Xymphonia is sponsored by

HERUITGAVE / OPENER
Aviary - Soaring
Van "Aviary" (Epic, 1979 / Rock Candy, 2013)

Drie jaar geleden draaiden we voor het eerst muziek van het Amerikaanse Aviary, van het toen nauwelijks vindbare titelloze debuut uit 1979. Goed nieuws: dit album is door het van diverse fraai verzorgde A.O.R.-heruitgaves bekende Rock Candy opgepikt en in optima forma op CD uitgebracht. De muziek van Aviary wordt vaak als 'pomprock' omschreven: licht-progressieve rock met AOR-trekjes, waarbij in Aviary's geval invloeden van Kansas en Styx gemengd worden met invloeden van Britse groepen als Queen en E.L.O.. Meest progressieve stuk van "Aviary" is de opener "Soaring", met zijn van King Crimson geleende openingsakkoorden en breed uitwaaierende zangharmonieën en orkestrale aankleding. De rest van de plaat rockt meer. Wellicht uit commerciële overwegingen, want sinds de release van "Ambition" (2003), met materiaal van vóór het debuut, weten we dat de heren in hun vroege jaren nog veel progressiever in de weer waren.
Website: http://www.rockcandyrecords.co.uk/.

NIEUW
De Angelis, Marco - One Love
- Regrets
Afkomstig van "The River - Both Sides Of The Story" (eigen beheer, 2013)

Hoe zou een album klinken dat ergens eind jaren 80 gemaakt zou zijn door Mike Rutherford en David Gilmour gezamenlijk, met als nieuwe frisse ontdekking Steve Hogarth op zang? Dat zijn de referenties die opdrongen bij het beluisteren van het album “The River” van de Italiaanse gitarist/bassist/toetsenist/producer Marco De Angelis. Het is een album met twee gezichten: een kant wordt gevormd door de uptempo songs a la Mike + The Mechanics, de andere kant door sfeervolle songs die regelmatig refereren aan en zelfs soms heel kort en sneaky letterlijk quoten uit het oeuvre van Pink Floyd. Maar dan wel opvallend genoeg “The Final Cut” en “The Division Bell”. De Angelis echter weet deze twee kanten mooi te verenigen op een album dat zeker meer bekendheid verdient. Het is in zijn geheel hier te beluisteren op
Soundcloud: https://soundcloud.com/the-river-cd/sets/the-river
Website: http://www.marcodeangelis.com/.

NIEUW
Sylvium – Surround
Van “The Gift Of Anxiety” (Freia Music, 2013)

Sylvium is het geesteskind van Ben van Gastel. Hij had daarbij de doelstelling om een eigen geluid te produceren en niet binnen de stijlgrenzen van symfo of progmetal te blijven. Ten tijde van het eerste album “Purified”, uit 2012, was Sylvium nog een tweemansformatie en werd er puur instrumentale muziek gemaakt. Door de toevoeging van Gijs Koopman (ex-Cliffhanger, ex-Knight Area) en Greg Geurtsen als ritmesectie transformeerde Sylvium in een “echte” band die, gecompleteerd door pianist Janroel Koppen, toetsenist Natal Nusselder en zanger Richard de Geest ook het podium op kan. Nu, een klein jaar na “Purified”, is er een volwaardige opvolger. Voor het eerst zijn er dus vocalen te horen, zij het in slechts twee nummers; het overgrote deel van het album is instrumentaal. De Geest heeft een aangename warme stem, die wel iets weg heeft van David Sylvian, gekruist met Chris Rea. Muzikaal gezien zijn er aan aantal voor de hand liggende referenties te noemen, zoals Anathema en Porcupine Tree, maar het atmosferische karakter doet ook wel denken aan Eloy en ook heeft men het nodige gemeen met tijdgenoten Antimatter en Haken. Er zijn mooie gitaaruithalen te horen, maar ook zware riffs, ondersteund door heerlijk ambient-getint toetsenspel en het ronkende basgeluid van Koopman. We gaan luisteren naar een van de vocale tracks: “Surrounded”.
Website: http://www.sylvium.com/.

NIEUW
La Coscienza Di Zeno - Chiusa 1915
Van "Sensitivita" (Fading / AltrOck Productions, 2013)

De naam van de Italiaanse band La Coscienza Di Zeno is al een aantal keren gevallen in ons programma. Zanger Alessio Calandriello leent zijn herkenbare, krachtige maar toch warme stem namelijk ook aan Not A Good Sign. En ook La Coscienza Di Zeno-bassist Gabriele Guidi Colombi was te horen op Xymphonia's Album Van De Maand Augustus. Beiden droegen compositorisch niet bij aan dat door Yugen- en SKE-leden geleide project. "Sensitivita" is dan ook stilistisch duidelijk anders. La Coscienza Di Zeno blikt namelijk nadrukkelijker terug op de gouden jaren zeventig van de Italoprog. Twee toetsenisten overvoeren ons bijkans op fraaie staaltjes Moog-, Mellotron-, Solina Stringensemble- en pianospel. Bovendien zingt Calandriello hier in het Italiaans. Toch is de kwaliteit van "Sensitivita" veel te hoog om La Coscienza Di Zeno als slaafse retroprogband te kunnen wegzetten. De composities zijn meeslepend, speltechnisch is er werkelijk niets aan te merken en de productie is zoals we tot nu toe gewend zijn van Fading / AltrOck helder en dynamisch.
Website: http://www.lacoscienzadizeno.it/.

NIEUW
I Know You Well Miss Clara - Pop Sick Love Carousel
Van "Chapter One" (Moonjune Records, 2013)

Zoals de titel al doet vermoeden is "Chapter One" het debuut van de jonge Indonesische formatie I Know You Well Miss Clara. Bandleider en gitarist Reza Ryan groeide op met muziek van de Canterbury Scene, King Crimson en Van Der Graaf Generator, maar hield ook wel van een jazzhouding en hardrock en metal. Dit alles is terug te horen op "Chapter One" in veelal lange tracks, waarin allerlei stijlen de revue passeren. Zo deed het bijna een kwartier lange Reverie #2 label-baas Leonardo Pvkovic denken aan het oude Focus en Jan Akkerman, waarvan Ryan echter nog nooit gehoord had. Duidelijker is de invloed van jazzrockicoon John McLaughlin en de zijnen in een stuk met de onmogelijk lange titel “A Dancing Girl From The Planet Marsavishnu Named After The Lover”. Het is één van de twee tracks waarin Nicholas Combe op saxofoon een stevig deuntje mee blaast. Voor het overige overheersen op dit bemoedigende, avontuurlijke debuut dik aangezette gitaarklanken en tinkelende elektrische pianoaanslagen het totaalbeeld. Wij kiezen voor het melodieuze, meest in de Canterbury Scene gedrenkte “Pop Sick Love Carousel”.
Websites: https://www.facebook.com/IKnowYouWellMissClara
en http://www.moonjune.com// .

NIEUW
Windmill, The – The Masque
Van het album “The Continuation” (eigen beheer, 2013)

The Windmill is een Noorse progressieve band, opgericht in 2001. De muziek die het vijftal maakt grijpt terug op jarenzeventig-prog. “The Continuation” is het tweede album van The Windmill, dat in 2010 het eerste album al de grappige titel “To Be Continued” gaf. Het album, met prachtige artwork van Kirsten Knoph Viita, is geproduceerd door de band zelf. The Windmill werkt met drie vocalisten en de rijk aanwezige gitaar- en keyboardpartijen worden afgewisseld met veel fluitspel. Dit doet veel denken aan Jethro Tull, maar ook aan Flamborough Head. Ook de opbouw van het album doet denken aan die van de klassieke prog-albums: twee korte nummers, twee middellange en één epic. Niet vreemd in dit licht is dan ook dat het album tevens op vinyl is uitgebracht. Het epische nummer op het album, “The Gamer”, klokt bijna 25 minuten en gaat over nieuwe technologie en de verslavende werking van elektronische spelletjes. Misschien dat later nog een keer, vanavond hoort u “The Masque”.
Website: http://thewindmill.no.

NIEUW / VAN EIGEN BODEM
Giersbergen, Anneke van – We Live On
Van het album “Drive” (Nederland: PIAS; rest van de wereld: InsideOut, 2013)

Anneke van Giersbergen kennen we natuurlijk allemaal nog als zangeres van The Gathering, tussen 1994 en 2007. Ze verliet de band omdat ze meer tijd voor haar familie wenste en persoonlijker muziek wilde maken. Na The Gathering startte ze de band Agua de Annique. Omdat dit door het publiek als verwarrend werd ervaren, ging Van Giersbergen in 2011 onder haar eigen naam verder. In de periode na de Gathering maakte ze vier albums en werkte o.a. met de musici Danny Cavanagh van Anathema en Devin Townsend en gaf ze haar medewerking aan een album van de doommetalband Aphotic. Met zo veel verschillende muzikale referenties weet je nooit wat je bij een nieuw album te wachten staat… Nou, het is een popmetal-album geworden. Tien korte songs met catchy refreinen, gevoed door gitaar-riffs en beukende drums.
Website: http://www.annekevangiersbergen.com/.

IN HET NIEUWS
Jakszyk, Jakko M. - The Bruised Romantic Glee Club
Afkomstig van "The Bruised Romantic Glee Club" (eigen beheer, 2006)

Afkomstig van "The Bruised Romantic Glee Club" (eigen beheer, 2006) Afgelopen dinsdag werd bekend dat een nieuwe King Crimson line-up is ontstaan. Ditmaal bestaand uit maar liefst zeven muzikanten – vier Britten en drie Amerikanen, waaronder drie drummers!! Uiteindelijk maakte Robert Fripp de namen bekend. De line-up is als volgt: Gavin Harrison, Bill Rieflin, Tony Levin, Pat Mastelotto, Mel Collins, Jakko Jakszyk en Robert Fripp. Op enige muzikale activiteit - en of dit dan optredens, een album of beiden behelst - zullen we echter volgens Fripp nog moeten wachten tot september 2014. Voor ons aanleiding om de titeltrack van Jakko's laatste album te draaien, waarop zowel Gavin Harrison als Mel Collins ook te horen zijn.
Website: http://www.dgmlive.com/news.htm.

NIEUW
Bertoni, Alessandro - Mégas Aléxandros
Pt. I - The Great Portrait
Pt. II - City Of Gordium
Pt. III - To The Ends Of The Earth
Van "Keystone" (Generation Prog Records, 2013)

Op het nieuwe Duitse label Generation Prog Records verscheen begin september het debuut van de Italiaanse toetsenman Alessandro Bertoni. In 2008 had hij met zijn toenmalige band Aphelion al een debuutplaat gemaakt getiteld Franticode. Deze schijf werd gemixt door Derek Sherinian. Deze voormalige keyboardspeler van Dream Theater schoof voor "Keystone" door naar de productiestoel en stelde tegelijkertijd zowel zijn studio als zijn toetsenarsenaal ter beschikking. Niet verwonderlijk dus dat de muziek verwantschap heeft met die van Planet X en Sherinian-solo, zeker ook omdat Bertoni's begeleiders enkele bekenden in de scene zijn: Brett Garsed, Virgil Donati en Ric Fierabracci. Ook niet verwonderlijk dat daardoor ook af en toe wat vroege UK-invloeden doorklinken. Toch is Bertoni meer een progressieve jazzrocker dan de af en toen naar progmetal neigende Sherinian en de klassiek geschoolde Eddie Jobson. Dit levert een lekker album op, met acht compacte instrumentale jazzrockers vol symfonisch getinte toetsen en smeuïg gitaarwerk. En uiteraard laten ook Donati en Fierabracci hun virtuoze kunsten horen.
Website: http://www.alessandrobertoni.com/.

NIEUW
Goldfrapp – Annabel
Van “Tales Of Us“ (Mute Records, 2013)

“De uitbundige glitterpop van "Supernature" en "Head First" is op het zesde Goldfrapp-album “Tales Of Us” volledig verdwenen; de muziek ligt meer in het straatje van debuut "Felt Mountain" en de akoestische folkpop van "Seventh Tree". Met name de verrukkelijke fluisterballad "Clowns" van die laatste plaat lijkt inspiratie te zijn geweest. Alle songtitels bestaan slechts uit voornamen, met uitzondering van "Stranger". Dit is een intieme, uitgesproken vocale plaat, waarop Alison Goldfrapp excelleert als zangeres. Will Gregory verzorgt met ingehouden gitaarpartijen, bescheiden keyboards en de nodige strijkers voor een sfeervolle, bijna etherische omlijsting. Slechts de nummers "Clay" en "Thea" bevatten nog een zachte beat, als een subtiele verwijzing naar het verleden. Voor mensen die teleurgesteld waren dat "Felt Mountain" nooit een echte opvolger heeft gekregen, kan "Tales Of Us" het wondermiddel zijn. Voor alle anderen is dit simpelweg de zesde fantastische CD op rij in de kameleontische carrière van Goldfrapp." (Martin Kikkert, Platomania; cijfer: 8) De zorgeloze synthpop- en discoliedjes van de albums “Black Cherry”, “Supernature” en “Head First” zijn op “Tales Of Us” absent, maar worden geenszins gemist. Goldfrapp lijkt getracht te hebben de soundtrack te maken bij een film van David Lynch. Twijfels, angsten en andere complexe emoties zijn haast rechtstreeks uit dagboeken gerukt.
Website: http://goldfrapp.com/.

PROGRESSIEVE SINGER-SONGWRITER / WERELD VOL MUZIEK
Audreys, The – Songbird
Van “When The Flood Comes” (ABC, 2008)

The Audreys is een duo uit het Australische Melbourne, bestaande uit leadzangeres Taasha Coates en gitarist Tristan Goodall, met daaromheen tal van gasten. In de begintijd bestond het repertoire uit verlangzaamde versies van jarentachtig-hits. Een onvoorbereide jamsessie met een bluegrassband leidde tot het besluit voor de folk-blues te gaan. Intussen heeft het duo al drie platen uitgebracht en diverse onderscheidingen op zijn naam. De albums zijn dan ook een lust om naar te luisteren. Het al uit 2008 stammende “When The Flood Comes” herbergt een aantal juweeltjes waaronder het nummer “Songbird”. Als je je ogen sluit en een beetje verbeelding hebt, zou je denken dat Annie Haslam je toezingt. De albums zijn verzameld in een leuk boxje met wat bonusmateriaal.
Website: http://www.theaudreys.com.au/.

ALBUM VAN DE MAAND
Flamborough Head - Dancing Ledge
Van "Lost In Time" (Oskar, 2013)

Voor de laatste keer deze maand aandacht voor Het Album Van De Maand September: het zesde studio-album van het Friese Flamborough Head. We hebben tot nu toe vocale stukken laten horen, met een grote rol voor Margriet Boomsma's intelligente teksten. De instrumental "Dancing Ledge" is echter ook niet te versmaden. Vooral omdat juist in dit stuk de vele fraaie vintage-sounds die Edo Spanninga aan zijn keyboards ontlokt goed tot hun recht komen. Ook Gert Pölkermans gitaarspel heeft een hoofdrol. En Margriet Boomsma laat zich niet onbetuigd, want is op fluit te horen.
Website: http://www.flamboroughhead.nl/ .

NIEUW
Anathema – Flying
Van “Universal” (K-Scope, 2013)

Jawel, hij is er: de nieuwe live-Blu-Ray of -DVD/CD-combi van Anathema. Na de succesvolle tour ter ondersteuning van het album “Weather Systems” kon het niet uitblijven. We mogen genieten van zo goed als het complete album, aangevuld met een aantal oldies, gefilmd door Lasse Hoile in het oude Romeinse theater Phillippopolis in Bulgarije. Dave Stewart, niet die van The Eurythmics, maar de Canterbury-legende, leverde orkest-arrangementen die gespeeld worden door het Plovdiv Philharmonic Orchestra. Ondersteund door een gedreven band maken de gebroeders Cavanagh waar wat ze op plaat neerzetten: sfeervolle, emotioneel geladen en krachtige emo-prog. Wel even opletten als je deze release wilt aanschaffen, er zijn verschillende formaten met verschillende extra’s. Heb je een Blu-Ray speler, dan is de Blu-Ray de beste keuze zijn door een boel aan de schijf toegevoegde extra’s. Of je moet gaan voor de ultieme limited edition box met zowel de Blu-Ray, de DVD als twee CD's. We gaan natuurlijk, eigenwijs als we zijn, nu eens niet iets draaien van het laatste album maar een oudje: “Flying”, oorspronkelijk van “A Natural Disaster”.
Website: http://www.anathema.ws/.

NIEUW
Dream Theater - The Looking Glass
- Along For The Ride
Van "Dream Theater" (Roadrunner, 2013)

Het nieuwe album van Dream Theater is weliswaar het tweede met drummer Mike Mangini, maar het is wel het eerste album waar hij 'from scratch' bij betrokken was. Dat verklaart misschien de titel. Gewoon "Dream Theater". Als in: dit zijn wij. Nu. Het album begint met een übergotische filmmuziekachtig orkestrale introsuite. Afwijkend, want eerder te verwachten bij bijvoorbeeld Therion. Het slot is een meer dan twintig minuten lange epic, die alle kanten van de band - van metal met pompende dubbele bassdrum tot lyrische en melodieuze passages - laat horen. Als progmetalband is Rush natuurlijk een evident voorbeeld voor Dream Theater. In de meest recente iO Pages vertelt gitarist John Petrucci dat hij van kind af aan al gefascineerd is door het spel van Alex Lifeson. "The Looking Glass" is misschien wel het meest Rush-achtige nummer van Dream Theater. Alleen het intro al. De solo is wel op en top Petrucci, met - en dat hoorden we in het verleden veel te weinig - eronder een lekker vet klinkende baslick van John Myung. De powerballad "Along For The Ride" begint extreem ingetogen, met akoestische gitaar en ingetogen strijkers, maar bouwt fraai op. Ontlading komt er middels een Keith Emerson-achtige keyboardsolo van Jordan Rudess, over alweer, een lekker vettige basgitaar. Het zijn twee kortere stukken die we voor u hebben uitgezocht van dit degelijke, maar binnen de banddiscografie ook weer niet echt verrassende album. Op de tweede disc staat een 5.1 mix van het gehele album.
Website: http://www.dreamtheater.net/.

NIEUW
Magenta - Pearl
Van "The Twenty Seven Club" (tigermoth Records, 2013)

Een jaar geleden verraste Magenta-opperhoofd Rob Reed met de genre-overstijgende 'tour de force' Kompendium, waarmee hij al z'n muzikale dromen moet hebben waargemaakt. Nu is de ook van Cyan bekende multi-instrumentalist en componist terug met het tot trio uitgedunde Magenta. Alleen zangeres Christina Booth en gitarist Chris Fry worden verder als bandleden genoemd. Drummer is ditmaal de begaafde Andy Edwards (eerder te horen bij Robert Plant, IQ en Frost*). Zijn gedreven spel geeft de muziek van Reed c.s. frisse energie. Die muziek is zoals op eerdere platen zwaar geïnspireerd op Yes, maar ook zijn er evidente knipogen naar Genesis ("Ladyland Blues") en Pink Floyd ("Pearl"). Dat doet de band knap en speels, maar toch vraag je je af of Reed met zijn onmiskenbare compositorische gaven niet liever wat oorspronkelijker voor de dag wil komen? Het concept gaat ditmaal over de vele op 27-jarige leeftijd, vaak onder verdachte omstandigheden, gestorven muzikanten, van Robert Johnson tot Amy Winehouse. Op de meegeleverde DVD staat niet alleen een 5.1-mix van het gehele album, maar ook een 100 minuten lange 'making of'-documentaire.
Website: http://magenta-web.com/.

NIEUW
Arc Angel - Harlequins Of Light
- Tonight .... Forever
Van "Harlequins Of Light" (Frontiers Records, 2013)

Nadat in 2012 de heruitgave van het debuut van Arc Angel uit 1983 het licht zag, heeft Jeff Cannata nu een heuse opvolger geproduceerd, getiteld "Harlequins Of Light". Onder de naam van Cannata en later als Arc Angel-Cannata heeft de zanger/multi-instrumentalist een ontwikkeling doorgemaakt van synthetische, perfect geproduceerde AOR tot krachtige compacte symfonische rock. Deze ontwikkeling is ook waarneembaar op het nieuwe album. De oorspronkelijke AOR is nog duidelijk aanwezig, maar de productie en het instrumentengebruik verraden Cannata's roots, zoals hij die vroeger uitte in Jasper Wrath. Het is dus weer genieten van perfecte koortjes, korte flitsende gitaarsolo's en warme toetsenklanken. Daarbij valt op de Cannata's drumwerk ook steeds natuurlijker is gaan klinken; in Amnesia is zelfs de vergelijking met Jerry Marotta bij Peter Gabriel te maken. Overigens is hij zeer te spreken over de mogelijkheden die zijn overstap van zijn eigenbeheermaatschappij Oxford Circus naar Frontiers Records hem biedt. We draaien het robuuste titelnummer, waarbij ook een mooi verzorgde video is gemaakt  en één van de ballades.
Website: http://www.cannatamusic.com/.

NIEUW
Placebo – Hold On To Me
Van het album “Loud Like Love” (Universal, 2013)

Op hun zevende CD sinds hun debuut uit 1996 wijken de heren van Placebo nauwelijks af van hun onderhand vertrouwde muzikale formule. Alle Placebo-ingrediënten zitten er wel in, maar 't is allemaal wel heel veilig en herkenbaar. Als er op “Loud Like Love” één ding problematisch gevonden kan worden gevonden, zijn het de banale, ronduit ridicule teksten van Brian Molko. Zijn vaak soort van rijmelarij kan tenenkrommend worden genoemd citaat: 'Rob the bank / Then pick your nose / Rob the bank / Paint a picture of a swastika / Rob the bank / Then take me home / But take me home'. “Loud Like Love” is daardoor een plaat die hoofdzakelijk bij de fans van het Britse trio goed zal vallen. Voor zanger Brian Molko en de zijnen zijn dat er genoeg om in ieder land een middelgroot stadion mee te vullen. Tot een uitschieter van het album behoort het in strijkers gehulde “Hold On To Me”.
Website: http://www.placeboworld.co.uk/.

NIEUW
RPWL - Unchain The Earth (The Scientist)
Van de live-DVD "A Show Beyond Man And Time" (MMP, 2013)

"A Show Beyond Man And Time" behelst een volledige live-vertolking van het met lof overladen "Beyond Man And Time" (2012). In ieder nummer van dit conceptalbum stond een ander archetype centraal, zoals de Schepper, de Blinde, de Wetenschapper. Zanger Yogi Lang beeldt al die personages ook visueel uit, als ware hij Peter Gabriel zelve, in allerlei uitmonsteringen. Zijn zang lijkt overigens meer op die van Pink Floyds David Gilmour, waarmee we meteen ook een belangrijke muzikale invloed hebben benoemd. Lang is ook toetsenist, maar live kan hij zich door de aanwezigheid van nóg anderhalve toetsenist in de band (gitarist Kalle Wallner speelt ook wat toetsen) concentreren op zijn theatrale zangrol. Hij speelt wel enkele Manfred Mann's Earth Band-achtige Moog-soli. Wallner stelt daar doorleefde gitaarsoli tegenover, met ook een knikje richting Gilmour. Nog wat extra requisieten en een prima lichtshow in een goed geoutilleerd theater (in Katowice, waar al vele prog-DVD's zijn opgenomen) maken dit met het uitgekiende camerawerk een must op symfo-gebied. En dan is er nog de gastrol voor kortstondig Genesis-zanger Ray Wilson in de toegift "Roses". Wij kiezen voor het uptempo "Unchain The Earth" rond een bubbelend gitaarmotief dat wat doet denken aan Pink Floyds "Take It Back" (en daarmee ook aan enkele U2-songs).
Website: http://www.rpwl.de.

HERUITGAVE
C.C.S. - Chaos / Can't We Ever Get It Back
Van "Tap Turns On The Water: The CCS Story" (Esoteric Recordings, 2013); oorspronkelijk verschenen op: "CCS II" (RAK Records, 1972)

The Collective Consiousness Society (kortweg C.C.S.) bracht in zijn korte bestaan drie albums uit: “CCS” (1970), “CCS II” (1972) en “The Best Band In The Land” (1973). Deze zijn onlangs door Esoteric Recordings verzameld op de dubbel-CD “Tap Turns On The Water: The CCS Story”, aangevuld met diverse singles en een zeldzame, korte live-sessie. Het collectief was een idee van arrangeur/toetsenman John Cameron, bluesicoon Alexis Korner en de van onder andere The Animals, The Jeff Beck Group, Donovan en Duncan Browne bekende producer Mickie Most. De band brak door naar een groter publiek door opvallend covers van nummers als “Whole Lotta Love”, “Black Dog”, “(I Can’t Get No) Satisfaction”, “Living In The Past” (van Jethro Tull), “Lola” en “Sunshine Of Your Love”, zeker toen enkele stukken gebruikt werden als herkenningsmelodieën voor programma's als Top Of The Pops. Muzikaal zou je CCS een voorloper van het Metropole Orkest kunnen noemen, met tegen de bigband sound aanleunende arrangementen van stijlen als blues, soul en popjazz. Men schreef ook eigen nummers, zoals het uitgekozen “Chaos / Can't We Ever Get It Back”, dat het meest in de richting van progressief getinte rock komt. Andere eigen nummers waren echter weer duidelijk door hits van anderen geïnspireerd.
Website: http://www.cherryred.co.uk/shopexd.asp?id=4255.

NIEUW
Big Big Train - Make Some Noise
Van "English Electric: Full Power Edition" of "Make Some Noise EP" (English Electric, 2013)

Aanstaande maandag verschijnt de zogenaamde ‘Full Power Edition’ van het album “English Electric” van de Britse band Big Big Train. Het behelst een dubbel-CD, met daarop al het materiaal van de eerder los verschenen albums “English Electric Vol. 1” (2012) en “English Electric Vol. 2” (begin 2013), aangevuld met een aantal extra songs en dat alles in een totaal gewijzigde trackvolgorde en met een 96 pagina tellend boekwerkje erbij. Maar Big Big Train denkt mee en heeft de nieuwe extra tracks ook op een separate EP uitgebracht, aangevuld met een aantal songs van de English Electric- albums in deels afwijkende versies, wat weer een nieuwe luisterervaring oplevert. De titel- en openingstrack van deze EP en van de ‘Full Power Edition’ is ”Make Some Noise” en voor deze song verscheen deze week ook nog eens een video, waarin we de hele band in actie zien in, hoe kan het ook anders, een treinwerkplaats.
Website (met de genoemde video op de voorpagina):
http://bigbigtrain.com/.

LIVE-TIP
Chapman, Daisy – Better Me
Van het album “Shameless Winter” (Cargo, 2012)

Al ruim 7 jaar is Daisy Chapman als singer-songwriter actief. Ze bracht drie albums en een EP uit. Haar pianostijl en veelzijdigheid werd opgemerkt door de Britse progrockgroep Crippled Black Phoenix, waar ze vervolgens tot toetrad. Daisy bezocht met de band alle hoeken van Europa en ze maakte ook een korte trip naar China. Het in december 2012 verschenen “Shameless Winter” is Chapmans laatste album. Kenmerkend op dit album: Daisy's stem, haar krachtigste instrument, steekt boven haar klassieke pianospel uit, terwijl de melodieën worden ondersteund door krachtige viool en cello. Daisy Chapman was in september in diverse zalen in Duitsland te bewonderen in november bezoekt ze opnieuw een aantal Duitse podia o.a. De Big Buttinsky in Osnabrück op 7 november. Verder is ze nog te zien in Bremen en Düsseldorf.
Website: http://www.daisychapman.com/.

NIEUW
Thought Chamber – Inceptus
– In The World Of Avakus
– Light Your Time
Van het album “Psykerion” (InsideOut, 2013)

Thought Chamber is een Amerikaanse progressieve metalsupergroep, die is opgericht in 2006. De band werd gevormd door gitarist Michael Harris en zanger Ted Leonard van Enchant. En na het in 2007 uitgebrachte “Perceptions”, dat indertijd door o.a. Mike Portnoy werd bejubeld, is “Psykerion” nu het tweede album van Thought Chamber. “Psykerion" is een conceptplaat - een menselijk sciencefiction-drama – fans van Dream Theater, Yes, Rush of Planet X kunnen met deze CD hun hart ophalen. Toch biedt "Psykerion", het album bevat 16 nummers en klokt 64 minuten , de nodige muzikale afwisseling van prog-metal, akoestisch tot jazz-fusion. De geplande nummers geven een aardige doorsnee van het album als geheel.
Websites: https://www.facebook.com/ThoughtChamber en http://www.insideoutmusic.com/release.aspx?IdRelease=1562.

NIEUW
Marsh, Rhys and the Autumn Ghost - I Watched, As You Disappeared
Afkomstig van "Trio" (Autumnsongs Records, 2013)

Na de release van zijn derde album “The Blue Hour” wilde de in Noorwegen woonachtige Brit Rhys Marsh live gaan optreden. Hij vond twee multi-instrumentalisten van de psychedelische band Flashback Caruso om samen met hem de songs te herinterpreteren voor deze concerten. Dat beviel zó goed dat ze vervolgens op 1 februari 2013 de studio indoken om de set in één take, zonder vangnet, op te nemen. Dat vormde uiteindelijk de basis voor het album “Trio” waar op overigens ook fluitist Ketil Vestrum Einarsen (bekend van White Willow, Jaga Jazzist en Motorpsycho) te gast is. Het resultaat mag er zijn: een plaat waarbij je op het puntje van je stoel blijft zitten. We gaan binnenkort nog zeker het speciaal voor dit album 'geimproviseerde' “Watch The Skyfall” draaien maar laten het vooralsnog nu bij het ijzingwekkende ”I Watched, As You Dissappeared”.
Website: http://rhysmarsh.com/.

IN HET NIEUWS
Quasar – In The Grand Scheme Of Things
Van "Live 2011" (eigen beheer, 2013)

Voor de “jonge” garde zal Quasar een redelijke onbekende zijn, maar de band behoort wel tot de originele Britse neo-prog-beweging, die rond 1979 vorm kreeg. Bands als Pallas, Marillion en Twelfth Night legden rond die tijd de eerste stenen voor hun toekomst en ook Quasar hoort in dat rijtje thuis. Na wat bezettingswisselingen wist de door basgitarist Keith Turner geleide band een eigen geluid te ontwikkelen, met science fiction als voornaamste inspiratiebron. In 1981 bracht Quasar zijn eerste album uit en waar tijdgenoten als Pallas en Marillion af en toe iets steviger klonken, borduurde Quasar voort op een meer symfonisch geluid. Problematisch voor de carrière waren de voortdurende ledenwisselingen. Ook de bandbezetting op het debuut viel al snel na de release uit elkaar. In wisselende bezettingen kabbelde de band door, tot eind jaren '80 een stabiele formatie leek te zijn gevonden. Met een nieuwe zanger werd zelfs weer een plaat opgenomen. Maar u raadt het al: het spul viel toch weer uit elkaar en een deel van de band richtte Landmarq op. Wel kwam er snel vervanging en verscheen alsnog de opvolger "The Loreley", met Tracy Hitchings als zangeres. De plaat werd door het symfo-minnende publiek goed ontvangen en het leek de band eindelijk voor de wind te gaan met een aantal succesvolle concerten. Maarrr. ook Tracy verliet Quasar en kwam uiteindelijk bij Landmarq terecht. De band modderde nog even door, maar viel daarna uit elkaar. Totdat een aantal jaar geleden er plotseling weer een nieuwe line-up opdook die nu al een tijd bezig en zelfs een paar concerten heeft gegeven. Er komt dit najaar zowaar een nieuwe plaat aan. Deze is al in zijn geheel opgenomen maar voor de laatste puntjes op de 'i' zal men de expertise van The Lodge studio’s, eigendom van The Enid, inhuren om er zeker van te zijn dat het eindproduct klinkt als een klok. Er is via Indiegogo een crowdfunding-campagne opgezet om dit te financieren. De band heeft momenteel zelfs twéé vocalisten, Keren Gaiser en Robert Robinson, waarbij laatstnoemde tevens de toetsen voor zijn rekening neemt. We nemen alvast een voorproefje op het komende album met een nieuw nummer, afkomstig van de live-CD die de band in 2011 opnam.
Live-album te vinden op: In The Grand Sceme Of Things .
Indiegogo-campagne nieuwe album: http://www.indiegogo.com/projects/quasar-3rd-studio-cd.

IN HET NIEUWS
Twelfth Night – We Are Sane
Van “Live And Let Live” (Music For Nations, 1984 / F2, 2012)

Dit jaar is het 30 jaar geleden dat Twelfth Night twee van zijn meest fameuze concerten gaf in de Londonse Marquee Club. Deze concerten legden de basis voor de legendarische “Live And Let Live”-plaat, maar markeerden tevens een eind van een periode voor de band. Dit waren namelijk de laatste shows met de charismatische frontman Geoff Mann. Vorig jaar kwam de ultieme editie uit met een weergave van zo goed als de gehele set. Afgelopen week kwam de band met het nieuws dat er volgende jaar weer het een en ander staat te gebeuren en dat het weekeinde van 31 mei en 1 juni vooral vrij moet worden gehouden. Het kan niet anders dan betekenen dat Twelfth Night optreedt tijdens Celebr8.3, alwaar ook The Tangent en Karmakanic aantreden. We hopen voor die tijd ook een tweetal DVD’s te mogen aanschouwen waaronder registraties van de Marquee-shows. We gaan naar het nummer “We Are Sane” luisteren. Volgens de Xymphonia-annalen is het een kleine 1000 uitzendingen geleden dat we dit draaiden, dus hoog tijd!
Website: http://twelfthnight.info/ .

AFSLUITER
Phillips, Anthony - Sleepfall: The Geese Fly West
Afkomstig van "The Geese And The Ghost" (Hit & Run / Passport Records, 1977)

De R is weer in de maand, we worden weer wat melancholiek en dan is de tijd weer rijp om het debuut van ex-Genesis gitarist Anthony Phillips weer eens uit de kast te halen. Wat begon als een duo-project van Phillips samen met Mike Rutherford in 1973 resulteerde uiteindelijk, door het drukke schema van de laatste met Genesis, in Phillips' eerste solo-album. Sfeervolle, herfstige muziek gedomineerd door het spel van de beide heren op twaalfsnarige gitaren en ingetogen toetsenwerk. In de afsluiter "Sleepfall" wordt de hier pianospelende Phillips ondersteund door strijkers, hobo- en fluitspel, het laatste van de hand van John Hackett, inderdaad de broer van Phillip's opvolger bij Genesis, Steve Hackett.

Website: http://www.anthonyphillips.co.uk/.

NIEUW / IN HET NIEUWS
Von Hertzen Brothers - Flowers And Rust
- Black Heart's Cry
Van "Nine Lives" (Doing Being Music / Universal, 2013)

Het van dit album afkomstige "Flowers And Rust" werd september 2013 bij de Progressive Music Awards 2013 verkozen tot 'Prog Anthem of the Year' en versloeg daarmee o.a. “Gaza” van Marillion. Het eind maart verschenen album was een Tip in iO Pages 116. Robert Schuller noemde de Von Hertzen Brothers "Een van de interessantste exponenten van de moderne prog. De Finse broers doen een poging met 'moeilijke muziek' in de zuiging van een groep als Muse te geraken", zo vervolgt hij, "...om zo een grote schare fans aan zich te binden. Veel songs bezitten die kwaliteit van toegankelijkheid, gecombineerd met een licht indiegeluid. Naast Muse is Flying Colors een referentie, maar ook het Zweedse A.C.T. duikt op in de track "Coming Home" vanwege de meerstemmigheid en het goedgevulde geluidspalet." Let wel: de prog-trekjes zijn in veel songs nauwelijks waarneembaar. Dan denken we eerder aan de melodieuze Seattle-grungerock die Soundgarden op zijn latere platen maakt. Mede door de Chris Cornell-achtige gloed in de zang van Mikko Von Hertzen. Maar inderdaad: als de broers hun melancholiek-zoete meerstemmigheid inzetten en ze de muziek meer laten ademen, is het resultaat oorstrelend.
Website: http://www.vonhertzenbrothers.com/ .
De Progressive Music Awards 2013 op een rijtje:
http://www.progrockmag.com/news/2013-progressive-music-awards-the-story-of-the-night/ .

NIEUW
Prog Collective, The – Are We To Believe?
Van “Epilogue” (Purple Pyramid, 2013)

Druk mannetje die Billy Sherwood. Nu mogen we weer een album van zijn als supergroep gepresenteerde The Prog Collective aan u voorschotelen. Het tweede album wel te verstaan. Wederom vinden we een aantal van Sherwoods vrienden, voornamelijk uit het Yes-kamp, die de plaat mogen vol spelen. Sherwood neemt zelf wel een groot deel van het instrumentarium voor zijn rekening en zet een groot stempel op de plaat. Het geheel is overgoten met een Yes-sausje, vol met gelaagde zang en gegoten in reverb. De opener is gelijk de sterkste compositie en is gezongen door de van XTC bekende Colin Moulding, hoewel er niet echt verschil met de zang van Billy zelf te horen is. De instrumentalisten maken het nummer: zo geeft Rick Wakeman weer een van zijn kenmerkende solo's weg en ook Steve Hillage mag zijn ding doen. De toevoeging van Mel Collins op sax en fluit maakt het nummer af. Vooral het eerste deel van het album is erg sterk. Het album heeft echter een klein manco en dat is dat productioneel alles behoorlijk is volgesmeerd en dat maakt dat je na een paar nummers het trucje wel kent. Toch is The Prog Collective na een aantal middelmatige releases met betrokkenheid van Sherwood weer een stap in de goede richting.
Websites: http://cleorecs.com/home/
en https://www.facebook.com/pages/The-Prog-Collective/.

NIEUW
Keneally, Mike - You Must Be This Tall
- The Rider
Van "You Must Be This Tall" (Exowax Recordings, 2013)

Je zou "You Must Be This Tall", het 24ste soloalbum van Mike Keneally af kunnen doen als een restjesplaat, maar daarmee suggereer je al gauw dat het materiaal tweederangs is. Ondanks dat de elf composities uit verschillende sessies uit de afgelopen jaren afkomstig zijn, heeft het de kwaliteit van een reguliere plaat. Zo is het titelnummer oorspronkelijk geschreven voor de uit Borne afkomstige gitarist Peter Tiehuis en het Metropole Orkest. Op Keneally's CD staat een een uitwerking van de oorspronkelijke demo. De vele synthesizerslagen geven het stuk nu een semi-klassieke uitstraling in de stijl van Shawn Lane's Powers Of Ten en uiteraard Frank Zappa. Het werk van laatstgenoemde loopt sowieso als een rode draad door dit album, maar Keneally is, op de laatste twee instrumentals na, wat toegankelijker. De CD bestaat uit solostukken, waarop de multi-instrumentalist Keneally alle ruimte krijgt, maar ook werk met Marco Minnemann, een volledige band en een leftover van het project met Andy Partridge. Een prima verzameling derhalve.
Website: http://www.keneally.com/.

NIEUW / CONCERT-TIP
Clannad - Brave Enough
Van "Nádúr" (ARC Records, 2013)

Tegelijk met het begin van de voorverkoop voor de 2014-tour verschijnt dit eerste studio-album van de Ierse familiegroep in 15 jaar. Sinds 2007 vonden er na jaren stilte weer een handvol concerten plaats. In januari 2013 verscheen al een live-DVD, met opvallend hoog gehalte pure folk uit de begindagen. Maar wereldwijd succes kwam toch vooral na het atmosferisch-mysterieus klinkende "Magical Ring" (1983)? Dát is dan ook de sound waar dit "Nádúr" grotendeels op voortbouwt. Zeker, oeroude Keltische liederen ontbreken niet, waarbij folkinstrumenten als whistles en bodhran worden ingezet. Belangrijkste lijkt toch Sfeer met een grote S. De betoverende, fluwelen zang van Maire Brennan en haar bedwelmende harptokkels; de bezwerende, ietwat mysterieus aandoende, laag gezongen harmonieën van haar broers en neven; de goedgeplaatste diepe contrabastonen van Pól Brennan; de subtiel mystificerende synths - al die geliefde elementen zijn optimaal toegepast. In Overijssel bezoekt de groep De Meenthe, Steenwijk op 9 maart 2014.
Website: http://www.clannad.ie/.

NIEUW
Pedersen, Roger – Wasps
Summerday
Van “More Is More” (eigen beheer, 2013)

“More Is More” is het tweede album van de Noorse gitarist Roger Pedersen. De titel is een bewust gekozen tegenhanger van het door serieuze muziekjournalisten graag gebruikte cliché 'less is more'. Het aantal muzieknootjes dat in nog geen veertig minuten durende album de revue passeert, grenst aan het ongelooflijke. Toch weet Pedersen zijn verfijnde shred-techniek zodanig te gebruiken dat de toegankelijke melodie voorop blijft . Van het album “More Is More”, bestaande uit 13 korte nummers, hoort u achtereenvolgens “Wasps” en “Summerday”.
Website: http://www.roger-pedersen.com/.

NIEUW
Vienna Circle - Envy
- Ballad Of Night
Van "Silhouette Moon" (AudioTreehouse, 2013)

Na het al goed ontvangen Vienna Circle-debuut "White Clouds" uit 2009 hebben de nog jonge broers Paul en Jack Davis de tijd genomen om hun ambities zo goed mogelijk voor het voetlicht te brengen. Het duurde daarom vier jaar eer "Silhouette Moon" het licht zag. Hoewel opnieuw een eigen beheer-productie, is het album wel tot stand gekomen met een professionele producer en is het afgemixt in de studio waar Porcupine Tree "The Incident" opnam. Met een aantal gastmuzikanten grossieren de Davis-broers is échte volle symfonische rock, met soms een lichte folkrock-invloed. Topstuk is overduidelijk het bijna 14 minuten lange "Dreams Presage", dat qua volle klank en thematische doorwerking aanvoelt als een klassieke symfonie. Vanavond kiezen we voor twee kortere stukken: het korte walsje "Envy", dat aan Valensia's "Gaia" herinnert en ook een folk-inslag heeft - en het atmosferische "Ballad Of Night" met fraai Manfred Mann-achtig keyboardspel. Het kan niet anders of we gaan de komende jaren nog veel van deze broers horen.
Website: http://viennacircle.co.uk/.

OPENER
Stewart, Dave & Barbara Gaskin - What Becomes Of The Broken Hearted (2010 Remake)
Van "As Far As Dreams Can Go" (Midi Inc., 1988 / Broken Records, 2010)

Eén van de eerste singles die Dave Stewart uitbracht was een cover van de Motown-soulklassieker “What Becomes Of The Broken Hearted”, ooit geschreven voor Jimmy Ruffin. Destijds werd het nummer gezongen door Colin Blunstone. Voor de heruitgave van de in de jaren 80 alleen in Japan uitgebrachte verzamelaar "As Far As Dreams Can Go" liet de voormalige toetsenman van illustere bands als Hatfield & The North, Egg, National Health en Bruford de vocalen in 2010 opnieuw inzingen door zijn partner Barbara Gaskin. Toch blijft Stewarts toetsenwerk het meest indrukwekkend, wat ook geldt voor de talloze andere remakes die hij met Gaskin maakte. Overigens is ook de andere verzamel-CD van het duo, "Broken Records - The Singles" in 2010 heruitgebracht. De uitgebreide liner notes van beide compilaties vormen samen "The Stewart/Gaskin Story", aangevuld met diverse historische anekdotes en foto's.
Website: http://www.davebarb.demon.co.uk/.

NIEUW / LIVE-TIP
Fish – Perfume River
Van zijn tiende studioalbum “A Feast Of Consequences” (eigen beheer, 2013)

Derek William Dick, beter bekend als Fish, werd in 1981 bekend als de zanger van de Britse groep Marillion. In 1988 verliet hij deze band om een solocarrière op te pakken. Het is zes jaar geleden sinds het voorlaatste studio-album van Fish, “13th Star”, uitkwam en we mogen wel zeggen dat het resultaat het wachten meer dan waard is geweest, want “A Feast Of Consequences” is wat ons betreft het meest complete album van Fish. De laatste jaren had Fish regelmatig stemproblemen en het is waar dat hij niet meer bij machte is het hoge register van zijn jonge jaren te halen, maar de nummers op het album zijn gearrangeerd op de Fish-stem van nu. Hij is nog steeds een zeer charismatische zanger, vooral live. Net zoals Fish' vorige album, “13th Star” uit 2007, werd “A Feast Of Concequences” geproduceerd door de Schot Calum Malcolm. U gaat zo luisteren naar het bijna 11 minuten klokkende “Perfume River”. Het is van begin tot het einde een episch nummer, beginnend met het opzwepende geluid van doedelzakken. Het lied verhaalt over de legendarische Parfumrivier in Vietnam. Een perfecte opening van het album. De standaardversie is momenteel beschikbaar via http://www.fishheadsclub.com . De luxe versie (compleet met 100 pagina's tellend boekje en DVD) is ietwat vertraagd en is nu gepland voor eind september.
Optredens in Nederland van de Moveable Feast Tour zijn:
18 September 2013 Amsterdam, Paradiso
19 September 2013 Groningen, De Oosterpoort
20 September Zoetermeer, De Boerderij
21 September 2013 Eindhoven, De Effenaar
Website: http://fish-thecompany.com/ .

LIVE-TIP
Riverside – New Generation Slave
Van “Shrine Of New Generation Slaves” (InsideOut, 2013)

De muziek van het Poolse band Riverside is een mengeling van metal, symfonische en psychedelische rock en bestaat uit vaak langdurige muziekstukken met een hoofdrol voor keyboard en gitaar waarbij de bas altijd prominent aanwezig is, met daarnaast op zijn tijd heavy-metal riffs. Onlangs verscheen het vijfde studioalbum“Shrine Of New Generation Slaves”, ofwel kortweg “SONGS”, het was het album van de maand februari. Op 21 september speelt Riverside in De Vorstin in Hilversum, op 22 september in Zentrum Altenberg in Oberhausen.
Website: http://www.riversideband.pl/en/.

NIEUW
Picton, Chris – Free Fall
Van “Still Life” (eigen beheer, 2012)

Een van de leuke dingen van social media is dat je hierdoor soms muziek hoort, die je anders niet zou hebben opgepikt. Via Twitter mochten we genieten van de muziek van Chris Picton, een Engelse muzikant die al jaren muziek maakt en deel uitmaakte van de Britse band Quecia, een melodieuze rockband met zangeres. Quecia maakte twee albums. De moderne media, zoals Bandcamp of Spotify, maken het nu makkelijker voor muzikanten hun muziek aan een groter publiek te laten horen. Chris Picton vond het in 2012 wel weer eens tijd om nieuwe muziek van zijn hand te laten horen en doet dat dus op die moderne wijze. Het album “Still Life” is voornamelijk instrumentaal, met de nadruk op het gitaarspel. Zo is “Free Fall” een heerlijk instrumentaal gitaarnummer met een sterk Camel- en eigenlijk nog meer Odyssice-gehalte.
Website: http://chrispicton.bandcamp.com/album/still-life.

JAZZROCK
Shadowfax - The Big Song
Van "The Dreams Of Children" (Windham Hill, 1984)

Na lezing van het boek "A Pause In The Rain - A Memoir Of Chuck Greenberg And Music Pioneers Shadowfax", geschreven door Joy Greenberg, zijn we de discografie van Shadowfax aan het doorspitten. Hierbij komen we er achter dat deze Amerikanen weliswaar al snel de progressieve jazzrock van het debuut "Watercourse Way" uit 1976 verlieten, maar dat ze na de heroprichting begin jaren 80 nog wel degelijk interessante muziek maakten. Een over het algemeen instrumentale mengeling van fusion, wereldmuziek, New Age en symfonische rock zou je het kunnen noemen. Een paar weken geleden draaiden we al wat Happy The Man-achtige stukken van "The Odd Gets Even" uit 1990, dit keer een stuk van de derde CD die het gezelschap maakte voor Windham Hill, "The Dreams Of Children" uit 1984. Het gekozen nummer The Big Song is ondanks de titel het korte stuk van de plaat, toch doet het episch aan. Met name door het gedragen ritme en de slepende gitaarpartij van G.E. Stinson is dit één van de hoogtepunten voor dit verder vooral subtiel ingespeelde fusiealbum.
Website: http://www.joyhornergreenberg.com.

EIGHTIES
Rea, Chris - Hired Gun
Afkomstig van "Shamrock Diaries" (Magnet Records, 1985)

Chris Rea's “Shamrock Diaries” verscheen in hetzelfde jaar als “Brothers In Arms” van Dire Straits, namelijk 1985. En connecties tussen die twee houden daar niet op. Mel Collins is bijvoorbeeld op Rea's album te horen, terwijl hij ook bij de Dire Straits heeft gespeeld, zoals te horen is op de live-plaat “Alchemy”. En muzikaal is er ook wel een zekere verwantschap te horen: de toegankelijke, radio-vriendelijke softrock word afgewisseld met soms wat broeierige songs. Zo ook de afsluiter van Rea's album, “Hired Gun”, dat zowel tekstueel als muzikaal zo op “Brothers In Arms” had kunnen staan. Het slidegitaarwerk en de damesachtergrondzang geven het geheel wel een licht Pink Floyd-sfeertje. Aan het basloopje in het slotdeel te horen, lijkt het haast of Tony Levin hier naar geluisterd heeft voor de live-versie van Peter Gabriels “In Your Eyes” (dat pas in 1986 zou verschijnen).
Website: http://www.chrisrea.com/.

IN MEMORIAM
IQ – Still Life
Van “Nomzamo” (Squawk, 1987 / Giant Electric Pea, 1995)

Afgelopen week was op de site van DPRP (wat staat voor Dutch Progressive Rock Pages) te lezen dat Henri Bos, jarenlang de drijvende kracht achter de DPRP concertagenda, op 53-jarige leeftijd is overleden. Henri was bijna vanaf het begin al betrokken bij DPRP en werkte zo’n 15 jaar voor de site. Zijn concertagenda werd leidend voor de Nederlandse en Belgische progressieve rock-concertganger. We willen als Xymphonia hier natuurlijk ook even bij stil staan aangezien wij ook gretig gebruik maakten van deze agenda. Een van de bands die veelvuldig langs kwam was IQ. Daarom dragen we het van “Nomzamo” afkomstige “Still Life” op aan Henri Bos.
Websites: http://www.dprp.net/
en http://www.iq-hq.co.uk/.

SEVENTIES
Agitation Free - First Communication
Afkomstig van "2nd" (Vertigo, 1973 / Revisited Records / SPV, 2008)

Het Duitse Agitation Free was er feitelijk al vroeg bij. Hoewel al opgericht in1967, duurde het nog vijf jaar eer het debuutalbum verscheen. De groep begon als een echte psychedelische krautrockband, maar het groepsgeluid werd per studio-album (en daar maakte Agitation Free er drie van) meer en meer elektronisch. Het album "2nd" neemt dan ook letterlijk een middenpositie in, waardoor de sound, niet heel verrassend, ergens in de buurt komt van Pink Floyd in de periode van “A Saucerful Of Secrets” tot “Meddle”. Laidback en soms zelfs een beetje doelloos rond jammend, waardoor je ook wel aan The Allman Brothers Band moet denken, maar op zijn tijd is het wel heerlijk om naar te luisteren. De groep viel na de derde plaat, in 1974, uiteen, maar kwam in 2007 weer in oorspronkelijke bezetting bij elkaar. Van die reünie van dat jaar verscheen in 2011 een live-album: “Shibuya Nights”. Nog steeds treedt Agitation Free met enige regelmaat op.
Website: http://agitationfree.com.

NIEUW
Tarja - Darkness
Van "Colours Of The Dark" (EARmusic / Edel, 2013)

"Colours Of The Dark" is het derde reguliere album van de Finse sopraan Tarja Turunen, die we natuurlijk vooral kennen in haar in 2005 abrupt gestopte rol van Nightwish-frontvrouw. Een positie die nu al dan niet tijdelijk door de Nederlandse Floor Jansen wordt vervuld. In haar solo-album is het metalgehalte wat lager, maar zeker niet afwezig. Haar sopraan reikt opnieuw regelmatig naar grote hoogten over gotische rockkathedralen. Ook aan een opvallende cover is weer gedacht. Nadat ze in het verleden uit de hardrockhistorie Alice Coopers "Poison" en Whitesnake's "In The Still Of The Night" had gekozen, waagt ze zich nu aan zowaar Peter Gabriels "Darkness". Deze openingssong van diens meest recente reguliere album "Up" (2002) wordt eigenlijk vrij trouw aan het origineel vertolkt. Het is een van de songs die ze met haar natuurlijke stem zingt. Wel zo aangenaam, vinden wij.
Website: http://www.tarjaturunen.com/en/.

NIEUW
Turner, Nik - Time Crypt
- Galaxy Rise
Van "Space Gypsy" (Purple Pyramid/Cleopatra Records, 2013)

Nik Turner was één van de eerste leden van de in 1969 opgerichte beroemde spacerockformatie Hawkwind. Hij kende Robert Calvert al een tijdje toen hij in Haarlem Dave Brock ontmoette. De belangrijkste reden om hem toe te laten was zijn passie voor de saxofoon. Turner bracht een freejazz-invloed binnen in de muziek van Hawkwind. Zo is zijn rol op het beroemde vierde Hawkwind-album “Space Ritual” niet te onderschatten. Toch werd hij in 1976 ontslagen (en in 1984 opnieuw). In de bands die hij daarna begon deed hij o.a. een beroep op muzikanten uit de Gong-familie. Ook bleef hij solo regelmatig terugkeren naar “Space Ritual” middels vele live-uitvoeringen. Nieuw studiowerk verscheen regelmatig en met "Space Gypsy" publiceerde hij onlangs zijn vijftiende album. Bijgestaan door violist Simon House, gitaristen Steve Hillage en Nicky Garratt (van UK Subs), toetsenman en producer Jürgen Engler (van Die Krupps) en bassist Jeff Piccinini (van Chelsea). Het materiaal valt in drie categorieën in te delen: voortdenderende spacerock met stomende saxpartijen en monotone, aan Ian Curtis verwante zang, psychedelische rock in de stijl van Pink Floyds “Set The Controls For The Heart Of The Sun” en subtiele, deels akoestische trips met ingetogen fluitwerk. Dit alles wordt uiteraard begeleid door spacy synthesizers, maar ook regelmatig met golven string-Mellotrons. De gekozen nummers vallen vooral in de categorieën van bombastische, symfonisch getinte spacerock en van ingetogen werk. Overigens wel treffend dat de door het oude Egypte geïnspireerde Turner nu onderdak heeft gevonden bij Purple Pyramid.
Website: http://www.nikturner.com.

NIEUW
Katatonia - Undo You
Van "Dethroned & Uncrowned" (Kscope, 2013)

Het Zweedse Katatonia is een van die vele metalbands die in de loop van hun carrière steeds meer invloeden uit progressieve rock toelaten in hun muziek. Misschien nog wel het meest op het eind vorig jaar verschenen "Dead End Kings". Critici roemden het melancholieke en atmosferische karakter van de muziek die toch nog wel in de eerste plaats als metal te omschrijven viel. Nu was Katatonia vast bekend met het album "Hindsight" van Anathema, waarop stukken uit het metalverleden van die Britse band een ingetogen symfonische jas kregen. Katatonia doet op "Dethroned & Uncrowned" iets soortgelijks. De elektrische gitaren en harde drums zijn weg: akoestische gitaren en atmosferische (synthetische) strijkers begeleiden de emotievolle, melancholieke vocalen van Jonas Renske. Zijn zangmelodieën moeten nu de kar trekken en dat werkt wonderwel. Het album verschijnt dan ook niet op het Peaceville-label, maar op het postprog-zusje Kscope.
Website: http://katatonia.com/.

NIEUW
Emily Barker & The Red Clay Halo – Letters
Van “Dear River” (Linn, 2013)

“Dear River” is alweer het vierde album van de Australische folk/roots/country-zangeres Emily Barker en haar band The Red Clay Halo. Ook al zegt de naam je niets, zo goed als de halve wereld heeft wel eens muziek van haar gehoord. Is het niet in de serie Wallander dan wel toen ze als begeleider van Frank Turner aantrad tijdens de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Londen vorig jaar. “Dear River” is een logisch vervolg op de voorgaande platen van Barker. Het is moeilijk om haar muziek te duiden, omdat ze een redelijk breed palet binnen het singer-songwriterstramien aanwendt. Zo wil ze wel eens een heerlijk opzwepend americananummer afwisselen met een lekker zoete ballade om vervolgens door te gaan in Fleetwood Mac-stijl. The Red Clay Halo kleurt haar liedjes in met accordeon, harmonium, piano en strijkers.Voor de liefhebber is er een speciale editie met een tweede cd die het complete album in uitgeklede versie laat horen. Dat geeft de muziek een heel ander, maar niet minder fraai karakter. We gaan luisteren naar “Letters”, een nummer over haar Nederlandse grootvader en zijn ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Website: http://www.emily-barker.com/.

NIEUW
Lazuli - L'Arbre
Van "Live @ L'Abeille rôde" (eigen beheer, 2013)

De Franse groep Lazuli speelde in november 2012 zijn live-repertoire in de studio voor de camera. Op deze manier konden de camera's echt zo ongeveer óp de muzikanten en hun instrumenten gepositioneerd worden. Bovendien stonden de heren zo opgesteld dat de visuele interactie optimaal was. Om ook een live-ervaring te laten voelen zijn opnamen van het Night Of The Prog-festival 2012 en het Veruno Prog Festival 2012 toegevoegd. Tot slot is een korte akoestische sessie te zien. Bijzondere attractie van Lazuli is toch wel de 'elektronische slide-gitaar' de Léode, speciaal gebouwd voor de door een auto-ongeluk deels verlamd geraakte Claude Leonetti. Maar de aansprekende en gevoelvolle vocalen van diens broer Dominique mogen er ook zijn, en... Nou, we kunnen wel iedereen langsgaan, maar kort gezegd is dit een erg frisse, moderne en sterk musicerende progband, die ook kleurrijke accenten aanwendt. Zoals bijv. de hoorn in het intro van "L'Arbre", bespeeld door toetsenist Romain Thorel.
Website: http://www.lazuli-music.com/.

VOORPROEFJE
Flying Colors - The Storm (live)
Afkomstig van de DVD en Blu-Ray "Live In Europe" (Mascot, 14 oktober 2013)

Dit voorproefje is hier te vinden: http://youtu.be/k-jFtyHWUfI . In 2012 verscheen het debuutalbum van de band Flying Colors, met in de gelederen Steve Morse, Neal Morse, Mike Portnoy, Dave LaRue en zanger Casey McPherson. De laatste was voor menigeen de grote onbekende maar bleek uiteindelijk een aanwijzing voor de muzikale richting: toegankelijke, bijna radio-vriendelijke rock met de nodige prograndjes. Het optreden dat de band gaf in Tilburg is opgenomen voor een DVD/Blu-Ray-release die op 14 oktober a.s. zal verschijnen bij Mascot, welke deze week het nummer The Storm als voorproefje online zette.
Website: http://flyingcolorsmusic.com/.

OPNIEUW/ACTUEEL
GRICE - Highly Strung (Richard Barbieri Remix)
Van "Highly Strung (Richard Barbieri Remix)" (Hungersleep Records, 2013)

De track Highly Strung van "Propeller", het debuutalbum van Jim Peters alias GRICE, werd begin dit jaar voorzien van een uitgekiende, deels meer ingetogen remix van Richard Barbieri (Japan, Porcupine Tree). Die remix was eerst alleen als download beschikbaar, maar is sinds enkele tijd ook als gelimiteerde cd-single verkrijgbaar. Beide edities hebben een alternatieve versie en het origineel als bonustracks. Een paar weken geleden selecteerde rocklegende Tom Robinson het nummer voor zijn BBC 6 Music show Mixtape, terwijl er tevens een korte live-in-de-studio filmpje beschikbaar is. Dit alles is tevens opgezet ter voorbereiding op het nieuwe GRICE-album, "Alexandrine", dat onder leiding van Barbieri wordt opgenomen. Musici op deze volgend jaar te verschijnen schijf zijn onder andere Barbieri, 05Ric, Hossam Ramzy en de beroemde saxofonist Raphael Ravenscroft. Reden genoeg derhalve om nogmaals één van de remixen van Highly Strung te draaien.
Website: http://www.gricemusic.co.uk/.

EEN STAARTJE ZOMER
Hostsonaten - Edge Of Summer
Afkomstig van "Summereve" (AMS, 2011))

Met het album “Summereve” rondde de Italiaanse multi-instrumentalist Fabio Zuffanti het vier albums lange project SeasonCycle Suite af, met dien verstande dat “Summereve” feitelijk deel 1 uit die gehele suite is. Zo op het randje van de zomer is het een mooie gelegenheid om weer eens wat van dit album te laten in de vorm van de afsluiter “Edge Of Summer”.
Website: http://www.zuffantiprojects.com/hostsonaten/.

NIEUW (IN DE HERHALING)
Moon Safari – Barfly
Van “Himlabacken vol 1”(Blomljud, 2013)

Afgelopen week speelde het Zweedse Moon Safari twee concerten in Nederland. Diegenen die niet zijn geweest hebben zeker wat gemist. Met vier albums op zak is Moon Safari nu een gedreven live-band die als een sneltrein twee uur hoogstaande symfo op het publiek afvuurt, waarbij de nadruk op het nieuwe materiaal ligt. Door De Wereld Draait Doors Arjen Lubach weten we nu dat 'episch' hét woord van het moment is. Dat komt natuurlijk door de teruggekeerde populariteit van progressieve rock. Ook Moon Safari's muziek heeft vaak een episch karakter, maar daarnaast zijn de meerstemmige vocalen, die live helemaal waargemaakt worden, een genot om naar te luisteren. Vorige week draaide we al het prijsnummer van de plaat, “Mega Moon”, dat live ook zeker een van de hoogtepunten is. Nu doen we het met “Barfly”, dat een van de meest rockende Moon Safari-intro’s óóit heeft. Stereo op 11 dus!.
Website: http://www.moonsafari.se/.

LIVE-(CRUISE-)TIP
Styx – Come Sail Away
Van “The Grand Illusion” (A&M, 1977)

De Progressive Nation At Sea-cruise: Voor een slordige 1000 euro ben je erbij moet je er nog wel even zien te komen, het inschepen is namelijk in Miami. Organisator Mike Portnoy maakte deze week de definitieve line-up bekend. Het geheel wordt met de hulp van Derek Sherinian en het label InsideOut Music georganiseerd. Deze vierdaagse cruise van Miami naar de Bahama’s vindt plaats op de Norwegian Pearl van 18 februari t/m 22 februari 2014. Er zijn nog volop kaarten te krijgen. De line-up is als volgt: De supergroepen Transatlantic en Portnoy Sheehan MacAlpine Sherinian, Jon Anderson, Adrian Belew’s Power Trio, Devin Townsend Project, King’s X, Spock’s Beard, The Flower Kings, Pain Of Salvation, Anathema, Riverside, Periphery, Animals As Leaders, The Safety Fire, Tony Harnell & Bumblefoot, Bigelf, Beardfish, The Dear Hunter, Haken, Jolly, Anneke van Giersbergen, Mark Mikel en Next To None. Zie http://www.progressivenationatsea.com/ . Eerder al vermeldden we de door Yes georganiseerde Cruise To The Edge, die ook vanuit Miami vertrekt. Die vindt plaats tussen 7 en 12 april. Naast Yes gaan o.a. Marillion, Steve Hackett, UK, Tangerine Dream, Moon Safari, PFM en Lifesigns mee aan boord. Zie: http://cruisetotheedge.com . Styx, de band die nadrukkelijk solliciteert naar een plekje aan boord, ontbreekt dus op beide cruises. Dat belemmert ons niet om van “The Grand Illusion” de song “Come Sail Away” te draaien...
Website: http://www.styxworld.com/.
en http://www.progressivenationatsea.com/
en http://cruisetotheedge.com/

LIVE-TIP
Aurora Project, The – Turning Of The Tide
Van "Selling The Aggression" (Freia Music, 2013)

Het Katwijkse Aurora Project bestaat nu 13 jaar en debuteerde in 2005 met "Unspoken Words". "Selling The Aggression" is het derde album en is een conceptalbum over hoe de wereldwijde samenleving is veranderd sinds de oprichting van de band. Onderwerpen die voorbij komen zijn massamedia, internet, olie en de invloed van die zaken op oorlogsvoering, zoals de 'war against terror'. De progressieve rock van Aurora Project is te omschrijven als gloedvolle neoprog, met progmetaluitbarstingen. Stilistisch kom je dan in de buurt van bijv. Subsignal en Gate6. Hét opvallende pluspunt van de groep is het volle, heldere en emotievolle stemgeluid van Dennis Binnekade, die qua kleur in de buurt komt van Damian Wilson (Threshold). The Aurora Project treedt aan tijdens het Serious Music Event in het Park Theater in Alpen aan de Rijn, op 13 september. Andere bands die avond zijn Sylvium en Galahad. Galahad neemt de honneurs waar voor Comedy Of Errors, dat zijn Europese tournee helaas heeft moeten cancellen. Een dag later staat The Aurora Project met PBII en Ivy's Dream op Het Podium van Hoogeveen.
Website: http://www.theauroraproject.com/aurora/.

LIVE-TIP
Clannad - Newgrange (live)
Van "Christ Church Cathedral" (ARC Music, 2013)

Gisteren is de voorverkoop begonnen voor drie Nederlandse concerten van de folkgroep Clannad. De legendarische Ierse familieband zal drie Nederlandse schouwburgen aandoen in maart 2014, waaronder De Meenthe in Steenwijk op 9 maart 2014. De concerten zijn ter ondersteuning van het nieuwe album "Nádúr", dat al over twee weken verschijnt. Het is het eerste studio-album in 15 jaar tijd! Sinds 2007 vonden er na jaren stilte weer met enige regelmaat concerten plaats. In januari van dit jaar verscheen al een live-DVD. Dit is een sfeervolle registratie van een concert in de kathedraal van Dublin, in 2011. Opvallend aan dat concert is het hoge gehalte aan vrij onversneden Keltische folk, zoals de band die oorspronkelijk maakte. Wereldwijd succes kwam er immers vooral vanaf het moment dat een met synthesizers ondersteund atmosferisch-mysterieus geluid gevonden was met het album "Magical Ring" (1983). Het maakt benieuwd naar wat de band op het nieuwe album laten horen. Ook die latere periode komt overigens wel degelijk aan de orde op "Christ Church Cathedral", zoals het net als "Theme From Harry's Game" op "Magical Ring" te vinden "Newgrange".
Website: http://www.clannad.ie/.

LIVE–TIP
X-Panda – Revelation
Van "Flight Of Fancy" (eigen beheer, 2012)

Uit Estland komt X-Panda: een kwartet goed onderlegde muzikanten die een mengsel maken van symfonische rock, progmetal en jazzrock. Enkele nummers zijn vocaal, zo ook het geplande nummer “Revelation”, maar de meeste zijn instrumentaal. X-Panda is een van de bands op het Progmotion Festival, op 28 september in De Pul in Uden. Andere groepen zijn Knight Area en A Liquid Landscape.
Website: http://www.myspace.com/xpandaband .

IN HET NIEUWS
Porcupine Tree - Every Home Is Wired
Afkomstig van "Signify" (Delerium, 1997)

In 1997 verscheen het vierde album van Porcupine Tree en het zou de afsluiting zijn van de spacerock-fase van de band. Zestien jaar later ziet het er naar uit dat Porcupine Tree nog wel een tijdje in de ijskast blijft staan. Steve Wilsons solo-albums doen het meer dan uitstekend, hij gaat nog weer met zijn huidige liveband uitgebreid op tournee en heeft ook al het nodige nieuwe materiaal geschreven. En voor zijn laatste album “The Raven That Refused To Sing” won hij afgelopen week zelfs de Progressive Music Award voor Album van het Jaar. In oktober verschijnt de EP “Drive Home”, een combi van naar keuze een DVD en CD of Blu-Ray en CD. Het bevat o.a. vier live-opnamen van de “The Raven That Refused To Sing”-tournee en de tot nu toe onuitgebrachte studio-opname “The Birthday Party”.
Website: http://stevenwilsonhq.com/.

IN DE HERHALING / VAN EIGEN BODEM
Tumbletown – One Goal
Van “Done With The Coldness” (Freia Music, 2013)

TumbleTown is een project van zanger en gitarist Han Uil (Seven Day Hunt, Antares en solowerk) en gitarist Aldo Adema (Egdon Heath, Seven Day Hunt): een mooie combi van twee vakkundige gitaarspelers en producers, die al eerder samenwerkten op het album “File This Dream” uit 2008 van Seven Day Hunt. Op de CD “Done With The Coldness” wordt het duo aangevuld met gastmuzikanten: bassist Marcel Copini (ex-Egdon Heath) en zangeres Carola Magemans, beiden leden van Seven Day Hunt, en toesenist Erik Laan van Silhouette. De muziek die TumbleTown maakt is een mix tussen progressieve en toegankelijker rock. Opvallend zijn de mooie gitaarpartijen van Adema en de indringende zang van Han Uil. Op enkele nummers doen die vocalen erg denken aan die van de laatste zanger van Egdon Heath, Maurits Kalsbeek.
Website: http://www.tumbletown.nl/.

ALBUM VAN DE MAAND SEPTEMBER
Flamborough Head – The Trapper
Van "Lost In Time" (Oskar, 2013)

Het zesde studio-album van het Friese Flamborough Head is een feit. Op het album horen we veel fraaie vintage-sounds die Edo Spanninga aan zijn keyboards ontlokt: wollige Mellotron, rollende Hammond en een lekker snerpende Moog. Ook genoemd dienen Gert Pölkermans warme gitaar en de fijne fluitsolo's van Margriet Boomsma. De meeste nummers kennen dat patroon. Ze hebben een flinke lengte (rond de tien minuten) en het karakter wordt neergezet met lange instrumentale passages. Maar de gezongen stukken nopen zeker tot goed luisteren, want de teksten zijn, zoals we van Boomsma gewend zijn, minstens zo verzorgd als de muziek. Het zijn doodserieuze, diepe portretten en geschiedenissen. Eén van de fraaiste stukken van het album is “The Trapper”.
Website: http://www.flamboroughhead.nl/.

SEPTEMBER
Sylvian, David - September
- Alphabet Angel
Van resp. "Secrets Of The Beehive" (Virgin, 1987) en "Dead Bees On A Cake" (Virgin, 1999)

Wat kunnen we op 1 september nu beter draaien dan een nummer met de regel 'September's here again...'. Toch hebben we dat nog nooit gedaan in bijna 20 jaar tijd. Wellicht vanwege de absurd korte lengte van 1:18. Toch lijkt het nummer, opener van "Secrets Of The Beehive", veel langer te duren. De verstilde piano-akkoorden (Sylvian zelf), met wat effectieve strijkersaccenten (arrangement van Ryuichi Sakamoto) zetten namelijk briljant een sfeer neer waar je onmiddelijk ín zit. Sylvian legt wel vaker zulke korte, maar bepalende accenten op z'n platen. Zoals "Alphabet Angel" van "Dead Bees On A Cake", iets meer dan twee minuten. Opnieuw is het samen met Sakamoto gedaan en nu trekt er een kleurrijke collage aan achtergrondgeluiden voorbij, onder regels als 'The longest day is over...'. Klopt ook weer, al was het op 22 juni nog toepasselijker geweest. Je kunt het ook zien als een song over de zomer die voorbij is.
Website: http://www.davidsylvian.com/.

NIEUW / Concert Agenda
Moon Safari - Mega Moon
Van "Himlabacken Vol I" (Blomljud Records, 2013)

Had het vorige album van het Zweedse Moon Safari nog de liefde als allesoverheersend onderwerp, het nu verschenen vierde album "Himlabacken Vol I" ('hemelse of paradijselijke heuvel of berg) begint met een nostalgisch lied over de kinderjaren. Daarnaast wordt er gezongen over een pasgeboren kind en laat de hoes een oude man met een stok zien. Ofwel: de heren raken op een leeftijd dat de vergankelijkheid van het leven zich op allerlei manieren begint te openbaren. Het album biedt enerzijds een drietal rond de tien minuten durende nummers die de stijl van de eerste plaat "A Doorway To Summer" het meest benaderen (steeds op muziek van toetsenist/arrangeur/zanger Simon Akesson) en anderzijds een aantal nummers met Beatles- en singer/songwriter-trekjes, zoals die hun intrede deden op voorganger "Lover's End" (veelal met muziek van een van de andere bandleden). "Mega Moon" is een van die langere stukken. Het is het meest enerverende, uiterst afwisselende stuk, vol tempo- en sfeerwisselingen. En we horen toch ook een nieuw element middels een Queen- en Savatage-achtig pompeus klinkende gelaagde koorpassage, te midden van de weldadig hemelse koortjes die we zo goed van Moon Safari kennen. Zoals bijvoorbeeld in het refrein, waarin we trouwens een typisch The Enid-motief menen te ontwaren. Ook voor vintage keys, zoals Moog en Hammond, is weer volop ruimte. Liefhebbers van puur symfonische, ultralange stukken, die al moeite hadden met delen van "Lover's End", krijgen weer niet hun zin, maar in de dynamische eindmix van Flower King Jonas Reingold laat Moon Safari wel degelijk opnieuw muzikale klasse horen. Moon Safari is op 3 september in De Boerderij te Zoetermeer en op 4 september in De Lakei in Helmond te bewonderen.
Website: http://www.moonsafari.se/.

NIEUW / VAN EIGEN BODEM
Haken - Cockroach King
Van "The Mountain" (InsideOut, 2013)

Op basis van de eerste twee albums "Aquarius" en "Visions" werd het Londense Haken nog wel eens weggezet als Dream Theater-kloon. Zeker, vele passages leken wel erg geënt op het grote Amerikaanse voorbeeld, maar zeker op het debuut werd er breder rondgekeken in de symfonische en progressieve rockkeuken. Album nummer drie "The Mountain" is absoluut het meest eclectische Haken-werkstuk. Zo klinkt de betoverende a capella-koorzang aan het begin van "Because It's There" krek als het ook in deze uitzending te horen Moon Safari. In het tweede deel zit een verknipte drumratel die je meer verwacht bij een Kanye West-productie. "Cockroach King" is met z'n vocale fuga een duidelijk een knipoog naar Gentle Giant, maar bevat ook een swingende jazzy passage. Het Zweedse Pain Of Salvation komt qua stilistische mix in combinatie met doorvoelde voordracht in de buurt. Verstilling en overdondering liggen op "The Mountain" vaak dicht bij elkaar. Bindend element is vooral de loepzuivere stem van zanger Ross Jennings, die op momenten, verdomd als het niet waar is, wel wat heeft van de zanger van... Moon Safari! Nu de drumsound nog aanpassen aan de bredere muzikale realiteit, want de kickdrum en vooral de knallende snare klinken zoals gebruikelijk in een metalproductie. Haken is op 4 september te aanschouwen in de Boerderij te Zoetermeer.
Website: http://www.haken.fr/.

IN HET NIEUWS
Judie Tzuke – Secret Agent
Van “Secret Agent” (Big Moon Records, 1998)

Het was een tijdje stil rond de Engelse zangeres Judie Tzuke, naar nu blijkt als gevolg van een ernstige ziekte. Maar gelukkig is ze aan de beterende hand. Ondertussen kan de fan lid worden van haar Songclub. Je kunt dan regelmatig een nieuw of onuitgebracht nummer downloaden. Ook werkt Tzuke gestaag door aan een nieuw album. Judie Tzuke heeft al een lange carrière achter zich, die ze begin jaren zeventig begon als folkie. In 1979 verscheen haar eerste album, dat uitgebracht werd op Elton Johns Rocket label. Judie groeide in de loop der jaren uit tot een songwriter die een breed palet aan stijlen laat horen. De eerste albums staan boordevol intelligente pop en leverden haar een aantal bescheiden hits op. Ook was ze een inspiratie voor veel jong talent. “Secret Agent” is haar elfde album en stamt uit 1998.
Website: http://www.tzuke.com/.

IN HET NIEUWS
Tears For Fears - Quiet Ones
Van “Everybody Loves A Happy Ending” (Edel, 2004)

Onlangs werd bekend dat het debuutalbum “The Hurting” van Tears for Fears in het kader van het 30-jarige jubileum een verdiende revisiebeurt krijgt. Maar er is meer nieuws. Er wordt door de band gewerkt aan nieuw materiaal en wie weet zien we dit jaar wel eindelijk een nieuw album. Als deze van net zo'n hoogstaande kwaliteit is als het uit 2004 stammende “Everybody Loves A Happy Ending”, dan zijn wij zeker tevreden!
Website: http://tearsforfears.com/.

NIEUW
Martone, Dave & Glen Drover – Angel Fish
– Colours Of Infinity
Van het album “Live At Metalworks” (Magna Carta, 2013)

“Live At Metalworks” is een pakket van een audio-CD met DVD. Het laat opnames horen van de optredens van Dave Martone en Glen Drover die live werden gestreamd via internet op 25 september 2011. Deze show werd bekeken door meer dan 25.000 mensen in meer dan 63 landen over de hele wereld. Dave Martone is een 43-jarige Canadese fusiongitarist en platenproducer. Glen Drover is een 44-jarige heavy metal-gitarist, eveneens uit Canada. Drover is vooral bekend als voormalig lead gitarist van Megadeth en King Diamond.Verder speelde hij sinds juni 2012 enige tijd in de Queenrÿche-line-up van Geoff Tate. Nadat hij die verlaten had, was hij in maart 2013 speciale gast bij de Queensrÿche zonder Tate. Zowel de CD als de DVD worden opgedeeld in een set met nummers gespeeld door Dave Martone en een set met in de hoofdrol Glen Glover. ter overbrugging word het Joe Satriani-nummer “Crush Of Love” door de beide heren ten uitvoer gebracht. Voor ons symfo-liefhebbers is het interessant dat de toetsenpartijen tijdens de set van Glover verzorgd worden door Saga’s toestenist Jim Gilmour. In het nummer “Angel Fish” worden de gitaarparijen verzorgd door Dave Martone, Het tweede nummer “Colours Of Infinity” is de gitarist van dienst Glen Drover.
Website: http://magnacarta.net/metalworks/.

ALBUM VAN DE MAAND SEPTEMBER
Flamborough Head – Andrassy Road
Van "Lost In Time" (Oskar, 2013)

Het zesde studio-album van het Friese Flamborough Head is een feit. Op het album horen we veel fraaie vintage-sounds die Edo Spanninga aan zijn keyboards ontlokt: wollige Mellotron, rollende Hammond en een lekker snerpende Moog. Ook genoemd dienen Gert Pölkermans warme gitaar en de fijne fluitsolo's van Margriet Boomsma. De meeste nummers kennen dat patroon. Ze hebben een flinke lengte (rond de tien minuten) en het karakter wordt neergezet met lange instrumentale passages. Maar de gezongen stukken nopen zeker tot goed luisteren, want de teksten zijn, zoals we van Boomsma gewend zijn, minstens zo verzorgd als de muziek. Het zijn doodserieuze, diepe portretten en geschiedenissen. 
Website: http://www.flamboroughhead.nl/.

OPENER
Thinkman - The Ecstasy Of Free Thought
Van "The Formula" (Island Records, 1986 / Voiceprint/Misplaced, 2001)

Rupert Hine had tot halverwege de jaren '80 een aantal fraaie, maar niet bijster goed verkopende soloalbums uitgebracht, maar was in toenemende mate steeds beroemder geworden met zijn productiewerk voor onder andere The Fixx, Saga, Anthony Phillips, Camel en The Waterboys. Daarom bedacht hij de band Thinkman, die hij uiteraard zou produceren. De groepsleden waren, op zijn eigen persoon na, allemaal acteurs. Hine verzorgde ook het grootste deel van de muzikale invulling, bijgestaan door zijn vaste gitarist James West-Oram van The Fixx, zangers Chris Thomson en Lisa Dalbello en drummer Stewart Copeland. Uiteraard trapte niemand in deze geniale val en werd het debuut "The Formula" en twee vervolgplaten gewoon als Rupert Hine-albums beschouwd. Dat wil zeggen: progressieve pop met snerpend gitaarwerk en een breed toetsenpalet als meest in het oog springende kenmerken, naast uiteraard Hines karakteristieke stem.
Websites: https://rupert-hine.squarespace.com (in opbouw)
en http://ruperthine.com/index/.

LIVE-TIP
Lifesigns - Fridge Full Of Stars
van Lifesigns, "Esoteric antenna, 2013"

De band rond John Young, Martin Beedle en Nick Beggs gaat volgend jaar live spelen. Dit Lifesigns is ook te bewonderen in Zoetermeer op 22 maart 2014. Lifesigns maakt een toegankelijke en melodieuze vorm van symfonische neoprog, zoals we die al kennen sinds midden jaren '80. Echter, daar waar in die tijd de songs vaak bondig waren, neemt Lifesigns wat meer de tijd: 5 songs in een tijdsbestek van ruim 50 minuten. Composities met mooie wendingen, atmosferische passages maar soms ook met een heerlijke 'wall of sound'. Op dat soort momenten moeten we denken aan het eerste album van de Amerikaanse band World Trade en ook wel een beetje aan “90125” van Yes, met name door de rijke zang-arrangementen. Bassist Nick Beggs is de troefkaart in het geheel, want zijn spel is alomtegenwoordig. Beggs trekt voordeel uit het feit dat elektrische gitaren bewust minder aanwezig zijn op dit album. Op de plaat doet een aantal gasten mee waaronder Jakko Jakszyk en Steve Hackett. Wat ons betreft mogen beiden wel meekomen tijdens de tournee, maar we verwachten het niet. Ook is het maar de vraag of Nick Beggs erbij zal zijn, aangezien hij druk doende is met de tour van Steven Wilson.
Website: http://www.lifesigns.me/.

LIVETIP
Caravan - It's A Sad, Sad Affair
Van "The Battle Of Hastings" (HTD, 1995), echter in de live-uitvoering van "Back On The Tracks" (The Continental Caravan Campaign, 1998)

De oude Canterbury Scene-legende Caravan zal in november een drietal optredens in Nederland geven, waarvan dat in de Hengelose Metropool uiteraard voor ons het meest interessant is. Tevens is de band bezig met het financieren van een nieuw studioalbum via de website http://www.pledgemusic.com/projects/caravan . Wij doen het met een live-uitvoering van het korte "It's A Sad, Sad Affair", oorspronkelijk van "The Battle Of Hastings" uit 1995 maar nu in een in het Utrechtse Tivoli opgenomen versie die op de live-dubbelaar "Back On The Tracks" te vinden is.
Website: http://officialcaravan.co.uk/.

LIVE-TIP / IN HET NIEUWS
Camel - A Nod And A Wink
Afkomstig van "A Nod And A Wink" (Camel Productions, 2002)

Het nieuws dat Camel weer ging live optreden kwam in het voorjaar redelijk verrassend, maar via toetsenist Guy LeBlanc (dus "straight from the camel's mouth") is deze week bekend geworden dat deze de afgelopen paar maanden bezig is geweest met instuderen, repeteren en opnemen van nieuwe Camel-muziek. Dat betekent dus dat we 11 jaar na “A Nod And A Wink” niet alleen weer optredens krijgen maar als alles meezit zelfs ook nog een nieuw album in oktober. Gezien de aangekondigde livebandbezetting gaan we er van uit dat deze ook op het album te horen zal zijn (vooralsnog minus Jan Schelhaas op toetsen) en dus draaien we de titeltrack van wat nu het meest recente Camel-album is, waar de heren Latimer, Bass, LeBlanc en Clement ook op te horen zijn.
Bron: http://www.guyleblanc.com/
Website: http://www.camelproductions.com.

OPNIEUW
Stickmen - Whale Watch
Van "Deep" (Stick Men Records/Papa Bear Records, 2013)

Als we de door Tony Levin uitgebrachte CD "Stick Man" en het alleen bij concerten verkochte "Stick Men" meerekenen is "Deep" de vijfde plaat van Stick Men. Naast Levin zitten Pat Mastelotto en Markus Reuter tegenwoordig in dit trio, dat min of meer voortborduurt op de ProjeKCts rondom King Crimson. Dit betekent subtiele, aan het King Crimson-nummer ”Discipline” herinnerende soundscapes plus heftig geïmproviseerde progressieve rock. Hoogtepunt van de plaat is het episch getinte "Whale Watch", gebaseerd op Levins "onvergetelijke" ervaring toen hij tijdens een excursie midden op de oceaan walvissen spotte. Het stuk is verdeeld in zes episodes, mooi opgesomd in de luxe editie van "Deep". Die editie bevat uiteraard weer een DVD-A met een fraaie, behoorlijk overdonderende 5.1 mix en een concertfilm/documentaire plus een Spaanse en Italiaanse versie van“Crack In The Sky”. Trouwens, Stickmen speelt ook op de Cruise To The Edge.
Website: http://www.papabear.com/
en http://www.pledgemusic.com/projects/stick-men-deep.

NIEUW ALBUM IN AANTOCHT
Barclay James Harvest - If Love Is King
Afkomstig van "Welcome To The Show" (Polydor, 1990 / Eclectic Discs, 2006)

Begin oktober zal voor het eerst sinds 1997 weer een geheel nieuw studio-album van Barclay James Harvest verschijnen, met songs van de hand van gitarist John Lees. Het album “North” verschijnt op het Esoteric Antenna label en een voorproefje hiervan valt op Youtube te horen: http://youtu.be/St128Jj0FdU . Die fragmenten maken duidelijk dat net als bij de recente liveshows de sound duidelijk neigt naar het jaren '70-geluid van de band. Wij kiezen er echter voor om een track te draaien van het eerste Barclay James Harvest-album uit de jaren '90, met “If Love Is King”, van John Lees' hand.
Website: http://www.barclayjamesharvest.com/.