Uitzending Terugluisteren

The current broadcast will be available to listen to for two months here:

NIEUW / ARTPOP
Everything Everything – Black Hyena
– Moonlight
Van “Re-Animator” (AWAL Recordings, 2020)

We hebben door de jaren heen Everything Everything gevolgd. “Re-Animator” is het vijfde album in 10 jaar tijd en na onder contract te hebben gestaan bij Geffen en RCA/Sony Music is de Britse artpopgroep nu aan een independent-avontuur begonnen. Hoewel er in de kunstzinnige aanpak in aanleg altijd wel een relatie te leggen was met de muziek van Radiohead (periode vanaf “Kid A”), waren ons de overeenkomsten ons nooit zo opgevallen als nu in een nummer als “It Was A Monstering” en “Moonlight', maar ook elders. Natuurlijk: Thom Yorke zingt vaak met zijn kopstem en Everything Everythings Jonathan Hicks dóet niet anders. Ondanks dat blijft de muziek van het kwartet eigengereid en spannend genoeg om op zich zelf te staan – en vooral ook fraai en meeslepend (als je ervoor openstaat, uiteraard).
Website: http://everything-everything.co.uk/ .

NIEUW
Ozric Tentacles – Stripey Clouds
Van “Space For The Earth” (Kscope, 2020)

Ozric Tentacles is al jarenlang een begrip. De spacerockband maakt al 35 jaar lang aan de lopende band albums (eerst alleen op cassette), waarbij de muziek meteen herkenbaar is en steeds weer voorbouwt op de erfenis die Gong en Steve Hillage in de tweede helft van de jaren 70 neergelegd hebben voor dit genre. De stroom albums is het laatste decennium wel sterk verminderd, wat te maken zal hebben de brand die in 2012 het huis, de studio en het archief van frontman Ed Wynne verwoestte. “Space For The Earth” is nog maar het tweede studio-album sindsdien waarop de huidige bezetting hulp krijgt van een aantal ex-leden van de nogal eens van bezetting wisselende groep. Opener “Stripey Clouds” is een van de best gelukte resultaten daarvan, mede vanwege de wat jazzy klinkende fluitbijdragen. Zijn die gespeeld door ex-lid John Egan? Volgens de hoes speelt hij op een andere track kaval (een soort fluit), maar wie speelt hier dan? Wynne zelf? Huidig drummer Balász Szende zorgt voor een ritmiek die een stuk complexer is dan het wel eens is geweest bij dergelijke space-muziek. Natuurlijk heeft Wynne ook weer een fijne gitaarpartij ingespeeld.
Websites:
http://www.ozrics.com/
https://www.facebook.com/OfficialOzricTentacles/ .

NIEUW
Gardening Club, The - The Owl
Afkomstig van "Strange Kingdom" (eigen beheer / Bandcamp, 2020)

Als opvolger van het in de zomer van dit jaar verschenen "Boy On A Bike" hebben Norm MacPherson en Martin Springett, de drijvende krachten achter The Gardening Club, de single "Strange Kindom" uitgebracht. Van de twee nummers die alleen digitaal worden aangeboden laat het titelnummer de vertrouwde progressief getinte fusionpop horen, waarmee de in Engeland geboren, maar al jarenlang in Canada vertoevende Springett ons de laatste jaren heeft verwend. De zogenaamde B-kant, "The Owl", is van heel ander hout gesneden. Het stuk is geïnspireerd op een prelude van Bach. Met andere woorden: symfonisch getint en enigszins vergelijkbaar met MacPhersons soloplaat "Blue Sky After Pleasant Rain", waarop de vooral op meeslepende wijze slidegitaar spelende muzikant zijn visie op enkele klassiekers ten toon spreidde. Van "Strange Kingdom" hebben we voor vanavond dit stuk uitgekozen.
Websites:
https://thegardeningclub.bandcamp.com/album/strange-kingdom-single (dit nummer)
http://gardeningclubmusicandart.ca/
https://www.facebook.com/The-Gardening-Club-114491136959407 .

NIEUW
Phylice Ghetta - She (Is My Spider) (live)
Afkomstig van "In Concert!" (Warthog Productions (= eigen beheer), 2020)

"In Concert!" is de tweede live-show van Phylice Ghetta die Hans Thiemens aan zijn archieven heeft onttrokken. Tijdens dit concert uit 1992, opgenomen in de oude zaal van de Metropool in Hengelo, speelde Thiemens en zijn broer, gitarist/zanger Pim met drummer Rob van der Gon Netscher en extra zangeres Renee Oskam. Vergeleken met het optreden van vijf jaar daarvoor dat op het in 2018 uitgebrachte "Live!" te horen is, is de band nog strakker gaan spelen. De door King Crimsons "Discipline"-periode geïnspireerde repeterende gitaarpatronen en tegendraadse technische New Wave-invalshoeken komen hierdoor goed tot hun recht. De songs zijn ook toegankelijker geworden en bieden naast de hoekige ritmische structuren ook ruimte voor meer ingetogen momenten. Het synchroniseren van het op cassettes opgenomen concert is weer een huzarenstuk van jewelste geweest, met als resultaat een zeer acceptabele weergave van met name de instrumentale prestaties. De CD bevat een bonustrack in de vorm van "Warthog III", dat in de Poort van Kleeft te Almelo, tijdens het laatste concert van de band, werd gespeeld. Van het optreden in de Metropool hebben we "She (Is My Spider)" geselecteerd.
Website: http://www.warthogproductions.nl/ .

HERUITGAVE
Ultravox – Astradyne
– Waiting
Van “Vienna (Deluxe Edition: 40th Anniversary) (Chrysalis, 1980 / 2020)

Veel mensen zullen de bandnaam Ultravox meteen associëren met Midge Ure. Maar hij was helemaal geen oorspronkelijk lid van de groep. De Britse band werd al midden jaren zeventig opgericht, met John Foxx als frontman. Vooral de eerste twee albums lieten muziek horen met nogal wat trekjes van vroege Roxy Music, mede door de zangstijl van Foxx. Het derde album “Systems Of Romance” uit 1978 was de eerste samenwerking met de legendarische Duitse Krautrockproducer Connie Plank, met wie vooral in de tweede helft een synth-geörienteerde weg werd ingeslagen. Wegens gebrek aan succes raakte de groep platencontractloos en ruimde Foxx het veld ten faveure van de kort daarvoor nog in Thin Lizzy(!) actieve Ure. De samenwerking met Plank werd voortgezet en onder minimale omstandigheden, nog zonder nieuwe platendeal werd gewerkt aan wat een uiterst succesvolle doorstart zou blijken: het vierde album “Vienna”. De groep werd vaak onder synthpop of de New Romantics-beweging geschaard, maar beide hokjes zijn niet helemaal terecht, daar er toch ook stevig gerockt wordt. Dat is op de nu verschenen jubileumeditie ook goed te horen op de toegevoegde CD met live-opnamen. Toch zijn het de synths én Billy Currie's soms spookachtig klinkende viool die de groepssound speciaal maken. Naast die opnamen zijn in deze zesschijfsset ook nieuwe mixen van, daar is-ie weer, Steven Wilson (stereo en in 5.1 mix), oefenopnamen, B-kantjes en rarities te vinden. Uit die B-kantjes kiezen we “Waiting” omdat het zo mooi de dualiteit tussen de rock- en meer ijle synth-kant van de band anno 1980 laat horen. Het heeft genoeg kwaliteit om op het reguliere album gepast te hebben. Of zou men synthesizerthemaatje te veel hebben vinden lijken op dat van “A New Career In Town” van David Bowie's “Low”? Daar moesten wij wél meteen aan denken namelijk. Bijzonder aan het reguliere album was, dat het begon met een 7 minuten lange instrumental waarin Currie's viool prominent fungeert. We horen dit “Astradyne” vanavond in Steven Wilsons nieuwe mix.
Website: http://www.ultravox.org.uk/ .

NIEUW
Adult Cinema – Spanish Garden
- Here It Comes
Van “Hot And Cold” (eigen beheer, 2020)

Met “Hot And Cold” levert Mike Weston eindelijk, na 13 jaar, een officiële opvolger af voor zijn debuutalbum “This Is Your Life” uit 2007. Op dat album hoorde je zeker de geest van het oude Pink Floyd en dan voornamelijk de “Meddle”-periode terug. In eerste instantie zag het er naar uit dat deze eerste plaat zou verdwijnen in obscuriteit totdat een van zijn nummers opdook in enkele reclamespotjes en TV programma’s. Dit wekte de interesse van muziekliefhebbende kijkers wat leidde tot het uitbrengen van een CD met outtakes en alternatieve versies van nummers van “This Is Your Life”. Natuurlijk zijn we nieuwsgierig naar de nieuwe plaat en net als de voorganger doet Weston op dit album ook weer alles weer zelf. “Hot & Cold” is echter wel een iets ander soort album geworden. Weston gaat a het korte titelnummer voortvarend van start met het vrij stevige “Black God”, om te vervolgen met het Hawkwind-achtige “Have You Ever Flown Across The Sky?”. Het album heeft hier en daar een classic rock-feel en ja, zelfs de befaamde koebel word gebruikt in “The Sun” (waardoor je meteen moet denken aan, inderdaad: Blue Öyster Cult). We zouden bijna zeggen dat Mike Weston de Britse tegenhanger van Jonathan Wilson is. Het duurt deze keer zeker een paar nummers voordat de Pink Floyd-kaart wordt uitgespeeld in “Continuum 5”. Het fijne is echter dat, hoewel de muziek diep is geworteld in de jaren 70, het zeker een 2020-plaat is. We gaan luisteren naar twee nummers van “Hot And Cold”: het opzwepende “Spanish Garden”, voorzien van een heerlijk baslijntje, en de afsluiter “Here It Comes”.
Website: https://thisisadultcinema.com/ .

NIEUW
Jobson, Eddie - Caesar's Palace Blues (live)
- Afkomstig van "Live" (Globe Music / Burning Shed, 2020)

Eddie Jobson is de laatste jaren bezig zijn catalogus thematisch opnieuw uit te brengen. Het eerste resultaat "The Band Years" vermeldde in het boekje dat hierna "The Solo Years" zou volgen. In plaats daarvan brengt de van U.K., Frank Zappa, Roxy Music en Jethro Tull bekende toetsenman/violist een verzamel-dubbelaar uit met live-opnames die grotendeels door de reünieband U-Z Project waren uitgevoerd. Het meeste werk is dan ook al te vinden op de live-platen die Jobson de laatste tijd al uitbracht. Een uitzondering hierop is "Bitches Crystal", oorspronkelijk van Emerson Lake & Palmer. Wij kiezen echter voor "Caesar's Palace Blues", waarvan de studioversie op UK's tweede LP "Danger Money" stond. De versie die op "Live" staat is waarschijnlijk van de CD/DVD "Reunion - UK - Live In Tokyo", de versie die wij ten gehore brengen is afkomstig van "Four Decades", een registratie van een speciaal concert dat Jobsons carrière belichtte.
Websites:
https://burningshed.com/eddie-jobson_eddie-jobson-live_2cd
https://nl-nl.facebook.com/pg/EJ.UK.fanpage/posts/?ref=page_internal .

ALBUM VAN DE MAAND
Dim Gray – Black Sun
Van “Flown” (eigen beheer, 2020)

Deze keer reizen we af naar Noorwegen voor ons Album van de Maand, met de band Dim Gray. Afgelopen zomer verscheen het debuutalbum van dit trio, dat wordt aangevuld met drie gastspelers. Het pad dat deze Noren bewandelen is duidelijk beïnvloed door bands als Sigur Rós en Radiohead. Daarnaast zijn er indie-folk- (à la Fleet Foxes), kamerpop- en ook zeker een flinke dosis Steven Wilson-invloeden door de muziek verweven. Juist deze combinatie zorgt voor een uniek geluid. “Flown” is een conceptplaat, met als hoofdthema's verlies en eenzaamheid. In 12 liedjes creëert de band een doorlopend verhaal dat van heel klein (“Wandering”; alleen piano en zang) tot groots en episch klinkt, zoals bijvoorbeeld het einde van “Light Anew”. Wat gelijk opvalt is de sterke zang, die zo nu en dan wat weg heeft van die van Keane's Tom Chaplin. In “Light Anew” vormen die vocalen een perfecte combinatie met het cleane gitaarspel. Dim Gray beschikt overigens niet over één maar twee begenadigde zangers – iets wat vol wordt uitgebuit in het melancholische en o zo mooie “Ouroborus”, met verder vrijwel uitsluitend strijkinstrumenten en percussie. Zoals de band zelfs ook al pretendeert, is “Flown” meer dan de som der delen en moet ook zeker als een geheel worden geluisterd en dan kom je uiteindelijk uit bij album afsluiter “Black Sun”, waar we vanavond naar gaan luisteren en wat ons wel doet denken aan de muziek van Landberk. Het album is niet op CD of vinyl verschenen, maar alleen als digitale download verkrijgbaar.
Website: https://dimgraymusic.bandcamp.com/releases .

NIEUW
Silent Eyes – Ocean Blues
Van “Silent Eyes” (eigen beheer, 2020)

Achter Silent Eyes gaat de uit Sidney afkomstige multi-instrumentalist Keelan Butterinck schuil. Hoewel zijn roots in de progressieve metal liggen is Silent Eyes een totaal andere uitlaatklep voor zijn gedachtes en gevoelens, na een nieuwjaarsavond alleen te hebben doorgebracht in 2015. Met behulp van een paar bevriende muzikanten werden de nummers van slaapkamerspinsels naar volwaardige songs getransformeerd en nu als een 5 tracks bevattende EP uitgebracht. Met deze nummers worden we meegenomen van het weemoedige van “These Days” naar het warme gevoel dat je bij een nummer als “Ocean Blues” krijgt. Je zou de muziek van Butterinck onder het singer-songwritergenre kunnen scharen, maar de aankleding van de nummers zorgt voor een breder muzikaal palet. We gaan luisteren naar het mooie “Ocean Blues”.
Website:
https://linktr.ee/silent_eyes_music
https://silenteyes.bandcamp.com/album/silent-eyes .

CLASSIC ROCK
Heart - Cry To Me / Go On Cry
Van "Little Queen" (Portrait / CBS, 1977)

Heart is hier in Nederland vooral bekend van hits als “Magic Man”, “Crazy On You” en de jarentachtigpowerballade “Alone”. De vroege albums van de groep rond de zusjes Wilson waren duidelijk geïnspireerd op het werk van Led Zeppelin, waarbij gespierde rocknummers afgewisseld worden met folky, akoestisch werk, met hier en daar ook de nodige prog-invloeden. Het tweede bandalbum “Little Queen” is een gedurfde stap, met veel ruimte voor akoestische instrumenten en veel minder gespierde rocksongs. Het album opent nog wel met zo'n song: “Barracuda”, een aanklacht tegen het mannelijke machogedrag binnen de muziekindustrie. Daarna ontvouwt zich een boeiend album, dat wat ons betreft perfect word afgesloten door het tweeluik “Cry To Me / Go On Cry”.
Website: https://www.heart-music.com/ .

NIEUW
We Stood Like Kings - Karol Szymanowski: 9 Preludes Op. 1, No. 1
- Claude Debussy: Rêverie, L. 68
Van "Classical Re:Works" (Kapitän Platte, 2020)

We Stood Like Kings is pas sinds kort op onze radar verschenen, maar is al sinds 2011 actief. De Belgische band heeft tot nu 3 albums afgeleverd die nieuwe soundtracks zijn bij bestaande films, alle drie films die op een of andere manier een land, rijk of maatschappij in verval laten zien: achtereenvolgens Berlijn, de Sovjet-Unie en de moderne consumptiemaatschappij. Dat laatste onderwerp staat centraal op het derde album, waarbij een prachtige nieuwe soundtrack gemaakt is bij de film Koyaanisqatsi, waarvan de originele muziek van de hand van Philip Glass is. We Stood Like Kings mag zichzelf dan wel een postrockband noemen, maar wij zouden het omschrijven als een klassiek beïnvloede band met een uitermate goed gevoel voor melodie. Dat is eens te meer duidelijk nu het vierde album "Classical Re:Works" is verschenen, waarop bewerkingen zijn te horen van klassieke composities van Szymanowksi, Vivaldi, Beethoven, Debussy, Ravel, Janáček en Bach. De band kiest er voor om niet de meest voor de hand liggende stukken te bewerken en blijft ver weg van een kitscherige sound. Het helpt daarbij ook dat de bezetting van bas, drums, piano en gitaar de klank mooi open houdt. Zoals het een postrockband betaamt, speelt We Stood Like Kings veel met dynamiek maar doet dat met veel gevoel voor de originele composities en de eigen interpretatie daarvan. Prachtige muziek met veel ruimte voor pianiste Judith Hoorens en gitarist Philip Bolten. Achtereenvolgens horen we We Stood Like Kings bewerkingen van Karol Szymanowski's Prelude Op. 1, No. 1 en Claude Debussy's Reverie.
Websites:
https://www.westoodlikekings.com/
https://wslk.bandcamp.com/album/classical-re-works .

(OP)NIEUW
Potter's Daughter - I Lay Down
- Another Rain Song
Afkomstig van "The Blind Side" (eigen beheer, 2018)

Enige weken geleden lieten we muziek horen van "Casually Containing Rage", de nieuwe EP van de artrockgroep Potter's Daughter. Destijds gaven we al aan dat we de nieuwe muziek met "The Blind Side", het debuut uit 2018, hadden vergeleken, waarbij bleek dat de sound wat elektronischer was geworden. We hadden daarna het geluk het laatste fysieke exemplaar van dat debuut uit de Bandcamp-winkel van de band te kunnen bemachtigen, zodat we wat uitgebreider kunnen ingaan op de interessante muziek van dit gezelschap. De belangrijkste pijlers zijn het melodieuze akoestische pianospel van Dyanne Potter Voegtlin, dat vooral drijft op relaxte jazzy en klassiek getinte sferen, haar bijzondere stem en het warmbloedige elektrische gitaarwerk van Amit Chatterjee, terwijl het baswerk van Lincol Goines (The Avengers, Beledo, Bill Connors) zeker ook genoemd moet worden. In "I Lay Down" horen we daarnaast zachtjes een gitaarsynthesizerpatrooon. Potter's Daughter brengt voornamelijk eigen werk, maar heeft op deze CD ook ruimte gemaakt voor een aantal bewerkingen van de componist Morten Lauridsen, die gezien de titels "It's Summer Night", "Sure On This Shining Night" en "Night Has Come" nogal gefixeerd is op de donkere uren. Omdat we zo gecharmeerd zijn van Chatterjee's sound, laten we het genoemde "I Lay Down" volgen door het instrumentale "Another Rain Song".
Websites:
https://pottersdaughterband.com/
https://www.facebook.com/PottersDaughterBand/
https://officialpottersdaughter.bandcamp.com/ .

JAZZROCK
Johnson, Ronnie & First Light - The Profit
Afkomstig van "How The Land Lies" (Bridge Recordings, 1993)

Ronnie Johnson is een Engelse gitarist/componist die begin jaren 90 van de vorige eeuw twee melodieuze jazzrockalbums onder zijn eigen naam uitbracht. Zoals dat bij wel meer vakgenoten het geval is (denk aan Lyle Workman) boekte de muzikant hierna als sessiemuzikant, als lid van diverse begeleidende bands en als componist voor film en muziek een stuk meer succes. Zo zat hij in de band van Van Morrison en speelde hij op platen van Sting, Tom Jones, Joe Cocker en Peter Green. Op internet staat een mooi overzicht van zijn bezigheden. Uiteraard gaat onze aandacht echter vooral uit naar zijn fusionplaten en van zijn tweede solo-CD, het door Mike Paxman, bekend van Judie Tzuke, geproduceerde "How The Land Lies" draaien we het slotnummer "The Profit".
Websites:
https://www.musicteachers.co.uk/teacher/fb5628496533e90d3b94/biography (overzicht albums, live-bands en tv- en film-werk) .

XYMPHONIA-PREMIÈRE
Luna Rossa - Invisible
Van "Atropa" (Firefly Music, 2018)

Parallel aan Panic Room hebben twee leden van die de classic rock/progband, zangeres Anne-Marie Helder en toetsenist Jonathan Edwards, er nog een project naast, genaamd Luna Rossa. Daar waar Panic Room een echte rockband is kiest men voor Luna Rossa een meer ingetogen muzikaal pad, waar folk- en progressieve pop-invloeden doorheen schijnen. Misschien niet gelijk iets voor de die-hard progfan maar de grotendeels akoestische sound van de band leent zich erg mooi voor deze herfstdagen of lome zondagochtenden. Ondanks het feit dat “Atropa” al het derde Luna Rossa-album is, besteden we nu pas voor het eerst aandacht aan het duo. In de subtiel gearrangeerde songs, waaraan diverse gastspelers meewerken, laat met name Anne-Marie Helder zich van haar beste kant horen.
Websites:
http://www.lunarossa.co/
https://lunarossa.bandcamp.com/ .

NIEUW
Wobbler - By The Banks
Van "Dwellers Of The Deep" (Karisma Records, 2020)

“Dwellers Of The Deep” is het vijfde album van de Noorse retro-progformatie Wobbler. En vanaf hun debuutalbum “Hinterland” uit 2005 weten we eigenlijk precies wat we van deze heren kunnen verwachten: muziek met zijn wortels in de gloriedagen van de progressieve rock uit de jaren 70. Ware het niet dat de heldere productie verraadt dat het anno 2020 is opgenomen. Dat betekent overigens niet dat Wobbler slaafs een flinke hoop invloeden op elkaar gooit zonder er iets van zichzelf aan toe te voegen. Ja, we horen veel Yes terug, zowel in het energieke spel van de hele band als ook in de vocalen van zanger Andreas Prestmo. Maar zijn stem heeft soms ook dat licht over-the-top karakter van Derek Shulman van Gentle Giant en ook muzikaal hoor je die band soms heel even als invloed. De muziek van Wobbler is niet vernieuwend en misschien zelfs wel niet eens echt spannend maar dit 47 minuten durende album is ondanks alles wel een enerverende luisterervaring.
Websites:
https://www.wobblerofficial.com/
https://wobbler.bandcamp.com/
https://www.karismarecords.no/artists/wobbler/ .

(OP)NIEUW
Windom End – Found Home
Van “Perspective Views” (Belle Antique (2-CD), 2020)

Als een nieuwe band uit Zweden zich aan de progressieverockwereld presenteert, schept dat altijd bepaalde verwachtingen. Met het onlangs uitgebrachte debuutalbum van Windom End is dat niet anders. De oprichting vond trouwens al in 2007 plaats, na een discussie over wie de beste gitarist ter wereld is, tussen gitarist Tomas Nyström en bassist Pierre Stam die met death metalband Mourning al vier albums op zijn naam had staan. Muziek schrijven ging het duo goed af en met Mikael Arvidsson werd al snel een zanger aangetrokken, maar het bleek lastiger een drummer te vinden. In 2015 besloot men contact op te nemen met ex-Moon Safari-drummer Tobias Lundgren die volmondig instemde de band te komen versterken. Toch duurde het vervolgens nog vijf jaar eer “Perspective Views” klaar was. Het album is in Europa op Freia Music verschenen als LP (zonder CD, in tegenstelling tot wat we eerder meldden), terwijl in Japan via het label Belle Antique een 2-CD-versie is verschenen met 3 extra nummers. Muzikaal bouwt “Perspective Views” voort op de volle neoprogsound van IQ, zoals we die ook terugvinden bij Zweden als Galleon. Die rijke sound wordt gecreëerd door dikke keyboardpartijen, niet zelden gestut door baspedalen. De priemende gitaar- en stuwende baspartijen bevechten toch met gemak hun plaats in het geluidsspectrum. In augustus draaiden we al wat van de eerste schijf, waarvan de tracklisting correspondeert met de LP van Freia. Vanavond belichten we de bonusschijf van bijna een half uur met het slotnummer “Found Home”.
Websites:
http://windomend.com/
https://windomend.bandcamp.com/ .

NIEUW
Waters, Roger – Pigs (Three Different Ones) (live in Amsterdam)
Van de live-DVD “Us + Them” (Legacy / Sony Music, 2020)

Na het verschijnen van het studio-album “Is This The Life We Really Want?” in 2017 ging Roger Waters andermaal op tournee. Die werd “Us + Them” gedoopt, wat enerzijds natuurlijk verwijst naar het lied van het Pink Floyd-album “The Dark Side Of The Moon”, maar anderzijds illustratief is voor de politieke lading die de bassist/zanger meegeeft aan de concertervaring. Hij uit daarbij kritiek op het wij/zij-denken én -handelen overal op de wereld, dat gestimuleerd wordt door populistische politici. In de band vinden we Waters-getrouwen als toetsenist/gitarist Jon Carin en gitarist Dave Kilminster. Net als op het genoemde studio-album zijn gitarist/zanger Jonathan Wilson en het zangduo Lucius op tournee van de partij. Het materiaal van “Is This The Life We Really Want?” blijft beperkt tot een trits songs die halverwege de show is ingepast tussen een set van Pink Floyd-klassiekers van de grote albums uit de jaren zeventig. Opvallend is de rol die “Animals” hier in speelt, daar zowel het plaatkantlange “Dogs” als “Pigs (Three Different Ones)” werd gespeeld. Op de nu verschenen DVD en Blu-ray, die zijn opgenomen in de Amsterdamse Ziggo Dome, is te zien dat tijdens het spelen van deze “Animals”-stukken er enorme schermen over de lange as van de zaal naar beneden zakken, waarop de Battersea Powerstation geprojecteerd wordt. Bij “Pigs” zijn er tevens allerlei controversiële uitspraken van Donald Trump op te zien, natuurlijk zo'n 'varken' waar de tekst over handelt. De band voert het krachtig uit, met zowel voor Wilson als Kilminster de nodige soleerruimte. Overigens is het concert ook op dubbel-CD en 3-LP-set verschenen.
Website: https://rogerwaters.com/ .

NIEUW
Brudini - Everything Is Movement
Van “From Darkness, Light” (Apollon Records, 2020)

Zo af en toe komt er een CD voorbij waarbij je niet gelijk weet wat je ermee aan moet. Zo ook het debuutalbum van Brudini. Achter deze naam gaat Londenaar Erik Brudvik (oorspronkelijk uit Noorwegen, met Thaise roots) schuil. De laatste vijf jaar waren een rollercoaster voor Brudvik: enerzijds werd hij vader, maar hij raakte wel zijn goed draaiende Londense boekenwinkel kwijt, zijn relatie ging naar de knoppen en er waren nog meer tegenslagen te verduren. Dit soort perikelen vormen altijd een goede voedingsbodem voor muziek. “From Darkness, Light” is met recht een bijzonder album, waarop gesproken woord door de Californische dichter Chip Martin vaak de afzonderlijke muziekstukken inluidt. Op de bijgaande promofolder staat als muziekgenre 'experimenteel' weergegeven. Laat je dat niet afschrikken: het album luistert als een grote soundscape waarbinnen pop, jazz en elektronica door elkaar lopen. Er wordt veel gebruik gemaakt van analoge synths, afwijkende ritmes en vervormde gitaar- en pianogeluiden en het geheel heeft een zekere hypnotiserende maar tegelijk ook laid-backsfeer. Dit komt ook voornamelijk door de klank van Brudviks breekbare stem en de ingetogen percussie. Enkele nummers, zoals “Reflections”, doen denken aan het oude werk van UNKLE. Het album is doorspekt met geluiden uit antieke synths, maar Brudvik houdt het soms ook ingetogen, zoals op het intro van “Radiant Man”, met alleen akoestische gitaar en breekbare zang. Het album is geen alledaagse kost voor Xymphonia. We gaan luisteren naar “Everything Is Movement”, waarin alle elementen van het album samen komen.
Websites:
http://www.brudini.com/
https://www.facebook.com/brudinimusic
https://brudini.bandcamp.com/music .

NIEUW / JAZZROCK
Backstage, The – Stones And Pebbles
Van “Isolation” (eigen beheer, 2020)

In maart van dit jaar was de Steve Hackett Band net begonnen aan een nieuwe Amerikaanse tournee, toen als gevolg van COVID-19 alles kwam stil te liggen. De bandleden waren natuurlijk bij lange na niet de enige muzikanten die zich ineens geconfronteerd zagen met een lege agenda. Drie leden van voornoemde band, namelijk bassist Jonas Reingold, rietspeler Rob Townsend en drummer Craig Blundell besloten van de nood een deugd te maken en vanuit die lockdown-situatie op afstand van elkaar een nieuwe plaat op te nemen. De financiering ervan vond via crowdfunding plaats. Muzikaal blijven ze weg van de progressieve rock waar ze veelal mee geassocieerd worden, om zich uit te leven in fusion en jazzrock, uiteenlopend van het funky en dansbare soort tot ook wat meer rockende momenten. Bijdragen kwamen er, ook op afstand ingespeeld, van diverse prominenten uit de bands waarin de leden normaliter spelen: Andy Tillison (The Tangent), Roine Stolt (The Flower Kings), Adam Holzman (Steven Wilson Band) zijn maar een paar van de namen die meewerkten. Smullen wordt het als de heren zich laten uitdagen door collega's in instrument-technisch hun eigen hoekje: zo zijn drummer Marco Minnemann, saxofonist Theo Travis en Stick-bespeler Nick Beggs van de partij. In het door ons uitgekozen “Stones And Pebbles” horen we als gasten Tom Brislin op Fender Rhodes en Moog (met op beide instrumenten een erg fijne solo) en Randy McStine op gitaar.
Website: https://www.jonasreingold.se/product-page/the-backstage-isolation-1 .

NIEUW (verlaat)
Dreaming Madmen – Behind My Wall
Van “Ashes Of A Diary” (eigen beheer, 2019)

Als je blind de eerste tonen van “Ashes Of A Diary” beluistert, zou je denken dat je te maken hebt met een nieuw album van David Gilmour, getuige de slepende gitaaruithalen. We worden echter snel uit die droom gehaald als albumopener “Page One” overgaat in “Behind My Wall” waar toch duidelijk de invloed van de moderne prog van bijvoorbeeld RPWL, Riverside en Anthema in doorklinkt, alsmede de oude Porcupine Tree. Wel focust Dreaming Madmen, want daar hebben we het hier over, zich op de meer symfonische kant van deze bands. Dat uit zich in de orkestrale toetsenpartijen, waarbij de heerlijke toetsensolo dan weer duidelijk in de geest van Rick Wright is. Achter Dreaming Madmen gaan de broers Mathew & Christopher Abou Jaoude schuil, afkomstig uit Texas maar geboren in Libanon, waar ze ooit in een Pink Floyd-coverband genaamd Brick Floyd speelden. Deze inspiratie komt het beste bovendrijven in een nummer als “Lock Thyself” met hypnotiserend basintro, gedragen toetsenpartijen en natuurlijk uiteindelijk een flinke gitaarsolo. Alleen de spiegelbol moet je er zelf bij denken. Maar we doen de heen zeker te kort als we ze wegzetten als copycats. “Ashes Of A Diary” is een conceptalbum met zeker een eigen identiteit, waar vier jaar aan is gewerkt en die het aanschaffen alleeen al waard is om de heerlijke gitaarsolo's. De broers worden overigens bijgestaan door Ian Geyer op drums en Rohan Sharma op toetsen. Het album is al in september 2019 verschenen en er wordt momenteel al hard gewerkt aan een opvolger. We beloven nu al dat we er dan al ten tijde van de release aandacht aan gaan besteden. Er is zelfs via IndieGoGo een financieringscampagne geweest om concerten in Europa mogelijk te maken. Op de Facebook-pagina van Dreaming Madmen wordt gemeld dat er binnenkort meer nieuws volgt. Voor nu is het album digitaal via Bandcamp te bestellen en fysiek bij diverse progspecialisten.
Websites:
https://dreamingmadmen.com/
https://www.facebook.com/DreamingMadmen
https://dreamingmadmen.bandcamp.com/releases.

ALBUM VAN DE MAAND
Dim Gray – Ráth
Van “Flown” (eigen beheer, 2020)

Deze keer reizen we af naar Noorwegen voor ons Album van de Maand, met de band Dim Gray. Afgelopen zomer verscheen het debuutalbum van dit trio, dat wordt aangevuld met drie gastspelers. Het pad dat deze Noren bewandelen is duidelijk beïnvloed door bands als Sigur Rós en Radiohead. Daarnaast zijn er indie-folk- (à la Fleet Foxes), kamerpop- en ook zeker een flinke dosis Steven Wilson-invloeden door de muziek verweven. Juist deze combinatie zorgt voor een uniek geluid. “Flown” is een conceptplaat, met als hoofdthema's verlies en eenzaamheid. In 12 liedjes creëert de band een doorlopend verhaal dat van heel klein (“Wandering”; alleen piano en zang) tot groots en episch klinkt, zoals bijvoorbeeld het einde van “Light Anew”. Wat gelijk opvalt is de sterke zang, die zo nu en dan wat weg heeft van die van Keane's Tom Chaplin. In “Light Anew” vormen die vocalen een perfecte combinatie met het cleane gitaarspel. Dim Gray beschikt overigens niet over één maar twee begenadigde zangers – iets wat vol wordt uitgebuit in het melancholische en o zo mooie “Ouroborus”, met verder vrijwel uitsluitend strijkinstrumenten en percussie. Zoals de band zelfs ook al pretendeert, is “Flown” meer dan de som der delen en moet ook zeker als een geheel worden geluisterd en dan kom je uiteindelijk uit bij album afsluiter “Black Sun”. Het album is niet op CD of vinyl verschenen, maar alleen als digitale download verkrijgbaar. Vandaag de folkrocker “Ráth”.
Website: https://dimgraymusic.bandcamp.com/releases .

NIEUW
Days Between Stations - Another Day
Afkomstig van "Giants" (eigen beheer / Station One, 2020)

"Giants" is de derde CD die het duo Oscar Fuentes Bills en Sepand Samzadeh als Days Between Stations uitbrengen. Naar eigen zeggen is de muziek wat directer, rockier dan op de twee voorgangers, maar vrees niet, de typische epische sound is zeker niet verdwenen. Billy Sherwoods invloed is nog een stuk groter dan op voorganger "In Extremis" uit 2013, waarbij zeker de zangmelodieën overeenkomsten vertonen met zijn solowerk of zijn bijdragen aan bands als World Trade, Yes of Circa:. Colin Moulding van XTC is ook weer van de partij en wel in een van de weinige korte nummers, het poprockige "Goes By Gravity", terwijl dit keer ook Durga McBroom haar opwachting mag maken in de ballade "Witness The End Of The World". Toch zijn het vooral de langere composities die de aandacht trekken, zoals het gevoelige titelnummer (over Oscars vader) en het voor vanavond geselecteerde "Another Day". Voor de liefhebbers van de hoezen van vroege LP's van Genesis en Van Der Graaf Generator is "Giants" ook weer interessant, aangezien Paul Whitehead wederom nagenoeg al het artwork heeft verzorgd in zijn ietwat grove, futuristische stijl.
Websites:
https://www.daysbetweenstations.com/
https://www.facebook.com/DaysBetweenStations .

NIEUW
Djabe - The Beginnings Of Legends
- The Magic Stag
Afkomstig van "The Magic Stag" (Esoteric Antenna, 2020)

In zijn autobiografie "A Genesis In My Bed" omschrijft Steve Hackett de muziek die de Hongaarse formatie Djabe maakt als een onvoorspelbare combinatie van rock, jazz, fusion, Oost-Europese folk en de exotische geluiden van instrumenten uit het Midden-Oosten, Marokko en Rusland. Met zeven imponerende, bijzonder karakteristieke bijdragen is Hacketts rol op "The Magic Stag" weer aanzienlijk. Bandleider/superbassist/multi-instrumentalist Tamás Barabás stelt zelfs dat de nadruk op de gitaren groter is dan ooit, wat uiteraard mede de verdienste is van gitarist/multi-instrumentalist Attila Égerházi. Evenals op het in 2003 verschenen "Táncolnak A Kazlak" ("Sheafs Are Dancing"), de eerste plaat waarop Djabe en Hackett samenwerkten, staan de pointillistische, op de Hongaarse volksaard en mythes geïnspireerde schilderijen van Attila’s vader, Imre Égerházi, centraal. Daarbij waren de teksten die Hackett en zijn vrouw Jo schreven bij het titelnummer, handelend over een mythisch Hongaars hert, het uitgangspunt. Ze worden, met uitzondering van een door de ex-Genesis-gitarist voorgelezen strofe, gezongen door de sinds 2016 bij Djabe drummende Péter Kaszás (ex-Al Di Meola). Zijn prettige, enigszins aan Michael McDonald herinnerende stem is tevens te horen in "Down By The Lakeside". Deze twee toegankelijke popfusionsongs met progressieve trekjes, wijken stilistisch iets af van de omschreven melancholieke elektro-akoestische etnofusion van de meeste andere stukken. Het enige andere nummer waarin gezongen wordt is “Rising Horizon”, waarin een in 1973 door een onbekende zangeres tijdens een folkfestival voorgedragen lied is geïncorporeerd. In de kraakheldere, warme productie van "The Magic Stag" komen alle toetsen-, blaas-, snaar- en slaginstrumenten geweldig tot hun recht, zeker in de surroundmix op de bijgeleverde DVD. Hopelijk komt dit op de radio ook goed over in de twee stukken die we uitgekozen hebben: het genoemde titelnummer voorafgegaan door het korte "The Beginnings Of Legends".
Websites:
https://djabe.hu/en/biography/djabe/#
https://nl-nl.facebook.com/djabeworld/ .

HET DEBUUT
Skin Alley - Night Time
Afkomstig van "Skin Alley" (CBS, 1969)

Toegegeven: ons zei de naam Skin Alley niet direct iets en ook de maffe hoes met een tonguitstekende politieagent deed niet direct een lichtje opgaan. De warme proto-progsound van deze eind 1968 in Londen geformeerde band maakte destijds dermate veel indruk dat een uitnodiging voor John Peels radioprogramma volgde, waarna een contract met CBS in de wacht werd gesleept. Die warme sound werd getuige het titelnummer vooral gecreëerd door de combinatie van Hammond, Mellotron en dwarsfluit. Direct na de opnames vertrok zanger/bassist/toetsenman Thomas Crimble naar Hawkwind, waarna Skin Alley nog twee albums voor Transatlantic zou maken. We ontdekten de band overigens op de fraaie verzamelaar "Bob Stanley & Pete Wiggs Present Occasional Rain". Op deze eerder dit jaar op ACE Records verschenen plaat krijgt Skin Alley gezelschap van tijd- en stijlgenoten als Traffic, Duncan Browne, The Moody Blues, Yes, Argent en 'Igginbottom, de eerste band van Allan Holdsworth.
Meer informatie:
https://www.backgroundmagazine.nl/CDreviews/SkinAlley2x.html
https://acerecords.co.uk/bob-stanley-pete-wiggs-present-occasional-rain-1 .

NEW AGE-PROG
Mac Dowell & Krell - Exodus From Egypt
Afkomstig van "Echnaton's Return" (Blue Flame, 1993)

Eind jaren 80/begin jaren 90 van de vorige eeuw waren de hoogtijdagen van de New Age. Het interessante aan het op zich intieme genre was dat veel musici uit de progressieve muziek zich er ook in onderdompelden, wat weer geregeld aardige fusies teweeg bracht. De Duitsers Lothar Krell en Lenny Mac Dowell (echte naam: Friedemann Leinert) kunnen we tot deze musici rekenen, zeker als we afgaan op het in 1993 verschenen "Echnaton's Return". Deze conceptplaat over de Egyptische oudheid koppelt typische New Age-klanken met symfonische rockmomenten en jazzrockgetinte injecties. "Exodus From Egypt" dat deze uitzending afsloot heeft daarbij ook onmiskenbaar het vorige week gedraaide "Shine On You Crazy Diamond"-signatuur. Dit soort CD's maakte een zoektocht door de New Age-bakken tot een verrassende bezigheid.
Websites:
https://de-de.facebook.com/friedemann.leinert
https://de.wikipedia.org/wiki/Lothar_Krell .

NIEUW
Fish – This Party's Over
– Walking On Eggshells
Van “Weltschmerz” (Chocolate Frog Record Company (= eigen beheer), 2020)

Daar is-ie dan eindelijk, met de nodige vertraging: “Weltschmerz”, het laatste studio-album van Fish. En ja: het woord 'laatste' bedoelen we in dit geval letterlijk. De rijzige Schot heeft namelijk zijn afscheid van de muziekscene aangekondigd, om zich te gaan concentreren op schrijven. Ook dat afscheid is inmiddels uitgesteld, omdat door de corona-ellende de bijbehorende afscheidstournee een vol jaar is verschoven naar eind 2021. Eén van de redenen voor het uitstel van het album is, dat Fish totaal tevreden wilde zijn: hij wilde eindigen op een hoogtepunt, op dezelfde manier als dat zijn slotakkoord met Marillion, “Clutching At Straws”, destijds een hoogtepunt was, legt hij uit. Niet alleen heeft hij veel tijd gestoken in de teksten, de muziek moest ook klinken als een klok – en dat is gelukt. Zijn vaste muzikale partner van de laatste jaren, Steve Vantsis, is duidelijk de spil in dit geheel. Hij mede-produceerde, is co-auteur van het merendeel van het materiaal en speelde diverse instrumenten zelf in. Maar hij doet dat zeker niet alleen. Fish-veteranen als Robin Boult, Foss Paterson en Dave Stewart (de drummer, tijd niks van gehoord trouwens) zijn aanwezig. Daarnaast zijn er opmerkelijke gasten als gitarist John Mitchell (grappig genoeg tevens te vinden in Arena, de band van Fish' oude Marillion-kompaan Mick Pointer), drummer Craig Blundell (vanavond ook te horen bij Steve Hackett) en David Jackson, voormalig saxofonist van één van Fish' favoriete bands van vroeger: Van Der Graaf Generator. Nederlander Egbert Derix zorgt net als “Feast Of Consequences” voor enkele strijkersarrangementen. De special edition komt in eendere verpakking als de voorganger: een kloek boekwerk in een beschermhoes met prachtig artwork van, natuurlijk, Mark Wilkinson. De 10 songs (bij elkaar 84 minuten) staan op twee CD's én op Blu-ray, met tevens een mooie 5.1 mix. De Blu-ray bevat daarnaast lange interviews met Fish en Mark Wilkinson, alsmede videoclips en een handvol live-opnamen van de afgelopen tournee, waarop al enkele “Weltschmerz”-stukken werden gespeeld. “This Party's Over” is het meest luchtig klinkende nummer, hoewel de tekst toch verre van vrolijk is. De saxflarden van Jackson hebben ook wel iets sinisters. “Walking On Eggshells” is een van de meest indrukwekkende stukken, niet in de laatste plaats door het overweldigende strijkorkest-arrangement van Ian Stephens. De ferme drumklappen in beide nummers zijn van Blundell.
Website: https://fishmusic.scot/ .

NIEUW
Pencarrow - Stasis/Flux
Van “Growth In The Absence Of Light” (eigen beheer, 2020)

Pencarrow debuteerde in 2016 met het album “Dawn Simulation”. Op die plaat liet de Nieuw-Zeelandse band voornamelijk muziek horen die aan de stevige kant van het prog-spectrum is te plaatsen. Vier jaar is er echter gewerkt aan de opvolger en het resultaat blijkt wel even andere koek. Volgens Pencarrow is “Growth In The Absence Of Light” een muzikale zoektocht naar liefde, verlies en eigen bewustzijn. Dit wordt ondersteund door een breed muzikaal palet. Daar waar op de voorganger gitarist Tonnie ten Hove nog een hoofdrol vervulde, is het nu voornamelijk toetsenist Anthony Rose die domineert. Aan het veelvuldige, filmische en orkestrale toetsenspel is duidelijk af te horen dat er is nagedacht om een compleet en vooral ook dynamisch album af te leveren. De productie is dan ook uitstekend en de plaat klinkt warm en kamerbreed. Natuurlijk is er nog steeds voldoende ruimte voor stevige uitspattingen, waarin drummer Justin Chorley even ‘los’ kan gaan, ondersteund door de heerlijke baslijnen van Todd Thompson. Vooral op het eerste deel van het album, vanaf het erg naar “Shine On You Crazy Diamond” neigende begin, weet de band een perfecte balans te vinden en krijgen we een aantal heerlijke gitaarsolo’s geserveerd. Halverwege de plaat prijkt een zeer mooi georkestreerd, bijna klassiek stuk: zeer indrukwekkend gedaan. Op vijf van de 11 nummers wordt gezongen en ook in dit aspect is de nodige zorg in gestoken. Ten Hove heeft een fijne stem die over de muziek zweeft. Het album is in eigen beheer uitgebracht, maar zou zeker niet misstaan op een label als Kscope. Voor nu kan je het album bestellen via Bandcamp; de deluxe editie is echter al uitverkocht. We gaan luisteren naar “Stasis/Flux”.
Websites: https://www.facebook.com/pencarrowband/
https://pencarrow.bandcamp.com/album/growth-in-the-absence-of-light .

NIEUW
Hackett, Steve – Déjà Vu (live)
Van “Selling England By The Pound & Spectral Mornings: Live At Hammersmith” (InsideOut / Sony Music, 2020)

De live-opnamen die er verschijnen van Steve Hackett buitelen zo ongeveer over elkaar heen. Omdat de begeleidingsband steeds weer iets anders is samengesteld blijven de diverse uitgaven toch allemaal interessant. Zo hebben we op het nu verschenen “Selling England By The Pound & Spectral Mornings: Live At Hammersmith” te maken met een nieuwe ritmesectie: de voor ons zeer vertrouwde namen Craig Blundell en Jonas Reingold. Dat zijn natuurlijk geen types die natuurgetrouw de partijen van hun voorgangers gaan kopiëren en de krachtige, superstrakke drumstijl van Blundell en de diep-zoemende, prominent in de mix geplaatste baspartijen van Reingold zijn echt een aanwinst. Tijdens de 2019-tournee werd natuurlijk het net verschenen sterke album “At The Edge Of Light” gepromoot, naast de albums die in de albumtitel al worden genoemd. De Genesis-klassieker “Selling England By The Pound” wordt zelfs integraal gespeeld. Niet alleen de ritmesectie, maar ook de sax- en overige houtblazerspartijen die Rob Townsend toevoegt zorgen voor een originele benadering, zonder ook maar een zweem van heiligschennis te plegen. Daar zorgen de fabuleuze gitaarpartijen van de baas zelf wel voor. Mooi is dat hij ook de destijds niet afgemaakte outtake “Déjà Vu” aan de setlist toevoegt. Deze Gabriel/Hackett-compositie werd voor het eerst uitgebracht op het eerste “Genesis Revisited”-album in 1996, indertijd gezongen door Paul Carrack. Nu pakt Nad Sylvan het op en dat doet hij uitstekend, maar de uitsmijter is toch die door merg en been gaande solo die Hackett er aan het slot uitgooit. “Selling England By The Pound & Spectral Mornings: Live At Hammersmith” is in diverse formaten verkrijgbaar, maar als je genoeg hebt aan alleen de Blu-ray of DVD, dan heb je pech: de CD's met dezelfde tracklisting moet je er dan wel bijkopen. Op die schijven met beeld vind je ook een 5.1-mix van niemand minder dan Steven Wilson.
Website: http://www.hackettsongs.com/ .

NIEUW
Exploring Birdsong - Hope / The River
Van "The Thing With Feathers" EP (Longbranch Records / SPV, 2019)

Het derde album van Lifesigns is af. Dit “Altitude” zal begin december gaan verschijnen. Naast dat de hele tracklist nu bekend is (zie daarvoor de officiële Facebook-pagina: https://www.facebook.com/Signslife ) maakte de Britse band een tijdje geleden ook bekend dat er zangbijdragen van Lynsey Ward te horen zullen zijn. Nieuwsgierig als we zijn, ontdekten we al snel dat zij de zangeres/pianiste/toetseniste is van het Britse progrocktrio Exploring Birdsong dat verder bestaat uit bassist Jonny Knight en drummer Matt Harrison. De oplettende luisteraar zal haar naam ook kennen van een gastrol op “Rise Radiant”, het meest recente album van de Australische band Caligula's Horse. Je zou dan verwachten dat de muziek van Exploring Birdsong ook aan de stevige kant is, maar een gitarist ontbreekt in de line-up en Wards krachtige vocalen en dito pianospel domineren. De band heeft tot nu één EP uitgebracht, getiteld “The Thing With Feathers”, een serie songs geïnspireerd door een gedicht van Seamus Heaney en het verhaal van Kevin Halfpenny, een Ierse jongen die in 1956 op 7-jarige leeftijd werd ontdekt in een kippenhok waar hij op dat moment nagenoeg zijn hele leven had doorgebracht. Van deze EP laten we de eerste twee stukken horen: de korte instrumentale opener “Hope”, gevolgd door “The River”.
Website: https://exploringbirdsong.bandcamp.com/ .

(OP)NIEUW
Opium Cartel, The - In The Streets
Van "Valor" (Apollon Records, 2020)

The Opium Cartel is één van de projecten die de Noor Jacob Holm-Lupo gebruikt voor zijn muzikale escapades. Daar waar de meeste mensen hem kennen van de Noorse progformatie White Willow is The Opium Cartel de uitlaatklep voor zijn songs die de richting van artrock/pop en synthpop opgaan. Op het afgelopen juni bij Apollon Records verschenen "Valor", dat het derde album is van dit project sinds 2009, schuift de muziek nog wat meer op richting progressieve pop. Het album is een ode aan jeugdig optimisme – en specifiek dat van Holm-Lupo zelf vermoeden we. Het album baadt in een weldadige jarentachtig-sfeer, met heerlijk diepe analoge synthklanken. Holm Lupo is zoals gewoonlijk grotendeels verantwoordelijk voor de instrumentale invulling, maar nodigt altijd ook de nodige gasten zoals bijv. saxofonist Ilia Skibinsky in het door Silje Huleboer gezongen “In The Streets”.
Websites:
https://theopiumcartel.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/theopiumcartel/ .

NIEUW
Morgendust – Hands

Afgelopen vrijdag, 9 oktober, ging de nieuwe single van Morgendust in première. “Hands” is een eerbetoon aan de makers van de maatschappij. Zwolse handwerkers staan in de spotlights. En ook de fans zingen in de single en doen mee aan in de videoclip. “Onze handen zijn waardevolle instrumenten. Zeker ook nu.”, aldus de eveneens Zwolse band. In de videoclip worden plaatselijke handwerkers in het zonnetje gezet; chef-kok Sandy Jorgensen, boer Eef Stel, meubelmaker Kees Hoogendam, kunstenaars Marit Otto en Ronald Westerhuis, motormonteur Alex Akkerman, stadsbakker Arend Kisteman en tattoo-artiest David J. Koelewijn. Voor het fraai ogende camerawerk is fotograaf en filmmaker Bullet Ray oftewel Raymond van Olphen (je raadt het al, ook uit Zwolle) verantwoordelijk. Ook dit weer schetst de maatschappelijke betrokkenheid van Morgendust: eerdere nummers waren bijvoorbeeld "Sundays", over de dualiteit van de liefde en "Alien", over de wereldwijde vluchtelingenproblematiek. Maar uiteindelijk gaat het toch ook om de muziek: “Hands” blijkt gebouwd rond een U2-achtig gitaarlickje, maar gaandeweg het nummer geeft een brede sound met o.a. een ferme keyboard-ondergrond, soulvolle koortjes en natuurlijk de gevoelvolle zang van Marco de Haan, het nummer een eigen Morgendust-smoel.
Website: https://morgendust.com/ .

OKTOBER
Barclay James Harvest - May Day
Van "Octoberon" (Polydor, 1976)

In oktober 1976 verscheen het zevende studio-album van Barclay James Harvest. Dit zeer passend “Octoberon” getitelde werkstuk is duidelijk gesplitst in twee delen: kant 2 bevat 4 zeer herkenbare melodieuze songs, maar het is op kant 1 dat deze Britten zich van hun meest ambitieuze kant laat horen sinds hun vroege albums voor het Harvest-label. Achtereenvolgens Les Holroyd, John Lees en Woolly Wolstenholme leverden ieder een compositie aan. Binnen Barclay James Harvest had zich zo langzamerhand inmiddels een patroon ontwikkeld, waarbij het lijkt als of de leden zich tot elkaar veroordeeld voelden. De heren Holroyd en Lees hadden per album altijd precies even veel songs op hun naam staan, waarbij Wolstenholme als derde wiel aan de wagen er dan ook nog eentje mocht aanleveren. Opvallend is ook dat zowel Holroyd als Lees voor hun track op kant 1 hulp van buiten er bij halen: Holroyd in de vorm van een strijkerssectie en Lees in de vorm van een koor. Wolstenholme heeft dat niet nodig met zijn uitgebreide toetsenarsenaal in de minisymfonie “Ra”. Al deze ambitie resulteerde wederom niet in echt positieve kritieken in eigen land, maar de BJH-aanhang op het Europese vasteland groeide gestaag en zou een jaar later tot een grote doorbraak leiden in met name Duitsland. Van dit album kiezen voor John Lees' stuk van kant 1: “May Day”.
Websites:
https://www.bjharvest.co.uk/ (overkoepelende website)
https://www.barclayjamesharvest.com/ (John Lees' Barclay James Harvest)
https://www.barclayjamesharvest.co.uk/ (Barclay James Harvest featuring Les Holroyd) .

HERUITGAVE
New Musik - Back To Room One
Afkomstig van "Anywhere" (GTO/Epic, 1981 / Lemon/Cherry Red Records, 2011/2020)

New Musik behoorde tot de oogst nieuwe bands die eind jaren 70 van de vorige eeuw onder de synthipop werd gerekend. Het debuut "From A To B" dat in 1980 verscheen klonk als een broertje van The Buggles, waarvan drummer Phil Towner overigens kort deel had uitgemaakt. Grote man achter New Musik was echter Tony Mansfield. In Nederland werd "This World Of Water" een bescheiden hit. Aan dat nummer en de overige stukken van de plaat kon je horen dat naast synthesizers ook akoestische gitaren een belangrijke rol speelden in de sound. Op opvolger "Anywhere" uit 1981 was het geluid nog serieuzer en ging richting Talk Talk ten tijde van "It's My Life" en Kissing The Pink. Opvallend is dat het toetsengeluid veel overeenkomsten vertoonde met dat van Tony Banks in die periode. Overigens hadden de musici ook gevoel voor humor, zoals onder meer bleek uit de titel van het nummer "This World Of Walter", waarmee men aan het accent van Mansfield leek te refereren. New Musik zou het jaar daarop nog één album maken, "Warp", waarna Mansfield zich ontwikkelde tot geliefde gastmuzikant, maar vooral als veelgevraagd producer. In 2011 bracht Lemon de eerste twee platen als dubbel-CD uit. Die set werd eerder dit jaar opnieuw uitgebracht en daarvan draaien we nu "Back To Room One", het slotnummer van "Anywhere".
Websites:
http://www.new-musik.co.uk/
https://www.facebook.com/NewMusikPage .

ALBUM VAN DE MAAND
Dim Gray – Ouroborus
Van “Flown” (eigen beheer, 2020)

Deze keer reizen we af naar Noorwegen voor ons Album van de Maand, met de band Dim Gray. Afgelopen zomer verscheen het debuutalbum van dit trio, dat wordt aangevuld met drie gastspelers. Het pad dat deze Noren bewandelen is duidelijk beïnvloed door bands als Sigur Rós en Radiohead. Daarnaast zijn er indie-folk- (à la Fleet Foxes), kamerpop- en ook zeker een flinke dosis Steven Wilson-invloeden door de muziek verweven. Juist deze combinatie zorgt voor een uniek geluid. “Flown” is een conceptplaat, met als hoofdthema's verlies en eenzaamheid. In 12 liedjes creëert de band een doorlopend verhaal dat van heel klein (“Wandering”; alleen piano en zang) tot groots en episch klinkt, zoals bijvoorbeeld het einde van “Light Anew”. Wat gelijk opvalt is de sterke zang, die zo nu en dan wat weg heeft van die van Keane's Tom Chaplin. In “Light Anew” vormen die vocalen een perfecte combinatie met het cleane gitaarspel. Dim Gray beschikt overigens niet over één maar twee begenadigde zangers – iets wat vol wordt uitgebuit in het melancholische en o zo mooie “Ouroborus”, met verder vrijwel uitsluitend strijkinstrumenten en percussie. Zoals de band zelfs ook al pretendeert, is “Flown” meer dan de som der delen en moet ook zeker als een geheel worden geluisterd en dan kom je uiteindelijk uit bij album afsluiter “Black Sun”. Het album is niet op CD of vinyl verschenen, maar alleen als digitale download verkrijgbaar. Vorige week begonnen we met een uptempo nummer, deze week zoeken we de rust met het eerdergenoemde “Ouroborus”.
Website: https://dimgraymusic.bandcamp.com/releases .

NIEUW (zeer verlaat)
Lost Crowns - Lost Crowns
- The Star Of My Heart
Afkomstig van "Every Night Something Happens" (Bad Elephant Music, 2019)

In "On Track... Gentle Giant - Every Album, Every Song" noemt schrijver Gary Steel nauwelijks muzikanten of bands die duidelijk zijn beïnvloed door deze eigenwijze Engelse groep. Een uitzondering maakt hij voor Lost Crowns uit Londen. Op het reeds vorig jaar verschenen debuut "Every Night Something Happens" is te horen wat beide bands gemeenschappelijk hebben: een voorliefde voor grote intervallen in de meerstemmige zangmelodieën en de inbreng van allerlei blaasinstrumenten, klavecimbel en elektrische zaag naast het 'gebruikelijke' instrumentarium. Niet iedereen pikt echter de vergelijking met Gentle Giant en noemt liever Thinking Plague als referentie. In zijn recensie voor iO Pages noemt Freek Wolff daarnaast Mike Keneally, Cardiacs, Bent Knee en vooral Knifeworld. Van laatstgenoemde groep vinden we bassist Charlie Cawood en toetsenist Josh Perl terug in Lost Crowns, dat echter vooral gedragen wordt door zanger/gitarist/componist Richard Larcombe (van onder meer Stars Of Battledress) en multi-instrumentalist/journalist (!) Rhodri Marsden. Welke vergelijking je ook trekt: eigenwijs is Lost Crowns zeker. Helaas hebben we album vorig jaar gemist, maar dat halen we nu in met "Lost Crowns" en "The Star Of My Heart".
Websites:
https://lostcrowns.bandcamp.com/album/every-night-something-happens
https://www.facebook.com/lostcrowns/ .

IN MEMORIAM EDDIE VAN HALEN
Van Halen – Eruption
Van het album “Van Halen” (Warner Brothers, 1978)
Van Halen – Poundcake
Van “For Unlawful Carnal Knowledge” (Warner Brothers, 1991)

Afgelopen dinsdag overleed EddieVan Halen op 65-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Hij had al jarenlang met diverse vormen van die ziekte te maken gehad. Zijn eerste levensjaren groeide Eddie op in Amsterdam en later nog een tijd in Nijmegen in een muzikale familie. Al op jonge leeftijd begonnen Eddie en zijn broer Alex met pianolessen. De Van Halen-familie verhuisde naar Pasadena in de Verenigde Staten toen Eddie zeven jaar was. Daar werd de piano verruild voor een drumstel en koos Alex voor de gitaar, maar toen bleek dat in Alex een betere drummer schuil ging ruilden de broers van instrument. Eddie en de gitaar werden onafscheidelijk, met Eric Clapton als één van Eddie's helden. Op jonge leeftijd kon Eddie diens solo’s al reproduceren. Rond 1972 formeerden de broers een band die niet veel later natuurlijk Van Halen ging heten. Zijn fascinatie voor techniek kon hij kwijt in het zelf bouwen van zijn instrumenten. Zijn zelfgemaakte 'Frankenstrat' groeide uit tot een van zijn handelsmerken en hij is verantwoordelijk voor een aantal innoverende vernieuwingen aan de gitaar. Maar waar hij het meest om is geroemd, is zijn tweehandige 'tapping'-techniek. Hij is daar zeker niet de uitvinder van: de techniek werd al in de 19de eeuw gebruikt. Eddie liet zich ooit ontvallen dat hij deze speelwijze voor het eerst zag bij de ook vanavond te horen Steve Hackett. Met Van Halen kwam Eddie in de top 20 van best verkochte bands en vanaf het debuut scoorde de band hit na hit, met het album “1984” als kroonjuweel. Maar het is de gitaarinstrumental “Eruption” die de nummer-2-positie bekleedt in de top 100 'beste gitaarsolo’s'. Op het titelloze debuutalbum duurt “Eruption” nog geen 2 minuten, bij concerten werd het soms wel uitgerekt tot 10 minuten. Tja, en hij is natuurlijk de verantwoordelijke voor de magistrale solo in Michael Jacksons “Beat It”. We gaan luisteren naar het eerder genoemde “Eruption” van het debuut en “Poundcake” van het album “For Unlawful Carnal Knowledge” uit 1991. Op dit album, met tweede zanger Sammy Hagar, keerde Van Halen na een aantal poppy platen terug naar het rockgeluid van de jaren 70.
Website: http://www.van-halen.com/ .

NIEUW
Reuter, Markus - Sun Trance (excerpt)
Afkomstig van "Sun Trance" MoonJune Records/Iapetus, 2020)

De Duitse Touch-guitar specialist Markus Reuter legt een behoorlijke productiviteit aan de dag. Naast zijn werk met Stick Men produceert hij soloplaten en speelt hij samen op albums van musici die niet zelden bij MoonJune Records vertoeven. "Sun Trance" is een project dat hij aanging met Mannheimer Schlagwerk. Dit ensemble bestaat uit diverse percussionisten, een bassist, een gitarist, een toetseniste en basklarinettiste. De CD bestaat uit één, 36 minuten durende track. Zoals de titel al aangeeft is de stemming meditatief, waarbij vooral de vibrafoons minimalistische patronen spelen die een lang gerekt "Tubular Bells" in herinnering brengen. Tijdens de op 23 mei 2017 opgenomen wereldpremière is Reuter zelf het eerste kwartier vooral bezig met digitale bewerkingen van het gespeelde, waarna hij met zijn gitaar fraai zwevende melodielagen aanbrengt. Naast de reguliere geluidsweergave is het concert ook visueel te bewonderen aangezien "Sun Trance" is uitgebracht als zogenaamde exhanced CD. We draaien nu een deel van deze compositie.
Websites:
https://www.youtube.com/watch?v=srW0orFJ638 (film van het concert)
http://www.markusreuter.com/
https://www.facebook.com/kopfmensch/ .

IN HET NIEUWS
Pink Floyd - Shine On You Crazy Diamond, Parts 1-5 (Live At Knebworth 1990)
Afkomstig van "The Later Years - 1987-2019" (Pink Floyd Records, 2019)

Zelden zal de klassieker "Shine On You Crazy Diamond" van Pink Floyd zo jazzy hebben geklonken als tijden het Knebworth-festival in 1990. En dat niet alleen door de altsaxofoonsolo van 'onze eigen' Candy Dulfer. Vooral Richard Wrights toetsenbijdragen klinken veel losser dan op andere live-opnames en al helemaal op de studioplaat "Wish You Were Here". Vergeleken met andere concertregistraties is het ook opvallend dat de sound soms zelfs wat kaal klinkt, althans voor Pink Floyd begrippen. Maar dat kan deze compositie zeker hebben. Het concert op Knebworth vond een jaar na 'Another Lapse'-tour plaats, die werd ondernomen ter gelegenheid van het verschijnen van de live-dubbelaar en concertvideo “Delicate Sound Of Thunder”. Hiervan verschijnt op 20 november een geremixte versie met extra tracks. Ook de filmversie is compleet herzien en wordt op basis van de 35mm-filmopnamen uit 1988 nu op breedbeeld uitgebracht. Overigens zat die opgepoetste editie al in de prijzige box “The Later Years – 1987-2019”, waarin ook de Knebworth-opnamen zijn te vinden.
Website: https://pinkfloyd.com .

E.L.O. - Shangri-La
Afkomstig van "A New World Record"(CBS, 1976)

Het in 1976 verschenen "A New World Record" was de zesde LP die Electric Light Orchestra uitbracht. In Nederland werd "Livin' Thing" een bescheiden hit, terwijl de plaat zelf 24 weken lang in de albumlijst stond. Het in Nederlandse oren wat knullig getitelde "Shangri-La" is het imposante slotstuk, waarin zeker in de epiloog een mooi orkestraal geluid wordt voortgebracht. Dat Jeff Lynne een groot liefhebber van de Beatles was, kwam in dit nummer ook tekstueel tot uiting.

"My Shangri-La has gone away,
Faded like The Beatles On Hey Jude
She seemed to drift out on the rain
That came in somewhere softly from the blue".

Websites:
https://jefflynneselo.com/
https://www.facebook.com/JeffLynnesELO/ .

NIEUW
Ayreon – Talk Of The Town
Message From Beyond
Van “Transitus” (Music Theories Recordings / Mascot, 2020)

Voor de elfde maal brengt de inmiddels 60-jarige Arjen Lucassen onder de naam Ayreon een rockopera uit. De boomlange Haagse Brabander had dit “Transitus” eigenlijk willen vergezellen van een speelfilm, maar na een gesprek met Dick Maas bleek dat financieel toch een brug te ver, zo was onlangs te lezen in de NRC. Wel heeft de stripliefhebber het voor elkaar gekregen het in de 19de eeuw gesitueerde verhaal te combineren met een fraai vormgegeven comic book. En natuurlijk zijn er weer veel prominente en minder prominente gasten. De prachtige kastanjebruine stem van de legendarische Dr. Who-acteur Tom Baker is de verteller. Zijn stemgeluid en fantastische Britse dictie doen je als luisteraar meer dan eens denken aan Richard Burton in Jeff Wayne's “Musical Version Of The War Of The Worlds”. Verschil met dat album het ontbreken van hoorspelpassages; alles wordt verder gezongen. Tommy Karevik van Kamelot heeft wederom een voorname rol en ook Simone Simons van Epica is wederom te horen. Cammie Gilbert van Oceans Of Slumber is een recente ontdekking van Lucassen en ook nieuw zijn bijdragen van beroemde 'shredders' Joe Satriani en Marty Friedman. Natuurlijk is Joost van den Broek Lucassens voornaamste muzikale kompaan. Opvallend is dat drummer Ed Warby voor het eerst ontbreekt. Lucassen zocht een ander type, meer groovy drummer voor dit album en vroeg zijn nog steeds goede vriend Warby wel om advies. Die kwam met Juan van Emmerloot op de proppen, die wij vooral kennen van zijn werk met Snowy White. Heel veel verschil is er meestal niet direct te horen, omdat muzikaal gezien toch vooral uit bekende Ayreon-vaatjes wordt getapt, met een mengsel van progressieve rock, gotische, symfonische metal en folkrock. Ook zijn er een paar opvallende knipogen naar Pink Floyd (“Breathe In The Air” en “Echoes” worden nog nét niet geciteerd). Wij kiezen voor het folky “Talk Of The Town” met Paul Manzi (ex-Arena), Karevik en Gilbert. Daarna “Message From Beyond” met zang van Gilbert en Amanda Somerville (o.a. Trillium) en een groovy jazzy passage, waarin het verschil dat Van Emmerloot ritmisch inbrengt nog het meest opvalt, én een flitsende solo van Marty Friedman.
Website: https://www.arjenlucassen.com/
Interview in NRC: https://www.nrc.nl/nieuws/2020/09/23/de-progrockkoning-die-nooit-buiten-komt-a4013243 .

NIEUW
Rymden - Arriving At Ramajay Part II
Afkomstig van "Space Sailors" (Jazzland Recordings, 2020)

"Space Sailors" van het trio Rymden (=ruimte) is een vervolg op het in 2019 uitgebrachte debuut "Reflections & Odysseys". De drie musici staan te boek als nujazzpioniers. Zowel toetsenman Bugge Wesseltoft met zijn New Conception Of Jazz als bassist Dan Berglund en slagwerker Magnus Öström met het Esbjörn Svensson Trio (e.s.t.) stonden aan de wieg van een substroming die rond de eeuwwisseling een frisse, voornamelijk Scandinavische wind door de jazz liet gaan. En ook met Rymden willen de muzikanten geen conventionele pianotriojazz produceren, noch in het voetspoor treden van de iconische sound van e.s.t. Door het instrumentarium uit te breiden met Moog, Fender Rhodes en elektronica en de arrangementen te voorzien van rockende dynamiek en spannende interventies ontstonden avontuurlijke, melodieuze progjazzcomposities. Op dit tweede album staan genoemde elektrische toetseninstrumenten zelfs nog meer centraal in het geluidsbeeld, zonder dat de statige, ferm aangeslagen pianoklanken aan kracht hebben ingeboet. De hierdoor geregeld symfonisch getinte instrumentaties worden uiterst functioneel ondersteund door het blindelings op elkaar ingespeelde ritmetandem, waarin vooral de robuuste hantering van de staande bas en het speelse percussiewerk opvallen. "The Final Goodbye", met een haast "Kashmir"-achtige drive, het naar een meeslepende Minimoog-climax opbouwende tweeluik "Arriving At Ramajay" en het sprankelende, treffend getitelde "Free As A Bird" zijn slechts enkele van de indrukwekkende staaltjes vakmanschap die dit driemanschap op "Space Sailors" ten toon spreidt. Hiervan hebben we het tweede deel van "Arriving At Ramajay" voor vanavond uitgekozen. Op de website van de band staan overigens vanaf volgende maand diverse optredens aangekondigd, maar daar bevinden zich nog geen shows op Nederlandse podia onder.
Websites:
https://www.rymden-music.com/home
https://www.facebook.com/rymdenmusic .

VOORPROEFJE
Lunatic Soul – The Passage
Van “Through Shaded Woods” (Kscope, 13 november 2020)

Lunatic Soul, het donkere, elektronische prog-zijproject van Riverside's Mariusz Duda, heeft de gloednieuwe single “The Passage” uitgebracht via streamingplatforms. Het is de eerste muziek die is uitgebracht van het aankomende album, “Through Shaded Woods”, dat op 13 november via Kscope wordt uitgebracht. '”The Passage” is een kenmerkend stuk van het nieuwe Lunatic Soul-album, waarop we een mysterieus bos vol dynamische, rituele dansen betreden', legt Duda uit. 'De titel "The Passage" is de bestemming voor de hoofdpersoon, waar hij gereinigd en herboren zal worden. “Shaded Woods" zijn onze ergste trauma's en nachtmerries, de moeilijkste momenten in ons leven. Door ze heen gaan symboliseert het onder ogen zien en overwinnen ervan. “Shaded Woods” gaat over het bereiken van een betere plaats in het leven, over het zichzelf nog een kans geven en het staat ook symbool voor onze huidige, moeilijke tijd", voegt Duda eraan toe. In tegenstelling tot eerdere albums “Fractured” en “Under The Fragmented Sky”, is “Through Shaded Woods” volledig verstoken van elektronica en is het het eerste album in Duda's discografie, waarop hij alle instrumenten bespeelt, beïnvloed door duistere Scandinavische en Slavische folk die verwijst naar bands als Heilung of Wardruna. "Shaded Woods" wordt het zevende album van Lunatic Soul. (bron: Prog Magazine / loudersound.com)
Website: https://lunaticsoul.com/
Dit nummer: https://youtu.be/fOHhkOa7A7U .

NIEUW
Dyble Longdon- Whisper
Van “Between A Breath And A Breath” (English Electric Recordings, 2020)

Eigenlijk is de Britse rockjournalist Jo Kendall verantwoordelijk voor het ontstaan van dit album. Zij was het die de veteraan-folkrockzangeres Judy Dyble meesleurde naar een concert van Big Big Train in King's Place in 2015. Dyble kende alleen Big Big Train-violiste Rachel Hall, die op een album van Dyble had meegespeeld. Dyble was zo onder de indruk dat ze aangaf te willen samenwerken met Big Big Train-zanger David Longdon. Dat kreeg vooraleerst gestalte middels een bijdrage aan het Big Big Train-album “Grimspound” (2017). De echte samenwerking moest nog komen: voor het nu verschenen “Between A Breath And A Breath” schreef Dyble alle teksten en Longdon alle muziek. De opnamen begonnen net op tijd, want gedurende het opnameproces werd duidelijk dat Dybles gezondheid hard achteruit ging, iets wat zelfs nog noopte tot aanpassingen aan composities om ze zingbaar te maken voor haar. Helaas heeft ze de release niet meer kunnen meemaken; ze overleed op 12 juli, 71 jaar oud. En hoe klinkt het resultaat? De voornaamste associatie is toch Big Big Train – en dan vooral de meer folky getinte albums “Folklore” en “Grimspound”. Dat komt niet alleen door de compositie-stijl en de zang van Longdon, maar ook door het feit dat heel Big Big Train meespeelt. Dat blijft wel beperkt tot één of enkele tracks, want Longdon speelt heel veel zelf. Die kant kennen we niet van hem binnen Big Big Train. Zelfs een fijne gitaarsolo heeft hij in de vingers, zoals blijkt uit het slotdeel van “Whisper”. Ook brengt hij kleurrijke accenten aan met bijzondere instrumenten als de Marxophone, Mellotron, Theremin en vibrafoon. Prettig vreemde eend in de bijt is het slotnummer “Heartwashing”. Onder een voorgedragen gedicht van Dyble horen we o.a. melancholiek trompetspel van de van Isildurs Bane bekende Luca Calabrese (waar Dyble eerder mee gewerkt had). De contrabas van Danny Manners (ook Big Big Train) sluit aan bij de late-night-sfeer. Dat hoort u later wellicht nog bij ons.

Big Big Train heeft een speciale subsite aangemaakt op de eigen website, waar uitgebreide toelichtingen van Longdon én Dyble op de nummers staan.
Website: https://www.bigbigtrain.com/dyble-longdon/ .

VOORPROEFJE
Dream Theater – Pale Blue Dot (live)
Van “Distant Memories - Live In London” (InsideOut / Sony Music, 27 november 2020)

Dream Theater bereidt zich voor om dit najaar voor de negende keer een live-album uit te brengen, “Distant Memories - Live In London”, dat op 27 november uitkomt. De opnamen zijn gemaakt in februari 2020 in Hammersmith Apollo in Londen. De release bevat materiaal van het meest recente studio-album “Distance Over Time” uit 2019 alsmede een integrale vertolking van het baanbrekende conceptalbum “Metropolis Part 2 - Scenes From A Memory” (1999). Gitarist John Petrucci zegt: '”Live In London” geeft de energie en opwinding die we allemaal samen voelden in de Apollo afgelopen februari nauwkeurig en heel mooi weer.' “Distant Memories - Live In London” is het eerste live-album van Dream Theater sinds “Breaking The Fourth Wall” uit 2014 . De nieuwe release zal beschikbaar zijn als een 3CD+2DVD-multibox, een 3CD+2Blu-ray-digipak met slipcase, een gelimiteerde deluxe 3CD+2Blu-ray+2DVD-artbook en een gelimiteerde 4LP+3CD-boxset. De DVD's en Blu-rays bevatten ook een kijkje achter de schermen, terwijl de bandleden zich klaarmaken voor de shows. (bron: Prog Magazine / loudersound.com)
Website: https://dreamtheater.net/
Dit nummer: https://youtu.be/jsRT8ee97eo .

NIEUW
Garvey, Guy - My Angel

Elbow-zanger Guy Garvey heeft een nieuwe solo-single uitgebracht met de titel “My Angel”. Het is de thema-song van de nieuwe BBC One-serie Life waarvan afgelopen week de eerste aflevering werd uitgezonden. Garvey's betrokkenheid bij het programma volgde op een toevallige ontmoeting met showschrijver Mike Bartlett. Garvey schreef naast de thema-song ook de score voor de serie, samen met Peter Jobson en Paul Saunderson, waar hij al vaker mee samenwerkte. 'Mike is een van onze beste schrijvers en de regisseur, Kate Hewitt, is een van onze beste regisseurs, dus de lat lag al hoog voordat we de cast zagen, die een aantal van de beste acteurs van het VK heeft.' “My Angel” gaat over het potentieel van hemel en hel in elke relatie.
Websites:
https://www.guygarvey.com/
https://www.facebook.com/GuyGarveyofficial
Dit nummer: https://youtu.be/5c6QIT49QqA .

ALBUM VAN DE MAAND
Dim Gray – The Wave We Thought We'd Ride Forever
Van “Flown” (eigen beheer, 2020)

Deze keer reizen we af naar Noorwegen voor ons Album van de Maand, met de band Dim Gray. Afgelopen zomer verscheen het debuutalbum van dit trio, dat wordt aangevuld met drie gastspelers. Het pad dat deze Noren bewandelen is duidelijk beïnvloed door bands als Sigur Rós en Radiohead. Daarnaast zijn er indie-folk- (à la Fleet Foxes), kamerpop- en ook zeker een flinke dosis Steven Wilson-invloeden door de muziek verweven. Juist deze combinatie zorgt voor een uniek geluid. “Flown” is een conceptplaat, met als hoofdthema's verlies en eenzaamheid. In 12 liedjes creëert de band een doorlopend verhaal dat van heel klein (“Wandering”; alleen piano en zang) tot groots en episch klinkt, zoals bijvoorbeeld het einde van “Light Anew”. Wat gelijk opvalt is de sterke zang, die zo nu en dan wat weg heeft van die van Keane's Tom Chaplin. In “Light Anew” vormen die vocalen een perfecte combinatie met het cleane gitaarspel. Dim Gray beschikt overigens niet over één maar twee begenadigde zangers – iets wat vol wordt uitgebuit in het melancholische en o zo mooie “Ouroborus”, met verder vrijwel uitsluitend strijkinstrumenten en percussie. Zoals de band zelfs ook al pretendeert, is “Flown” meer dan de som der delen en moet ook zeker als een geheel worden geluisterd en dan kom je uiteindelijk uit bij album afsluiter “Black Sun”. Het album is niet op CD of vinyl verschenen, maar alleen als digitale download in verkrijgbaar. We beginnen met het uptempo “The Wave We Thought We'd Ride Forever”.
Website: https://dimgraymusic.bandcamp.com/releases .

NIEUW
Holdsworth, Allan - Non-Brewed Condiment (live)
Afkomstig van "Frankfurt '86" (Manifesto Records, 2020)

Gary Husband zat ook in de band van Allan Holdsworth toen deze in februari 1986 een optreden voor de Duitse TV verzorgde tijdens het 20. Deutsches Jazz-Festival. De bezetting werd aangevuld met toetsenman Kei Akagi en bassist Jimmy Johnson. Volgens Husbands hoesteksten bij de onlangs uitgebrachte CD/DVD-set "Frankfurt '86" had het concert met grote problemen te maken. Een deel van de apparatuur was nog niet aangekomen, zodat hij met te grote drumsticks moest spelen. Een nog groter issue was het geregeld uitvallen van Holdsworths roemruchte gitaarsynthesizer, de SynthAxe. Juist voor dit futuristisch uitziende instrument zal menigeen destijds een show van de gitaarvirtuoos hebben bezocht. Gelukkig speelde de band strak en weet Holdsworth altijd het beste in zich naar boven te halen als het tegenzit. Mooi voorbeeld is de live-uitvoering van "Non-Brewed Condiment". Even voor degene die de DVD niet hebben: de eerste solo is afkomstig van de synthesizer van Akagi en de tweede van de SynthAxe.
Websites:
http://manifesto.com/allan-holdsworth/
https://nl-nl.facebook.com/groups/allanh/ .

NIEUW
Flying Colors – Crawl (live)
Van “Third Stage: Live In London” (Music Theories Recordings / Mascot Music, 2020)

Flying Colors is een van de vele bands die drummer Mike Portnoy runt en ook bepaald niet de enige in welke hij samenwerkt met zijn 'brother in arms' Neal Morse (toetsen, zang). Bijzonder is dat het duo hier samenwerkt met twee eminente musici uit een net iets oudere generatie, in de vorm van gitarist Steve Morse (Dixie Dregs, Deep Purple) en de bassist waarmee Morse al jaren samenwerkt, Dave LaRue (basgitaar). Anderzijds is de jongere generatie present met zanger/slaggitarist Casey McPherson. Muzikaal komen hier zo achtergronden bijeen die uiteenlopen van progressieve rock, hardrock, jazzrock tot melodieuze poprock en altrock. De groep heeft nu in zeven jaar tijd 3 albums afgeleverd, waarvan het meest recente, “Third Degree”, vorig jaar verscheen. Door de drukke schema's van alle bands waar dit kwartet bij betrokken is, was de daaropvolgende tournee beperkt tot zo'n dozijn optredens. Goede rede om voor de derde keer een studio-album te laten volgen door een live-document. Deze keer werd als opnamelocatie het laatste optreden van de tour, in de sfeervolle Shepher Bush Empire in Londen gekozen. Zowel de compactere, meer catchy kant van de band als de meer epische komt aan bod met een doorsnede van de drie albums, waarbij de vier langste stukken als slotoffensief van de reguliere set zijn geplaatst. Wij kiezen daaruit “Crawl” van het derde album, waarin het baswerk van LaRue heerlijk prominent is, Portnoy ook spectaculair kan rommelen en vooral Steve Morse schittert in haast huilende uithalen in zijn solo's. Op de DVD of Blu-Ray is het mooi om te zien hoe niet alleen het publiek, maar dat ook de heren zelf intens genieten van het samenspelen. Als je de Blu-ray of de speciale earbook-versie koopt, krijg je er ook nog bonus-opnamen van het Flying Colors-concert tijdens Morsefest 2019 bij.
Website: https://flyingcolorsmusic.com/ .

NIEUW
Potter's Daughter - We Could Be
Afkomstig van "Casually Containing Rage" (Melodic Revolution Records, 2020)

De Amerikaanse artrockformatie Potter’s Daughter debuteerde in 2018 met "The Blind Side". Dit leverde de groep rondom zangeres Dyanne Potter Voegtlin prijzende woorden op van onder andere Jon Anderson. Op de daaropvolgende single "Blood And Water” vervulde Annie Haslam een gastbijdrage, terwijl de kerstsingle "This Winter’s Child" tevens op de kerstplaat "MRR Holiday" van het label prijkte. Bij beluistering van de mini "Casually Containing Rage" is de betrokkenheid van Anderson en Haslam verklaarbaar. Voegtlin heeft namelijk net zo’n groot bereik als genoemde collega’s en, bijvoorbeeld, Nikki Squire. De drie tracks hebben echter wel een andere klankkleur dan die op het volwaardige debuut, dat introverte pianojazz-momenten combineerde met melodieuze progressieve rock, waarin Amit Chatterjee met vloeiende gitaarsolo’s de hoofdrol opeiste. Zo is het ook al op de eersteling prijkende "To My Love" niet alleen bijna twee minuten langer dan het origineel, maar is in het nieuwe arrangement de akoestische setting vervangen door een licht funky elektrische rockbenadering. De pianoballade "Accidentally Like A Martyr" is vervolgens een trouwe bewerking van een compositie van Warren Zevon, waarbij de slidegitaar is ingeruild voor Jan-Christian Vögtlins ingetogen snarenspel. Het op de recente raciale gebeurtenissen in de V.S. geïnspireerde "We Could Be", dat we zo gaan beluisteren, is tenslotte een broeierige progressieve popsong met een Pat Metheny-achtige gitaarsynthesizersolo.
Websites:
https://pottersdaughterband.com/
https://officialpottersdaughter.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/PottersDaughterBand .

NIEUW
CNJR – Drunk On The Venom
Van het album “I Can See The Church Burning Through The Binoculars” (Future Archive Recordings, 9 oktober 2020)

“I Can See The Church Burning Through The Binoculars” is het tweede volledige studio-album van van het experimentele éénmansmuziekproject CNJR (ofwel 'conjure' – 'betovering'). Het album bevat elektronische muziek, gemaakt met retro-synthersizers, gitaar, drums, gecombineerd met zang met veel gevoel voor melodieuze melancholie. CNJR schrijft: 'Dit album kwam tot stand in een tijd in mijn leven dat ik bezig was met het verwerken van mijn jeugd, de relaties in mijn leven. Persoonlijke ervaringen met angst, pijn, onderdrukking, vervreemding en zelfcensuur kwamen bij me op - en dat hoor je in de muziek. Het resultaat is behoorlijk duister. CNJR hoopt dan ook dat de luisteraar kan aanvoelen wat hij emotioneel beleefde tijdens het maken van de composities. Prima doorsnee van wat het album te bieden heeft, biedt “Drunk On The Vemom”. Het album verschijnt op 9 oktober.
Websites:
https://www.cnjrmusic.com
https://cnjrmusic.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/CNJRmusic .

(OP)NIEUW
Husband, Gary & Markus Reuter - Music For Our Times
Afkomstig van "Music Of Our Times" (MoonJune Records, 2020)

In mei dit jaar draaiden we "White Horses", een nummer van Gary Husband, dat hij aan zijn oude vriend Allan Holdsworth opdroeg. Het stuk staat op "Music Of Out Times", een CD die hij samen met MoonJune Records-collega Markus Reuter uitbracht. De combinatie van verstilde piano en aanzwellende gitaren zal bij menigeen Terje Rypdal in herinnering brengen of zal overkomen alsof Keith Jarrett een ambient plaat met Brian Eno heeft gemaakt. Het titelnummer, dat we dit keer hebben geselecteerd, laat vooral dit laatste tot uiting komen.
Websites:
https://markus-reuter-moonjune.bandcamp.com/album/music-of-our-times
https://garyhusband.com/
http://www.markusreuter.com/ .

IN AFWACHTING VAN...
Lindberg, Jonas & The Other Side – On The Horizon
Van het album “Pathfinder” (ModeMusic, 2016)

In 2008 bracht de Zweedse muzikant Jonas Lindberg zijn eerste EP genaamd “In Secret Pace” uit. Voor zijn tweede EP verzamelde hij vier andere muzikanten om zich heen en die plaat kreeg de naam “The Other Side”. Voor zijn eerste volwaardige album met de titel “Pathfinder” wilde hij opnieuw met deze groep muzikanten werken, vandaar de naam Jonas Lindberg & The Other Side. Overigens sloten zich voor de opnamen van “Pathfinder”nog drie aanvullende musici aan. Lindberg is van huis uit eigenlijk bassist, maar op dit album neemt hij ook een aantal toetsen- en gitaarpartijen voor zijn rekening. Liefhebbers van ijzersterke melodieën, krachtige zang en fijne solo’s kunnen met dit album hun hart ophalen. De muziek is lekker ongecompliceerd en toegankelijk zonder dat het simplistisch overkomt. De opbouw van het nummer “On The Horizon” is erg smaakvol. Je wordt langzaamaan helemaal in het nummer gezogen. Het toetsenspel is hier de bekende kers op de taart. (naar Maarten Goossensen, Progwereld) Ondertussen werkt Lindberg gestaag door aan een opvolger, waarvan de vorderingen op Facebook te volgen zijn. Afgelopen zomer had Lindberg daarbij een zware tegenslag te verwerken, zoals we al eerder hebben gemeld, met het overlijden van The Other Side-toetsenist Michael Ottosson.
Website: http://www.lindbergmusic.com/ .