Uitzending Terugluisteren

The current broadcast will be available to listen to for two months here:

NIEUW / AOR
Pride Of Lions – Lion Heart
- Now
Van het album "Lion Heart" (Frontiers, 2020)

“Jim Peterik is de man die ooit Survivors “Eye Of The Tiger” bedacht en die sindsdien geen enkele behoefte heeft gevoeld naar andere genres uit te waaieren. Pride Of Lions bestaat sinds 2003 en is opgericht door Peterik en zanger Toby Hitchcock. “Lion Heart” is het zesde album van het duo en is net als de 5 voorgaande albums en het live-album “Live In Belgium” verplichte kost voor iedere liefhebber van radiovriendelijke (hard)rock die geworteld is in de jaren 80. Jim Peterik is een grootmeester in het schrijven van nummers met melodie en een catchy refrein en dat toont hij op “Lion Heart” ook weer. Dit in combinatie met de vocalen van Toby Hitchcock, één van de toppers in het genre, maakt dit album tot een uiterst aangename luisterervaring van een klein uur. Slechte nummers staan er niet op. Wel enkele positieve uitschieters, te beginnen met opener en titelnummer “Lion Heart” met zoon Colin Peterik achter de drumkit en Kevin Campbell op bas.” (Ad Keepers, Rockmagazine)
Websites:
https://www.facebook.com/PrideOfLionsBand/
https://www.frontiers.shop/pride-of-lions/ .

NIEUW
Harrison, Gavin & Antoine Fafard – Holding Back The Clock
– Pair Of A Perfect Four
Van “Chemical Reactions” (Harmonic Heresy, 2020)

Antoine Fafard heeft al een flinke reeks creatief hoogstaande uitgaven op zijn naam staan, maar blijft steeds op zoek naar nieuwe uitdagingen. De in Londen woonachtige Canadese bassist maakte de afgelopen jaren een reeks albums met steeds andere topdrummers, die aldoor veel meer waren dan alleen maar tentoonspreidingen van virtuositeit voor een muzikantenpubliek. Compositorisch en zeker ook productioneel waren de albums met o.a. Simon Phillips, Gary Husband en Todd Sucherman van hoog niveau. Wat daarnaast al lang in de pijplijn zat was een samenwerking met klassieke ensembles. Al in 2016 kreeg hij het via dirigent Anthony Armore voor elkaar om een sessie te regelen met het Tsjechische Janácek Philharmonic Orchestra. De destijds opgenomen basis werd later voorzien van uitdagende partijen voor zijn eigen basgitaar en de drums van Gavin Harrison. De twee composities bleven op de plank totdat Fafard daarnaast ook vier stukken voor strijkkwartet en dezelfde ritmesectie had voltooid. De strijkkwartetpartijen werden door slechts twee spelers, Maria Grig en Jonathan Gerstner ingespeeld. Fraai zijn de marimbapartijen die Harrison net als op de recente The Pineapple Thief-plaat “Versions Of The Truth” eraan toevoegt. Als brug fungeert “Singular Quartz”, met als strijkersgroep Jery Goodman en Avigail Arad en niet Harrison zelf op marimba, maar Reinaldo Ocando, die tevens vibrafoon bespeelt. Het resultaat mag zeer geslaagd worden genoemd en neemt in zowel het oeuvre van Fafard als Harrison een bijzondere plek in. Wij kiezen uit de kamermuziekstukken “Pair Of A Perfect Four” (de titel is een knipoog naar een song en album van King Crimson, waar Harrison tegenwoordig deel van uitmaakt), waar vooral Harrisons partijen, zeker ook die op marimba, prachtig mengen met de strijkers – en uit de orkeststukken het lekker voluit de startblokken uitschietende “Holding Back The Clock”, waarin Fafard voor zichzelf ook een fraaie bassolo incorporeerde.
Websites:
https://antoinefafard.com/
http://www.gavharrison.com/ .

NIEUW
Three Colours Dark - Wonderland (How Can This Be Love?)
- Three Colours Dark
Van "The Science Of Goodbye" (Firefly Music, 2020)

Zangeres Rachel Cohen en toetsenist Jonathan Edwards werkten voor het eerst samen toen ze deel uitmaakten van de originele line-up van Karnataka. Nadat deze Britse band in 2004 uit elkaar viel, zagen we Cohen toetreden tot The Reasoning en zou Edwards met een aantal ex-Karnataka-leden Panic Room starten. Twee jaar geleden kwamen Cohen en Edwards weer in contact met elkaar en werd er voorzichtig begonnen aan nieuwe muziek, wat uiteindelijk resulteerde in het album "The Science Of Goodbye" onder de naam Three Colours Dark. Muzikaal zit hun muziek redelijk in het vaarwater van hun gezamenlijke muzikale verleden, waarbij de eerste indruk was dat het wel wat meer richting pop leek te gaan. Maar toen we iets dieper gingen graven, ontdekten we wel dat er iets meer aan de hand is, want er zijn niet veel albums waar een leeslijst achter in het boekje te vinden valt. Op die lijst die worden onderwerpen als narcistisch misbruik in relaties aangestipt. En dan blijkt dat Rachel Cohen er naast haar muzikale ook een academische carrière op na houdt en ze zich bezighoudt met onderzoek op het gebied van de geestelijke gezondheidszorg. En dan vallen de puzzelstukjes op hun plaats, want in de teksten wordt een persoon beschreven, die gevangen zit in een ongezonde relatie en zich daar in de loop van het album uiteindelijk aan weet te ontworstelen. Bij voorbaat geen makkelijke kost, maar de combinatie met de toegankelijke muziek waarin de nodige prog-invloeden zijn verwerkt, maakt dat het juist daardoor wel veel indruk weet te maken. We kiezen voor twee stukken van dit album. “Wonderland (How Can This Be Love?)”, met zanger Steve Balsamo (Kompendium, Chimpan A) als gast, laat duidelijk iets van het oude Karnataka-geluid horen. Het net als de band “Three Colours Dark” geheten stuk biedt een mooie rol voor violiste Kate Roncioni, die als een soort van muzikale draad door het album bijdragen levert.
Websites:
http://www.threecoloursdark.com/
https://threecoloursdark.bandcamp.com/album/the-science-of-goodbye
www.burningshed.com/tag/Three+Colours+Dark .

NIEUW
Baker, Dean - Clouded Hills
Van "Constellations" (Avalon Records / OSKAR, 2020)

Onlangs verscheen het eerste solo-album van Dean Baker, die we kennen als de toetsenist van Galahad en bij concerten van Twelfth Night. Dit "Constellations" is ontstaan uit een trieste aanleiding, namelijk het overlijden van een goede vriend van de Brit. Als gevolg daarvan erfde Baker een aanzienlijke CD-collectie met daar in een groot aantal albums van elektronischemuziekgrootheden als Jean Michel Jarre, Kraftwerk, Vangelis en Tangerine Dream. Hierdoor geïnspireerd ging Baker ook zelf aan de slag en voordat hij het wist, had hij een album bij elkaar dat in oktober verscheen bij het Poolse label OSKAR. In aanvulling op het uitgebreide toetsenarsenaal dat Baker tot klinken brengt, levert gitarist Lee Abraham nog een bijdrage aan één track en is ook Galahad-zanger Stuart Nicholson op een paar stukken te horen. "Constellations" is al met al een geslaagde ode, niet alleen aan elektronischemuziekgrootheden maar misschien nog wel net zo veel aan een goede vriendschap.
Websites:
https://twelfthnight.info/?cds=dean-baker-constellations
https://twelfthnightuk.bandcamp.com/album/constellations .

NIEUW
Ring Van Möbius – Distant Sphere
Van “The 3rd Majesty” (Apollon Records: PROG, 2020)

Het Noorse label Apollon Records: PROG lukt het keer op keer om ons een hoogstaand progressief rockalbum voor te schotelen. Zoals nu het tweede album van retroproggroep Ring Van Möbius. Op dit “The 3rd Majesty” borduurt de Noorse band stevig voort op het geluid uit de vroege jaren zeventig en dan wel geschoeid op de leest van Van Der Graaf Generator met een vleugje King Crimson, The Nice en vroeg werk van Emerson, Lake and Palmer. Vooral invloeden van de eerstgenoemde band voert soms de boventoon. Ondanks de opsmuk van een breed assortiment aan instrumenten en oude synths is toch het Hammondorgel een van de dominante instrumenten, over de door de stevige ritmesectie gelegde basis. Doordat er ook her en der wat invloeden van andere bands in de mix worden gegooid blijft “The 3rd Majesty” interessant, hoewel Ring Van Möbius zeker niet in het jaar 2020 leeft. Zelfs de productie ondersteunt het jarenzeventiggeluid. De plaat opent in stijl met een LP-kantvullende epic, “The Seven Movements Of The Third Majesty” (inderdaad in 7 delen). Daar gaan we vanavond niet naar luisteren. Wel naar de andere, half zo lange epic “Distant Sphere”, waaraan ook strijkerspartijen zijn toegevoegd.
Websites:
https://www.apollonrecords.no/
https://www.facebook.com/ringvanmobius/ .

(OP)NIEUW
Kraan - Hippie Jam
Van "Sandglass" (Bassball Recordings, 2020)

De huidige triobezetting van het Duitse Kraan bestaat uit gitarist/toetsenman/zanger Peter Wolbrandt, drummer Jan Fride en superbassist/zanger Hellmut Hattler. Op "Sandglass", het eerste studioalbum sinds "Diamonds" uit 2020, leveren ex-bandleden en bevriende gasten bijdragen op toetsen, blaasinstrumenten en percussie. In "Moonshine On Sunflowers" is er zelfs ruimte ingeruimd voor een elektrische pianopartij van de in 2019 overleden Ingo Bischof. Het album klinkt fris en opgewekt, terwijl de virtuositeit er vanaf spat. De songs variëren van sloom funky met smaakvolle Moog- en gitaarsolo’s tot catchy als Steely Dan of Laid Back (van de culthit "Bakerman"). "Funky Blue" en "Hallo Kante" worden daarnaast gedomineerd door Floydesk echoënd gitaar- en basgetokkel, terwijl de slepende ballade "Das Meer" (het enige Duitstalige lied) sterk door Beatles is beïnvloed. Ten slotte wordt er aan gitaristen als Santana, Peter Green en Jimi Hendrix gerefereerd in stukken als "Rescue", "Schöner Wird’s Nicht" en "Budenzauber". In september hadden we al enige aandacht voor "Sandglass", voor vanavond hebben we nog de korte instrumentale afsluiter "Hippy Jam" uitgekozen.
Websites:
http://kraan.de/
http://www.kraan.dk/
https://www.facebook.com/groups/4922706379/
https://kraan.bandcamp.com/
https://www.bassball.net/.

NIEUW
Lunatic Soul - Through Shaded Woods
– The Fountain
Van het album "Through Shaded Woods" (Kscope, 2020)

“Naast het fronten van de welbekende Poolse formatie Riverside houdt Mariusz Duda zich al jaren bezig met zijn eigen kindje Lunatic Soul. Een project dat ons inmiddels zes verrassende album heeft gebracht, waarbij Mariusz laat zien dat hij een begenadigd componist is en beslist niet tracht te teren op zijn eerdere successen. Hoewel het geluid met ieder album groeit en vervormt, wordt ieder album gekenmerkt door warme, emotionele maar beklemmende zang, muziek en teksten die je naar je strot grijpen en dat alles verpakt in een duister, intens esoterisch geheel. De eerste drie albums kaartten thema’s aan als de overgang tussen leven en dood, en met de laatste twee albums leek Mariusz te proberen het verlies van goede vriend en Riverside-gitarist Piotr Grudziński te verwerken. Met zijn nieuwste kunstwerk probeert hij al deze duisternis achter zich te laten, want hoewel “Through Shaded Woods” niet volledig ontdaan is van de duisternis en emotie kunnen we stellen dat dit de meest levenslustige, positieve en dansbare verzameling nummers is die Lunatic Soul uit heeft gebracht. Vanaf het eerste nummer, “Navvie”, wordt duidelijk dat "Through Shaded Woods" de elektronische klanken van de laatste albums weer achter zich heeft gelaten en hevig is beïnvloed door Slavische en Scandinavische volksmuziek. De instrumentatie klinkt aangenaam, gelaagd en warm, evenals de zang die het nummer een trance-achtige gloed geeft. De eerdergenoemde warmte en gelaagdheid hoor je trouwens terug over het hele album. Van de heerlijke percussie tot folky getokkel op de akoestische gitaar en wat interessante trucage op de basgitaar.” (Rik van den Heuvel, Progwereld)
Website: https://lunaticsoul.com/ .

NIEUW
Sanguine Hum – Unstable Ground
– Still As The Sea
Van “A Trace Of Memory” (Bad Elephant, 2020)

Sanguine Hum had al vóór het verschijnen van het vierde album “Now We Have Light” (2018) nieuw materiaal geschreven. Die songs kwamen heel spontaan en heel snel tot stand, zij het nog in rudimentaire vorm en ook zonder zanglijnen of teksten. De bedoeling van het Britse trio was om die composities vervolgens met dezelfde spontane en snelle spirit af te ronden. Daar kwam het echter niet van. Verplichtingen in het dagelijkse leven en wegzakkende inspiratie deden het materiaal op de plank belanden. Sterker nog: het leek er even op dat er helemaal niets mee zou gebeuren. ...Maar toen kwam corona en ontstonden er ineens tóch zeeën van tijd. Wel was het trio gewend te componeren, teksten te schrijven en arrangeren in elkaars onmiddellijke nabijheid. Om dat via Zoom of Teams te doen, bleek een hele uitdaging. Het gebrek aan mogelijkheden om een echte studio te horen, zorgde er zelfs voor dat er hier en daar partijen van vroege demo's tot het nu verschenen eindproduct “A Trace Of Memory” zijn doorgesijpeld. Ondanks de afwijkende ontstaansgeschiedenis klinkt het album 100% als Sanguine Hum. Een intrigerend vormgegeven geluidspalet op basis van ingenieus in elkaar stekende patronen – niet zelden in onmogelijk lijkende maatsoorten. Invloeden sijpelen als vanouds door uit Canterbury, maar door de carrouselbewegingen die de oneven maatsoorten creëren ook, van Happy The Man. De pijlers van het album zijn twee lange stukken, de ene instrumentaal en de ander grotendeels instrumentaal, die je, langzaam opbouwend door middel van almaar uitdijende arrangementen, in een hypnotiserende houdgreep nemen. Daarnaast zijn er enkele ietwat schetsmatige, verbindende stukken en enkele bondiger songs waarin toch alle albumkenmerken wel voorbij komen en waarvan we er vanavond twee gekozen hebben.
Website: https://www.sanguinehum.com/ .

(OP)NIEUW
Pencarrow - Twins Paradox: Confessions Of A Capitalist Lover
Van “Growth In The Absence Of Light” (eigen beheer, 2020)

Pencarrow debuteerde in 2016 met het album “Dawn Simulation”. Op die plaat liet de Nieuw-Zeelandse band voornamelijk muziek horen die aan de stevige kant van het prog-spectrum is te plaatsen. Vier jaar is er echter gewerkt aan de opvolger en het resultaat blijkt wel even andere koek. Volgens Pencarrow is “Growth In The Absence Of Light” een muzikale zoektocht naar liefde, verlies en eigen bewustzijn. Dit wordt ondersteund door een breed muzikaal palet. Daar waar op de voorganger gitarist Tonnie ten Hove nog een hoofdrol vervulde, is het nu voornamelijk toetsenist Anthony Rose die domineert. Aan het veelvuldige, filmische en orkestrale toetsenspel is duidelijk af te horen dat er is nagedacht om een compleet en vooral ook dynamisch album af te leveren. De productie is dan ook uitstekend en de plaat klinkt warm en kamerbreed. Natuurlijk is er nog steeds voldoende ruimte voor stevige uitspattingen, waarin drummer Justin Chorley even ‘los’ kan gaan, ondersteund door de heerlijke baslijnen van Todd Thompson. Vooral op het eerste deel van het album, vanaf het erg naar “Shine On You Crazy Diamond” neigende begin, weet de band een perfecte balans te vinden en krijgen we een aantal heerlijke gitaarsolo’s geserveerd. Halverwege de plaat prijkt een zeer mooi georkestreerd, bijna klassiek stuk: zeer indrukwekkend gedaan. Op vijf van de 11 nummers wordt gezongen en ook in dit aspect is de nodige zorg in gestoken. Ten Hove heeft een fijne stem die over de muziek zweeft. Het album is in eigen beheer uitgebracht, maar zou zeker niet misstaan op een label als Kscope. Voor nu kan je het album bestellen via Bandcamp; de deluxe editie is echter al uitverkocht. We gaan luisteren naar het instrumentale “Twins Paradox: Confessions Of A Capitalist Lover”, met heerlijk gitaarwerk.
Websites:
https://www.facebook.com/pencarrowband/
https://pencarrow.bandcamp.com/album/growth-in-the-absence-of-light .

Mermaid Kiss - Dark Cover
Van het album “Etarlis” (eigen beheer, 2007)

“Etarlis” presenteert de meest symfonische kant van Mermaid Kiss. Deze Britse symfonische rock/pop-formatie nam een fantasy-verhaal van de hand van zangeres Evelyn Downing en gitarist Jamie Field als uitgangspunt voor dit derde album, dat is gevuld met melodieuze songs. Na een dreigende, filmische opening ontvouwen zich tien wonderschone liedjes. Hier weet de engelenstem van Downing zeven nummers gigantisch te boeien en de eveneens fraai klinkende Kate Belcher mag drie maal de gehoorgangen vertroetelen met haar stem. Ook gitarist Nigel Hooton is op “Etarlis” weer van de partij. Mermaid Kiss valt wederom te omschrijven als een rustige variant op Karnataka, als een wat minder diepgravende Iona met soms eveneens van die Keltische sferen maar ook met een tikkeltje jazz; een beetje Sarah McLachlan, een beetje Clannad of zelfs wat Pink Floyd op de meer prog-getinten momenten. Echt origineel is het allemaal dus niet. Toch hangt er een wolk van bijzonderheid boven “Etarlis”. (naar Dirk van der Heijde, Progwereld)
Websites:
https://www.facebook.com/Mermaid-Kiss-291624144197225
https://en.wikipedia.org/wiki/Mermaid_Kiss .

ALBUM VAN DE MAAND
Days Between Stations - Spark
"Giants" (eigen beheer / Station One, 2020)

"Giants" is de derde CD die het duo Oscar Fuentes Bills en Sepand Samzadeh als Days Between Stations uitbrengt. Naar eigen zeggen is de muziek wat directer, rockier dan op de twee voorgangers, maar vrees niet, de typische epische sound is zeker niet verdwenen. Billy Sherwoods invloed is nog een stuk groter dan op voorganger "In Extremis" uit 2013, waarbij zeker de zangmelodieën overeenkomsten vertonen met zijn solowerk of zijn bijdragen aan bands als World Trade, Yes of Circa:. Colin Moulding van XTC is ook weer van de partij en wel in een van de weinige korte nummers, het poprockige "Goes By Gravity", terwijl dit keer ook Durga McBroom haar opwachting mag maken in de ballade "Witness The End Of The World". Toch zijn het vooral de langere composities die de aandacht trekken, zoals het gevoelige titelnummer (over Oscars vader), het ruim 16 minuten durende openingsnummer "Spark" (in het boekje "Spark Of Life" getiteld) en "Another Day". Voor de liefhebbers van de hoezen van vroege LP's van Genesis en Van Der Graaf Generator is "Giants" ook weer interessant, aangezien Paul Whitehead wederom nagenoeg al het artwork heeft verzorgd in zijn ietwat grove, futuristische stijl. Als afsluiter van dit Album van de Maand draaien we het genoemde epische openingsnummer "Spark".
Websites:
https://www.daysbetweenstations.com/
https://www.facebook.com/DaysBetweenStations .

NIEUW
Rome Pro(G)ject, The feat. Steve Hackett – All Roads Lead To Rome
Rome Pro(G)ject, The feat. David Cross – 476 A.C. (Song For John Wetton)
Van “IV – Beaten Paths Different Ways” (eigen beheer, 2020)

Toen de Italiaanse toetsenist Vincenzo Ricca in 2012 met enkele prominente gasten het album “The Rome Pro(G)ject” uitbracht, hadden we het idee dat het een eenmalig project zou zijn – iets wat je bij zo'n titel verwacht. Al gauw bleek het de bedoeling dat er een trilogie zou verschijnen met het oude Rome als thematisch uitgangspunt. Nu, 8 jaar verder, lijkt er zelfs een vierde deel verschenen. Nader beschouwd blijkt het een postscriptum met geherarrangeerde stukken en een aantal niet eerder uitgebrachte composities. Muzikaal klinkt dit “Beaten Paths Different Ways” dan ook meteen vertrouwd, mede omdat ook Steve en John Hackett, David Cross, David Jackson en Billy Sherwood weer volop te horen is. Bleven op eerdere albums vocalen beperkt tot soms een vertelstem, nu is een aantal stukken voorzien van gezongen vocalen – van Ricca zelf, maar ook van Bernardo Lanzetti (ex-PFM). Voormalig King Crimson-violist David Cross is wat ons betreft in topvorm in de intenser klinkende bewerkte versie van het gedragen “476 A.C.”, dat is opgedragen aan wijlen John Wetton. Het album gaat voortvarend van start met kerkorgel in het niet eerder uitgebrachte “All Roads Lead To Rome”, waarin verder vooral ruimte is gemaakt voor een duet dan wel duel tussen Steve Hacketts gitaar en Ricca's Moog.
Websites:
https://www.facebook.com/TheRomeProGject/
http://www.vincenzoricca.it/.

NIEUW
Cathedral, Tom Doncourt And Mattias Olsson's - Chamber
- #1
Van "Tom Doncourt And Mattias Olsson's Cathedral" (Roth Händle Recordings, 2020)

Op 16-jarige leeftijd ontdekte de Zweedse drummer Mattias Olsson "Stained Glass Stories" uit 1978 van de Amerikaanse band Cathedral. Dat album zou uiteindelijk van grote invloed worden op zijn eigen muzikale carrière en op de muziek van Änglagård, de band waar hij deel van uit maakte. Jaren later zou Olsson in contact komen met Cathedral-toetsenist Tom Doncourt. Deze nodigde hem vervolgens uit om mee te werken aan zijn solo-albums die begonnen te verschijnen vanaf 2014. Uiteindelijk ontstond er het idee om een echte samenwerking aan te gaan en gezamenlijk een album te maken. Opnamesessies begonnen in de studio van Doncourt in New York maar al snel werd het duidelijk dat er een race tegen de klok gaande was: Doncourt bleek ernstig ziek. Zoals Olsson zo treffende vertelt stokte hun muzikale conversatie in maart 2019 toen Tom Doncourt overleed, maar had Olsson de opdracht om het album in de geest van hun muzikale vriendschap af te maken. Dat album verschijnt officieel begin december onder de naam “Tom Doncourt And Mattias Olsson's Cathedral”. Gezien de omstandigheden is het niet vreemd dat het album uiteindelijk maar 36 minuten lang is maar het zijn wel 36 fascinerende minuten geworden. Kern van het album zijn twee lange rijkgeschakeerde werkstukken die bol staan van inventiviteit, gevuld met de kenmerkende klanken uit de toetsenarsenalen van het duo, ondersteund door explosief drumspel. Het album kent feitelijk twee spanningsbogen, waarbij de kortere tracks toewerken naar de twee lange stukken, waarna een soort epiloog volgt. Olsson heeft al met al bijna twee jaar aan gewerkt aan wat een passend muzikaal monument is geworden voor zowel Tom Doncourt als voor de vriendschap tussen deze Amerikaan en zijn Zweedse muzikale partner.
Website: https://roth-handle.bandcamp.com/album/tom-doncourt-mattias-olssons-cathedral .

NIEUW
Stick Men - Hide The Trees (live)
- Prog Noir (live)
Van "Owari" (MoonJune Records/Iapetus, 2020)

De geplande tour naar het Verre Oosten begin dit jaar van Stick Men leek toch zo'n uniek idee, met concerten van het trio met gastspeler Gary Husband in Hong Kong, China èn Japan. Eind 2019 haakte Hong Kong door de demonstraties in het verdeelde land al af en voorts sloot China begin januari de grenzen in verband met een opgedoken virus. Eind februari stond het viertal amper op Japanse grond of alle concerten aldaar werden eveneens afgelast, op de show in de Blue Note te Nagoya van de 28ste van die maand na. Van dat optreden verscheen begin oktober "Owari", wat "Het Einde" betekent. Het King Crimson-ritmetandem Tony Levin en Pat Mastelotto, touchguitar-specialist Markus Reuter en toetsenman Husband brachten die avond een intense mix van albums van Stick Men aangevuld met enkele King Crimson-composities waaronder de klassieker "Lark's Tongues In Aspic, Part II". Het keyboardspel bleek een extra dimensie te geven aan de toch al bol van atmosferische geluiden staande muziek. Na het afbreken van de tour zorgde labelbaas Leonardo Pavkovic dan ook voor studiotijd om Husband samen met Reuter het bij Xymphonia al meermaals aan bod gekomen "Music Of Our Times" op te nemen. Van "Owari", waar het publiek overigens alleen tijdens de bonustrack "The End Of The Tour" hoorbaar aanwezig is, hebben we "Hide The Trees" van het debuut "Deep" uit 2013 en het titelnummer van "Prog Noir" uit 2016 geselecteerd.
Websites:
https://stickmen-moonjune.bandcamp.com/album/owari
https://nl-nl.facebook.com/stickmenofficial .

10 JAAR / LIVE-TIP
Sky Architect – The Grey Legend (Live)
Van “Excavations Of The Mind” (Galileo, 2010 / Freia Music, 2020)

In 2010 bracht het label Galileo het eerste album van de jonge Nederlandse band Sky Architect uit en om het 10-jarig jubileum van dit “Excavations Of The Mind” te vieren is er dit voorjaar een heruitgave verschenen via Freia Music, met 3 bonustracks. Ook zou er in oktober in Boerderij Cultuurpodium te Zoetermeer een jubileumconcert plaatsvinden, maar dat gaat om de bekende corona-redenen niet door en is verplaatst naar 20 februari 2021. Sky Architect werd in 2006 op gericht door gitarist Wabe Wieringa, toetsenist Rik van Honk en drummer Chistiaan Bruin, allen studerend aan de Rotterdamse Popacademie. Al snel voegen gitarist/zanger Tom Luchies en bassist Guus van Mierlo zich toe aan de bezetting en transformeert de aanvankelijk instrumentale groep naar de huidige vorm. Het doel is technisch hoogstaande prog te maken, maar dan met hart en ziel. In dit doel is de band zeker geslaagd, zoals te horen valt op de vier albums die Sky Architect sindsdien heeft gemaakt. Natuurlijk zijn er de nodige invloeden uit de proghistorie hoorbaar, maar Sky Architects geluid is alles behalve retro. We blikken terug naar 2010 met het nummer “The Grey Legend” en hopen natuurlijk spoedig op nieuw werk. Overigens bevat de jubileum-editie van “Excavations Of The Mind” een recente live-versie van dit meer dan tien minuten durende stuk.
Websites:
http://www.skyarchitect.com/
https://www.facebook.com/skyarchitect.

NIEUW
Within Temptation - The Purge

Het muzikantenechtpaar Sharon den Adel en Robert Westerholt schrijft net als twintig jaar geleden nog alles samen voor de band uit Waddinxveen, ook al gaat Westerholt niet meer mee op tournee. Twintig jaar geleden kwam de doorbraak en kroop de band vanuit de liefhebberswereld van de symfonische metal, een subgenre waarin Within Temptation een van de pioniers was, naar de bovenwereld. De gedragen koren, Keltische sferen, ijselijke violen en de schallende stem van Den Adel vonden weerklank bij een breed publiek toen de single “Ice Queen” onverwacht een hit werd. Dat jubileum was reden voor een goed gothicmetalfeestje. Eerst in april met twee grote shows in de Ziggo Dome, samen met generatiegenoten Evanescence, en anders wel dit najaar rond de echte verjaardag van het album waar die single op te vinden is: “Mother Earth”. Maar al snel ging overal een streep door. Eerst werd de tour doorgeschoven naar september, en nu staat september 2021 in de agenda. Within Temptation heeft het geluk dat nog vorig jaar het album “Resist” uitkwam, waarmee de band ook op tour is geweest. Dat leverde veel positieve energie op om weer te gaan schrijven in deze periode. Afgelopen mei verscheen het nummer “Entertain You” uit, en afgelopen vrijdag 20 november verscheen de nieuwe single “The Purge”, een bombastisch nummer met meeslepend refrein. De productie is modern en schurkt aan tegen dance, maar de grootse, catchy hooks waar de band om bekend staat zijn onmiskenbaar. In een interview met de NRC legt Sharon den Adel uit dat “The Purge” in coronatijd geschreven en opgenomen is. “Het gaat over zelfreflectie, in de zin dat de keuzes die je maakt altijd gevolgen hebben. Daar zit wel een maatschappelijke lading achter. Ten eerste is er tijdens deze corona-crisis meer tijd dan ooit voor zelfreflectie, dat heeft effect. Tegelijk lijkt er nu meer dan ooit veel aan de gang in de wereld en merk ik dat roerige tijden me inspireren en mijn teksten er vanzelf meer over gaan. Ik heb meer behoefte om kleur te bekennen.” (bron: Peter van der Ploeg, NRC, 18 november 2020)
Websites:
https://www.within-temptation.com/
Dit nummer: https://youtu.be/y2HSprjvygY .

ALBUM VAN DE MAAND
Days Between Stations - The Common Thread
"Giants" (eigen beheer / Station One, 2020)

"Giants" is de derde CD die het duo Oscar Fuentes Bills en Sepand Samzadeh als Days Between Stations uitbrengt. Naar eigen zeggen is de muziek wat directer, rockier dan op de twee voorgangers, maar vrees niet, de typische epische sound is zeker niet verdwenen. Billy Sherwoods invloed is nog een stuk groter dan op voorganger "In Extremis" uit 2013, waarbij zeker de zangmelodieën overeenkomsten vertonen met zijn solowerk of zijn bijdragen aan bands als World Trade, Yes of Circa:. Colin Moulding van XTC is ook weer van de partij en wel in een van de weinige korte nummers, het poprockige "Goes By Gravity", terwijl dit keer ook Durga McBroom haar opwachting mag maken in de ballade "Witness The End Of The World". Toch zijn het vooral de langere composities die de aandacht trekken, zoals het gevoelige titelnummer (over Oscars vader), het ruim 16 minuten durende openingsnummer "Spark" (in het boekje "Spark Of Life" getiteld) en "Another Day". Voor de liefhebbers van de hoezen van vroege LP's van Genesis en Van Der Graaf Generator is "Giants" ook weer interessant, aangezien Paul Whitehead wederom nagenoeg al het artwork heeft verzorgd in zijn ietwat grove, futuristische stijl. Vanavond aandacht voor "The Common Thread". Hierover schreef Yes-fan Paul Rijkens in iO Pages 166: "Als Yes ooit nog een nieuw album uitbrengt, dan zou afsluiter "The Common Thread" er niet op misstaan."
Websites:
https://www.daysbetweenstations.com/
https://www.facebook.com/DaysBetweenStations .

NIEUW
Atkinson, Marc - A Part Of Me
Van "Black & White" (eigen beheer, 2020)

2020 zou voor Marc Atkinson altijd al in het teken staan van het uitbrengen van een nieuw solo-album vol zelfgeschreven songs, zoals hij er al meerdere op zijn naam heeft staan. En toen gooide corona roet in het eten en kon hij zijn werk, bijna wekelijks optreden in kleine zalen en pubs, niet meer doen. Hij hield zijn hoofd vervolgens boven water met de donaties die hij ontving van de kijkers naar zijn Facebook live-optredens. Voordeel was wel dat hij ineens veel meer tijd had om aan zijn solo-album te werken en uiteindelijk nam hij voor dit album "Black & White" 26 songs op. Het werd een dubbel-album met op schijf 1 songs van eigen hand en op de tweede schijf een dwarsdoorsnede van de covers zoals hij die de laatste paar jaar speelde tijdens zijn optredens. Songs van o.a. Elbow, Queen, Pink Floyd, Maroon 5, Marillion, Transatlantic en Peter Gabriel. Daar waar hij in het verleden vaak een beroep deed op muzikale vrienden, is "Black & White" een echt solo-album geworden. De focus ligt op zijn mooie stem, de akoestische gitaar en hier en daar wat extra subtiele laagjes achtergrondvocalen en wat spaarzame bas. Niets vernieuwends op muzikaal vlak en absoluut geen symfo of prog, maar gewoon een aangenaam album van een aimabele muzikant.
Websites:
http://marcatkinson.co.uk/
https://marcatkinson3.bandcamp.com/album/black-white .

NIEUW (archief-release)
Focus – Focus I (live at the BBC '73)
– Focus II (live at the Rainbow)
Van “50 Years: Anthology 1970-1976” (Red Bullet, 2020)

Bij sommige mensen zal de vorige week verschenen boxset “50 Years: Anthology 1970-1976” van Focus vragen hebben opgeroepen. Verscheen immers nauwelijks tweeënhalf jaar geleden niet ook al een kloeke 13CD-set onder de titel “Hocus Pocus Box”? Dat is zeker waar, alleen was voor die box weinig moeite gedaan: geen remasteringen, geen bonustracks. Het handige voor de mensen die Focus na het opstappen van Jan Akkerman in 1976 uit het oog waren verloren, dat al het post-Akkerman-materiaal tot en met “Focus X” (2012) ook in die box te vinden is. Officieel Jan Akkerman-biograaf Wouter Bessels was er erg ontevreden over en wist met Red Bullet-platenbaas Willem van Kooten (a.k.a. Joost den Draaijer) voor elkaar te krijgen dat hij een set kon samen stellen die voor wat betreft de Akkerman-jaren superieur uitpakt. Dit alles in het kader van het 50-jarig jubileum van het debuut “Focus Plays Focus” (nog in 1970 heruitgebracht als “In And Out Of Focus”). Alle zeven albums uit die jaren zijn voorzien van bonustracks én er zijn twee extra live-albums plus twee DVD's toegevoegd. Te horen zijn nu bijvoorbeeld een heel vroege én extreem lange versie van koningsstuk “Eruption” dat een plaatkant van “Moving Waves” (1971) besloeg. Ook horen we de prille band als begeleiders van Neerlands Hoop In Bange Dagen en Ramses Shaffy. Op de eerste DVD vinden we complete registraties van TV-optredens in Engeland en Ierland, waaronder voor het eerst en gerenoveerd “Focus At The Rainbow” uit 1973, met méér en deels andere opnamen dan op de gelijknamige LP waren te vinden destijds. Op de tweede DVD vinden we allerlei kortere TV-optredens, het complete reünie-concert voor Goud Van Oud uit 1990 (het laatste concert van de gloriebezetting Jan Akkerman / Thijs van Leer / Bert Ruijter / Pierre van der Linden) plus voor het eerst op DVD de aan “Moving Waves” gewijde aflevering uit de Classic Album-serie uit 1997. Bessels heeft het geheel, net als de bijna tegelijk verschenen nieuwe Tangerine Dream-box, natuurlijk voorzien van uitgebreide liner-notes. Geen Akkerman-fan, maar ook geen Focus-fan kan daarom om deze box heen. Ook in veel bonustracks klinkt diens gitaar zó vlijmscherp dat je haast bang bent dat je speakerconussen het begeven. We gaan vanavond terug naar dat grote succesjaar 1973, toen Focus in Groot-Brittannië echt top of the bill was, “Sylvia” een grote hit en Jan Akkerman door Music Maker werd uitgeroepen tot beste gitarist ter wereld. U hoort “Focus I” uit een opname voor BBC Radio en “Focus II” van de beroemde “Focus At The Rainbow”-LP.
Websites:
https://focustheband.co.uk/
https://www.janakkerman.com/
https://www.redbullet.nl/nl/focus-50-years-anthology-1970-1976/ .

(OP)NIEUW
Fragile – Heaven's Core
Van “Golden Fragments” (eigen beheer, 2020)

De naam van de band verraad natuurlijk al veel. Fragile is ooit begonnen als Yes-tributeband. Een aantal redactieleden heeft deze Britten zelfs een keer in actie mogen aanschouwen in Londen, in de Jaren 90. Toen waren we al van mening dat de muzikanten veel te goed waren om alleen als tributeband te dienen. Nu heeft Fragile daar gehoor aan gegeven met “Golden Fragments”: een eerste album met eigen composities die de bandnaamgever zeker eer aan doen. Natuurlijk zijn er door de jaren heen wel wat bezettingswisselingen geweest. Momenteel bestaat Fragile uit gitarist Oliver Day (gitaar), Max Hunt (toetsen, gitaar, bas en zang), Russ Wilson (drums) en zangeres Claire Hamill. Jazeker, dezelfde Claire Hamill die in het verleden met zowel Yes-leden als Wishbone Ash werkte en die later een reeks New Age-getinte albums afleverde. Ook doet op een aantal nummers Clive Bayley mee als gastzanger. Hij was ooit lid van de pre-Yes band Mable Greer Toy Shop. Nu naar de muziek: natuurlijk spatten de Yes-referenties je om de oren, zelfs de hoes is geïnspireerd op het werk van Roger Dean. Je zou bijna zeggen dat het album de missende schakel is tussen “Relayer” en “Going For The One”. Toch weet Fragile er wel een eigen draai aan te geven. Dit komt ook zeker door de inbreng van Hamill. We hebben al eerder aandacht besteed aan dit album, maar we laten u graat nog een nummer horen: “Heaven’s Core” waar ook Clive Bayley op meezingt.
Websites:
https://fragileyestribute.bandcamp.com/album/golden-fragments-2
https://bayleyhunt.bandcamp.com/album/whispers .

IN HET NIEUWS
Alquin – Stranger (a. Stranger; b. You Might As Well Fall)
Van het album “Nobody Can Wait Forever” (Polydor, 1975)

Drievoudig Alquin-gerelateerd nieuws deze week! In de loop van deze maand zal er een documentaire over Alquin verschijnen van de hand van Martin Reitsma en John Meijer. Ook verschijnt er in de tweede helft van 2021 van Martin Reitsman een boek over de band in de serie “Rockklassiekers” bij uitgeverij Verbum. In deze serie verschenen al eerder boeken over onder andere Focus en Kayak. Alquin, opgericht in 1971, is natuurlijk in onze uitzending al vaak aan bod geweest. De Delftse band maakte fraai opgebouwde nummers, waarin een aansprekende mix van klassiek, prog, jazz en funk geboden werd. In eerste instantie klonk de groep typisch Europees progressief; met de komst van zanger Michel van Dijk in 1974 wordt het geluid Amerikaanser, met invloeden uit westcoast rock. De lenige en aansprekende zang van Michel, met zijn perfecte Engelse uitspraak, voegt een extra dimensie toe aan de band. Eind jaren '70 hielden de heren het voor gezien, maar de groep maakte in 2003 een succesvolle comeback. Eerst met oud materiaal, maar uiteindelijk verschenen er ook twee albums met nieuw materiaal met een wat bluesier geluid dan we gewend waren. Toen Alquin in 2013 stopte met optreden, pakten zanger Michel van Dijk en gitarist Ferdinand Bakker door met Lone Project, ook wel gewoon kortweg Lone. Progrock zul je op de Lone-platen niet aantreffen; de bluesy aspecten die op de laatste Alquin-plaat al waren te horen zijn verder uitgebouwd, tot een stevig rootsy geluid. Op 15 december komt een vierde Lone-album uit. Volgens Platomania is dit “Let It Rain On Me” de beste Lone-plaat tot nu toe. De muziek is fraai opgebouwd rond de gitaarsound van Bakker en de wat gruiziger geworden maar nog altijd geweldige zang van Van Dijk. (Bronnen: Bron Progwereld (Math Lemmen) en Platomania.nl) Wij gaan 45 jaar terug in de tijd met het tweedelige “Stranger” van het derde Alquin-album “Nobody Can Wait Forever”, het eerste met Michel van Dijk.
Websites:
https://alquin.org/
http://www.loneproject.nl/.

NIEUW
Ritual - The Mice
Van de EP “Glimpses From The Story Of Mr. Bogd” (Tempus Fugit, 27 november 2020)

13 jaar na het alom geprezen “The Hemulic Voluntary Band” brengt de Zweedse progfolkrockgroep Ritual een nieuwe EP uit, getiteld “Glimpses From The Story Of Mr. Bogd”. Ritual verwierf begin deze eeuw een trouwe fanschare, met name door de geïnspireerde optredens onder leiding van de charismatische voorman Patrick Lundström. Lündstrom kwam destijds tevens in de picture door zijn sterke zang in het heropgerichte Kaipa rond toetsenist Hans Lundin. Sinds 13 november is de EP beschikbaar via streamingplatforms. Op 27 november zal “Glimpses From The Story Of Mr. Bogd” op CD verschijnen in een gelimitieerde edtie van 1000 digipacks. Wij laten nu alvast de langste track van de EP horen: slotnummer “The Mice”.
Websites:
https://www.ritual.se/
https://youtu.be/9rFDOZ7TsC8 .

NIEUW
Petrucci, John – Temple Of Circadia
Van “Terminal Velocity” (Tonemission, Inc., 2020)

John Petrucci wordt alom bewonderd en gerespecteerd, maar een uitgebreid solo-oeuvre, daar heeft de gitarist van Dream Theater nooit de tijd voor genomen. Het duurde tot 2005 tot hij een volledig album in de 'shredder'-traditie maakte. Reden was dat hij uitgenodigd werd voor een G3-tournee door Joe Satriani en Steve Vai en hij verzocht werd eigen materiaal aan te leveren. Nu, in deze tournee-vrije corona-tijden, is er na 15 jaar een vervolg op “Suspended Animation”. Voor “Terminal Velocity” hernieuwt hij de samenwerking met zijn oude Dream Theater-maat Mike Portnoy, die samen met veteraan Dave LaRue de ritmesectie vormt. Deze bassist met jazzrockroots was ook al te horen op “Suspended Animation” en is bovendien bandmaat van Portnoy in Flying Colors. Portnoy zorgt natuurlijk wel dat hij goed te horen is met zijn ultrastrakke drumpartijen. LaRue had naar onze smaak over de hele linie wel wat prominenter gemogen. Maar Petrucci is met zijn welluidende én virtuoze spel de ster van “Terminal Velocity”. Eén van de meest afwisselende en avontuurlijke stukken is slotnummer “Temple Of Circadia”. Het openingsdeel is gestut op een vrij brute metalriff, maar dan volgt juist een gedragen atmosferisch deel waarin Petrucci's gitaar op z'n gevoeligst klinkt.
Website: https://johnpetrucci.com/ .

NIEUW / LIVE-TIP
Brun, Ane – Take Hold Of Me
Van “After The Great Storm” (Balloon Ranger Recordings / V2, 2020)

"After The Great Storm" is het achtste reguliere studio-album van Ane Brun en daarmee de opvolger van het in 2017 verschenen "Leave Me Breathless". In die drie jaar is er het nodige gebeurd in het privé-leven van de Noorse progressieve singer-songwriter, wat uit de titel al wel te vermoeden was. Niet dat het veel verandert aan het karakter van haar liedjes. Haar meteen herkenbare wijze van zingen, die op een eigenaardige wijze even ingehouden als emotionerend klinkt, draagt natuurlijk het album. De deels elektronische vormgeving verwijst soms terug naar de hoogtijdagen van de triphop van groepen als Massive Attack. Het hypnotiserende sequence-patroon onder hoogtepunt "Take Hold Of Me" is van het soort dat we zowel in dance als in progmuziek zouden kunnen tegenkomen. Mede door Bruns zang, maar ook door het fascinerende elektronische geluidsbed dat Martin Hederos (van het al vaker met Brun samenwerkendeTonbrucket) en Samuel Starck creëren, zit er een spannende ontwikkeling in de song die weinigen onberoerd zal laten. Het duurt nog even, maar we kunnen vast vooruitkijken naar optredens van Ane Brun op 3 en 7 november 2021 in respectievelijk het Paard in Den Haag en de Melkweg in Amsterdam.
Website: https://anebrun.com/.

NIEUW (LIVE-ARCHIEF)
Lockwood, Didier / Gordon Beck, Allan Holdsworth, Aldo Romano, Jean-François Jenny-Clark - Zebulon Dance "(live)
Van "The Unique Concert" (JMS, 2020)

JMS Disques, waaronder ook Cream Records valt, is een Frans platenlabel met een ongeveer 40 jaar lange geschiedenis. Het label is gespecialiseerd in jazz en jazzrock en bracht albums uit van voor ons programma bekende musici als Didier Lockwood en Allan Holdsworth. Onlangs werd in de archieven een in 1980 opgenomen concert ontdekt, waarop drie befaamde jazzmusici, waaronder Aldo Romano, en genoemde twee jazzrockgiganten het podium deelden. Het merendeel van de composities die gespeeld werden, was afkomstig van "Sunbird", de tweede samenwerking tussen pianist Gordon Beck en gitarist Holdsworth. Daarnaast was er ook ruimte voor twee nummers van violist Lockwood, waaronder "Zebulon", dat het in Frankrijk zelfs tot een hitje schopte. Het optreden werd gekenmerkt door lange improvisaties, waarbij vooral de virtuoze duels tussen Lockwood en Holdsworth opvielen. Hierbij is het goed om te vermelden dat het concert gehouden werd nadat laatstgenoemde in UK en Bruford had gezeten en voordat hij zijn eigen I.O.U. zou oprichten. Mooi archiefmateriaal derhalve, waarvan we nu een klein stukje kunnen laten horen in de vorm van het genoemde "Zebulon Dance".
Websites:
https://www.jms-creamrecords.com/
https://disquesjms.com/the-unique-concert-english-version/ .

NIEUW
Profuna Ocean – Cc Song
Van “Continuation” (Mey Productions, 2020)

Het in 2008 opgerichte Profuna Ocean werd 5 jaar later door Dutch Exposure uitgeroepen tot de beste progressieve rockband in Nederland. Sindsdien verschenen de albums "Watching The Closing Sky" (2009) en "In Vacuum" (2016) met daartussen nog een eenzame single. Het kwartet vervolgt zijn carrière nu met het passend getitelde “Continuation”: een EP vol even meeslepende als pakkende songs, ergens in de driehoek metal, prog en stevige alt-rock. De emotionerende stem van Raoul Potters (tevens verantwoordelijk voor gitaren en elektronische percussie) is een voorname attractie. Dat de muzikale mix een breed publiek moet kunnen aanspreken, blijkt al wel uit het feit dat Profuna Ocean in het verleden voorprogramma's voor zowel Racoon als Knight Area en Focus heeft verzorgd. Wij kiezen vanavond voor het volgens ons meest meeslepende van de vijf stukken: “Cc Song”.
Websites:
http://www.profuna-ocean.com/
https://profunaocean.bandcamp.com/album/continuation-ep.

WERELD VOL MUZIEK
Moondancer - O'Carolan's Draught (live)
Van "Moondancer & Tachyon Live! 2013" (Bridge, 2014)

Moondancer (ook als Moon Dancer geschreven) en Tachyon waren twee Japanse formaties die eind jaren 70, begin jaren 80 ieder één LP uitbrachten. Beide bands bestonden daarbij uit nagenoeg dezelfde musici, waarbij toetsenman Rei Atsumi (of Rey Azmi) de centrale figuur was. De gelijknamige plaat van Moondancer uit 1979 bevatte een mix van glamrock, classic hardrock en progressieve rock, waarbij gedacht moet worden aan een bands als Uriah Heep, Deep Purple, Emerson Lake & Palmer, King Crimson en Sparks. Het eveneens titelloze album van Tachyon voegde daar pop- en jazzrockelementen aan toe, dat laatste wellicht door de inlijving van bassist Gregg Lee, een Amerikaan die al jaren in Japan woont en werkt en bekend is van onder meer Caldera en Soma. Zoals gezegd waren beide bands geen lang leven beschoren, maar van het supertalent van Atsumi kon daarna nog volop genoten worden toen hij in het in het thuisland razend populaire Vow Wow (of Bow Wow) toetrad. De geschiedenis van Moondancer en Tachyon is echter niet afgelopen. Via de blog van Kenso-gitarist Yoshihisa Shimizu kwamen we erachter dat de bands sinds 2013 geregeld gezamenlijke reünieconcerten organiseren, waarbij gebruik wordt gemaakt van authentieke instrumenten zoals Hammond, Moog en Mellotron. Van een van die shows werd een opname gemaakt en die werd in 2014 onder de titel "Moondancer & Tachyon Live! 2013 - Live At Rock Joint GB 2013.5.18" uitgebracht. Van beide groepen is een CD gevuld waarop de live-capaciteiten getoond worden. Van deze bijzondere release hebben we voor vanavond "O'Carolan's Draught" van Moondancer gekozen. Voor de liefhebber van dit materiaal is er overigens een nog specialere uitgave: de 3CD/DVD-set "Trilogy", waarop veel studio-, live- en demomateriaal van deze bands gekoppeld is aan een registratie van het reünieconcert van 2014.
Websites:
http://www.progarchives.com/artist.asp?id=1547
https://www.metal-archives.com/artists/Rei_Atsumi/149506
http://bridge-inc.net/?pid=80130890 .

IN HET NIEUWS
Transatlantic - My New World
Van het album “SMPTe” (InsideOut Music, 2000)

Op Twitter en Facebook verscheen afgelopen week een wel zeer korte teaser van het nieuwe (vijfde) Transatlantic-album. In de teaser verschijnt op het eind de releasedatum: 5 februari 2021. Het materiaal voor dit album is al enige tijd geleden opgenomen, maar door de COVID-19-pandemie liep de afronding van het opnameproces de nodige vertraging op. Inmiddels heeft platenmaatschappij InsideOut een persbericht gestuurd. Daar staat dat van het komende album niet één, maar twee versies zullen verschijnen: “The Absolute Universe: The Breath of Life (Abridged Version)” en “The Absolute Universe: Forevermore (Extended Version)”. Uit de titels zou je kunnen opmaken dat de eerste een samenvattende versie is van de tweede. Maar volgens drummer Mike Portnoy is dat niet het geval. “The Breath of Life” is weliswaar een enkele CD en “Forevermore” een dubbel-CD, maar het is niet zo dat de eerste een ingekorte versie is van de tweede. Elk bevat alternatieve versies van nummers en in sommige gevallen zelfs heel nieuwe opnames. Ook worden de nummers door anderen gezongen op de twee versies, met andere teksten en soms zelfs een heel andere titel. Elk van de twee uitgaven verschijnt op cd, vinyl en digitaal. Uiteraard is er ook een ‘Ultimate Edition’ die beide titels in één pakket bundelt, op 5 LP’s, 3 CD’s en een Blu-ray met een 5.1 mix. De Blu-Ray zal in gelimiteerde vorm ook los worden uitgebracht, viel te lezen op de Facebook-pagina van Transatlantic. (bron: Progwereld)
Websites:
https://www.facebook.com/TransatlanticMusic/
http://www.transatlanticweb.com/ .

AOR
Head East – City Of Gold (live)
– Fly By Night Lady (live)
Van “Head East Live!” (A&M, 1979 / Rock Candy, 2013)

Head East is naast Styx misschien wel een van de oudste AOR-bands die nog steeds actief is. De oorsprong van de band is te herleiden naar de universiteit van Illinois in 1969, waar een aantal studiegenoten de band formeerden. Het duurde echter tot 1975 voordat de band in eigen beheer debuteerde met “Flat As A Pancacke”, in een oplage van 5000 LP's en 500 8-track tapes. Het album werd opgepikt door diverse radiostations in het mid-westen van de VS, met als resultaat dat het in een mum van tijd uitverkocht was. Dit leidde tot de interesse van A&M, dat “Flat As A Pancacke” opnieuw uitbracht, wat Head East in 1978 uiteindelijk een gouden plaat opleverde. Het zal het best verkopende album van de band blijven, naast het naar de band vernoemde vierde album, dat de grootste Head East-hit opleverde met het door Russ Ballard geschreven “Since You’ve Been Gone” (ook bekend gemaakt door Rainbow). In 1980 valt Head East echter uit elkaar na het vertrek van twee leden en het ontslag van zanger John Schilitt wegens overmatig drugsgebruik. Er volgt dan nog één album voor A&M zonder veel succes. Head East bleef tussen de vele bezettingswisselingen door zo af en toe albums maken voor kleine labels, waarvan de meest recente in 2013 verscheen. Live blijft de band wel actief tot op heden. Toetsenist Roger Boyd is nog het enige originele lid. In 1979 bracht de band een live-album uit, dat een mooi overzicht van de eerste paar albums geeft. Wat Head East zo bijzonder maakt, is dat de soms rechttoe-rechtaan AOR wordt afgewisseld met spetterende toetsensolo’s.
Website: http://www.head-east.com/ “City Of Gold ((live)” op YouTube: https://youtu.be/WTsQHd93OsI
“Fly By Night Lady (live) op YouTube: https://youtu.be/MvCKDoN4Jzg .

ALBUM VAN DE MAAND
Days Between Stations - The Gathering
"Giants" (eigen beheer / Station One, 2020)

"Giants" is de derde CD die het duo Oscar Fuentes Bills en Sepand Samzadeh als Days Between Stations uitbrengt. Naar eigen zeggen is de muziek wat directer, rockier dan op de twee voorgangers, maar vrees niet, de typische epische sound is zeker niet verdwenen. Billy Sherwoods invloed is nog een stuk groter dan op voorganger "In Extremis" uit 2013, waarbij zeker de zangmelodieën overeenkomsten vertonen met zijn solowerk of zijn bijdragen aan bands als World Trade, Yes of Circa:. Colin Moulding van XTC is ook weer van de partij en wel in een van de weinige korte nummers, het poprockige "Goes By Gravity", terwijl dit keer ook Durga McBroom haar opwachting mag maken in de ballade "Witness The End Of The World". Toch zijn het vooral de langere composities die de aandacht trekken, zoals het gevoelige titelnummer (over Oscars vader), het ruim 16 minuten durende openingsnummer "Spark" (in het boekje "Spark Of Life" getiteld) en "Another Day". Voor de liefhebbers van de hoezen van vroege LP's van Genesis en Van Der Graaf Generator is "Giants" ook weer interessant, aangezien Paul Whitehead wederom nagenoeg al het artwork heeft verzorgd in zijn ietwat grove, futuristische stijl. Vanavond aandacht voor "The Gathering", het enige instrumentale nummer van "Giants".
Websites:
https://www.daysbetweenstations.com/
https://www.facebook.com/DaysBetweenStations .

10 JAAR / LIVE-TIP
Moon Safari – Crossed The Rubicon
Van “Lover's End” (eigen beheer, 2010)

“Lover's End” is het derde album van Moon Safari. De eerste twee platen van de Zweedse band zitten vol met verwijzingen naar de grootheden als Yes, Genesis en The Flower Kings. Op “Lover's End” zijn die ook zeker nog aanwezig maar het onderscheidende kenmerk en tevens paradepaardje van de band is toch wel het veelvuldig gebruik van zeer hoogwaardige harmonie-zangpartijen. Dit geeft nummers als het korte “Southern Belle” ook een west coast feel à la CSN&Y mee. De pedal steel gitaar maakt de associatie compleet. De melodielijnen zijn ook weer zeer sterk. Goed voorbeeld daarvan is het catchy “New York City Summer Girls”. Maar natuurlijk ontbreekt de klassieke prog niet, getuige het bombastische “Heartland”. Het is alweer 10 jaar geleden dat dit album verscheen dus een goede reden om weer eens wat te draaien. Er is inmiddels wel een bezettingswisseling geweest. Originele drummer Tobias Lundgren heeft in 2015 de band verlaten en is vervangen door Mikael Israelsson. Een nieuw album is al een tijd in de maak en we hopen dat die binnen niet afzienbare tijd zal verschijnen. Dat zal vast ruim vóór het concert zijn dat tijdens het Night Of The Prog-festival op 18 juli 2021 in Sankt Goarshausen plaats gaat vinden.
Websites:
https://www.moonsafari.se
https://m.facebook.com/moonsafariofficial/
https://moonsafari.bandcamp.com/album/lovers-end .

Panic Room - Dark Star
Van "Satellite" (Firefly Music, 2009 / Esoteric Antenna, 2014)

Een paar weken geleden draaiden we muziek van het duo Luna Rossa, een zijproject van zangeres Anne-Marie Helder en toetsenist Jonathan Edwards, die samen ook deel uitmaken van Panic Room. Die band was ooit ontstaan nadat Karnataka voor het eerst uit elkaar klapte. Panic Room debuteerde in 2007 en bracht vervolgens in 2009 het tweede album “Satellite” uit. Daar waar Luna Rossa de meer singer-songwriter-getinte kant van het duo laat horen, is Panic Room duidelijk echt een (prog)rock band. Net als in Luna Rossa zijn Helder en Edwards verantwoordelijk voor het merendeel van het materiaal en laveert de muziek tussen toegankelijke rock en wat meer afwijkend dan wel prog-getint materiaal. Resultaat is een album dat naar mate je het wat vaker hebt beluisterd op een aangename manier zich weet te nestelen in je muzikale brein. Zeker een album dat met terugwerkende kracht nog een aanrader is voor de liefhebbers van Mostly Autumn en vergelijkbare bands. Na dit album volgden nog 3 studio-albums en een live-album maar na 2017 werd het angstvallig stil rond Panic Room.
Websites:
http://www.panicroom.org.uk/
https://panicroomofficial.bandcamp.com/album/satellite-2010 .

IN HET NIEUWS
Mystery – How Do You Feel?
Van het album “Lies And Butterflies” (Unicorn Digital, 2018)

Op 28 november 2020 brengt Mystery voor de vierde keer een live-opname uit. Door de jaren heen heeft de Canadese progressieve rockband de reputatie opgebouwd een geweldige liveband te zijn. “Caught In The Whirlwind Of Time” laat de kracht en magie zien van een Mystery-concert met meer dan 2 uur en 45 minuten opgenomen tijdens de eerste show van de “Live And Butterflies Tour”, op 17 november 2018 in Cultuurpodium Boerderij in Zoetermeer. Het is na het eveneens in Zoetermeer opgenomen “Second Home” uit 2017 de tweede live-video-uitgave. Was “Second Home” alleen op DVD en CD verkrijgbaar, “Caught In The Whirlwind Of Time” krijgt een Blu-ray-release. Ook is er een deluxe box, met 3CD's én de Blu-ray. (bron: iO Pages) Mystery zou in een corona-loos 2020 op 28 november hebben opgetreden in diezelfde Cultuurpodium Boerderij. Dat werd al in een vroeg stadium afgelast. In plaats daarvan was een Rockin' The Screen-event aangekondigd: op die avond zou je “Caught In The Whirlwind Of Time” op groot scherm, met 5.1 geluid kunnen gaan kijken in de Zoetermeerse concertzaal. Gezien de verscherpte maatregelen is óók dat nu afgelast, evenals een vergelijkbare avond met een IQ-liveregistratie op 12 december.
Website: http://www.therealmystery.com/ .

VOORPROEFJE / LIVE-TIP
Iamthemorning – Cradle Song
Van de nog te verschijnen EP “Counting The Ghosts”

Het Russische kamermuziekduo Iamthemorning heeft een nieuwe video met de titel "Cradle Song" uitgebracht. Het is afkomstig van de nieuwe vier nummers tellende EP, "Counting The Ghosts" die op 4 december gaat verschijnen. De meewerkende musici namen hun partijen afzonderlijk van elkaar op in Groot-Brittannië, Rusland en Canada. "Counting The Ghosts" bevat twee nieuwe originele nummers van het duo Marjana Semkina en Gleb Kolyadin. Ook staan op de EP twee traditionele kerstliederen die door de band zijn bewerkt. '"Cradle Song” verscheen uit het niets, slechts een paar weken voordat we daadwerkelijk begonnen met opnemen', aldus Semkina. 'Ik verbleef in Londen bij Bunhill Burial Grounds en passeerde regelmatig het graf van William Blake en ik las de laatste tijd ook veel van zijn werken. Dus ik denk dat ik zo werd geïnspireerd door hem, dat ik de song automatisch deze titel mee gaf. (bron: loudersound.com / Prog) Op 29 april 2021 zal Iamthemorning optreden in Boerderij Cultuurpodium te Zoetermeer.
Websites:
https://iamthemorningband.bandcamp.com/album/counting-the-ghosts https://youtu.be/6q4LZKH2EHo .

HERFSTIGE SPACEROCK / IN HET NIEUWS
Amorphous Androgynous - All Is Harvest
Van "Alice In Ultraland" (EMI Harvest, 2005)
Far East Family Band - Undiscovered Northern Land / Timeless
Van "Nipponjin" (Vertigo / Columbia, 1975)

Het zal te maken hebben met de vele herfstkleuren die we om ons heen zien: op een of andere manier krijgen we dan altijd zin in psychedelische spacerock. Een van de wat minder bekende klassiekers in dat genre is het tweede album "Nipponjin" van Far East Family Band. De Japanse band mengt Aziatische invloeden met spacey rock waar op het heerlijk wegzweven is. Leuk detail is dat één van de toetsenisten later zeer bekend zou worden als solo-artiest onder de naam Kitaro. "Nipponjin" verscheen dit jaar precies 45 jaar geleden voor het eerst op LP bij de Duitse tak van het gerenommeerde label Vertigo. We laten twee tracks van dat album voorafgaan door een stuk van een hedendaagse band: Amorphous Androgynous. Dit is het psychedelische alter ego van het elektronica-duo Future Sound Of London. “Alice In Ultraland” uit 2005 was het tweede volwaardige album onder die naam, waarbij we voor het gemak even het dance-album dat in 1993 onder diezelfde naam was verschenen buiten beschouwing laten. We kunnen daarbij aantekenen dat eind november er een nieuw album zal verschijnen, getiteld “We Persuade Ourselves We Are Immortal”, een samenwerking van de heren met niemand minder dan Peter Hammill. Het album schijnt een 40 minuten durend prog-space-rock-conceptalbum te zijn, waarop naast Hammill ook Paul Weller, gitarist Ray Fenwick en saxofonist Brian Hopper (Caravan / Soft Machine) te gast zullen zijn, alsmede een groot koor en uitgebreide strijkerssectie. De cirkel is met de medewerking van Peter Hammill wel mooi rond, want op het al aangehaalde debuut “Tales Of Ephidrina” horen de kenners duidelijk een sample van Hammills album “In Camera” terug.
Websites:
Amorphous Androgynous: https://www.fsoldigital.com/
Far East Family Band (ProgArchives): http://www.progarchives.com/artist.asp?id=721 .

NIEUW
Flower Kings, The – Serpentine
- Hidden Angels
– From The Ground
Van “Islands” (InsideOut / Sony Music, 2020)

Sinds The Flower Kings in 2018 weer tot bloei zijn gekomen in een verjongde bezetting laten Roine Stolt en de zijnen er geen gras over groeien. Als we voor het gemak “Manifesto Of An Alchemist” meetellen (dat verscheen onder de naam Roine Stolt's The Flower King maar presenteerde wel de nieuwe line-up), is het nu verschenen “Islands” alweer het derde album in drie jaar tijd. En dan is het ook nog, en zeker niet de eerste, dubbelaar. De titel slaat enerzijds op het feit dat het album in corona-tijd tot stand is gekomen en er dus niet samen in de studio kon worden opgenomen; anderzijds worden we op de wereld allemaal gedwongen eilandjes te zijn – of stellen we onszelf daarnaast ook nog nukkig als eigenwijze eilandjes jegens elkander op. Mede juist dáárom hebben de bloemenkoningen naar muzikale eenheid gezocht. De 17 songs en 4 instrumentals, in lengte variërend van 1 minuut tot 6 minuten staan alle op zichzelf, maar zijn toch aan elkaar gelinkt en zijn bedoeld om als één geheel tot je genomen te worden. En hoewel het merendeel van het materiaal gecomponeerd is door Stolt, is het opvallend dat de jonge Amerikaanse toetsenist Zach Kamins 6 keer een compositiecredit krijgt (naast zanger Hasse Fröberg en bassist Jonas Reingold ieder één keer). Zijn schrijfbijdragen zorgen soms even voor Zappiaanse capriolen, waarbij zijn dartele toetsenwerk een grote attractie is naast het afwisselende gitaarwerk van Stolt. Natuurlijk heeft hij zijn eigen herkenbare stijl, maar hij vindt het opnieuw leuk te hinten naar het spel en de sound van collega's als Brian May en Steve Howe. De Italiaanse drummer Mirkko DeMaio vormt inmiddels een lekker swingende ritmesectie met basbeest Reingold; Fröbergs hoge stem geeft weer een gevoelvol en intens contrast met de meer down-to-earth-vocalen van Stolt zelf. The Flower Kings klinken herkenbaar zonder zich echt te herhalen. Wat dat betreft is de frisse inbreng van de nieuwe leden een welkome. Het levert een van de sterkere platen in de discografie van dit ooit puur Zweedse, maar nu internationale prog-instituut op. In “Serpentine” horen we een fraaie saxbijdrage door Rob Townsend (die Stolt en Reingold kennen via hun werk voor Steve Hackett). Opvallend, daar we altijd gewend waren aan Ulf Wallander als gast op dat instrument. “From The Ground” biedt een indrukwekkend voorbeeld van Kamins vingervlugge keyboardvaardigheden terwijl het ultrakorte intermezzo "Hidden Angels" een van de meer Zappiaanse compositiebijdragen van hem is.
Website: https://www.roinestolt.com/ .

NIEUW
Blue Öyster Cult – The Alchemist
– Fight
Van het album “The Symbol Remains” (Frontiers, 2020)

“Niemand had het aan kunnen zien komen dat Blue Öyster Cult anno 2020 nog met nieuw werk op de proppen zou komen. Het is immers negentien jaar geleden sinds de band nieuw werk uitbracht, resulterende in het prima in elkaar stekende maar ondergesneeuwde “Curse Of The Hidden Mirror”. Het nakomertje van de Amerikaanse formatie heeft als naam “The Symbol Remains” meegekregen, een titel die zijn naam eer aan doet: de bezetting is sinds het vorige album aanzienlijk veranderd. Maar ondanks dat gegeven klinkt het nieuwe album in bijna elk opzicht als klassieke Blue Öyster Cult albums als “Fire Of Unknown Origin” en “Agents Of Fortune”. Sinds de jaren ‘70 maakt de formatie rondom Buck Dharma en Eric Bloom een eclectische mix van diverse subgenres uit de rock en metal. Mensen hebben er een handje van om alles wat ze zien of horen in een hokje te plaatsen. Dat doen ze op basis van bepaalde criteria. Daar houden de heren van Blue Öyster Cult niet van. Over het algemeen genomen is een Blue Öyster Cult-nummer in de basis lekkere classic rock aangekleed met invloeden uit de surf-rock, psychedelica, doom, country, noem-het-maar-op en schuurt het hier en daar tegen progrock aan. Thematisch en tekstueel schuwt de band invloeden uit de occulte, mystieke en literaire wereld niet, maar dit wordt vrijwel altijd met een korrel zout genomen en met een knipoog gebracht. “The Symbol Remains” wijkt nauwelijks af van deze formule.” (Rik van den Heuvel, Progwereld) Wij laten het meest proggy nummer “The Alchemist” horen en vervolgens het afsluitende “Fight”.
Website: http://www.blueoystercult.com/ .

NIEUW (ARCHIEFMATERIAAL)
Roxy Music - Bitter Sweet (live)
- Out Of The Blue (live)
Van "The Thrill Of It All" (Gossip, 2020)

Voor menigeen is "Viva! Roxy Music" uit 1976 het ultieme album van de artrockband Roxy Music. Daarom was het jammer dat bij het verschijnen van die live-plaat de groep rond Brian Ferry min of meer uit elkaar was gegaan, waardoor de platenmaatschappij niet de voor die periode gebruikelijke dubbel-LP uitbracht, maar het bij een enkele schijf hield. Uiteraard zijn er daarna meerdere live-opnames verschenen uit de eerste periode van Roxy Music, waaronder de DVD met optredens voor het Duitse programma Musik Laden. Maar een uitgave met de live-prestaties ter ondersteuning van het op dat moment laatste studioalbum "Siren" ontbrak, op de gebruikelijke bootlegs na. Onlangs verscheen bij Gossip, een wat vaag label, een goed klinkende CD met daarop de live FM Broadcast, opgenomen op 8 maart 1976 in de Calderone Concert Hall in Hempstead New York. De band, waarin destijds Eddie Jobson nog een prominente plek had als toetsenman en violist, was uitstekend in vorm en bracht een mooie doorsnede van het repertoire van Roxy Music en enkele uitstapjes naar soloprojecten, zoals "Diamond Head" van Phil Manzanera. Van het wat ongelukkig getitelde "The Thrill Of It All" (dat is namelijk tevens de titel van een verzamelboxset) hebben we het met mooie Mellotron-strings verrijkte "Bitter Sweet" en de knaller "Out Of The Blue" (beiden oorspronkelijk van "Country Life") uitgekozen.
Websites:
https://www.roxymusic.co.uk/home/
https://www.facebook.com/roxymusic/.

HERUITGAVE
Sustain - You All Are
Van "Sustain" (U.A.P., 1978 / Paisley Press, 2019)

Sustain was een Nederlandse progressieve rockband die bestond tussen 1976 en 1982. In 1978 verscheen bij U.A.P. (Unindentified Artists Productions) het naamloze debuut. Hierop is een mix te horen van de symfonische rock van bijvoorbeeld Finch, Focus en Kayak en de melodieuze jazzrock van Spin en Solution. De zang was niet altijd even overtuigend, maar dat werd goedgemaakt door verzorgde toetsen- en gitaarbijdragen en een avontuurlijke ritmesectie. Volgens het handzame boekwerk "Private Dutch : A Musical Encyclopedia Of Dutch Private Pressings" van Jean Jöbses werd één van de nummers zelfs gebruikt voor een radioprogramma, gepresenteerd door Theo Stokkink. De tijdgeest kreeg echter ook op deze progressieve rockers vat, want hierna werd onder de ietwat gewijzigde groepsnaam Sustayn een single en de LP met de veelzeggende titel "A Time For A Change" opgenomen, waarop de band de commerciële popkant op ging. Vorig jaar bracht het heruitgavelabel Paisley Press, dat ook al andere Nederlandse progressieve rockklassiekers van onder andere Mirror en Lethe op CD had gezet, een redelijk klinkende CD uit waarvoor zo te horen een vrij goede LP als master is gebruikt. Van die schijf hebben we "You All Are" uitgekozen, omdat die de meeste genoemde facetten van Sustain bevat.
Websites:
https://www.discogs.com/artist/1823759-Sustain-4
https://www.thesquaredcircle.nl/frenq-met-sustain-on-youtube/
http://www.progarchives.com/artist.asp?id=10297
http://www.vinylarchief.com/producten-en.html#PD (voor informatie over het genoemde boek) .

NIEUW
Bergeton - Miami Murder
Van "Miami Murder" (MEUS Records, 2020)

Achter de naam Bergeton gaat de Noorse gitarist Morten Bergeton Iversen schuil, bekend van de roemruchte blackmetalformatie Mayhem. Met "Miami Murder" maakt hij zijn solodebuut, waarbij we geen zware gitaarmuren horen maar diepe elektronische klanken in een erg herkenbare jarentachtigsetting. Ooit begon hij hiermee om zichzelf muzikaal uit te dagen. Dat leidde in 2018 tot de opnamen van dit album, maar Bergeton vond pas dit jaar de tijd om het ook daadwerkelijk uit te brengen. "Miami Murder" past helemaal in het muziekgenre dat ook wel synthwave wordt genoemd en dat teruggrijpt naar de muziek uit de actie-, sci-fi- en horrorfilms van de jaren 80 en ook uit de eerste video-spelletjes uit die tijd. Muziek die sterk beïnvloed is door die van John Carpenter, Jean Michel Jarre en Tangerine Dream. Bergeton voegt zoals zo veel synthwave-acts er de nodige energie aan toen en heeft met "Miami Murder" een album afgeleverd dat zeker voor synthliefhebbers onder ons publiek een aanrader is.
Website: https://bergeton.bandcamp.com/album/miami-murder-2 .

HERUITGAVE
Tangerine Dream - End Titles (The Soldier)
Van "Pilots Of Purple Twilight (The Virgin Recordings 1980-1983)" (Virgin / UMC, 2020)

We grijpen de gelegenheid aan om de muziek van Bergeton te combineren met die van één van zijn invloeden, Tangerine Dream, aangezien sinds vorige week de 10CD-box "Pilots Of Purple Twilight (The Virgin Recordings 1980-1983)" verkrijgbaar is, met daarop o.a. alle officiële albums die in die periode zijn verschenen. Het is de opvolger van de vorige jaar verschenen box "In Search Of Hades (The Virgin Recordings 1973-1979)" maar daar waar die box naast live-materiaal ook een aantal albums in surround-versies bevatte, lijkt “Pilots Of Purple Twilight” op het eerste gezicht wat kariger. De nieuwe box is echter des te interessanter, omdat er veel onuitgebracht materiaal op staat, waaronder de soundtracks voor de films “The Soldier” (1981) en “The Keep” (1983). Daarnaast is ook een compleet in 1982 in het Londense Dominion Theatre opgenomen concert in de box te vinden. De muziek is schitterend geremasterd en net als bij de eerste box het geval was, zit er een uitgebreid boekwerk in, samengesteld en geschreven door de Nederlandse journalist en Tangerine Dream-kenner Wouter Bessels. Uit deze box kiezen we de “End Titles” van de film “The Soldier”, waaruit blijkt dat het vele werk in de studio, voor zowel de reguliere Tangerine Dream-albums als voor de soundtracks als ook het vele optreden er soms toe leidde dat bepaalde thema's deels werden hergebruikten. In “End Titles” uit “The Soldier” horen we namelijk toch ook iets terug van de muziek uit de film “Thief”. Maar het stuk valt met name op door het fijne gitaarwerk, iets wat juist in deze periode bijna niet meer te horen was in de muziek van Tangerine Dream. Was dat vaak van de hand van Tangerine Dream-opperhoofd Edgar Froese zelf, in "The Soldier" is Martin Deuker de gitarist van dienst.
Website: https://www.tangerinedream-music.com/ .

IN MEMORIAM
Hensley, Ken - Overture: La Tristeza Secreta De Un Corazon Gitano
- Prelude: A Minor Life
Van het album "Running Blind" (Mystic Records, 2001)
Uriah Heep – Sweet Freedom
Van “Sweet Freedom” (Bronze, 1973)

Toetsenist Ken Hensley is afgelopen woensdag, 4 november, op 75-jarige leeftijd na een kort ziekbed overleden. Begin 1970 sloot hij zich aan bij Uriah Heep, nog voor de opnames van het debuutalbum, en tot en met het dertiende studio-album “Conquest” (1980) maakte de kort na de tweede wereldoorlog in Londen geboren Engelsman deel uit van het progressieve hardrockgezelschap. In die glorieperiode van Uriah Heep was Hensley de belangrijkste songschrijver van het gezelschap en verantwoordelijk voor klassiekers als “Easy Livin'”, “Lady In Black” en “Look At Yourself”. Naast zijn werk met Uriah Heep bracht Hensley een aantal solo-albums uit en werkte hij onder meer met W.A.S.P., Blackfoot en The Gods. Recent rondde de toetsenist, die tevens zong en gitaar speelde, een nieuw project af, getiteld “My Book Of Answers”. De release daarvan staat gepland voor februari 2021. De dood van Hensley volgt minder dan twee maand op die van ex-Uriah Heep-drummer Lee Kerslake, die op 19 september overleed. (bron: metalfan.nl)

Wij draaien uit zijn post-Uriah Heep-periode twee nummers van “Running Blind” uit 2001. Dit was zijn terugkeeralbum als solo-artiest, dat 20 jaar na het voorgaande solowerk "Free Spirit" uit 1981 verscheen. Op "Running Blind” liet hij een duidelijke herleving horen van het oude Uriah Heep-geluid. We vervolgen met het door Hensley geschreven titelnummer van het zesde Uriah Heep-album “Sweet Freedom”, uit 1973.
Websites:
http://www.ken-hensley.com/
http://www.uriah-heep.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Days Between Stations - Witness The End Of The World
"Giants" (eigen beheer / Station One, 2020)

"Giants" is de derde CD die het duo Oscar Fuentes Bills en Sepand Samzadeh als Days Between Stations uitbrengt. Naar eigen zeggen is de muziek wat directer, rockier dan op de twee voorgangers, maar vrees niet, de typische epische sound is zeker niet verdwenen. Billy Sherwoods invloed is nog een stuk groter dan op voorganger "In Extremis" uit 2013, waarbij zeker de zangmelodieën overeenkomsten vertonen met zijn solowerk of zijn bijdragen aan bands als World Trade, Yes of Circa:. Colin Moulding van XTC is ook weer van de partij en wel in een van de weinige korte nummers, het poprockige "Goes By Gravity", terwijl dit keer ook Durga McBroom haar opwachting mag maken in de ballade "Witness The End Of The World". Toch zijn het vooral de langere composities die de aandacht trekken, zoals het gevoelige titelnummer (over Oscars vader), het ruim 16 minuten durende openingsnummer "Spark" (in het boekje "Spark Of Life" getiteld) en "Another Day". Voor de liefhebbers van de hoezen van vroege LP's van Genesis en Van Der Graaf Generator is "Giants" ook weer interessant, aangezien Paul Whitehead wederom nagenoeg al het artwork heeft verzorgd in zijn ietwat grove, futuristische stijl. Na het epische titelnummer dat we vorige week lieten horen, vanavond aandacht voor genoemde ballade "Witness The End Of The World" met de van Pink Floyd bekende Durga McBroom in de hoofdrol.
Websites:
https://www.daysbetweenstations.com/
https://www.facebook.com/DaysBetweenStations .

IN HET NIEUWS / LIVE-TIP
Marillion – Assassing
Van “Fugazi” (EMI,1984)

Eindelijk is het dan bekend: in februari zal de deluxe-editie van “Fugazi”, het moeilijke tweede Marillion-album, verschijnen. Met nieuwe drummer Ian Mosley wilde de band er natuurlijk een tandje bij doen en er was ook genoeg nieuw materiaal voor handen, waar medio 1983 al aan was begonnen. De plaat werd echter onder hoge tijdsdruk gemaakt en doordat de band in verschillende studio’s aan het werk was (regelmatig afzonderlijk van elkaar) sneuvelde er hier en daar wel eens het een en ander aan ingespeelde muziek in de mix. Het eindresultaat was dan ook een scherper klinkend album dan de voorganger. Afzonderlijk gezien heeft “Fugazi” een collectie erg sterke nummers, waaronder bijvoorbeeld “Emerald Lies” of ‘Incubus”. Een remix zal het album zeker goed doen en we hopen natuurlijk dat “Cinderella Search” alsnog een rechtmatige plek op het album gaat krijgen. Dat de huidige bezetting dit album live na het vertrek van Fish in zijn geheel negeert is bijzonder, maar niet geheel onbegrijpelijk. Het speculeren is natuurlijk begonnen naar het extra materiaal. Wellicht volledige opnamen van de concerten waaruit het live-album “Real To Reel” destijds is samengesteld? Wij hebben nog een tip: de opnames die door Radio Clyde zijn gemaakt van het concert in Glasgow in 1984 zijn erg goed. Maar we willen natuurlijk ook een mooi overzicht horen van de verschillende drummers die Marillion in aanloop van het album heeft versleten. We gaan luisteren naar de albumopener “Assassing”, die gaat over alle leden die door de jaren heen zijn weggestuurd, veelal op een niet zo nette manier. De openingszin van het nummer slaat terug op 26 maart 1982, toen de band net Diz Minnitt had ontslagen en Fish die avond het concert opende met deze woorden. Afgelopen vrijdag is de voorverkoop overigens begonnen van 5 concerten die Marillion volgend jaar tussen 20 en 26 oktober in Nederland gaat geven: twee keer in TivoliVredenburg Utrecht, twee keer in het Muziekgebouw in Eindhoven en één keer in de Oosterpoort te Groningen.
Website: http://www.marillion.com/ .

NIEUW / IN HET NIEUWS
Enid, The – The Hall Of Mirrors (live)
The Dreamer (live)
Van “Live At Loughborough Town Hall, 1980” (Angel Air, 2020)

Op 3 november 1980, dus net iets meer dan 40 jaar geleden. gaf The Enid een concert in de Town Hall in Loughborough, bijna een jaar na het befaamde Hammersmith Odeon-concert. Dat Londense concert is opgenomen door de BBC voor de Tommy Vance Show en later uitgebracht in de vorm van 2 LP’s op het eigen label. Gelukkig zijn ook opnames van een jaar later nu opgedoken en onlangs door Angel Air op CD uitgebracht. Er was dat jaar net een single uitgebracht: “665 The Great Bean”, dat een herbewerking, met de nodige toegevoegde humor, was van “The Devil” van het debuutalbum “In The Region Of The Summer Stars”. Natuurlijk werd het nummer geen hit maar live werden beide nummers wél gespeeld, met onze aantekening dat we het niet tot de meest geslaagde The Enid-uitingen rekenen. Gelukkig blijkt uit deze opname dat de band die avond in Loughborough erg op dreef was, tijdens wat een van de laatste shows met de oude garde zou blijken te zijn. Naast toetsenist Robert John Godfrey waren twee mede-oprichters, de gitaristen Francis Lickerish en Steve Stewart, van de partij, naast de in 1977 als toetsenist aangehaakte William Gilmour. Net als tijdens de Hammersmith-show deed ook Martin Russell mee, als derde toetsenist en bassist. Net nieuw in de band op dat moment was drummer Chris North; de 16 jaar jonge percussionist Grant Gilmour (broertje van William) maakte deze bezetting compleet. Vooral de versie van “Fand” is erg mooi. Het zal ook gelijk een van de laatste wapenfeiten van deze bezetting zijn want in 1981 implodeert The Enid voor de eerste keer en bleven alleen Godfrey en Stewart over. Nadien zou er talloze malen gedoe blijven rond bezettingen. Chris North blijft nog wel tot 1983 aan, om net op één album mee te spelen en het nieuwe tijdperk van de band in te luiden. We gaan vanavond luisteren naar een tweeluik: “The Hall Of Mirrors” en “The Dreamer” van het laatste album met de klassieke bezetting “Six Pieces”. Aanstaande donderdag, 12 november geeft de huidige bezetting van de band een livestream concert dat om 20.00 uur zal beginnen. Zie voor meer details de website van de groep.

Voor de liefhebber nog even wat nerdy trivia: Grant Gilmour ging drummen bij Pride Of Passion, de band van ex-Marillion-bassist Diz Minnitt (net ook al aangehaald) en gitarist Nigel Child. Ene Steven Wilson maakte ook kort deel uit van die groep. Van de eerste bezetting van Wilsons No-Man maakte vervolgens Child deel uit.
Website: https://www.theenid.co.uk/ .

Panic Room - Dark Star
Van "Satellite" (Firefly Music, 2009 / Esoteric Antenna, 2014)

Een paar weken geleden draaiden we muziek van het duo Luna Rossa, een zijproject van zangeres Anne-Marie Helder en toetsenist Jonathan Edwards, die samen ook deel uitmaken van Panic Room. Die band was ooit ontstaan nadat Karnataka voor het eerst uit elkaar klapte. Panic Room debuteerde in 2007 en bracht vervolgens in 2009 het tweede album “Satellite” uit. Daar waar Luna Rossa de meer singer-songwriter-getinte kant van het duo laat horen, is Panic Room duidelijk echt een (prog)rock band. Net als in Luna Rossa zijn Helder en Edwards verantwoordelijk voor het merendeel van het materiaal en laveert de muziek tussen toegankelijke rock en wat meer afwijkend dan wel prog-getint materiaal. Resultaat is een album dat naar mate je het wat vaker hebt beluisterd op een aangename manier zich weet te nestelen in je muzikale brein. Zeker een album dat met terugwerkende kracht nog een aanrader is voor de liefhebbers van Mostly Autumn en vergelijkbare bands. Na dit album volgden nog 3 studio-albums en een live-album maar na 2017 werd het angstvallig stil rond Panic Room.
Websites:
http://www.panicroom.org.uk/
https://panicroomofficial.bandcamp.com/album/satellite-2010 .

NIEUW
Mandala – Beneath The Captive Sun
Van “The Echoes Of Your Mind” (Autumnsongs Records, 2020)

Nadat Rhys Marsh vorig jaar van zich liet horen met het solo-album “October After All”, pakt de Noorse Brit nu de draad weer op met zijn allereerste band. Dat is het reeds in 1997 opgerichte Mandala. Pas in 2015, nadat Marsh wat bekendheid had vergaard met zijn The Autumn Ghost kwam er dan eindelijk een album. Waar hij met zijn andere projecten meer de kant van progressieve rock en artpop zoekt, maakt hij met Mandala een hard rockende psychedelica met wat Oosterse invloeden. Voor de eerste plaat “Midnight Twilight” waren de beste stukken uit het al jarenlang bestaande repertoire gekozen en nieuw opgenomen. Nu hebben we dus eigenlijk pas te maken met écht nieuwe Mandala-muziek, die nochtans rechtstreeks in het verlengde van het debuut ligt. Marsh noemt de komende vrijdag, 13 november, te verschijnen opvolger “The Echoes Of Your Mind” zelf dan ook 'a 40-minute excursion into some heavy, Middle Eastern-inspired psychedelic rock'. Het album verschijnt sowieso op streaming platforms en zal in zeer gelimiteerde vorm op officiële CD-R verkrijgbaar worden via Burning Shed. Opnieuw is het Canadese The Tea Party de meest in het oor springende referentie. Veel songs schuren langs de rand van wat we in ons programma vinden passen en gaan behoorlijk recht vooruit' maar vooral het slotstuk avontuurlijk, afwisselend en dynamisch van karakter. Het is ook meteen de langste compositie. Wij hebben dit “Beneath The Captive Sun” voor u geselecteerd.
Websites:
https://withinmandala.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/withinMandala
https://burningshed.com/store/autumnsongsrecords/mandala_the-echoes-of-your-mind_cd .

VOORPROEFJE
Kelly's Marathon, Mark – This Time
Van het nog te verschijnen album “Mark Kelly's Marathon” (earMUSIC, 27 november 2020)

Mark Kelly zal op 27 november zijn solodebuut “Mark Kelly's Marathon” uitbrengen. De Marillion-toetsenist heeft een video uitgebracht voor zijn nieuwe single “This Time”. Hij heeft ook het artwork en de tracklisting van het album onthuld. “This Time” gaat over hoe in de wereld van vandaag langeafstandsrelaties regelmatig duizenden kilometers overbruggen zonder gedeelde fysieke ervaring. Het is een lied over hoe zowel de tijden samen als apart meer betekenis kunnen hebben. “This Time” is gemixt door Doves-producer Dan Austin en laat naast Kelly zelf bijdragen horen van Oliver Smith (zang), John Cordy (gitaar), Pete "Woody" Wood (gitaar), Henry Rogers (drums) en Kelly's neef Conal Kelly (bas en gitaar). Kelly heeft eerder een video uitgebracht van een live in de Real World Studios opgenomen versie van albumopener “Amelia”. (bron: Jerry Ewing, Prog / Loudersound.com)
Website: https://marathonsounds.com/
Dit nummer: https://youtu.be/QsiQd3EWCVw .

HERUITGAVE
Tears For Fears – Bad Man's Song
Van “The Seeds Of Love – Super Deluxe Edition” (Fontana, 1989 / UMC, 2020)

Het was voor Tears For Fears een zware bevalling na de afmattende “Songs From The Big Chair”-tournee: komen met een opvolger. Roland Orzabal en Curt Smith wilden eerst vooral een tijdje niets doen na een paar jaar praktisch geen dag vrij te hebben gehad. Orzabal was daarbij aangestoken door het perfectionisme van producer Chris Hughes en had inmiddels zelf helemaal onder de knie hoe de studio als instrument te gebruiken. Het leidde uiteindelijk tot een album waar Hughes, alsmede Ian Stanley, die zo'n belangrijke rol hadden gespeeld op de eerste twee Tears For Fears-albums, slechts zijdelings bij betrokken waren. Vooral op het (bijna-)titelnummer spelen ze nog een rol. En dat kennen we natuurlijk allemaal: een duidelijk met het Beatles-nummer “I Am The Walrus” in het achterhoofd gemaakt veellagig nummer waarbij je bij beluistering oren tekort komt. Op andere plekken zijn nadrukkelijk invloeden uit zwarte muziek te horen: toefjes blues, soul, jazz en funk komen voorbij, mede geïnspireerd door de medewerking van Oleta Adams. Deze Amerikaanse zangeres/pianiste zag de band ooit optreden in een hotelrestaurant tijdens de “Songs From The Big Chair”-tournee en sindsdien hield Orzabal haar in gedachten. Ze heeft meteen al de gedeelde leadvocalen in de opener “Woman In Chains”. Als langzaam op gang komende ballad was dit sowieso een bijzondere opener voor een album dat gezien de astronomische productiekosten een verkoopknaller móest worden. Ook in het tweede nummer “Bad Man's Song” deelt ze de vocalen met Orzabal. Het stuk begint met aan Weather Report refererende fusion (met dank aan de stomende ritmesectie Pino Palladino / Manu Katché) , maar kent ook een zeer bluesy gitaarpartij (van Robbie McIntosh) en deep soulvocalen. Curt Smiths stem horen we dan uiteindelijk voor het eerst in “Sowing The Seeds Of Love” (meteen de enige schrijfcredit voor hem op de hele plaat, voor de melodie van het refrein). Lead zingt hij alleen in het gelikte eightiespopnummer “Advice For The You At Heart”. Hij trok tijdens de daaropvolgende tournee de conclusie dat zijn rol binnen Tears For Fears was uitgespeeld, hoewel hij in 2000 zou terugkeren. Voor de nu verlaat verschenen editie ter gelegenheid van het 30-jarig jubileum, maakte (er gaat bijna geen week voorbij zonder dat zijn naam valt) Steven Wilson een nieuwe stereo- én 5.1 mix. Ook in de box: CD's met B-kantjes, demo's (zoals van het later aan Adams gegeven “Rhythm Of Life”) en opnamen uit de eindeloze en peperdure studiosessies. Wij luisteren naar het intrigerende “Bad Man's Song” van de reguliere albumtracklist.
Website: https://tearsforfears.com/ .

NIEUW
Dark Light - Planet Goodbye
Van “In Space And Time” (eigen beheer, 2020)

Steeds meer bands kiezen ervoor om hun muziek niet meer op CD uit te brengen; zo ook het uit India afkomstige Dark Light. De band is opgericht in 2013 met als doel om ‘soulvolle’ progressieve rock te maken. De invloeden zijn vrij breed maar komen voornamelijk van de moderne progbands. Dark Light maakt muziek die het beste kan worden omschreven als ambienteske, spacy prog. Vooral de sterke emotionele zang van Jose Xavier valt gelijk op. Dat de leden ook een Pink Floyd-tribute-act bestieren, is ook zeker terug te horen in de muziek. Laten we hopen dat “In Space And Time” een voorproefje is op snel verschijnend fysiek product. Van deze online-uitgave kiezen wij “Planet Goodbye”.
Website: https://www.facebook.com/DarkLightBangalore/
Dit nummer: https://youtu.be/mlHrCyi_fS4 .

25 JAAR
Aufklärung ‎– Il Funeralle Della Luna
Van “De' La Tempesta... L'Oscuro Piacere” (Pick Up Records, 1995)

“De' La Tempesta... L'Oscuro Piacere” is het enige album van Aufklärung. Deze Italiaanse band heeft zich vernoemd naar een beweging uit de 17de en 18de eeuw, genaamd The Age Of Enlightenment (Aufklärung in het Duits). De basis van de band werd al in 1990 gelegd, toen een groep bevriende muzikanten The Eclipse oprichtte. Een demo-CD werd naar de pers gestuurd en de overwegend positieve reacties zorgden voor interesse van verschillende labels. Na de naamsverandering koos Aufklärung uiteindelijk voor het relatief onbekende Pick Up Records. Wegens het moeten vervullen van zijn militaire dienstplicht kon zanger/fluitist Edoardo Lecci niet bij de opnamen zijn. Het lukte echter om ex-Asgard-zanger Francesco Grosso te strikken, wat geen verkeerde keuze bleek. Zijn stem past perfect bij de zeer op die van Genesis en Marillion gelijkende muziek. Het voor die tijd goed geproduceerde album: warm klinkend en met heerlijke toetsentapijten. Het bleef helaas bij één album voor Aufklärung, dat na het verschijnen ervan in de obscuriteit verdween. Erg jammer. We gaan nu 25 jaar terug in de tijd met “Il Funeralle Della Luna”.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=33
Dit nummer: https://youtu.be/5bhqBXiyi0w .

VOORPROEFJE
Wilson, Steven – King Ghost
van het nog te verschijnen album “The Future Bites” (Caroline / Universal, 29 januari 2021)

Steven Wilson heeft een video uitgebracht voor de gloednieuwe track “King Ghost”. Het is afkomstig van zijn aanstaande studioalbum “The Future Bites”, dat op 29 januari 2021 op diverse formaten, van cassette(!) tot Blu-ray, zal verschijnen. En natuurlijk komt er ook een speciale deluxe-editie. Wilson zegt zelf dat “King Ghost” een van zijn favoriete nummers van het album is. Hij vindt het zelfs een van de mooiste nummers die hij ooit heeft geschreven; 'krachtig in zijn schijnbare eenvoud', zoals hij het zelf omschrijft. 'Afgezien van de percussie-overdubs (gespeeld door Jason Cooper van The Cure en Michael Spearman van Everything Everything) is de muziek volledig elektronisch, waarbij vooral gebruik is gemaakt van analoge keyboards, om heldere en organische tonen mee te creëren', legt hij uit. 'Net als het nummer, richt de video die Jess Cope heeft gemaakt zich meer op rijke kleuren en het uiten van gedachten en gevoelens via vooral abstracte beelden, wat een nieuwe dimensie aan onze samenwerking gaf. Het is verbluffend en ik ben ongelooflijk trots op de combinatie van de muziek met de video.' “King Ghost”, dat gekenmerkt wordt door een krachtige sound in het lage tonenspectrum en falsetzang, werd geproduceerd door Wilson met David Kosten (Everything Everything. Bat for Lashes). Voornoemde Jess Cope maakte eerder ook al de veelgeroemde videoclips bij o.a. “Routine” en “People Who Eat Darkness”. “The Future Bites” wordt de opvolger van “To The Bone” uit 2017 en zou in juni van dit jaar worden uitgebracht, maar door de corona-pandemie werd Wilson gedwongen om de release naar 2021 te verplaatsen. De ondersteunende tournee werd zelfs geheel afgelast, maar Wilson zal naar verwachting in 2021 alsnog live-optredens gaan geven. (bron: Jerry Ewing, Prog / Loudersound.com)
Website: http://stevenwilsonhq.com/sw/
Dit nummer: https://youtu.be/zSvdLcS62ZM .

(OP)NIEUW
Dyble Longdon - France
Van “Between A Breath And A Breath” (English Electric Recordings, 2020)

Eigenlijk is de Britse rockjournalist Jo Kendall verantwoordelijk voor het ontstaan van “Between A Breath And A Breath” van Dyble Longdon. Zij was het die de veteraan-folkrockzangeres Judy Dyble meesleurde naar een concert van Big Big Train in King's Place in 2015. Dyble kende alleen Big Big Train-violiste Rachel Hall, die op een album van haar had meegespeeld. De zangeres was zo onder de indruk dat ze aangaf te willen samenwerken met Big Big Train-zanger David Longdon. Dat kreeg vooraleerst gestalte middels een bijdrage aan het Big Big Train-album “Grimspound” (2017). De echte samenwerking moest nog komen: voor het nu verschenen “Between A Breath And A Breath” schreef Dyble alle teksten en Longdon alle muziek. De opnamen begonnen net op tijd, want gedurende het opnameproces werd duidelijk dat Dybles gezondheid hard achteruit ging, iets wat zelfs nog noopte tot aanpassingen aan composities om ze zingbaar te maken voor haar. Helaas heeft ze de release niet meer kunnen meemaken; ze overleed op 12 juli, 71 jaar oud. En hoe klinkt het resultaat? De voornaamste associatie is toch Big Big Train – en dan vooral de meer folky getinte albums “Folklore” en “Grimspound”. Dat komt niet alleen door de compositie-stijl en de zang van Longdon, maar ook door het feit dat heel Big Big Train meespeelt. Dat blijft wel beperkt tot één of enkele tracks, want Longdon speelt heel veel zelf. Vanavond kiezen we voor de langste track van het album getiteld "France", waarop tevens de meeste Big Big Train-leden te horen zijn.

Big Big Train heeft een speciale subsite aangemaakt op de eigen website, waar uitgebreide toelichtingen van Longdon én Dyble op de nummers staan.
Website: https://www.bigbigtrain.com/dyble-longdon/ .

NIEUW
Jakszyck, Jakko M. – Uncertain Times
– Separation
Van “Secrets & Lies” (InsideOut / Sony Music, 2020)

De afgelopen jaren kwam gitarist/zanger Jakko Jakszyck bij diverse gelegenheden een van zijn grote muzikale helden tegen. Deze Peter Hammill (want over hém hebben we het) vroeg 'm dan telkens: 'Ben je nu eigenlijk al eens begonnen aan een nieuw solo-album?'. Nu, waarschijnlijk doelende op het feit dat Jakszyck door zijn lidmaatschap van King Crimson flink gewonnen had aan bekendheid, moest hij de kans grijpen. En het was alweer 14 jaar geleden dat “The Bruised Romantic Glee Club” was verschenen. Jackszyck moest naar eerlijkheid steeds ontkennend antwoorden, maar bij de vierde of vijfde gelegenheid zei hij dan maar: 'alleen als jij meewerkt'. 'Natuurlijk', was het onmiddellijke antwoord van de Van Der Graaf Generator-voorman. En toen kon Jakszyck natuurlijk niet meer terug. Niet dat er sinds 2006 geen nieuw materiaal was verschenen. Zo was er “A Scarcity Of Miracles (A King Crimson ProjeKct)” (in feite het startpunt voor de huidige King Crismon-incarnatie), er was een onverwacht tweede album van Dizrhythmia én "Words Are All We Have", het tweede album van Stefano Panunzi's Fjieri, waarop Jakszyck een zeer voorname rol speelt. Wel vond de Brit blijkbaar dat hij nog een andere draai aan twee songs van dat Fjieri-album kon geven, want we vinden er nieuw opgenomen versies van op het nu verschenen “Secrets & Lies”. Vooral qua dictie in de zang klinken de eigen versies krachtiger. En de 5.1-mixen bieden een extra perspectief, want die zijn op DVD bijgevoegd. Voor de instrumentele invulling doet Jakszyck weer een beroep op zijn muzikale vrienden: Mark King laat weer blijken dat hij 'm niet is vergeten na zijn korte Level 42-lidmaatschap, ook mede-bassist John Giblin laat zijn lage tonen wederom zoemen. Daarnaast zijn z'n huidige King Crimson-maten, inclusief opper-Crimso Robert Fripp van de partij én natuurlijk Peter Hammill. In “Separation” zelfs sámen. Het blijkt een nu afgemaakte outtake van “A Scarcity Of Miracles (A King Crimson ProjeKct)” te zijn, met dat typische dwingende King Crimson-karakter. “Uncertain Times” is meer typerend voor de Jakko-solosound, waarin hij tevens zijn gitaar prachtig laat jubelen. Voor een andere keer bewaren we het bijna-titelnummer “Secret, Lies And Stolen Memories”: een gave gitaarinstrumental met orkestbegeleiding, die door dat laatste aspect wel wat doet denken aan “Let's Get Metaphysical” van David Gilmours tweede solo-album “About Face” (1984).
Website: https://jakko.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Days Between Stations - Giants
"Giants" (eigen beheer / Station One, 2020)

"Giants" is de derde CD die het duo Oscar Fuentes Bills en Sepand Samzadeh als Days Between Stations uitbrengt. Naar eigen zeggen is de muziek wat directer, rockier dan op de twee voorgangers, maar vrees niet, de typische epische sound is zeker niet verdwenen. Billy Sherwoods invloed is nog een stuk groter dan op voorganger "In Extremis" uit 2013, waarbij zeker de zangmelodieën overeenkomsten vertonen met zijn solowerk of zijn bijdragen aan bands als World Trade, Yes of Circa:. Colin Moulding van XTC is ook weer van de partij en wel in een van de weinige korte nummers, het poprockige "Goes By Gravity", terwijl dit keer ook Durga McBroom haar opwachting mag maken in de ballade "Witness The End Of The World". Toch zijn het vooral de langere composities die de aandacht trekken, zoals het gevoelige titelnummer (over Oscars vader), het ruim 16 minuten durende openingsnummer "Spark" (in het boekje "Spark Of Life" getiteld) en "Another Day". Voor de liefhebbers van de hoezen van vroege LP's van Genesis en Van Der Graaf Generator is "Giants" ook weer interessant, aangezien Paul Whitehead wederom nagenoeg al het artwork heeft verzorgd in zijn ietwat grove, futuristische stijl. We trappen dit album van de maand af met het genoemde titelnummer.
Websites:
https://www.daysbetweenstations.com/
https://www.facebook.com/DaysBetweenStations .

WERELD VOL MUZIEK
Last Knight - The Lunatic Waltz
Van "Talking To The Moon" (Somnus Media, 2016)

Eind 2016 verscheen van het internationale gezelschap Last Knight een monsterlijk groot CD-project, genaamd “Talking To The Moon”. Op drie CD's is geprobeerd invloeden uit de progrock, pop en elektronische muziek met elkaar te verenigen. Een verband is er ook in thematische vorm, want bijna elk nummer refereert op een of andere manier aan de maan en de nacht. Drijvende kracht achter Last Knight is Spanjaard Jose Manuel Medina, die vervolgens zowel landgenoten als muzikanten uit andere landen om zich heen verzamelde; zeg maar een soort van United Progressive Fraternity (UPF). We horen o.a. David Rohl (Mandalaband), Lisa Fury (Karnataka, Chasing The Monsoon), Marc Atkinson (Riversea, Moon Halo), Troy Donockley (ex-Iona, Nightwish), Theo Travis (o.a. Soft Machine) en Geoffrey Richardson (Caravan) voorbij komen. Al met al een uitermate ambitieus project, dat over de grote linie erg geslaagd is. Sommige mensen zullen wat moeite hebben met de hier en daar dansbare elektronische ritmes (denk Enigma, Deep Forest) maar het grotendeels instrumentale album heeft een hoog filmisch karakter. Als eerste kennismaking kiezen voor een van de weinige stukken die Medina niet zelf heeft geschreven, maar die door Rohl is geschreven én gezongen. Wij moesten in eerste instantie qua zang wel een beetje denken aan Joe Payne (ex-The Enid) maar dan in een wat lager register. Het fijne gitaarwerk is van Ashley Mulford (Sad Cafe, Mandalaband).
Websites:
https://www.lastknight.eu/
https://lastknight.bandcamp.com/album/talking-to-the-moon.

WERELD VOL MUZIEK
Alambic - Hybrida
Afkomstig van "Hybrida" (Helios, 1993)

Hoewel de Franse formatie Alambic begin jaren 90 slechts twee CD's uitbracht, gaat de ontstaansgeschiedenis een stuk verder terug. Het oprichtingsjaar was namelijk 1974 en volgens de Franse geschiedenis der progressieve rock wisten de musici met hun voornamelijk instrumentale muziek voorprogramma's af te dwingen voor grootheden als Magma, Henry Cow en Van Der Graaf Generator. In 1982, toen er nog steeds geen materiaal was vastgelegd, sloeg het noodlot toe: de studio met alle apparatuur werd door een brand vernietigd. Hoewel er geen slachtoffers waren te betreuren, overleefde de band dit ongeluk evenmin. Pas tien jaar later werd Alambic opnieuw opgericht en bracht het debuut "Numero Deux" uit, waarop een interessante mix van progressieve rock, jazzrock en wereldmuziek stond. Een jaar later volgde "Hybrida", waarop zangeres Rita Lvova haar intrede deed. Daarna is niets meer van Alambic vernomen al is van toetsenman/programmeur Christophe Jacquelin bekend dat hij het label Helios startte en tevens een studio beheert alwaar hij in de weer is met het creëren van onder meer filmmuziek en muziek opneemt voor anderen. Daarbij springt de cover van Peter Gabriels "Mercy Street" door Leaving The Ozone (gezongen door Danni'elle Gaha) op de CD "Lovers And Tears" in het oog. Van Hybrida" draaien we het instrumentale titelnummer.
Websites:
http://www.passionprogressive.fr/html/image-alambic.htm
http://www.christophejacquelin.com/ .

LATE ONTDEKKING
Patchwork Cacophony - Brand New Day
Afkomstig van het album “Five Of Cups” (eigen beheer, 2016)

Patchwork Cacophony is het soloproject van de Engelse multi-instrumentalist Ben Bell, (toetsenist bij Fusion Orchestra 2, en tegenwoordig bij Gandalfs Fist). Onder de naam Patchwork Cacophony brengt hij in 2014 tamelijk geruisloos zijn gelijknamige debuut uit. In 2016 verscheen de opvolger met de titel “Five Of Cups”. De basis voor de muziek wordt gelegd met het toetsenspel van Bell, variërend van Mellotron tot Hammond en synthesizergeluiden, die veel warmte toevoegen. Bell laat zich op twee nummers bijstaan door gastgitarist Tim Hall. Een van de hoogtepunten van het album is de afsluiter: het ruim 12 minuten durende “Brand New Day”, waarbij Bell alles uit de kast haalt, met opzwepend en krachtig toetsenspel. Ook de genoemde Hall is hier te horen met zijn gitaarwerk. “Brand New Day” is een intens en complex, vakkundig uitgevoerd nummer en daarmee een staalkaart voor Bells kunnen. Het wisselt van stemming en tempo, en begint met een positieve, vrolijke boodschap om naar morgen te kijken en je geen zorgen meer te maken over gisteren. Het nummer bevat prachtige pianowerk met een jazzy, ontspannen karakter, waarbij er afgewisseld wordt met Hammond-orgelpartijen. Kortom: een leuke ontdekking. (naar James R Turner, Progarchy)
Websites:
http://patchworkcacophony.com/
https://soundcloud.com/benjamesbell .