noorse toetsenist Bugge Wesseltoft met de Zweedse ritmesectie Dan Berglund en Magnus Öström. Die laatste twee waren verweesd achtergebleven na de verdrinkingsdood van de naamgever van het Esbjörn Svensson Trio (ofwel e.s.t.). We roemden de avontuurlijke, melodieuze progjazzcomposities van de heren. Nu heeft de groep materiaal van de twee studio-albums, aangevuld met enkele nieuwe composities gearrangeerd voor een combinatie met symfonie-orkest. Dat orkest in kwestie is het Noors Radio Symfonieorkest, dat zich veelal kortweg KORK noemt. Er is een spannende invulling gegeven aan de rol van KORK, wat dit zoveel meer maakt dan 'jazztrio met orkestbegeleiding'. Het levert enerverende symfónische progjazz op. Nu vervangt bij traditionele symfonische arrangementen het orkest de toetsenpartijen, niet zo in het van “Space Sailors” afkomstige “Free As A Bird”, dat een lange virtuose synthesizersolo van Wesseltoft laat horen. Rymden is begin juni drie keer in Nederland te aanschouwen; 1 juni in TivoliVredenburg Utrecht, 2 juni in de Oosterpoort te Groningen en 3 juni in het Bimhuis in Amsterdam.
Websites:
https://www.rymden-music.com/home
https://www.facebook.com/rymdenmusic .

HERUITGAVE / LIVE-TIP
Porcupine Tree – Lazarus (demo version)
– So Called Friend
Van “Deadwing – Deluxe Edition” (reguliere editie: Lava / Atlantic, 2005 ; Deluxe Edition: Transmission / Snapper, 2023)

Drie jaar geleden verscheen een mooie luxe editie van “In Absentia”. Dit zevende studio-album van Porcupine Tree was het eerste album dat de Britse groep voor een major platenmaatschappij uitbracht. Weliswaar op het kleine sublabel Lava Records, maar dat was wél mooi een onderdeel van het machtige Atlantic Records. In het lijvige boekwerk en de documentaire, beiden onderdeel van die als 10 inch mediabook uitgevoerde set, konden we lezen over de introductie van nieuwe drummer Gavin Harrison en de Amerikaanse touravonturen. Om de Amerikaanse markt open te breken verhardde de muzikale stijl enigszins met toevoeging van wat metalriffs hier en daar. Nu is ook van de opvolger “Deadwing” uit 2005 zo'n fraaie set verschenen en het boekwerk plus documentaire doen verslag van de post-”In Absentia”-wetenswaardigheden. Zo lezen we dat het feit dat “Deadwing” er überhaupt kwam alles te maken met het feit dat Lava's A&R-manager Andy Karp een grote fan van Porcupine Tree was, want op basis van de verkoopresultaten van “In Absentia” zouden de Britten eigenlijk meteen gedropt zijn. Het was weliswaar verreweg de best verkochte Porcupine Tree-plaat tot dat moment, maar voor Lava/Atlantic waren de 100.000 wereldwijd verkochte exemplaren 'peanuts'. Let wel: we zitten nog nét voor de grote streaming-revolutie. Porcupine Tree-voorman Steven Wilson had met zijn oude vriend Mike Bennion een filmscript geschreven over een geluidstechnicus die een geestverschijning ontdekt in filmopnamen waar hij bij betrokken is. De zanger/gitarist besloot de songs voor het nieuwe album te baseren op dat script, met de titel “Deadwing”. Omdat die film er nooit gekomen is en dus door niemand gezien, maakt dat veel van de teksten zelfs voor de mede-bandleden aan de vage kant bleken. Muzikaal wordt voortgebouwd op de met “In Absentia” geïntroduceerde heavier sound, echter zonder de atmosferische kant van de groepssound te veronachtzamen. Koningstrack van het album, het 13 minuten lange “Arriving Somewhere But Not There” is een goed voorbeeld van een compositie die beide kanten van Porcupine Tree optimaal over het voetlicht laat treden. Wilson luisterde zelfs naar Karp omdat hij wist dat die het beste met de band voorhad. Zo schreef hij het wat eendimensionale “Shallow” speciaal voor de metalradiostations en hij verwijderde de brug (of de 'middle eight', zoals een Engelsman zou zeggen) uit “Lazarus” omdat Karp vond dat de hele flow van de song ermee onrecht werd aangedaan. Aangezien Wilson nog steeds trots is op het eindresultaat zónder brug, is hij het met de A&R-man eens geweest. Op de nu verschenen deluxe editie staat de versie mét brug op de met demo's gevulde derde CD en die laten we jullie graag ter keuring horen. Van “Shallow” had de band wel een beetje spijt en het werd al snel van de setlist gedropt ten faveure van songs die alleen als B-kant waren uitgebracht, zoals bijvoorbeeld “So Called Friend”. Het op de Blu-ray in de set toegevoegde Rockpalast-concert uit november 2005 laat de song in live-versie horen. Natuurlijk bevat die Blu-ray ook een fraaie 5.1-mix, overigens al destijds gemaakt voor de 'multimedia'-editie door Wilson met de veelgeroemde Elliott Scheiner. Sommige fans beklagen zich online over het ontbreken van een verse Dolby Atmos-mix, maar ook zonder dat haal je met deze deluxe editie weliswaar een prijzige, maar zeer volledige set in huis. Ondertussen zijn Porcupine Tree én Wilson een stuk bekender. Zou die film “Deadwing” er dan misschien toch nog komen? Nou, Mike Bennion heeft het script intussen radicaal herschreven en hernoemd tot “And No Birds Sing”. Op basis daarvan is een 'teaser' gemaakt waarmee gehoopt wordt interesse te wekken bij financiers. Maar ja, die 'teaser' is ook alweer twee jaar oud, dus of dat nog lukt? We hebben de link op onze site geplaatst. Voor Porcupine Tree lijkt er vooralsnog niet méér toekomst dan alleen nog een korte serie zomerconcerten, waaronder Bospop in Weert op 8 juli en KunstRasen in Bonn op 20 juli. Wilson focust zich erna weer op zijn solocarrière.
Websites:
https://porcupinetree.com/
https://www.facebook.com/PorcupineTreeOfficial/
Teaser “And No Birds Sing”: .

NIEUW / ORKESTRALE FUSION II
Lydian Collective x Capital Orchestra - Mr. Sunshine
Van "Lydian Collective x Capital Orchestra (Live At Cadogan Hall)" (Lydian Label, 2022)

De twee dames en twee heren die samen Lydian Collective vormen, zijn niet alleen los van deze band al redelijk gepokt en gemazeld, maar hun video's op YouTube zijn al door 2 miljoen mensen bekeken. De band maakt zeer aangenaam in het gehoor liggende muziek, die een gebied ergens tussen fusion en instrumentale pop bestrijkt. Hun debuut als collectief, “Adventure”, verscheen in 2018 op het eigen Lydian Label. Die kreeg met “Return” in oktober 2022 een opvolger en aan het eind van vorig jaar kwam daar nog een kadootje bij in de vorm van een gratis download-only-release: "Lydian Collective x Capital Orchestra (Live At Cadogan Hall)". De titel verklapt al gelijk wat het is, namelijk een samenwerking tussen Lydian Collective en het ruim 80-koppige Londense Capital Orchestra. De zonnige muziek van Lydian Collective is verpakt in prachtige orkestarrangementen, waardoor het resultaat bij vlagen doet denken aan Pat Metheny's meesterwerk “Secret Story”. Dit live-album is overigens in zijn geheel gratis te downloaden via de Bandcamp-pagina van Lydian Collective. De live-video's zijn te bekijken op de YouTube pagina van de band.
Websites:
https://www.facebook.com/LydianCollective
https://www.lydiancollective.com/
https://www.youtube.com/lydianlabelonline
https://lydiancollective.bandcamp.com/.

(OP)NIEUW / VAN EIGEN BODEM / IN HET NIEUWS
Mulder, Eddie feat. Ton Scherpenzeel – Late At Night '22
Van het album “Signature” (OSKAR, 2022)

Het vorig jaar verschenen “Signature” is het achtste solo-album van de door de wol geverfde en veelzijdige Friese gitarist Eddie Mulder, die we natuurlijk ook kennen van Flamborough Head en Leap Day. Het is weer een fraaie mengeling van akoestische en elektrische gitaarcomposities die hij hier laat horen, waarbij hij ondersteuning krijgt van Gert van Engelenburg, Henk Stel en Rafal Paluszek op toetsen plus Peter Stel op basgitaar en Albert Schoonbeek op drums. Tevens zijn er twee coryfeeën uit de prog aanwezig, namelijk Colin Bass (Camel) en Ton Scherpenzeel (Kayak). Afgelopen week verscheen de nieuwe editie van het Britse magazine Prog, waarin Mulder geïnterviewd wordt voor de rubriek 'My Prog'. Ook liet hij op zijn Facebook-pagina onlangs weten dat hij al weer druk werkt aan stukken voor een nieuw solo-album. We gaan nog even terug naar “Signature”, met “Late At Night '22”, waaraan Ton Scherpenzeel zijn medewerking verleende.
Websites:
https://eddiemulder.nl/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100012094009126 .

A.O.R. / HET DEBUUT / 35 JAAR
Cannata – Will The Sky Begin To Fall
Van “Images Of Forever” (CBS, 1988 / Oxford Circus, 2007)

De Amerikaan Jeff Cannata begon zijn muziekcarrière eind jaren zestig. Hij zat in de vroege progressieve rockband Jasper Wrath en vormde later de progressief getinte AOR-formatie Arc Angel. Eind jaren tachtig kreeg hij de kans om met een groot budget zijn eigen project op te zetten en dat werd Cannata. Van al deze groepen zijn diverse albums verschenen. Wij gaan terug naar 1988, naar het eerste album onder de naam Cannata. Van dit “Images Of Forever” het nummer ''Will The Sky Begin To Fall''. Websites:
http://cannatamusic.com/
https://www.facebook.com/cannatamusic .

40 JAAR / LIVE-TIP
Marillion – The Web
Van “Script For A Jester's Tear” (EMI, 14 maart 1983)

Het verhaal achter het debuutalbum van Marillion begint in januari 1981 als twee Schotten genaamd Dereck Dick en Diz Minnitt de lange reis naar Aylesbury maken om zich bij het trio Mick Pointer, Steve Rothery en Brian Jelliman te voegen (voorheen Silmarillion). De auditie was met behulp van het aloude medium 'de democassette' gegaan, waarbij Dick, die zich Fish ging noemen, nieuwe teksten over een bestaande compositie, genaamd “Close”, zong. Zo ontstond het eerste Marillion-nummer “The Web”. Na een maand oefenen op de Leyland Hill Farm was de tijd rijp voor het eerste optreden in een pub in Bichester: The Red Lion. Dit was op 14 maart 1981, onthoud die datum! In die twee tussenliggende jaren vielen er wel 'slachtoffers': toetsenist Jelliman werd al snel vervangen door Mark Kelly en Minnitt kreeg zijn ontslag vlak voor een concert in Milton Keynes, waarna Peter True (Trewavas) de nieuwe bassist werd. Na veel spelen om zo het repertoire goed in de vingers te krijgen, begon het kwintet in december 1982 met producer Nick Tauber en engineer Simon Hanhart in de Marquee Studios aan de opnamen van wat “Script For A Jester's Tear” zou gaan heten. De Marquee was in 1982 zo goed als de thuishaven van de band. Het uiteindelijke album bevat veel nummers uit de live-set van destijds, toch ontstond het titelnummer met het iconische, gefluisterde intro, pas in de studio. Natuurlijk kon “The Web” niet ontbreken, evenals de singles “He Knows You Know” en “Garden Party”. Met “Chelsea Monday” werd een ander relatief nieuw nummer aan de tracklisting toegevoegd, maar de muziek van de logische albumafsluiter “Forgotten Sons” stamde ook nog uit de Silmarillion-tijd. Het album kwam officieel uit op 14 maart 1983, op de dag nauwkeurig precies twee jaar na het eerste optreden onder de naam Marillion. De hoes is ontworpen door Mark Wilkinson, die zo'n belangrijke rol in de geschiedenis van Marillion en Fish zou gaan vervullen. De tracklisting was op het moment van de opdracht nog niet definitief, wat je terug kunt zien in wat facetten. Zo is er een kameleon in het artwork verwerkt, maar het nummer “She Chameleon” vinden we pas terug op de opvolger “Fugazi”. “Script For A Jester's Tear” werd goed ontvangen en bereikte een fraaie zevende plaats in de Britse albumlijsten. Overmorgen is het album 40 jaar oud en hoewel het zeker vergeleken met het overige werk van Marillion wat gedateerd klinkt, vormt precies dat aspect ook juist de charme. Gisteren was Mick Pointer nog in Zoetermeer om met zijn band het album voor een laatste keer integraal te spelen. Aankomend weekend vindt het beruchte Marillion Weekend plaats in Port Zélande en in april is er ook nog eens een korter aan de groep gewijd weekeinde in Haarlem. Of de band iets van het debuut gaat spelen is nog maar de vraag. We gaan luisteren naar het oudste Marillion-nummer: “The Web”.
Websites:
https://www.marillion.com
https://www.marillionweekend.com/
https://www.facebook.com/MarillionOfficial .

ALBUM VAN DE MAAND / LIVE-TIP
Solomon – Life Line
Van “It's All Downhill From Here” (Meet Me There Music / Cloud9, 2023)

Voor ons kwam Solomon helemaal uit het niets, mensen in de regio Maastricht waren al wat langer bekend met de verrichtingen van dit vijftal dat in 2019 in de Limburgse hoofdstad werd opgericht. Wij waren één keer na het beluisteren van het debuutalbum “It's All Downhill From Here” om. Het raadselachtig beginnende openingsnumer “Beautiful Drifter” introduceert die prachtige diep goudbruine stembanden van Koen de Witte. Dat toetsenist Ido Ulmer ook een belangrijke rol speelt, wordt duidelijk als het nummer na dik twee minuten openklapt en tot een breed uitwaaierende ontlading komt. Gitarist Tim Haase zet dit nog extra aan met intens aangehouden gitaarnoten. Wát een opener en wát klinkt dit gaaf en - euhm, beetje lelijke term, we weten het – volwassen! Deze jonge band is het dan ook gelukt topkrachten te strikken om alles bijzonder fraai vast te leggen: tweevoudig grammy-genomineerde Britse producer en mixer Christopher Elms (o.a. Björk, Ben Howard en A Blaze of Feather) en masterengineer Tim Debney die met o.a. Thom Yorke, Mumford & Sons, Bastille en Keane werkte en de mastering verzorgde voor de Bond-tune van Billie Eilish. ...Zoals het streekgenoot Lesoir eerder al gelukt was om de geluidstechnicus van Muse te strikken. Solomon maakt misschien geen prog in de strikte zin, maar wel progressieve, gedragen, gelaagde poprock die liefhebbers van bijvoorbeeld Elbow zeer zeker aan zal spreken. “Beautiful Drifter” is bepaald niet de enige song met een slimme opbouw die naar een ontlading met symfonische grandeur toewerkt. Diverse midtempo songs hebben dat ook, maar ook het van een stuwend drumritme voorziene, zeer pakkende “Run (You've Got To)” heeft dat. Laten we niet hopen dat de albumtitel profetisch blijkt te zijn voor het carrièreverloop van deze band. Met deze kwaliteiten verwachten wij eerder het omgekeerde! We zijn benieuwd hoe de groep het op het podium doet. Naar verluidt was het optreden op Eurosonic/Noorderslag indrukwekkend. Er worden volgens een bericht op Facebook zeer binnenkort nieuwe optredens aangekondigd. We vervolgen de maand met “Life Line”, een gedragen song met een intense solo van Haase. In mei doet de groep voor het eerst een headline-tour langs Nederlandse clubpodia, waarbij onder andere Luxor Live in Arnhem (9 mei) en Fluor in Amersfoort (20 mei) wordt aangedaan.
Websites:
https://www.solomonmusic.eu/
https://www.facebook.com/Solomonmusicofficial/ .

HERUITGAVE
Future World Orchestra - Dawn
- July 23
Van "Mission Completed XL & Turning Point XL" (Futureworld Records, 2022)

Vlak voor de afgelopen jaarwisseling was het dan ineens zo ver: ruim 40 jaar na het albumdebuut verschenen de eerste twee LP's van synthpopformatie Future World Orchestra eindelijk integraal op CD. Tot nu toe was namelijk de enige officiële CD de verzamelaar “The Best Of Future World Orchestra”, uit 1987! Future World Orchestra bestond uit twee grote synthesizerliefhebbers uit het oosten van het land, Robert Pot en Gerto Heupink. Na het maken van de nodige demo's, waarvan er zelfs eentje werd opgepikt door De LP Show van Wim van Putten, kregen de heren een contract bij Dureco. De eerste single “Desire” werd al vlot een hit in Nederland en in 1982 verscheen het debuutalbum "Mission Completed". Muzikaal een mix van echte synth-pop met een disco-tintje (zoals het voornoemde “Desire”) en toegankelijke instrumentale tracks in de geest van het werk van Vangelis en Jean Michel Jarre. Een jaar later volgde "Turning Point", dat voortborduurde op de formule van het debuut en waarvan met name de instrumentale openingstrack "Roulette" grote bekendheid kreeg. In 1985 was het voor het originele duo gedaan, maar door de jaren heen zou Robert Pot de bandnaam nog regelmatig gebruiken. Zo verscheen in 2000 het album "The Hidden Files" onder de Future World Orchestra-vlag. Het is ook Pot die het nu eindelijk voor elkaar heeft gekregen om de eerste twee albums op 1 dubbel-CD uit te mogen brengen op zijn eigen label. Beide albums zijn voorzien van de nodige bonustracks. Zo te horen komt dat extra materiaal niet allemaal uit de periode van deze twee albums, maar jammer genoeg ontbreekt informatie daarover. Sowieso is het een beetje een gemiste kans om er niet ook een boekje bij te doen waarin de geschiedenis van Future World Orchestra uit de doeken wordt gedaan en waarin de originele albumcredits zijn opgenomen. Maar groot pluspunt is dat beide CD's wel echt prachtig klinken: de warme synthklanken komen nu in volle glorie uit de speakers. Een paar weken geleden lieten we al wat tracks horen van het debuut, nu is het tijd voor de opvoger uit 1983: "Turning Point". We kiezen twee stukken die wel degelijk een symfonisch sausje hebben. Allereerst “Dawn”, dat zo van Tony Banks' “A Curious Feeling” uit 1979 had kunnen komen, gevolgd door het Vangelis-achtige “July 23”.
Websites:
https://futureworldorchestra.com/
https://www.facebook.com/futureworldorchestra .

(OP)NIEUW
Griff, Zaine - On The Borderline (Extended Play)
Van "The Helden Project // Spies" (Sony Music Labels Japan, 2022)

In 1982 bracht Zaine Griff zijn tweede soloplaat "Figures" uit, (ook wel "Figvres" genoemd). Hierop werd hij begeleid door onder anderen Hans Zimmer en Warren Cann van Ultravox. Na "Figures" werkten Zimmer, Cann en tekstschrijver Hugo Vereker vervolgens als The Helden Project aan de modern day opera "Spies", waarvoor Griff als zanger werd gevraagd. Op de singles "Holding On" en "Stranded" na verdwenen de opnames echter op de plank, mede door het opkomende succes van Zimmer als filmcomponist. Onlangs brachten Griff en producer/toetsenist Stephen Small een opnieuw ingespeelde versie van het verhaal over de Koude Oorlog, spionage en mysterieuze vrouwen uit. Hierbij bleven ze trouw aan de oorspronkelijke arrangementen en gebruikten tevens dezelfde instrumenten. Over strakke, machineachtige en als The Buggles of Genesis’ "Second Home By The Sea" klinkende (synth)drumpatronen, spelen de iconische Roland- en Prophetsynthesizers, computerprogrammering en sequencers de hoofdrollen. Klassiek getinte solo’s en arpeggio’s en bombastische, barokke arrangementen zorgen voor die typische jaren 80 synthipopsound. De gitaren produceren evenwel voldoende tegenwicht, zodat ook van progressieve synthrock sprake is. Griffs met Bowie vergelijkbare stem en de pittige achtergrondvocalen van Debi Doss en Sharon Emirali geven de songs daarbij de voor het scenario gewenste emotionele lading. Begin januari draaiden we al twee keer wat van dit project (mede omdat de plaat in onze toplijst over 2022 voorkwam), nu aandacht voor de bonustrack: een lange versie van "On The Borderline", gemixt en geëdit door Julian Mendelsohn. De orkestrale opbouw daarvan heeft duidelijk overeenkomsten met "The Beating Of Wings", het al enige keren in Xymphonia gedraaide slotnummer van het genoemde "Figures".
Websites:
https://www.zainegriff.com/
https://nl-nl.facebook.com/Zainegriff.officialnews/ .

IN HET NIEUWS
Amplifier – Extra Vehicular
Van het album “Echo Street” (Kscope, 2013)

Amplifier komt met een vers album. De Britse groep onder de bezielende leiding van Sel Balamir schept er genoegen in om de fans lang te laten wachten op nieuw werk. De stilte van bijna zes jaar wordt op 14 april 2023 verbroken met “Hologram”. Zoals te doen gebruikelijk geeft Balamir weinig tot niets prijs over wat we kunnen verwachten. Al jaren doen recensenten pogingen de muziek van de Britten te duiden. Daarbij komen namen voorbij als Led Zeppelin, Black Sabbath, Pink Floyd, Tool, Nirvana, Godmachine, The Who, The Verve, Hawkwind, Cardiacs, Rush en Soundgarden. Toch klinkt de muziek als geen van deze groepen. Op het vlak van originaliteit scoort Amplifier hoog, door diepe, persoonlijke teksten te verpakken in composities met verbluffend sterke melodieën. Voor het zover is, gaan wij nog even terug naar 2013, toen het vierde album “Echo Street” verscheen, hier ter redactie toch wel een favoriet in het bandoeuvre. We zagen de Britten indertijd aan het werk op het festival Night Of The Prog in Sankt Goarshausen. (Met quotes van Marcel Debets, Progwereld)
Websites:
https://www.amplifierband.com/ https://www.facebook.com/amplifierband .

ALBUM VAN DE MAAND / LIVE-TIP
Solomon – Oceans
Van “It's All Downhill From Here” (Meet Me There Music / Cloud9, 2023)

Voor ons kwam Solomon helemaal uit het niets, mensen in de regio Maastricht waren al wat langer bekend met de verrichtingen van dit vijftal dat in 2019 in de Limburgse hoofdstad werd opgericht. Wij waren één keer na het beluisteren van het debuutalbum “It's All Downhill From Here” om. Het raadselachtig beginnende openingsnumer “Beautiful Drifter” introduceert die prachtige diep goudbruine stembanden van Koen de Witte. Dat toetsenist Ido Ulmer ook een belangrijke rol speelt, wordt duidelijk als het nummer na dik twee minuten openklapt en tot een breed uitwaaierende ontlading komt. Gitarist Tim Haase zet dit nog extra aan met intens aangehouden gitaarnoten. Wát een opener en wát klinkt dit gaaf en - euhm, beetje lelijke term, we weten het – volwassen! Deze jonge band is het dan ook gelukt topkrachten te strikken om alles bijzonder fraai vast te leggen: tweevoudig grammy-genomineerde Britse producer en mixer Christopher Elms (o.a. Björk, Ben Howard en A Blaze of Feather) en masterengineer Tim Debney die met o.a. Thom Yorke, Mumford & Sons, Bastille en Keane werkte en de mastering verzorgde voor de Bond-tune van Billie Eilish. ...Zoals het streekgenoot Lesoir eerder al gelukt was om de geluidstechnicus van Muse te strikken. Solomon maakt misschien geen prog in de strikte zin, maar wel progressieve, gedragen, gelaagde poprock die liefhebbers van bijvoorbeeld Elbow zeer zeker aan zal spreken. “Beautiful Drifter” is bepaald niet de enige song met een slimme opbouw die naar een ontlading met symfonische grandeur toewerkt. Diverse midtempo songs hebben dat ook, maar ook het van een stuwend drumritme voorziene, zeer pakkende “Run (You've Got To)” heeft dat. Laten we niet hopen dat de albumtitel profetisch blijkt te zijn voor het carrièreverloop van deze band. Met deze kwaliteiten verwachten wij eerder het omgekeerde! We zijn benieuwd hoe de groep het op het podium doet. Naar verluidt was het optreden op Eurosonic/Noorderslag indrukwekkend. Er worden volgens een bericht op Facebook zeer binnenkort nieuwe optredens aangekondigd. We beginnen de maand met “Oceans”, een song waarmee De Witte je met zijn virtuoze staccato zang naarbinnen trekt. In mei doet de groep voor het eerst een headline-tour langs Nederlandse clubpodia, waarbij onder andere Luxor Live in Arnhem (9 mei) en Fluor in Amersfoort (20 mei) wordt aangedaan.
Websites:
https://www.solomonmusic.eu/
https://www.facebook.com/Solomonmusicofficial/ .

NIEUW
OHO – Ahora! Part III
Van “Ahora!” (eigen beheer, 2022)

OHO ontstond 50 jaar geleden uit enkele andere bands in de underground progscene in Baltimore. In diverse bezettingen rond zanger/gitarist Jay Graboski is de groep altijd door blijven gaan en presenteert zich heden ten dage als trio, met ook toetsenist/drummer David Reeve en toetsenist Ray Jozwiak. Wij maakten dik 20 jaar geleden voor het eerst kennis met de groep door middel van de gratis verspreide compilatie “Recollections (1974-1976)”. Vorig jaar verscheen het negende reguliere album “Ahora!”, een driedelige suite waarin de folkprogstijl die ook al in het vroege werk is te horen nog steeds doorschemert. Eerlijk is eerlijk: we horen ook dezelfde makkes: de productie is onevenwichtig en de heren spelen nét niet helemaal strak waarbij vooral de drums wat chaotisch klinken. Maar “Ahora!” heeft zeker zijn charmes: de stem van Graboski klinkt nog immer jongensachtig en zijn zang is meeslepend, mede door de sterke melodieën. Naast zijn kenmerkende akoestische gitaarpartijen vallen de orkestrale toetsenarrangementen op. Genoemd trio wordt op “Ahora!” overigens bijgestaan door een aantal muzikale vrienden, waaronder violiste Sue Tice en verteller Ty Ford. Bewonderenswaardig dat OHO al die jaren eigenwijs voortploetert in een herkenbare eigen stijl en daarbij alle komende en gaande muzikale stromingen overleeft!
Websites:
https://www.ohomusic.com/
https://www.facebook.com/ohomusic .

NIEUW
The Black Cat's Eye - In My Dreams The Wind Chases Away The Clouds
- Winter Song
Van "The Empty Space Between A Seamount And Shock-headed Julia" (Tonzonen Records, 2023)

Bij de aankondiging van de zoveelste psychedelische rock-release hebben wij de neiging op voorhand te verzuchten: 'Mwah, zal wel weer dertien-in-een-dozijn zijn'. Maar soms worden we toch aangenaam verrast. Zoals bij het opzetten van het debuut-album van de Duitse band The Black Cat's Eye met de mysterieuze titel "The Empty Space Between A Seamount And Shock-headed Julia". Het album opent heel verrassend met het 20 minuten durende “Kill The Sun And The Moon And The Stars”, dat duidelijk geënt is op Pink Floyds “Echoes”. Niks geen gruizige sounds maar prachtige toetsenklanken en laidback gitaarwerk, maar of het wel zo slim is om het album daarmee te beginnen? Dit blijkt namelijk wel duidelijk een album met twee afzonderlijke helften: het vervolg bestaat uit vier kortere songs met een southern rock-getinte vibe. De Pink Floyd-invloed blijft ook in die songs doorsijpelen, waardoor ze wel wat hebben van het werk van Jonathan Wilson, maar dan wat rockender: helemaal niet verkeerd! De band word overduidelijk geleid door gitarist/zanger/toetsenist Christian Blaser die alle songs heeft geschreven en ook het album mede heeft gemixt, waarbij Eroc (jazeker, de voormalig drummer van Grobschnitt en al jaren actief als studio-technicus) tekende voor de mastering. Het resultaat heeft daarmee een echt authentiek seventies-geluid. En ach, die lange track aan het begin is ook geen struikelblok want we programmeren zo een andere volgorde op onze CD-speler of beginnen de LP door eerst kant 2 te draaien. We presenteren vanavond twee nummers als eerste kennismaking, waarbij ons opvalt dat de vocalen van Christian Blaser in het ingetogen “Winter Song” best wel veel weg hebben van zijn bijna-naamgenoot Christiaan Bruin (Chris, Sky Architect, Mayra Orchestra).
Websites:
https://www.theblackcatseye.com/
https://www.facebook.com/theblackcatseye
https://theblackcatseye.bandcamp.com/ .

HERUITGAVE / (OP)NIEUW
Modern Eon - Child's Play
Atsuko Chiba - Shook (I'm Often)
Modern Eon - Mechanic
Van "Fiction Tales" (Dindisc, 1981 / Cherry Red Records, 2022) en "Water, It Feels Like It's Growing" (Mothland, 2023)

Vorig jaar lieten we u kennis maken met "Guano Junction", de tweede CD van The Gong Farmers.

Dit duo, bestaande uit Mark Graham en Andrew Keeling, had zich op dit album laten omringen door onder anderen Alex Che en Cliff Hewitt, de voormalige gitarist/zanger en drummer van Modern Eon. Modern Eon was een van die New Wave-bands met een progressieve inslag, zoals te horen op "Fiction Tales" uit 1981. Naast duidelijke referenties aan de sound van Joy Division, met name wat betreft het holle drumgeluid en de droge basloopjes, wezen de atmosferische synthesizerpartijen, Che's als een wat heze Jon Anderson-klinkende stem en het feit dat alle nummers in elkaar overliepen - vrij ongewoon binnen het genre - op de voorkeur van de musici voor muziek van Roxy Music, het vroege Pink Floyd en The Beatles. Tevens klinken er verspreid over de plaat fragmenten die typisch zijn voor westerns. Niet voor niets had men Ennio Morricone tevergeefs benaderd met de vraag "Fiction Tales" te produceren. Eind vorig jaar verscheen er eindelijk een officiële CD-release van de plaat, hoewel kenners behoorlijk teleurgesteld zijn in Cherry Red Records omdat er geen gebruik is gemaakt van de oorspronkelijke mastertapes. In het CD-boekje is overigens een verkorte biografie opgenomen, geschreven door Andrew Keeling, inderdaad van The Gong Farmers. De uitgebreide versie is vorig jaar ook in boekvorm verschenen. Van "Fiction Tales", dat vergezeld gaat van een tweede CD met behoorlijk afwijkende singleversies en songs voor een nooit verschenen tweede LP, hebben we "Child's Play", het enige liedje in majeur, en het afsluitende "Mechanic" geselecteerd. Tussen deze twee nummers hebben we "Shook (I'm Often)" van Atsuko Chiba gepland. Deze Canadese band ging in januari bij ons in première met de CD "Water, It Feels Like It's Growing". Die prezen we om de epische en filmische composities, die verder gingen dan de in de bandbiografie genoemde stijlen als postrock en Mars Volta-gerelateerde bands. Bij nadere beluistering vonden we het vanavond gekozen nummer, met heerlijk broeierige synthesizers, met name qua zanglijnen behoorlijk op Modern Eon lijken. Vandaar dit blokje.
Websites:
http://www.soulsaw.com/modern-eon/ (niet up-to-date)
http://www.soulsaw.com/modern-eon/che.html
https://www.cherryred.co.uk/product/modern-eon-fiction-tale-expanded-2cd-edition/
https://www.facebook.com/groups/ModernEon/
https://burningshed.com/andrew-keeling_musical-guide-to-modern-eon_book
https://atsukochiba.bandcamp.com/album/water-it-feels-like-its-growing
https://www.facebook.com/atsukochibamusic .

IN DE HERHALING
Hangar Nord – Dancing On The Verge Of The Abyss
Van “Hangar Nord” (GWR Records, 2021)

Een album dat we precies een jaar geleden ontdekten terwijl het al een jaar eerder verschenen was, is het debuut van het Zweedse Hangar Nord. Het was in eerste instantie alleen verkrijgbaar via digitale platformen als Spotify, maar is nu ook op CD-R verkrijgbaar. Hangar Nord is een trio bestaande uit Mikael Martin HANsen, Hans GARdemar en NORD Andersson. De heren hebben hun sporen in de muziek door de jaren al verdiend. Met het titelloze debuut waar die jaar aan is gewerkt, combineren de heren hun voorliefde voor prog, psychedelica, americana en folk op zeer vernuftige wijze. Het is zeker een album dat je vaker moet beluisteren om het tot je te laten doordringen. De vaak dromerige sfeer die wordt neergezet doet denken aan een mix van Pink Floyd en Simon & Garfunkel, maar doet ook zeer filmisch aan. Het album begint voorzichtig met twee mooi georkestreerde folkpopnummers, maar breekt open met “Heavy Weather”, een muzikale traktatie in de beste Pink Floyd-traditie: in feite bijna één lange gitaar solo, met pompend bas- en zwevend toetsenwerk. Dat het album afwisselend blijft blijkt wel uit het bijna Ennio Morricone-achtige “Dancing On The Verge Of The Abyss” waar je je zo op de stoffi ge set van een western waant. Hangar Nord is inmiddels bezig aan een tweede album. We gaan vanavond luisteren naar “Dancing On The Verge Of The Abyss”.
Websites:
https://www.hangarnord.com/
https://www.facebook.com/HangarNord .

FOLKPROG
Simon, Alan / Excalibur – Hey
– A Brand New Day
Van het album “Excalibur V - Move, Cry, Act, Clash!” (Spirit Of Unicorn Music / Cherry Red Records, 2021)

“Move, Cry, Act, Clash!” is het vijfde deel van Alan Simons Keltische rockopera-serie “Excalibur”. Het verscheen al in 2021,maar was nog aan onze aandacht ontsnapt, terwijl de eerdere delen wel al aan de orde kwamen. Ook nu weer is Fransman Simon is de componist en producer, die bovendien verantwoordelijk is voor partijen akoestische gitaar, achtergrondzang, harp en mondharmonica. Hij kreeg ook nu weer medewerking van veel gastartiesten, die hun gewicht aan het project toevoegen: saxofonist John Helliwell (Supertramp), de gitaristen Martin Barre (ex-Jethro Tull), Steve Hackett (ex-Genesis) en Richard Palmer-James (ex-Supertramp), de zangers Michael Sadler (Saga), Bernie Shaw (Uriah Heep), Roberto Tiranti (Mangala Vallis) en Jesse Siebenberg (Supertramp), drummer Mick Fleetwood, violist Jerry Goodman en nog vele anderen. Deze schare aan muzikanten zorgt ook voor een grote stilistische diversiteit en vooral op het vocale vlak is er veel te genieten. Vooral in Duitsland is de “Excalibur”-reeks blijkbaar populair, want er vinden regelmatig live-uitvoeringen plaats, in vol ornaat met symfonieorkest. Verwacht op dit vijfde deel geen bombast: er wordt op safe gespeelt met catchy nummers. Voor vanavond hebben we gekozen voor "Hey" en het van een Keltische twist voorziene "A Brand New Day".
Websites:
http://www.excalibur-live.de/
https://www.facebook.com/Excalibur.The.Celtic.Rock.Opera
https://www.cherryred.co.uk/product/alan-simon-excalibur-v-move-cry-act-clash/ .

LIVE-TIP
Flower Kings, The – The Great Pretender
Van het album “By Royal Decree” (InsideOut / Sony Music, 2022)

Met het uitkomen van zoveel nieuwe releases in 2022, was het bijna onmogelijk om aan ieder nieuw album genoeg aandacht aan te schenken. Ook het precies een jaar geleden verschenen “By Royal Decree” van The Flower Kings is na de introductie destijds niet meer aan bod gekomen. Hoog tijd voor meer aandacht, temeer daar onlangs bekend werd dat het op 13 mei aanstaande The Flower Kings-dag is in de Cacaofabriek in Helmond: de groep geeft 's middags een akoestisch concert en 's avonds een 'full blown show'! Sinds Roine Stolt in 2018 een nieuwe bezetting van The Flower Kings presenteerde, die hij in eerste instantie nog Roine Stolt's The Flower King doopte, brengt de groep in hoog tempo nieuw plaatwerk uit. Als we de destijds verschenen eersteling “Manifesto Of An Alchemist” meetellen, is het afgelopen week uitgebrachte “By Royal Decree” het vierde werkstuk en net als voorganger “Islands” een dubbel-CD met voor The Flower Kings-begrippen relatief korte songs. Opvallend is de terugkeer van Roine's broer Michael, die een deel van de baspartijen voor diens rekening neemt. Eerder werkten de broers alweer samen in Kaipa Da Capo. Niet omdat Jonas Reingold is uitgezwaaid, want die is wel degelijk in een deel van het materiaal present, maar hij moest en moet vaak verstek laten gaan wegens tourverplichtingen met Steve Hackett. Uit diens band is wederom saxofonist Rob Townsend te gast, die daarmee de rol vervult die in vroeger werk door Ulf Wallander werd ingekleed. Over vroeg werk gesproken: ook Samla Mamma's Manna-percussionist Hasse Bruniusson, toch een beetje de Zweedse pendant van Jamie Muir, is weer nadrukkelijk aanwezig. Daarnaast liet Stolt weten dat hij voor dit album flink uit de bak met oude, eerder terzijde gelegde ideeën heeft gegraaid. Daar merk je niets van, want “By Royal Decree” is een fris en energiek album dat misschien wel het meest consistente en beklijvende materiaal bevat van deze huidige The Flower Kings-editie. En laten we vooral de namen niet vergeten te noemen die er mede debet aan zijn dat deze line-up zo fris en energiek klinkt: de jonge garde Zach Kamins (toetsen) en Mirkko DeMaio (drums, percussie). DeMaio geeft menig spectaculaire roffel weg en Kamins lijkt Kit Watkins-vingers te hebben. Uiteraard valt er ook weer van de krachtige vocalen van Hasse Fröberg te genieten. Vanavond kiezen we van deze rijke dubbelaar het beginnummer, waarin veel van de kenmerkende The Flower Kings-elementen aan bod komen.
Websites:
https://www.roinestolt.com/
https://www.facebook.com/TheFlowerKings.

EUROVISIE SONGFESTIVAL GOES PROG
Voyager - Promise
Australië's inzending voor het Eurovisie Songfestival 2023

Voyager is een redelijk bekende naam binnen het progmetalwereldje en is bijvoorbeeld ook als eens in Nederland geweest voor een optreden op het festival ProgPower. De sound van deze Australische band is door de jaren heen redelijk geëvolueerd van power/progmetal naar een bij vlagen super-catchy, synth-heavy progmetalsound die de band zelf omschrijft als een liefdesbaby tussen Dream Theater en Depeche Mode. Maar leadzanger/toetsenist Daniel Estrin heeft zijn voorliefde voor het Eurovisie Songfestival ook nooit onder stoelen of banken gestoken en na een paar pogingen leek het er dan vorig jaar eindelijk van te komen dat Voyager het land mocht vertegenwoordigen. Het Australisch publiek gaf het kwintet de meeste stemmen, de jury echter niet... Maar schijnbaar zag men toch wel wat in Voyager want vorige week werd ineens het nummer “Promise” vrijgegeven met de mededeling dat de band naar Liverpool mag afreizen om daar op 11 mei mee te doen aan de halve finale. Mét natuurlijk de hoop op een plek in de finale op 13 mei. Maar hoe klinkt “Promise”? Is het echt progmetal? Nou, op het eerste gehoor niet gelijk. Estrin omschreef de song zelf als 'Duran Duran maar dan heavier'. De band heeft er evenwel alles aan gedaan om er een boeiende song van te maken. In 3 minuten horen we een synth/elektro-opening, catchy stevig refrein, groovy baswerk van tweede zanger Alex Canion, een zeer heavy breakdown (met zowel één grunt), een korte piano-interlude en een flitsende gitaarsolo van gitarist Simone Dow plus een keytarsolo van Estrin met uiteindelijk een korte uitsmijter aan het slot. Websites:
https://www.voyagerau.com/
https://www.facebook.com/voyageraustralia
hDit nummer op YouTube: .

(OP)NIEUW
Held By Trees – The Tree Of Life
Van “Solace” (Tweed Jacket Music Ltd, 2022)

Vorig jaar augustus lieten we twee nummers horen van "Solace" van Held By Trees, een project van David Joseph. Hij maakt daarop duidelijk waar hij de inspiratie vandaan haalde: de CD is namelijk opgedragen aan de herinnering van Mark Hollis en het hoesontwerp van Nicola Stockley verwijst nadrukkelijk naar de stijl van James Marsh, die verantwoordelijk was voor alle Talk Talk-hoezen. Marsh is niet de enige Talk Talk- en Hollis-veteraan die een bijdrage levert. Bij beluistering blijkt al snel dat Joseph zich heeft laten inspireren door de verstilde momenten van “Spirit Of Eden”, “Laughing Stock” en het enige Mark Hollis-soloalbum. Niet voor niets haalt hij Hollis' motto 'Don't play a note unless you've got a reason for it' aan. De eenzame gitaar-akkoorden, een zoemende contrabas hier, een goed geplaatste klarinetnoot daar: de sfeer van die albums is in de fraaie mix en productie goed getroffen. Hoewel "Solace" zeker geen verloren Talk Talk-plaat is, draait-ie lekker weg, zoals het vanavond gedraaide "The Tree Of Life" onderstreept. En wellicht is het goede achtergrondmuziek tijdens het lezen van "A Perfect Silence", de onlangs verschenen biografie over Mark Hollis geschreven door Ben Wardle.
Websites:
https://www.facebook.com/heldbytrees
https://heldbytrees.com/
https://rocket88books.com/collections/mark-hollis-a-perfect-silence .

(OP)NIEUW
Oak - Guest Of Honour
Van "The Quiet Rebellion Of Compromise" (Karisma Records, 2022)

Van Oak verscheen eind vorig jaar het derde album "The Quiet Rebellion Of Compromise". Vanaf de eerste klanken is het Oak-DNA duidelijk aanwezig: de kenmerkende stem van zanger/toetsenist Simen Valldal Johannessen, de zeer gelaagde productie met veel elektronische elementen en de melancholieke sfeer die de muziek van deze Noorse band altijd met zich mee draagt. Maar dit keer zijn de meeste songs compacter van karakter en horen we ook veel meer gitaren. Maar wat wil je ook, als drie van de vier leden gitaar spelen en op één nummer gitarist Ole Michael Bjørndal a.k.a. Caligonaut ook nog een duit in het zakje doet? Er wordt daarbij ook nog eens zware thematiek aangesneden, rond mentale gezondheid en depressiviteit, waar Valldal Johannessen zelf flink wat ervaring mee heeft. Dat maakt het album redelijk donker en soms zelfs beklemmend. Geen makkelijke zit derhalve maar bij iedere luisterbeurt zijn we steeds meer onder de indruk en is dit derde album naar ons oordeel misschien wel hun sterkste album dat ondanks het zware thema (dat overigens als je niet te veel aandacht schenkt aan de teksten er niet superdik bovenop ligt) wel degelijk zeer meeslepend is.
Websites:
https://oakinoslo.com/
https://www.facebook.com/oakinoslo/
https://oakinoslo.bandcamp.com/album/the-quiet-rebellion-of-compromise .

ITALOPROG (R.P.I.)
New Trolls - Tornare A Credere
Van “Atomic System” (Magma, 1973 / Vinyl Magic, 1996)

New Trolls heeft een geschiedenis van dik 55 jaar en is daarmee een van de eerste progbands uit Italië. De band werd in 1967 in Genua opgericht en richtte zich aanvankelijk voornamelijk op het uitbrengen van singles die in de lijn lagen van de voor die tijd standaard popmuziek. Met het derde album “Concerto Grosso” werd de toon gezet voor een serieuzer geluid, middels een mix van klassieke muziek en progrock. Emerson, Lake & Palmer was hierbij een duidelijke invloed. Na wat bezettingswisselingen bleek de muziek op de volgende albums “Searching For A Land” en “Ut” een stuk steviger, waarbij ook uitstapjes richting het geluid van Deep Purple gemaakt werden. Deze stilistische koerswijziging kwam niet zonder reuring binnen de band tot stand. De twee kampen braken met elkaar, waarna de zo ontstane twee nieuwe groepen zelfs in een rechtszaak verzeild raakten om het gebruik van de bandnaam. Gevolg was dat de groep rond gitarist Di Palo doorging onder de naam Ibis en de groep geleid door zanger/gitarist Vittorio de Scazi en oud-bassist Giorgio D’Adamo onder de afgekorte oude naam, al dan niet gevolgd door Atomic System. Het album onder dezelfde titel dat in 1973 verscheen, liet een terugkeer naar de prog horen en dit maakt “Atomic System”, zoals het album veelal genoemd wordt, tot een van de klassiekers van de Italiaanse prog. Vervolgens kwam deze bezetting op de proppen met een experimenteel jazzrockalbum dat totaal flopte. Na dit avontuur voegde De Scazi zich in 1976 weer bij Di Palo en gewoon weer als New Trolls was de band in wisselende bezettingen tot ver in de jaren 90 actief en maakte een reeks albums waaronder nog een aantal edities volgens het ”Concerto Grosso”-concept. In de jaren negentig was er wederom gedoe rondom de naam maar in 2007 is er dan eindelijk opnieuw vrede gesloten tussen De Scalzi en De Palo met een reünie tot gevolg. Het bleef en blijft wel bij alleen live spelen, waarbij voornamelijk oud werk wordt gespeeld met de nadruk op de “Concerto Grosso”-albums. Vittorio De Scalzi overleed in 2022, maar New Trolls gaat door en staat ook dit jaar weer op diverse Italiaanse podia. We gaan luisteren naar een nummer van “Atomic System”.
Websites:
http://www.newtrollsnetclub.it/HomePageENG.htm
https://www.facebook.com/fanclubNewTrolls
https://www.progarchives.com/artist.asp?id=583.

HERUITGAVE
Parsons Project, Alan – The Ace Of Swords
– The Gold Bug (Chris Rainbow Backing Vocals)
– The Gold Bug (Clavinet With No Delay)
– The Turn Of A Friendly Card Part One (Early Backing Track)
Van “The Turn Of A Friendly Card – Deluxe Edition” (Arista, 1980 / Esoteric Recordings, 2023)

“The Turn Of A Friendly Card” gaat de boeken in als het snelst opgenomen album van The Alan Parsons Project. Songwriter Eric Woolfson en producer Alan Parsons waren gewend om maanden uit te trekken voor het miniteus construeren van hun veelal conceptuele albums, maar in 1980 besloten ze voor een andere aanpak. Destijds waren de twee met hun gezinnen in Monte Carlo gaan wonen. Ongetwijfeld om de destijds extreem hoge belastingtarieven te ontwijken in hun geboorteland Groot Brittannië. En waarom zou je er sowieso blijven wonen als albums als “I Robot” en “Pyramid” wereldwijd als warme broodjes over de toonbank gingen behálve nu juist daar? Woolfson was een groot gokliefhebber en hij had de tijd van zijn leven in het grote plaatselijke casino. De directeur wees hem erop dat vele spelers pogingen deden vals te spelen en dat er daarom een een raam in het plafond zat waar de spelers in de gaten konden worden gehouden. 'The eye in the sky' noemde de directeur dat, die er aan toevoegde 'My dear Eric, you must remember a casino is not a cathedral'. De beste man zal niet bevroed hebben dat hij met het uitspreken van die zinnen de basis van maar liefst twee Alan Parsons Project-albums legde... Woolfson was zo geïnspireerd dat hij het ene na het andere songidee uit zijn mouw schudde en vastlegde op muziekcassettes. Na verdere uitwerking vonden de plaatopnamen uiteindelijk plaats in Parijs, waar een dure studio gehuurd moest worden. Om het niet te duur te laten worden werd deze voor 'slechts' 6 weken afgehuurd en het lukte zowaar om “The Turn Of A Friendly Card” compleet te voltooien in dat tijdsbestek. Voor de nu bij Esoteric Recordings verschenen deluxe edition maakte Parsons niet alleen een schitterend klinkende 5.1-mix die op Blu-ray is bijgevoegd, de dochters van Woolfson gingen grasduinen in de genoemde cassettes en de tweede CD in de box is de weerslag van de oogst. Nog meer dan voor de bonustracks die al op de uitgave vna 15 jaar geleden waren te vinden (en die hier opnieuw aan het album op de eerste CD zijn toegevoegd) zijn dit helaas toch echt schetsen die je maar een beperkt aantal keren zult gaan luisteren. Interessanter is CD3, waarop je middels verschillende takes en backing tracks de opbouw van een aantal nummers voor je ontleed hoort. Wij kiezen daaruit de woordloze koorpartijen die de ons helaas evenals Woolfson te vroeg ontvallen Chris Rainbow inzong voor “The Gold Bug”, gevolgd door een vroege versie van die instrumental waar de delay deels nog niet is toegevoegd. Ook fraai is de korte nog instrumentale vroege versie van het titelnummer, waarin de bas- en pianopartijen van David Paton en Woolfson goed te volgen zijn en die eindigt met prachtig flagoletten uit Ian Bairnsons gitaar. We starten echter met een nog nooit door ons gedraaid nummer van het 'hoofdalbum': het ook instrumentale “The Ace Of Swords”. Dit vormt het hart van de titelsuite en is wederom een mooi staaltje arrangeerkunst van vaste APP-orkestrator Andrew Powell.
Websites:
https://www.the-alan-parsons-project.com/
https://www.facebook.com/TheAlanParsonsProject .

OBSCUUR
Tale (DUI) – Angel’s Hand
Van “Contact” (eigen beheer, 1998)

Je zou denken dat alle (neo)progbandjes die eind jaren 90 actief waren wel zo'n beetje gedocumenteerd zijn. Wij kwamen echter een CD tegen van het uit Neuss, Duitsland afkomstige Tale waarover we op het internet zo goed als niets konden vinden. Tale (niet te verwarren met de Zuid-Afrikaanse naamgenoot) was een kwartet bestaande uit zanger Carsten Lantzsch, drummer Christoph Neuhaus, toetsenist Oliver Imkamp en gitarist Stefan Deppe. Op bas is als gast Axel Schütze te horen. Hem kennen we wel van de band Martigan. De muziek op het enige album “Contact” uit 1998 doet ons wel denken aan ons eigen Egdon Heath, maar dan met een iets steviger randje. Zo zou het titelstuk zo op een Ivanhoe-album kunnen staan; het is dan ook het stevigste nummer van het album. Voorop staat zeker het toetsenwerk van Imkamp, maar het gitaarspel van Deppe mag er ook absoluut zijn en hij speelt hier en daar een fijne solo. Lantzsch heeft een goed estem, al klinkt zijn Engelse uitspraak af en toe nogal geforceerd. Het met alleen solo piano begeleide “Behind The Sun” is daardoor een smetje op de plaat. Toch blijft Tale een leuker ontdekking, vooral het eerste deel van het album. Na wat speurwerk op het internet zien we dat zowel Deppe als Imkamp een aantal jaar geleden zijn toegetreden tot de Duitse metalband Rampage, dat evenals Tale dat deed nogal in de luwte opereert.
Websites:
https://www.discogs.com/artist/12589238-Tale-6 .