Xymphonia is sponsored by

ACTUEEL
Oldfield, Mike – Man In The Rain
Van “Tubular Bells III” (Warner Bros, 1998)

Binnenkort verschijnt het vijfentwintigste album van Mike Oldfield! “Man On The Rocks” is opgenomen op de Bahama’s en is geproduceerd door de overbekende Stephen Lipson, die eerder samenwerkte met Jeff Beck, Paul McCartney en Annie Lennox. Hij wordt ondersteund door basgitarist Leland Sklar, drummer John Robinson en zanger Luke Spille. Het album verschijnt op 27 januari 2014. Het nummer “Irene” gaat over de gelijknamige orkaan die de Bahama’s trof in 2011 en is sterk gitaargeoriënteerd. Het openingsnummer “Sailing” heeft een meer commercieel karakter, terwijl op “Dreaming In The Wind” folkinvloeden te bespeuren zijn. Het zilverwerk sluit met een emotionele cover van William McDowell, “I Give Myself Away”. Vanavond nog geen “Man On The Rocks”, maar wel "Man In The Rain ". Dat is een echte popsong uit Oldfields oeuvre. Het is afkomstig van het album “Tubular Bells III” uit 1998. De zangpartij wordt verzorgd door Cara Dillon. "Man in the Rain" is gelijkaardig in stijl aan Oldfields hit van 15 jaar ervoor, "Moonlight Shadow". Het nummer stamt overigens al uit de sessies voor Oldfields album “Islands” uit 1987, toen het al in demo-vorm opgenomen werd.
Website: http://mikeoldfieldofficial.com/.

NIEUW
Nemo - Verset XV
- Un Pied Dans La Tombe
Van "Le Ver Dans Le Fruit" (Progressive Promotion Records, 2013)

Hoewel Xymphonia in het verleden aandacht heeft besteed aan het tweeluik "Si" (2006/07) en het voorlaatste album "R€volu$ion" lijken we de Franse band Nemo, die al dit hele millennium flink actief is, toch wat karig te hebben behandeld. Ga maar na: "Le Ver Dans Le Fruit" is al het achtste album van het kwartet en het is nog een dubbelaar ook. Zowel bij "R€volu$ion" als bij "Le Ver Dans Le Fruit" hebben we hetzelfde gevoel als bij de Canadese taalgenoot Jelly Fiche. De muziek is namelijk fris, oppeppend, mede door het sensuele karakter van de Franse taal warmbloedig en meeslepend. En dat terwijl er op zich muzikaal niet echt wat nieuws gebeurt. Af en toe wordt er best stevig ge(hard)rockt, dan geven de gitaarsoli weer een heel bluesy sfeer, waar dan weer een toetsenist tegenover staat die goed is in graduele spanningsopbouw met absoluut een symfonisch en soms atmosferisch stempel. Net als op het vorige album is er een 'epic' aanwezig, waarin alle verschillende gezichten van de band optimaal tot uiting komen, inclusief een Bretonse folk-invloed. Wij kiezen voor twee opeenvolgende songs, met evenveel sfeerwisselingen en fraai gitaar- en toetsenspel, al ontbreekt hier dat folk-trekje. Alles prachtig geproduceerd, waardoor smaakvolle details, zoals in het intro van "Verset VX" helemaal tot recht komen.
Website: http://www.nemo-world.com.

NIEUW
Freedom To Glide – Riders On A Wave
- Price Of Freedom
Van “Rain” (Ruby Storm Records, 2013)

Twee weken geleden draaiden we al een voorproefje van het album “Rain” van Freedom To Glide, maar nu het album daadwerkelijk uitgebracht is, verdient de plaat meer aandacht. Pete Riley en Andy Nixon hebben een fraai werkstuk afgeleverd, dat als eerbetoon moet worden gezien aan de gevallen soldaten tijdens de Eerste Wereldoorlog, waarbij regen veelvuldig wordt gebruikt als metafoor voor de gesneuvelden. Het is ook onvoorstelbaar dat het volgend jaar allemaal al 100 jaar geleden is. “Rain” is een ingetogen en sfeervolle plaat geworden, waarop het weergeven van het verhaal de belangrijkste drijfveer is. Het zou te kort door de bocht zijn om “Rain” te vergelijken met Roger Waters’ “Amused To Death”, het is echter wel duidelijk dat Waters en Pink Floyd een groot stempel op de muzikale inspiratie van de leden heeft gedrukt. “Rain” is zeker geen plaat die je even op de achtergrond moet luisteren; je moet er echt voor gaat zitten. En zo zie je maar dat tegen het eind van het jaar, als velen hun jaarlijstjes al bijna rond hebben, er toch nog weer een verrassend mooi album is uitgebracht.
Websites: http://www.freedomtoglide.com/home.

HERUITGAVE
Pineapple Thief, The - February 13th
- Shoot First (Acoustic)
Van "Tightly Unwound" (Kscope, 2008/2013)

Ter markering van het eerste lustrum van Kscope brengt het label de eerste CD die men in 2008 produceerde opnieuw uit: The Pineapple Thiefs "Tightly Unwound". Het digiboek gaat vergezeld met de bonus The Dawn Disc, die de twee gelimiteerd leverbare The Dawn Raids-EP's bevat, minus het titelnummer van het album zelf, maar aangevuld met een akoestische, met Mellotron-strings opgesierde versie van “Shoot First”. Met "Tightly Unwound" stapte de band rondom Bruce Soord definitief toe tot de eredivisie van de moderne progressieve rock. De onbevangen, met elektronica en Radiohead-impulsen geïnjecteerde progressieve indierock had plaatsgemaakt voor meer aan Porcupine Tree verwante muziek, waarin het melancholieke van Unbelievable Truth van Tom Yorke's broer Andy doorsijpelt. Dat laatste is vooral goed te horen in de twee gekozen nummers: het reeds genoemde “Shoot First” en het meeslepende “February13th”.
Website: http://www.pineapplethief.com/ .

HERUITGAVE
Yes – Siberian Khatru
Van "Close To The Edge (Atlantic, 1972 / Steven Wilson remix incl. 5.1 Surround mix: Panegyric, 2013)

1972 was het doorbraakjaar voor Yes; “Roundabout” werd zo goed als ieder uur gedraaid op de Amerikaanse AM radio. Aangewakkerd door “Heart Of The Sunrise” was er bij Jon Anderson geen twijfel over mogelijk dat de opvolger van het album “Fragile” uit lange stukken zou moeten bestaan, zelfs met plaatkantlengte. Ondanks zijn muzikale beperkingen wist Jon zijn visie op de band over te brengen, mede geholpen door Steve Howe. Veel aandacht werd besteed aan het titelnummer. Daarin is een sterke invloed van Sibelius’ Vijfde symfonie te horen en net als veel symfoniën bestaat het stuik uit vier delen. Maar ook Wendy Carlos was een inspiratie. Diens “Sonic Seasonings” laat zijn sporen na op het begin van het nummer “Close To The Edge”. De B-kant van de LP bestond uit twee stukken: “And You And I” en “Siberian Khatru”. En het verbazingwekkende is, dat dat laatste nummer nog nooit bij Xymphonia is gedraaid! “Sibrian Khatru” is in essentie een rócksong, maar dan wel volgestopt met Yes-ingrediënten. Het was jarenlang de perfecte opener van een Yes-concert. Uniek voor een dergelijke rocksong is ook Rick Wakemans solo op een klavecimbel. En voor diegenen die zich afvragen wat een khatru is: daar zijn de Yes-geleerden het 41 jaar na dato nog steeds niet over eens.
Voor wie daar meer over wil weten, geven we bij deze een nuttige site-link:
http://www.yesfans.com/archive/index.php/t-1930.html .
Website: http://www.yesworld.com/.

LIVE–TIP
Royal Hunt – Tearing Down The World
Van “Paradox” (Semaphore, 1997)

Royal Hunt is een Deense band, die een combinatie speelt van progressieve rock en hardrock en alle varianten daartussenin. Vanaf de oprichting in Kopenhagen in 1989 is het een doorgangshuis voor musici geweest; centrale leider van de band is Andre Anderson. Per album verschilt de bezetting; de muziekstijl verschuift dan ook steeds licht mee. “Paradox” is het vierde album van Royal Hunt. Het is een conceptalbum, met teksten geïnspireerd door religie en goddelijkheid.
Website: http://www.royalhunt.com.

LIVE-TIP
Kershaw, Nik – Yeah, Yeah
Van het album “You've Got To Laugh” (Shorthouse Records, 2006)

De Britse zanger/muzikant Nik Kershaw begon op al vroege leeftijd met muziek en heeft in zijn jeugd in verschillende onbekende bands gespeeld. Hij wilde meer dan alleen plezier in muziek en overwoog een carrière in de muziekwereld als songwriter. Dit was in het begin niet echt succesvol. Maar in 1983 tekende Kershaw een overeenkomst met MCA Records, waar hij begin 1984 ook al meteen zijn eerste hit had, genaamd “Wouldn't It Be Good”. Ook in Nederland werd dit een bescheiden hit die wel veel op de radio te horen was. Later dat jaar scoorde hij een veel grotere hit met “I Won't Let The Sun Go Down On Me”. Gek genoeg werd dat in zijn vaderland géén grote hit, maar in de rest van Europa wel. Op 14 december is Kershaw te bewonderen in de Ankerhal in Saasveld, tijdens een dubbelconcert met generatiegenoot Kim Wilde. Bassist Nick Beggs is een van de begeleiders van beiden. Die speelde in de jaren '80 bij Kajagoogoo, maar is ondertussen een graag geziene muzikant in progressieve rock-kringen, door zijn spel bij o.a. Steve Hackett, Steven Wilson en Lifesigns. Kershaw brengt nog regelmatig nieuw plaatwerk uit. Zo verscheen in 2006 “You've Got To Laugh”, zijn tiende album. Van die plaat hoort u “Yeah, Yeah”.
Website: http://nikkershaw.net/.

HERUITGAVE
Giltrap, Gordon - Quest / The Deserter
- To The High Throne / Vision
Van "Perilous Journey" (The Electric Record Company, 1977; Esoteric Recordings, 2013)

Na het voorzichtige succes van zijn eerste progrock-album “Visionary” was het duidelijk dat gitarist Gordon Giltrap op het goede muzikale pad zat. En met hetzelfde muzikale team, met daarin bassist John G. Perry, drummer Simon Phillips en toetsenist Rod Edwards en het productieteam Triumvirate, werd het album “Perilous Journey” gemaakt. Het heeft als rode draad het boek 'Reis Naar Het Morgenland' ('Journey To The East') van de Duitse schrijver Herman Hesse, hoewel dit idee uit de koker kwam van de platenmaatschappij en niet echt als inspiratie heeft gediend voor de muziek die Giltrap schreef. Het Britse label Esoteric Recordings heeft dit album, origineel verschenen in 1977, samen met zijn andere albums uit de periode 1976 tot 1981, opnieuw uitgebracht. Daarmee is Giltraps symfonische rockperiode nu weer compleet en in mooie uitgebreide heruitgaven beschikbaar. Wij draaien achtereenvolgens de eerste twee tracks en de laatste twee tracks van het album, die daardoor gezamenlijk een mooie “Perilous Journey”-suite vormen. Giltrap is overigens nog steeds actief en maakte onlangs een album met Oliver Wakeman.
Website: http://www.giltrap.co.uk/.

ALBUM VAN DE MAAND
Wilson, Jonathan - Dear Friend
Van "Fanfare" (Bella Union, 2013)

De Amerikaanse singer/songwriter Jonathan Wilson verraste twee jaar geleden met zijn debuutalbum "Gentle Spirit". Enerzijds had die plaat de lome sfeer van de Pink Floyd van albums als "Obscured By Clouds", anderzijds refereerde hij sterk aan de heftige Neil Young van songs als "Down By The River". Ook opvolger "Fanfare" gebruikt veel elementen uit muziek van medio 1970. 'Weinig origineel', zou je dan kunnen aanvoeren. Maar de caleidoscopische wijze waarop deze multi-instrumentalist ontelbare verschillende elementen in knappe songs giet, maken "Fanfare" tóch een oorspronkelijk werkstuk. Méér dan dat zelfs. De evidente Neil Young-elementen zijn wat afgezwakt - die lijzige, dromerige Pink Floyd-sfeer zeer zeker niet. Het album klinkt over de hele linie wellicht wat Britser dan z'n voorganger, maar dan nog steeds aangelengd met een flinke scheut Amerikaanse Westcoast. Een aantal iconen uit die scene, David Crosby, Graham Nash en Jackson Browne, heeft zelfs kleine gastrollen. "Dear Friend" is zo'n nummer dat die Floyd- en Westcoast-sound optimaal weet te verenigen. Na het Amerikaans aandoende zanggedeelte volgt een spannend opbouwend instrumentaal stuk met hoofdrol voor een solerende gitaar - en lijken we wel terechtgekomen in een live-jam van Pink Floyd, begin jaren '70. Wilt u hem live zien dan heeft u in december onder andere in Utrecht de kans. Hij speelt namelijk op 8 december in Tivoli. Meer daarover in de concertagenda.
Website: http://songsofjonathanwilson.com/.

HERUITGAVE (JAZZROCK)
Caldera - El Juguete
Van "Caldera"/"Sky Islands" (Capitol, 1976/1977; Soul Music Records, 2013)

In maart 2012 besteedden we in Xymphonia aandacht voor een Japanse heruitgave van het tweede album van Caldera, “Sky Islands”. Onlangs werd ditzelfde album door het aan Cherry Red Records gelieerde Soul Music Records nogmaals opnieuw uitgebracht, dit keer gekoppeld aan het titelloze debuut voor deze Amerikaanse progressieve latinjazzrockband. De rijke sound van de groep rondom uit Argentinië afkomstige toetsenman Eduardo Del Barrio bevat een mengeling van prominente keyboardsounds, funky ritmes, splijtende gitaarsolo's en sfeervolle blazers. Dit alles werd overgoten door een overvloed aan percussie-instrumenten. We zijn benieuwd of dit label ook de twee overige albums van Caldera gaat heruitgaven, vooral omdat "Time And Change" en "Dreamer" nooit op CD zijn verschenen.
Websites: http://www.soulmusic.com/index.asp?S=1&T=38&ART=2928
en http://en.wikipedia.org/wiki/Caldera_(band).

LIVE-TIP
Sylvan – This World Is Not For Me
Van het album “X-Rayed” (Point Music, 2004)

“X-Rayed” is het vierde album van de Duitse groep Sylvan. “World Is Not For Me” is afkomstig van dat album en is een typisch Sylvan-nummer met afwisselend ingetogen momenten en vooral een ware overvloed aan emotionele lading. Natuurlijk krijgt het gitaarspel een glansrijke rol middels veel soli. Sylvan is op 7 december in De Pul in Uden te aanschouwen.
Website: http://www.sylvan.de/website/sylvan/cms/en/home.php?lang=EN.

NIEUW
PFM – Romeo E Giulietta - Danza Dei Cavalieri
- Impressioni Di Settembre
Van “PFM In Classic - Da Mozart A Celebration” (Immaginifica, 2013)

Van “PFM In Classic - Da Mozart A Celebration” (Immaginifica, 2013) Ook het Italiaanse PFM heeft toegegeven aan de wens samen te spelen met orkest, en natuurlijk is PFM een band die bij uitstek kan profiteren van deze samenwerking. De muziek van PFM heeft altijd al klassieke elementen gehad. Maar nu heeft de band het publiek getrakteerd op een unieke combinatie. Het is een dubbel-CD-set geworden, waarvan de eerste CD onder de noemer PFM da Mozart een zevental klassieke stukken bevat in PFM-bewerking met orkestbegeleiding. Een van de nummers is “Romeo E Giulietta - Danza Dei Cavalieri”, oftewel de Dans van de ridders uit Romeo en Julia van Prokofjev. De tweede CD bevat natuurlijk de eigen klassiekers. Vooral de opener “La Luna Nuova” leent zich bij uitstek voor deze samenwerking. Alle bandleden krijgen een prominente rol, het is echter vooral gitarist Franco Mussida die zich mag uitleven. Zowel zijn elektrische als akoestische spel is erg mooi. Maar ook bassist Patrick Djivas mag er zijn met zijn heerlijke fretloze baspartijen.
www.pfmpfm.it

Romeo E Giulietta - Danza Dei Cavalieri

Impressioni Di Settembre

NIEUW
Elbow – Mirrorball
Van “Live At Jodrell Bank” (Fiction, 2013)

Momenteel werkt Elbow aan een nieuw plaat die volgend jaar gaat verschijnen. Als pre-order actie heeft de band een leuke deal voor de fans. Naast het album kan je ook intekenen op een nieuwe DVD/CD-set van de show die de band in 2012 gaf op het op het befaamde Jodrell Bank observatorium, alwaar de Lovell Space Telescope staat. Op deze unieke locatie mochten duizenden fans de band aanschouwen tijdens een sfeervolle, met regen overgoten show. Tevens is dit de eerste officiële (volledige) concert-DVD die de band uitbrengt. Vooralsnog allen verkrijgbaar bij de band zelf, vanaf 25 november ligt 'ie gewoon in de winkel. In de aankondiging legt zanger Guy Garvey uit dat het nummer “Mirrorball” gaat over Jocelyn Bell Burnell, de dame die de pulsar heeft ontdekt, en dat zijn dochter naar haar is vernoemd. Het feit dat zij hiervoor (nog steeds) geen Nobelprijs heeft gekregen is onderwerp van controverse.
Website: http://www.elbow.co.uk/.

NIEUW
Also Eden - Extend & Embrace
- Decoded
Van "[Redacted]" (Festival Music, 2013)

Het is nog niet eens zo lang geleden dat het tweede album van de Britse band Also Eden verscheen: "Think Of The Children" kwam namelijk tegen de jaarwisseling 2011/2012 uit. Toch is er het nodige veranderd in de groep. Naast een zeer positieve ontvangst van dat album en succesvolle optredens viel het vertrek van de bassist en de toetsenist te betreuren. Met Graham Lane en Andy Davis zijn prima opvolgers gevonden. Zeker Davis kan zowel veel van zijn sfeertekeningen als enkele soli kwijt in de muziek van "[Redacted]", want zo heet album nummer drie. Ook "[Redacted]" bevat weer degelijke, goed gemaakte neoprog in de beste Britse traditie. Hoewel? Die traditie is ook Australisch, want naast bijvoorbeeld trekjes van Comedy Of Errors vallen ook Aragon-kenmerken te noteren, mede door de zang van Rich Harding. Het gitaarwerk van Si Rogers is warm en meeslepend als dat van Steve Rothery. Zijn mooiste solo speelt hij in de afsluiter "Decoded". "Extend & Embrace" laat de groep van een iets opzwepender kant horen.
Website: http://www.alsoeden.com.

NIEUW
Lalu - Follow The Line
Van "Atomic Ark" (Sensory, 2013)

Lalu is de progmetalband rond de Franse toetsenist Vivien Lalu. In zijn band vinden we o.a. zanger Martin Lemar (Mekong Delta, Tomorrow's Eve) en veelgevraagd superdrummer Virgil Donati. De progmetalstijl van Lalu wil nogal vaak naar de metalkant overhellen, wat ook mede in de hand gewerkt wordt door de vrij rauwe stembanden van Lemar, die nog even gezelschap krijgt van grunter Peter Wildoer (o.a. bekend van James LaBrie's 'solo-albums'). Veel symfonische sjeu komt van collega-toetsenisten die Vivien Lalu bereid heeft gevonden mee te spelen. Meest opvallende is Dream Theater-toetsenist Jordan Rudess, die ook mee-componeerde aan het epic van de plaat, slotstuk "Revelations". In het compacte en catchy "Follow The Line" zitten fijne toetsencapriolen van Jens Johansson (o.a. Stratovarius). De CD heeft ook een Nederlands tintje, want gitarist Joop Wolters (o.a. Arabesque) levert meerdere bijdragen. In "Follow The Line" is hij alleen op akoestische gitaar te horen. Website: http://vivienlalu.com/.

ONBEKEND MAAKT ONBEMIND
Hamilton, Jo - There It Is
Afkomstig van "Gown" (Poseidon Music, 2009)

Vrouwelijke singer-songwriters die ook nog eens weg weten met elektronica en dat subtiel weten te verwerken in hun songs hebben we de laatste jaren wel vaker voorbij horen komen. Kate Bush is natuurlijk de peetmoeder van hen allen en zij kreeg flink wat navolgers in de loop van de jaren. De Britse Jo Hamilton is daar een perfect voorbeeld van. De manier waar op ze akoestische instrumenten verweeft met elektronische klanken is betoverend te noemen. Haar debuut verscheen in 2009, maar dat deed er een paar jaar over om echt door te dringen. Geholpen door een flinke boost op de diverse social media was ze uiteindelijk in staat om in 2012 op tournee te gaan. Intussen werkt ze aan een opvolger voor “Gown”.
Website: http://news.johamilton.com/.

NIEUW
Sky Architect - Elegy Of A Solitary Giant
Van "A Billion Years Of Solitude" (Galileo Records/Gonzo Media Group, 2013)

Vrij kort na het fraaie "Days Of Summer Gone" van Chris, verschijnt van deze Christiaan Bruin en zijn band Sky Architect het album "A Billion Years Of Solitude". Voor deze derde CD van het Rotterdamse gezelschap lieten Bruin, Tom Luchies, Rik van Honk, Wabe Wieringa en Guus van Mierlo zich inspireren door de sciencefiction-films uit de jaren 50 en 60. Deze inspiratie wordt met name tot uitdrukking gebracht in het hoesontwerp, de teksten en de titels van de songs. Verwacht dus geen typische spacerock. Het ruim een uur durend concept bestaat uit zeven tracks, waarvan er drie tussen de twee en zes minuten klokken. Gestart wordt met het achttien minuten tellende epos “The Curious One”, waarin alle kenmerken van de Sky Architect-sound al goed tot hun recht komen: een zorgvuldige opbouw van de composities, ruimte voor subtiele momenten, ingebouwde verrassingsmomenten en een effectief gebruik van de mooi samengaande stemmen en de instrumentale virtuositeit. Kortom, typische kenmerken van een klassieke progressieve rockband. Hoewel er talloze band voorbijkomen in de biografie, zoals The Flower Kings, Pain Of Salvation, Pink Floyd en Genesis, heeft Sky Architect toch een eigen sound weten te ontwikkelen binnen het genre. "A Billion Years Of Solitude" heeft wat dat betreft de allure van een volwassen topalbum. Bezoek vooral ook de website van de band, al was het alleen maar voor de link naar een kunstig youtube-filmpje van het korte nummer “Tides”. Wij kiezen echter als primeur voor één van de langere nummers: “Elegy Of A Solitary Giant”.
Website: http://www.skyarchitect.com/.

LIVE-TIP
Kayak – Alienation
Afkomstig van "Coming Up For Air " (SHM, 2008)

Kayak bestaat 40 jaar! De jubileumtour ‘Journey Through Time’, die vorig jaar reeds van start ging, wordt in 2013 voortgezet met een grotendeels nieuwe show. Opnieuw zal er materiaal van alle ooit verschenen albums worden gespeeld. Vanzelfsprekend passeren de grote hits (“Ruthless Queen”, “Starlight Dancer”, “Chance For A Lifetime”) en andere publiekslievelingen (“Merlin”, “Before The Angels Fell”) de revue. Daarnaast zullen minder bekende, zelden of nooit eerder gespeelde nummers aan bod komen. De grote roerganger van Kayak is nog steeds oprichter/toetsenist Ton Scherpenzeel. De band kent verder de luxe van maar liefst drie leadvocalisten, te weten Cindy Oudshoorn, Edward Reekers en Rob Vunderink (tevens gitarist). Joost Vergoossen, die onlangs door de lezers van het vakblak ‘Gitarist’ werd verkozen tot de beste gitarist van de Benelux, neemt op zijn instrument de meeste solo’s voor zijn rekening. De ritmesectie van Kayak bestaat uit bassist Jan van Olffen en drummer Hans Eijkenaar. Laatstgenoemde geldt als de meest gevraagde slagwerker van ons land. Kayak is op 7 december in de Hengelose Metropool te aanschouwen.
Website: http://www.kayakonline.nl/.

LIVE-TIP
Blackfied – X-Ray
Van “Blackfield IV” (Kscope, 2013))

De eerste concerten van Blackfield ter promotie van het vierde album met de gelijknamige titel staan op het programma voor begin februari 2014; dan namelijk Londen en Parijs worden aangedaan. Het is te hopen voor de Nederlandse fans dat de muzikale duizendpoot Steven Wilson met zijn vriend Aviv Geffen meer tijd kunnen vrijmaken om ook ons land te verblijden met een daverend optreden. En ja hoor, dat kunnen de grote vrienden: Blackfield (mét Steven Wilson) komt ook naar Paradiso Amsterdam op zondag 9 februari 2014!
Website: http://www.blackfieldmusic.com.

LIVE-TIP / WEDSTRIJD
Caravan - For Richard
Afkomstig van "Caravan & The New Symphonia" (Decca, 1974; uitgebreide CD-uitgave; 2001)

Op 28 oktober 1973 stond Caravan in Londen op het podium met het orkest New Symphonia, een concert dat een jaar later op LP zou verschijnen. Wie toen had gezegd dat deze band 40 jaar later nog steeds regelmatig op de bühne te vinden zou zijn, zou voor gek worden verklaard. Maar het is wel degelijk de realiteit en zo staat de groep 22 november aaanstaande in de DRU Cultuurfabriek in Ulft, samen met de Nederlandse band Knight Area, waarbij beide groepen een volledig concert geven. Van de organisatie mogen wij twee paar kaarten weggeven.Van dat genoemde concert met orkest kiezen wij ervoor om een song te draaien dat al vanaf het vroege begin van Caravan een bijna vast onderdeel van de set was, maar die bij ons nooit is langsgekomen: het oorspronkelijk van “If I Could Do It All Over Again, I'd Do It All Over You” afkomstige “For Richard”. Overigens is Caravan op 21 november ook te aanschouwen in de Metropool in Hengelo.
http://www.podiuminfo.nl/concert/129328/Caravan__Knight_Area/DRU-Cultuurfabriek/
Website: http://officialcaravan.co.uk.

JAZZROCK
Shadowfax - Shaman Song
Van "Shadowfax Live" (Sonic Images, 1995)

In hetzelfde jaar dat oprichter en belangrijkste componist Chuck Greenberg overleed, werd het live-album "Shadowfax Live" uitgebracht. Op het podium was deze begin jaren 70 als progressieve jazzrockband gestarte Amerikaanse formatie een stuk uitbundiger dan op de platen die vanaf 1982 waren verschenen. De subtiele mengeling van New Age, wereldmuziek, jazz en progressieve rock werd live met meer dynamiek gebracht, waarbij de nummers ook een stuk opgerekt werden. Goed voorbeeld hiervoor is het gekozen “Shaman Song”. De studioversie stond op "The Dreams Of Children" uit 1984 en duurde ruim vijf minuten. Live bedroeg de speelduur, mede door een lekkere gitaarsolo, meer dan acht minuten. Er bestaat overigens ook een officieuze live-registratie van Shadowfax uit de periode dat ze nog heavy jazzrock maakten. Zie daarvoor de website van Syn-Phonic: http://synphonic.8m.com/country/usa.htm . Daarnaast heeft Rhino Records ooit een officiële video uitgebracht, maar die is moeilijk te krijgen. Overigens heeft de weduwe van Chuck Greenberg een website opgezet die gewijd is aan hem en Shadowfax. Die link vind u natuurlijk ook op onze site.
Genoemde website: http://www.joyhornergreenberg.com/.

ALBUM VAN DE MAAND
Wilson, Jonathan - Future Vision
Van "Fanfare" (Bella Union, 2013)

De Amerikaanse singer/songwriter Jonathan Wilson verraste twee jaar geleden met zijn debuutalbum "Gentle Spirit". Enerzijds had die plaat de lome sfeer van de Pink Floyd van albums als "Obscured By Clouds", anderzijds refereerde hij sterk aan de heftige Neil Young van songs als "Down By The River". Ook opvolger "Fanfare" gebruikt veel elementen uit muziek van medio 1970. 'Weinig origineel', zou je dan kunnen aanvoeren. Maar de caleidoscopische wijze waarop deze multi-instrumentalist ontelbare verschillende elementen in knappe songs giet, maken "Fanfare" tóch een oorspronkelijk werkstuk. Méér dan dat zelfs. De evidente Neil Young-elementen zijn wat afgezwakt - die lijzige, dromerige Pink Floyd-sfeer zeer zeker niet. Het album klinkt over de hele linie wellicht wat Britser dan z'n voorganger, maar dan nog steeds aangelengd met een flinke scheut Amerikaanse Westcoast. Een aantal iconen uit die scene, David Crosby, Graham Nash en Jackson Browne, heeft zelfs kleine gastrollen. Diverse recensenten haalden al het legendarische solo-album "Pacific Ocean Blue" van Beach Boy Dennis Wilson aan, vooral door de majestueuze, breed uitwaaierende lijzige arrangementen. Het maakt "Fanfare" zowel psychedelisch als regelmatig symfonisch. Die vergelijking gaat misschien nog wel het meest op voor "Future Vision", met z'n pompeuze passages inclusief Beach Boys-koortje. Wilt u hem live zien dan heeft u in december onder andere in Utrecht de kans. Hij speelt namelijk op 8 december in Tivoli. Meer daarover in de concertagenda.
Website: http://songsofjonathanwilson.com/.

NIEUW / Maandelijkse overdosis gitaarsolos
Firkins, Michael Lee – I-680 Waltz
Van het album “BlackLight Sonatas” (Magnitude Records, 2007)

Van het album “BlackLight Sonatas” (Magnatude Records, 2007) Voor uw maandelijkse overdosis gitaarsolo's moet u bij Michael Lee Firkins zijn. Deze 40-jarige Amerikaan speelt al vanaf zijn achtste en dat is te horen. Het is vijf jaar geleden dat hij van zich liet horen. Nu keert gitaarvirtuoos Michael Lee Firkins (1967, Omaha, Nebraska) terug met een nieuwe plaat, nieuwe houding en een vers muzikaal perspectief, met als eindresultaat “Yep” (Magnatude Records). Het album is een authentiek mengsel van blues met ballen, rockende cajun-boogie, jazz en country-twang. Hij speelt dit alles met zijn beroemde vervormde rockgeluid, mogelijk gemaakt door de door hemzelf ontworpen Fender Telecastergitaar met resonator-klankkast. “Yep” is ingespeeld met hulp van topmuzikanten uit de bluesrock- en rockwereld: mensen die eerder speelden met Gov't Mule, The Black Crowes en The Allman Brothers Band, zoals bijvoorbeeld piano- en orgellegende Chuck Leavell. Omdat de bluesrock van “Yep” buiten de scope van ons programma valt, maar we Michael Lee Firkins wél een warm hart toedragen, vallen we vanavond terug op zijn vorige album “Blacklight Sonatas” uit 2007. Dat bevat nauwelijks zang. Volop ruimte dus voor Firkins'redelijk eigen gitaarstijl waarin blues de boventoon voert. Maar van jazz, rock en hier en daar een portie funk is hij ook niet vies. (bronnen: Leon Weterings en Blues Magazine's Peter Bloem).
Websites: http://www.michaelleefirkins.com/.

IN HET NIEUWS / PLEDGE ACTIE
Archive – Controlling Crowds
Van het album “Controlling Crowds” (Warner Music France, 2006)

De Britse trip-progband Archive is een crowdfunding-campagne gestart om het meest ambitieuze project dat de band tot nu to initiëerde tot stand te laten komen. “AXIOM” wordt namelijk niet alleen het nieuwe album, het behelst ook een 40 minuten lange film. Het geheel zal voorjaar 2014 moeten verschijnen, op zowel audio- als video-formats. Er wordt zelfs een bioscoop-release beoogd. De première is gepland op 29 mei 2014 in de prestigieuze Londense Rondhouse. De muziek van Archive is een mengelmoes van invloeden. Naast verschillende pop-invloeden zijn verschillende nummers weer sferisch en episch opgebouwd. Wij gaan terug naar het zesde studio-album, uit 2009: u hoort het titelnummer van “Controlling Crowds”.
Meer info: http://www.pledgemusic.com/projects/axiom
Band website: http://archiveofficial.com/.

NIEUW
Fierce and the Dead, The – Ark
Van “Spooky Action” 2013

“Spooky Action” is alweer de 5de release van deze Britse band. De muziek die we voorgeschoteld krijgen doet in de verte wel denken aan de latere dagen van King Crimson en het label 'fierce' is zeker van toepassing. De geschiedenis leert ons dat zowel de progressieve rock als punkrock Britse 'uitvindingen' waren en als dan ook de New Wave voor een groot deel aan dit continent kan worden toe geschreven is het plaatje compleet. The Fierce And the Dead maakt gretig gebruik van al deze ingrediënten en schuwt niet een dosis math rock of zelfs jazz toe te voegen. De viermansformatie weet op inventieve manier je bijna te doen vergeten dat er niet wordt gezongen en doet ook zeker geen consessies. We gaan luisteren naar Ark.
Website: http://www.fierceandthedead.com/.

NIEUW
Airbag - Redemption
Van "The Greatest Show On Earth" (Karisma Records, 2013)

Het Noorse Airbag brengt met een keurige tussenperiode van twee jaar z'n platen uit. Na "Identity" (2009) en "All Rights Removed" (2011) is er nu "The Greatest Show On Earth". Door het karakter van Airbags muziek krijgt de band zowel lof als kritiek: je kunt namelijk niet om de sterke Pink Floyd-invloed heen, dat zelfs uit het hoesontwerp spreekt. Op "The Greatest Show On Earth" menen we ook trekjes van het gloedvolle en lome, wat lichtere geluid van David Gilmours meest recente solo-album "On An Island" te horen. En bij de, als we het korte intro niet meerekenen, opener "Redemption" springt steeds het album "Echo Street" van Amplifier in gedachten. Genoeg referenties nu: "The Greatest Show On Earth" bevat gewoon weldadige spacy symfo vol sfeertjes waarop het heerlijk wegzweven is, met - last but certainly not least - fantastisch gitaarwerk. Dat, eerlijk is eerlijk, wel weer heel erg doet denken aan...
Website: http://www.airbagsound.com/.

NIEUW / JAZZROCK
Toshimi Project - Beginnings
- SO - Significant Other
Van "SO" (ZiZO/Shiosai, 2012)

In 2011 verraste het jazzrocktrio Toshimi Project ons aangenaam met het debuutalbum "1st Gear". Op dat moment een ideale zoethouder voor diegenen die op het nieuwe album Tribal Tech aan het wachten waren. Eind vorig jaar produceerden de drie Japanners de opvolger "SO". De lange tracks van het debuut zijn daarop ingeruild voor meer compacte composities. Maar de spelvreugde, de virtuositeit én de melodieuze inslag zijn gebleven. Dit is hoogwaardige rockende jazzrock, die toch behoorlijk toegankelijk is. Uiteraard is de fretloze bas van de naamgever Toshimi Nagai het jubelende middelpunt, maar drummer Kozy Hasegawa en gitarist Shibasaki Hiroshi doen hier niet voor onder. Er lijken niet veel officiële sites van de band te zijn. Er is wel een website van Nagai: http://w01.tp1.jp/~a422368402/.

NIEUW
Solstice - West Wind
Van "Prophecy" (Esoteric Recordings, 2013)

Het duurde 14 jaar eer er in 2010 met "Spirit" nieuw plaatwerk verscheen van de Britse band Solstice, maar nu heeft men de wind eronder, want met "Prophecy" ligt er nu alweer een coherent werkstuk, dat de band zelf dan ook het meest ambitieuze album tot nu toe noemt. Met heeft Marvel Comics-tekenaar Barry Kitson gevraagd de muziek en het bijbehorende verhaal te visualiseren, zodat er een geheel van tekst, muziek en beeld is ontstaan. Solstice maakt ook hier atmosferische symfo, waarin de engelenachtige zang van Emma Brown, de viool van Jenny Newman, de keyboards van Steven McDaniel en de gitaren van Andy Glass de grootste sfeerbepalende factoren zijn. In "West Wind" zijn die elementen wellicht het best in evenwicht. Als het folky karakter overheerst denk je met Iona van doen te hebben, als er psychedelische passages zijn, neigt Solstice naar vroege Porcupine Tree. Maar wacht even: Solstice maakte dergelijke muziek al in de eerste helft van de jaren tachtig, dus het is andersom! Inderdaad: Steven Wilson is al jaren een fan en bleek zelfs bereid enkele songs van "Silent Dance" (1984) te remixen. Dat album is onder technisch bepaald onvolmaakte omstandigheden opgenomen en Wilson maskeert dat niet. De songs, die als bonustracks van "Prophecy" fungeren, klinken echter onmiskenbaar helderder en gedetailleerder dan ooit.
Website: http://solsticewebsite.com/.

NIEUW
Coarbegh - The Lighthouse Keeper's Birds
- Cooil East
Van "The Colour Of Happiness" (QuiXote-Music, 2013)

“Coarbegh is een project van Poor Genetic Material-leden Stefan Glomb en Philipp Jaehne. Het idee hiervoor ontstond tijdens het maken van “Island Noises”, het voorlaatste Poor Genetic Material-album, waarop de band samenwerkte met jazzzangeres Jutta Brandl en de klassiek geschoolde fluitiste Pia Darmstaedter. Opgenomen aan de Ierse kust bevat “The Colour Of Happiness” muziek, die omschreven kan worden als atmosferische, licht progressieve jazzy pop. De onderkoelde zang heeft daarbij karaktertrekken gemeen met die van Annie Haslam (Renaissance) en jazz-iconen als Joni Mitchell en Rebekka Bakken. Wij gaan echter nog meer voor het spel van Glomb. Hij leidt bijvoorbeeld met Gilmoureske solo’s menig nummer naar vertrouwde climaxen. Tevens fabriceert hij op de achtergrond constant zacht meanderende cloudguitar-achtige patronen, die in dezelfde categorie vallen als het werk van David Bowie-sideman Gerry “Spooky Ghost” Leonard. Alleen jammer dat de band geen drummer heeft ingehuurd, die in de passende stijl van bijvoorbeeld Steve Jansen of Lee Harris de drumprogrammering had kunnen vervangen.
Website: https://soundcloud.com/#quixote-music/coarbegh-a-secret-glance.

NIEUW
Journey – Look Into The Future
Van het album “Live Into The Future” (Plastic Soho, 2013)

De eerste ontmoeting van de leden van Journey vond plaats in 1973 in San Francisco , daartoe aangemoedigd door de manager van Santana. Uit Santana kwamen gitarist Neal Schon en toetsenist/zanger Gregg Rolie. Daarbij werden gevoegd bassist Ross Valory en ritmegitarist George Tickner. De eerste drummer werd Prairie Prince uit The Tubes. Het idee van een begeleidingsband werd al snel losgelaten en de band ging een soort fusion spelen. Het eerste optreden als Journey vond plaats 31 december 1973, vlak daarna stapte Prince op. Omdat er andere optredens genoteerd stonden werd snel een nieuwe drummer aangetrokken. Aynsley Dunbar nam achter de kit plaats, hij speelde eerder bij John Lennon en Frank Zappa. Het eerste optreden in wat de eerste samenstelling van Journey wordt genoemd vond plaats op 5 februari 1974 en de band sleepte een platencontract binnen bij Columbia Records, niet geheel toevallig ook het platenlabel van Santana. Het eerste album “Journey” kwam in 1975 uit en liet een voor die tijd verfrissend geluid horen. Zwakke punt was de zang van Rolie, maar er waren lange instrumentale stukken. Thickner verliet de band al snel. Het tweede album “Look Into The Future” kwam in 1976. Journey trad tijdens de Europese toer op in het voorprogramma van (alweer) Santana. “Live Into The Future” is een onlangs verschenen CD met live-oopnamen van een Journey-optreden op 1 maart 1976 in het Riviera Theater Chicago.
Website: http://www.journeymusic.com/.

NIEUW / OPENER
Seventh Key - I Will Survive
Van "I Will Survive" (Frontiers Records, 2013)

Seventh Key is de band, nou ja, eerder het project, dat Kansas-bassist/zanger Billy Greer runt met gitarist/toetsenist Mike Slamer, die hij nog kent van hun gezamenlijke tijd in Streets. De eerste twee CD's verschenen in 2001 ("Seventh Key") en 2004 ("Raging Fire"). We kunnen dus zeggen dat het nogal lang geduurd heeft eer het nu verschenen derde album "I Will Survive" klaar was. Er is dan ook al sinds 2008 aan gewerkt. Steeds werden er weer dingen herschreven of opnieuw opgenomen. Resultaat is een hier en daar symfonisch getinte A.O.R-schijf die klinkt als een klok. Soms is de sound duidelijk gerelateerd aan die van Kansas. Vooral in het titelnummer menen we dat te horen, meteen een van de meest symfo-getinte songs van "I Will Survive", dat verscheen bij het Italiaanse Frontiers Records. Website: http://billygreer.com/.

VERRASENDE TRANSFORMATIE
Church, Charlotte - How Not To Be Surprised When You're A Ghost
Afkomstig van “ONE” (Alligator Wine Records, 2012)

In 1998 werd de 12-jarige Charlotte Church de jongste zangeres met een nummer 1 album in de klassieke crossover hitlijst met haar album “Voice Of An Angel”. Haar jonge klassiek geschoolde stem deed het goed bij een wat ouder publiek, zeg maar het Andre Rieu-segment, zowel in het Verenigd Koninkrijk als ook in de Verenigde Staten. Vanaf 2005 werd het tijd volgens haar platenmaatschappij voor een popcarrière, maar het echt grote succes van de jaren daarvoor bleef uit. Zoals gebruikelijk in Engeland stortte de roddelpers zich op haar en haar familie en was ze één van de slachtoffers van het grote phone-hacking schandaal, waarvoor ze overigens een ruime schadevergoeding heeft gekregen. En nu op 27 jarige leeftijd ziet het er naar uit dat ze zich op muzikaal gebied volledig opnieuw heeft uitgevonden. In iets meer dan een jaar tijd heeft ze nu 3 EP's op haar eigen label uitgebracht, met songs die ze zelf heeft geschreven, in haar eigen studio zijn opgenomen met muzikanten die ze uit haar eigen omgeving bij elkaar heeft gehaald. Het resultaat is bij vlagen verbijsterend te noemen. De invloeden zijn duidelijk, maar op geheel eigen wijze in haar muziek gevat, afkomstig van Kate Bush, Imogen Heap en Björk. De eerste EP genaamd “ONE” laat een nog wat meer indie-rock sound horen waarvan wij de track “How Not To Be Surprised When You're A Ghost” laten horen en waarvan de surrealistische video, ook helemaal eigen beheer, op onze site valt te zien:


Website: http://charlottechurchmusic.com/.

NIEUW
Steve Hackett – The Lamia
Van “Genesis Revisited - Live At Hammersmith” (InsideOut, 2013)

Het grote Hackett-circus reist al een tijd de wereld rond met de Genesis Revisited-tour ter promotie van het album “Genesis Revisited Vol. 2”. Naast zijn vaste begeleiders Roger King (toetsen), Gary O’Toole (drums) en Rob Townsend (sax en fluit) is dit keer bassist Lee Pomeroy op bas aangeschoven en vinden we hier Nad Sylvan als zanger. Hij zal vast niet bij iedereen in de smaak vallen, maar hij weet de Peter Gabriel-nummers goed te vertolken. Van het eerste deel van de tour is een van de shows in de Londense Hammersmith gefilmd. Tijdens dit concert kwamen legio gasten (die ook aan het album mee werkten) acte de presance geven. Een van de hoogtepnten van de show was “The Lamia” (een nummer van “The Lamb Lies Down On Broadway”), waarin zowel Nick Kershaw als Marillion-zanger Steven Rothery een gastrol vertolken. Het gitaaarsoloduel tussen Hackett en Rothery is om van te smullen: een hoogtepuntje. Het geheel is verschenen in een boxje met 3 CD’s en 2 DVD’s en voor de liefhebbers van Genesis en Steve Hackett een must.
Website: http://www.hackettsongs.com/ .

HERUITGAVE
Giltrap, Gordon - The Last Judgement:
- Awakening
- Robes And Crowns
- From The Four Winds
- Lucifer's Cage
- Revelation
Afkomstig van "Visionary" (The Electric Record Company, 1976, Esoteric Recordings, 2013)

Na vanaf 1968 actief te zijn geweest als gitarist/zanger in de Britse folkscene besloot Gordon Giltrap in 1973 om zijn bakens te verzetten. De eerdere muzikale koers werd gewijzigd en hij ontwikkelde een muziekstijl die zijn akoestische gitaarspel, welke al behoorlijk klassiek beïnvloed was, vermengde met orkestrale klanken en een rockband. Het resultaat verscheen in 1976 en baarde meteen al redelijk veel opzien hoewel voornamelijk toch in Engeland. Het was ook nagenoeg het eerste album waar op drummer Simon Phillips te horen was, samen met bassist John G. Perry die hiervoor bij Caravan speelde en later nog deel uit maakte van Quantum Jump. Het Britse Esoteric-label heeft nu de drie studio-albums en hetlive album, origineel verschenen tussen 1976 en 1981, opnieuw uitgebracht waarmee Giltraps symfonische rockperiode nu weer compleet en in mooie uitgebreide heruitgaven beschikbaar is. De eerste uit deze serie is Giltraps “Visionary” en deze is volledig geïnspireerd door het werk van de dichter / schilder William Blake, waarbij de eerste 5 tracks van het album de suite The Last Judgement vormen.
Website: http://www.giltrap.co.uk/.

ALBUM VAN DE MAAND
Jonathan Wilson – Her Hair Is Growing Long
Van “Fanfare” (Bella Union, 2013))

De Amerikaanse singer/songwriter Jonathan Wilson verraste twee jaar geleden met zijn debuutalbum “Gentle Spirit”. Enerzijds had die plaat de lome sfeer van de Pink Floyd van albums als "Obscured By Clouds", anderzijds refereerde hij sterk aan de heftige Neil Young van songs als "Down By The River". Ook opvolger "Fanfare" gebruikt veel elementen uit muziek van medio 1970. Diverse recensenten haalden al het legendarische solo-album “Pacific Ocean Blue” van Beach Boy Dennis Wilson aan, vooral door de majestueuze, breed uitwaaierende lijzige arrangementen. Eén van die lijzige songs op “Fanfare” is “Her Hair Is Growing Long”. Wilt u hem live zien dan heeft u in december onder andere in Utrecht de kans. Hij speelt namelijk op 8 december in Tivoli. Meer daarover in de concertagenda.
Website: http://www.songsofjonathanwilson.com.

NIEUW / VOORPROEFJE
Freedom To Glide – Rain (EP Mix)
Van “Rain” (eigen beheer, 2013)

De Britse band Freedom To Glide is nog jong, maar toch geen onbekende in de Britse prog scene. Hoewel Pete Riley and Andy Nixon al jaren samen werkte in de Pink Floyd-coverband Dark Side Of The Wall , ontstond Freedom To Glide eigenlijk per toeval. Nixon had een nummer waar wat gitaar voor nodig was. De samenwerking beviel zo goed dat ook aan een tweede track, “Rain”, werd begonnen. Een nummer dat de Eerste Wereldoorlog als thema heeft. Dit nummer legde de basis voor het album dat nu is verschenen nadat de band ter introductie al eerder een tweetal EP’s had uitgebracht. Het is natuurlijk moeilijk te ontkennen dat Pink Floyd aan de basis van Freedom To Glide staat. Zowel muzikaal als thematisch zijn er veel overeenkomsten met de Pink Floyd van midden jaren 70 en eind jaren 80. Het album roept hetzelfde gevoel op als het debuut van RPWL: mooie uitgesponnen muzikale passages, heerlijk gitaarwerk en een boeiend thema. Freedom To Glide is zeker een band om in de gaten te houden.
Websites: http://www.freedomtoglide.com/home.

WERELD VOOR MUZIEK
Mugen - Edmond’s Old Mirror
Van het album “Leda Et le Cygne” (Nexus, 1986)

De Japanse progrockband Muben is opgericht in 1978 door toetsenist Katsuhiko Hayashi en zanger/toetsenist Takashi Nakamura. Pas in 1984 verscheen Mugens eerste album “Sinfonia Della Luna", een heel mellow klinkende CD met klassieke gitaar, mooie Mellotron-golven en gevoelige elektrische gitaarsolo's. Het tweede album "Leda Et La Cygne” (1986) wordt beschouwd als Mugens beste, dankzij bijdragen van violist Takashi Kawaguchi (bekend van Outer Limits) en twee leden van Pageant, namelijk fluitist Kazuhiro Miyatake en akoestisch gitarist Ikkou Nakujima. De uitgewerkte composities bevatten veel instumentale passages, met orkestrale keyboards, zoals we die ook horen bij The Enid en soms Le Orme. Het hoogtepunt op deze CD is ”Edmond’s Old Mirror”: een goed voorbeeld van de typisch Japanse progrock, met weelderige keyboards, veel Mellotron en viool en klassieke invloeden. (Erik Neuteboom)
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=252.

NIEUW
Flower Kings, The - Desolation Road
- Interstellar Visitations
Van “Desolation Rose” (InsideOut, 2013)

Twee releases binnen het jaar en dan nog wel een dubbelalbum, dat is wat The Flower Kings presteren. Ten minste, als je de fraaie mediabook-editie koopt van “Desolation Rose”, het twaalfde album van The Flower Kings in de ruim 20 jaar van hun bestaan. De intrigerende titel, “Desolation Rose” staat symbool voor liefde en passie, kennelijk in troosteloze eenzaamheid. Het verhaal is een observatie van het menselijk falen om een paradijs op aarde te creëren en de hebzucht, angst en onwetendheid die dat falen hebben veroorzaakt. "Desolation Rose" is minder bombastisch dan z’n voorganger “Banks Of Eden”. De groep brengt wederom pittige vocale en instrumentale melodieën ten gehore. Aldus schreef Nicolas Dewulf in iO pages. Als je alle voorgaande Flower Kings-muziek hebt beluisterd biedt “Desolation Rose” geen echte verrassingen, maar het toont wel aan hoe consistent en indrukwekkend de muziek van de Zweden nog steeds is. The Flower Kings slagen er toch in om een muzikaal hoog niveau te houden en dat is niet veel bands gegeven. Zoals gezegd is er naast de standaard-editie een 2CD-mediabook-editie. Die laatste editie is aan te raden, want die bevat muziek die de eerste schijf naar onze bescheiden mening soms nog overtreft. U hoorde als opener van vanavond al het bijna-titelnummer “Desolation Road”, van de tweede CD hoort u “Interstellar Visitations”.
Website: http://www.flowerkings.se/.

NIEUW
Opium Cartel, The - Northern Rains
- The Waiting Ground
Afkomstig van "Ardor" (Termo Records, 2013))

In 2009 verscheen het eerste album "Night Blooms" van The Opium Cartel. In dit project wilde gitarist/componist Jacob Holm-Lupo (van White Willow) zijn meer songmatige popkant naar voren laten komen. We hoorden sporen van de vroege progfolk van White Willow, maar ook meer elektronica en artpop in de muziek, vermengt met symfonische passages. Vier jaar later is er nu een opvolger onder de titel "Ardor" en de muziek heeft een duidelijke ontwikkeling doorgemaakt. De progfolk is nagenoeg weg, symfonische passages zijn er nog steeds maar het is met name de elektronica en artpop die nu de boventoon voert. Qua vocalisten keren Tim Bowness (van No-Man), Stephen James Bennet (van Henry Fool) en Rhys Marsh terug, maar het zijn de stemmen van Venke Knutson en Alexander Stenerud die we het meest horen. Beide zijn hier in Nederland niet bekend, maar hebben in Noorwegen al een reeks top 10-hits op hun naam staan. De overige muzikanten, die we naast Holm-Lupo op het album horen, zijn voor vaste Xymphonia-luisteraars bekende namen als drummer/klankbeeldhouwer Mattias Olsson, toetsenist Lars Fredrik Froisle (White Willow en Wobbler) en Ketil Vestrum Einarsen (Jaga Jazzist). Het resultaat is een album dat Holm-Lupo's eerbetoon is aan de klanken die hij in de jaren 80 op de radio hoorde. Dus we horen veel typische warme jaren 80-synthgeluiden, vertaald naar 2013.
Website: http://theopiumcartel.com/.

NIEUW
Ampledeed - Dragon Lance
- Wake Of The Galaxy
Van "A Is For Ampledeed" (eigen beheer, 2013)

Ampledeed is een nieuwe Amerikaanse band, gevormd rondom gitarist Luis Flores, zanger/bassist/ toetsenman Max Taylor en zanger/toetsenman Aaron Goldich, aangevuld met enkele gastmusici. In tegenstelling tot de Yes-geïnspireerde formatie The Source, waarmee Goldich al twee albums heeft gemaakt, staat op "A Is For Ampledeed" muziek die zowel het onbevangene van het debuut van Spock's Beard en het vroege Echolyn bevat als die Steely Dan-achtige progjazzy 'coolness' van (You Were) Spiraling in zich heeft. Dus wel muziek boordevol ideeën met veel ruimte voor instrumentale expressie, maar nergens echt complex. Daarbij is het fraai hoe in “Wake Of The Galaxy” ineens een smeuïge saxofoon opduikt.
Website: http://www.ampledeed.com/.

NIEUW
Jevtovic, Dusan - Am I Walking Wrong?
Van "Am I Walking Wrong?" (Moonjune Records, 2013)

"Am I Walking Wrong?" is het albumdebuut van de Servische gitarist Dusan Jevtovic. Op dit bij Moonjune Records verschenen album wordt hij begeleid door de Catalaanse fretloos spelende basgitarist Bernat Hernandez en de eveneens uit Servië afkomstige drummer Marko Djordjevic. Die laatste resideert echter in New York en speelt ook met cracks als Gary Willis en Bill Frisell. Jevtovic' stijl is best wel bijzonder. Vaak speelt hij met een schilderachtig, breed uitwaaierend geluid, waarmee hij tegelijk een impressionistisch decor neerzet, flink wat noise kan produceren als meanderende melodieën uitstippelt. Ja, u hoort het goed: als het moet dus alle drie tegelijk! Met Djordjevic geeft hem daarbij de perfecte percussieve ondersteuning. Een intrigerende muzikale ambiance is het resultaat. De misschien wel best geslaagde symbiose van jazzrock met psychedelische rock vindt plaats in het bloedspannende titelnummer.
Website: http://www.moonjune.com/.

NIEUW
Ayreon - Proloque: The Blackboard
The Theory Of Everything Part 1
Patterns
The Prodigy's World
The Teacher's Discovery
Van “The Theory Of Everything” (InsideOut, 2013)

“The Theory Of Everything” schopte het tot een Vette Krent-notering in iO Pages 118: "Vijf jaar na "01011001", pakt Arjen Lucassen weer uit met een dubbelalbum met vier epics van ruim 20 minuten. De meester is er wonderwel in geslaagd weer met een dijk van een bezetting te komen. We komen hier zangers tegen die er niet om liegen: o.a. John Wetton (King Crimson, Asia, UK), Cristine Scabbia (Lacuna Coil), Tommy Karevik (Seventh Wonder, Kamelot) en JB (Grand Magus). Ook horen we kanonnen als Keith Emerson, Rick Wakeman, Jordan Rudess, Steve Hackett en Troy Donockley. Lucassen smelt klassieke muziek, volksmuziek, metal en elektronische muziek schijnbaar moeiteloos samen tot een bombastisch symfonisch geheel dat hij terecht als zijn meest progressieve werk tot nu toe bestempelt. In een stevige, maar ongelooflijk vloeiende stijl hoor je onder meer invloeden van Yes, Tangerine Dream, Pink Floyd, Jeff Wayne en klassieke componisten als Wagner. Een ultieme krachttoer van Lucassen." aldus de Almelose prog-journalist Menno von Brucken Fock. Er zijn meerdere formats van dit album leverbaar, al dan niet vergezeld gaand van de instrumentale versies van de stukken en een DVD met een 'making of'-documentaire en interviews.
Website: http://arjenlucassen.com/.

LIVE-TIP
Marillion – Circular Ride
van “Thank You Whoever You Are” (Intact, 2011)

Marillion speelt op 12 november in Haarlem en op de 16de in Uden. Wat kunnen we verwachten van die optredens? Er is een goede kans dat het meest recente album “Sounds That Can't Be Made” integraal gespeeld gaat worden en wie weet nog iets uit de oude doos?! Wat we zeker niet zullen gaan horen is “Circular Ride”. Deze left-over uit de “Marbles”-tijd dook pas op ten tijde van “Somewhere Else”, maar is echter alleen weggestopt op een singletje. Ondanks dat het met zijn licht folky deuntje een beetje een buitenbeentje is in het repertoire van de band, is het wel een lekker nummer. Daarom hoort u het bij ons nu wél.
Website: http://www.marillion.com.

LIVE-TIP
King Crimson - Thela Hun Ginjeet (Steven Wilson mix)
Van "Discipline" (E'G, 1981 / Panegyric, 2011)

Volgens ons archief is het opzwepende “Thela Hun Ginjeet” van "Discipline" nog niet eerder in Xymphonia te gast geweest. Ter gelegenheid van het concert dat The Crimson ProjeKCt op 14 maart 2014 in de Boerderij te Zoetermeer geeft, draaien we nu de speciale, door Steven Wilson gemaakte mix. Deze legt de nadruk meer op de gierende gitaren en opgefokte ritmes, vooral omdat de zang is weggemixt. De versie is te vinden op de 40th Anniversary Series-editie van dit zoveelste comebackalbum van King Crimson, dat, zoals we onlangs bekend maakten voor 2014 wederom plannen heeft tot een uitgebreide reünie.
Website: http://www.dgmlive.com/kc/.

LIVE-TIP – LONE: Ferdinand Bakker & Michel van Dijk (Alquin)
Alquin – Farewell, Miss America
Van “Nobody Can Wait Forever” (Polydor, 1975)

Een onverwachte samenwerking tussen twee bandleden die besloten solo te gaan. Michel van Dijk en Ferdinand Bakker dachten twee jaar geleden, na het (voorlopige) einde van hun bekende band Alquin, een eigen album te gaan maken. Dat besluit was voor beide mannen het begin van een lange zoektocht vol persoonlijke experimenten. Tijdens die tocht kruisten de paden van Van Dijk en Bakker elkaar geregeld. En op die kruispunten groeide het besef dat ze samen moesten doorgaan. De solisten vormden een duo en werkten aan een gezamenlijk, tijdloos verhaal, onder de noemer LONE. Op 6 november presenteren Van Dijk en Bakker samen een nieuw album in de Zoetermeerse Boerderij. Een album met dezelfde titel als de samenwerking: “LONE”. Hierop elf songs over mensen die op weg zijn, onverwachte wendingen, mysterieuze vergezichten, maar ook hindernissen en de moed verder te gaan. Het verhaal van de band dus. LONE bestaat live naast Ferdinand Bakker (gitaar) en Michel van Dijk (zang) Kim Haworth (drums), Åke Danielson (toetsen) en Misha Kool (basgitaar). Het voorprogramma wordt verzorgd door de jonge Zaltbommelse singer/songwriter Nick van Wyk. Wij hebben de LONE-plaat nog niet, dus gaan we terug naar 1975, naar het eerste album dat Michel van Dijk met Alquin maakte.
Website: http://cultuurpodiumboerderij.nl/programma/lone/.

ALBUM VAN DE MAAND NOVEMBER
Wilson, Jonathan - Fanfare
Van “Fanfare” (Bella Union, 2013)

De Amerikaanse singer/songwriter Jonathan Wilson verraste twee jaar geleden met zijn debuutalbum “Gentle Spirit”. Enerzijds had die plaat de lome sfeer van de Pink Floyd van albums als "Obscured By Clouds", anderzijds refereerde hij sterk aan de heftige Neil Young van songs als "Down By The River". Ook opvolger "Fanfare" gebruikt veel elementen uit muziek van medio 1970. 'Weinig origineel', zou je dan kunnen aanvoeren. Maar de caleidoscopische wijze waarop deze multi-instrumentalist ontelbare verschillende elementen in knappe songs giet, maken "Fanfare" tóch een oorspronkelijk werkstuk. Méér dan dat zelfs. De evidente Neil Young-elementen zijn wat afgezwakt - die lijzige, dromerige Pink Floyd-sfeer zeer zeker niet. Het album klinkt over de hele linie wellicht wat Britser dan z'n voorganger, maar dan nog steeds aangelengd met een flinke scheut Amerikaanse Westcoast. Een aantal iconen uit die scene, David Crosby, Graham Nash en Jackson Browne, heeft zelfs kleine gastrollen. Diverse recensenten haalden al het legendarische solo-album “Pacific Ocean Blue” van Beach Boy Dennis Wilson aan, vooral door de majestueuze, breed uitwaaierende lijzige arrangementen. Het maakt "Fanfare" zowel psychedelisch als regelmatig symfonisch. De bewondering neemt nog flink toe als je leest dat Jonathan Wilson zélf het leeuwendeel van de gitaar-, toetsen- en drumpartijen heeft ingespeeld. Waarbij hij natuurlijk veel warm klinkend vintage-appatuur heeft gebruikt. Het titelnummer is de perfecte opener van de plaat, die je echt beetje voor beetje de muziek insleurt, om je aan het eind wakker te schudden met een haast aan freejazz refererende vette saxofoonsolo van James King. Wilt u hem live zien dan heeft u in december onder andere in Utrecht de kans. Hij speelt namelijk op 8 december in Tivoli. Meer daarover in de concertagenda.
Website: http://songsofjonathanwilson.com/.

IN DE HERHALING
Fish - Other Side Of Me
Van "A Feast Of Consequences" (eigen beheer, 2013)

Het is zes jaar geleden sinds het voorlaatste studio-album van Fish, “13th Star”, uitkwam en we mogen wel zeggen dat het resultaat het wachten meer dan waard is geweest, want “A Feast Of Consequences” is een bijzonder werkstuk geworden. Zeker de luxe versie is echt een totaalkunstwerk te noemen, dat niet alleen muziek en de bij Fish altijd essentiële teksten verenigt, maar ook beeld. Mark Wilkinson, de beeldend kunstenaar die al met Fish werkt sinds heel vroege Marillion-tijden, maakte met zijn vrouw een flink boekwerk aan artwork dat een even belangrijk aandeel is in het eindresultaat. 'Downloaders, eat your heart out', zou je dan willen zeggen, want die missen in dit geval echt de boot. Belangrijk thema op deze plaat wordt gevormd door de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog en het album is opgedragen aan Fish' grootvaders, die destijds gevochten hebben. Nederlander Egbert Derix leverde enkele strijkersarrangementen. Dat moet hem zeer plezieren. Op Derix' eigen album "Paintings In Minor Lila" waren zowel Steve Hogarth als Fish te horen - intussen heeft hij tijdens het afgelopen Marillion-weekend ook met Marillion gespeeld. "Other Side Of Me" bevat misschien wel de fijnste gitaarsolo van het album, van oudgediende Robin Boult. Foss Pattersons Hammondorgel en de achtergrondzangeressen maken het Floydeske sfeertje van de tweede helft van deze song compleet.
Website: http://fishheadsclub.com/.

HERUITGAVE
Barclay James Harvest - Love On The Line
Afkomstig van "Glasnost" (Polydor, 1987, Esoteric Recordings, 2013)

Het is het overbekende verhaal: Barclay James Harvest was in de jaren 80 de top rockband in met name de Duitstalige gebieden zoals Duitsland en Zwitserland. Aan het begin van de jaren 80 stond de band voor meer dan 100.000 man te spelen aan de Westerse kant van de Berlijnse muur, in 1987 was Barclay James Harvest de eerste rockband die een openluchtconcert mocht houden in het Oost-Duitse gedeelte. Dat concert verscheen uiteindelijk dat jaar nog deels op het album "Glasnost", maar in het kader van de meest recente BJH-heruitgaven heeft Esoteric Recordings dat album nu als dubbelaar weten uit te brengen, zodat het complete concert nu eindelijk verkrijgbaar is. Dit is Barclay James Harvest op de top van zijn populariteit, waarbij het gespierde geluid van de band opvalt: meer A.O.R. dan progrock. Toch is dit wel een bijzonder document van een tijdperk waarin langzaam maar zeker kleine gaatjes ontstonden in het IJzeren Gordijn.
Website: http://www.barclayjamesharvest.com/.

NIEUW / HEROPNAME
Camel – Flight Of The Snow Goose / Preparation / Dunkirk
Van “The Snow Goose” (Camel Productions, 2013)

De afgelopen weken heeft Camel na 10 jaar afwezigheid weer een aantal concerten gegeven. Voor de gelukkige aanwezigen waren het emotionele avonden met veel hoogtepunten. In het teken van de tour is een heropname van het best verkochte album van de band verschenen, “The Snow Goose”, uit 1975. Het album is gebaseerd op de gelijknamige novelle van Paul Gallico, die verhaalt over Philip Rhayader die in een verlaten vuurtoren in Essex woont ten tijde van oorlog. Hij ontmoet daar het meisje Fritha, met een gewonde gans. In 1975 besloten Andy Latimer en Peter Bardens (die eerst gesuggereerd had Herman Hesse's Siddhartha te verklanken) het verhaal op muziek te zetten. Dit bleek een gouden greep en is nog steeds een van Camels meest populaire albums. In de nieuwe versie heeft Andy een aantal subtiele stukjes muziek aan het origineel toegevoegd, zonder dat dit afbreuk doet aan het origineel. Live was het zeker een spektakel. We gaan luisteren naar een van de hoogtepunten uit de nieuwe uitvoering, de suite: “Flight Of The Snow Goose”, “Preparation” en “Dunkirk”.
Website: http://camelproductions.com/.

EINDNUMMER
Blinker The Star – The Star Behind The Star
Van het album “August Everywhere” (DreamWorks, 1999)

Blinker The Star is een Canadese band, met zijn oorsprong in Pembroke, Ontario. Het draait in de groep allemaal om Jordon Zadorozny, die bekendheid kreeg als Courtney Love’s co-writer . Nadat in 1993 het debuut was verschenen, verhuisde de band naar Montreal. De positieve reacties op dat titelloze album, waarop complexe, stevige gitaar-riffs gecombineerd werden met rustiger melancholische stukken, maakten dat mogelijk. Vervolgens bracht de band twee albums uit in de Verenigde Staten. Zo ook het derde album “August Everywhere” uit 1999 dat verscheen bij het toenmalige grote DreamWorks-label. De hoes gemaakt door de onlangs overleden Storm Thorgerson. Het album kreeg aanzienlijke airplay op de Canadese radiostations, maar commercieel succes bleef echter uit. Muzikaal is er veel variatie op het album: poppy, akoestische nummers maar ook progressiever werk, geschikt voor ons programma, zoals “The Star Behind The Star”, met een gastrol voor superdrummer Vinnie Colaiuta. Overigens bracht Blinker The Star, lees: Jordon Zadorozny, dit jaar voor het eerst in 10 jaar nieuwe muziek uit, die te vinden is op Bandcamp.
Website: http://blinkerthestar.net